Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός αμετανόητου κανίβαλου serial killer έγινε σειρά στο Netflix

Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός κανίβαλου σίριαλ κίλερ και μια σειρά με πολλά ερωτηματικά Facebook Twitter
Ο Τζέφρι Ντάμερ πλαισιωμένος από τους δικηγόρους του κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής ακρόασης στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν, 22 Αυγούστου 1991.
0

Η νέα σειρά του Netflix δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη, άλλωστε οι διαβόητοι serial killer που με τη δράση τους έχουν σοκάρει τόσο πολύ μετριούνται στα δάχτυλα.

Ο Ράιαν Μέρφι υπογράφει την παραγωγή «Monster: The Jeffrey Dahmer Story» («Τέρας: Η ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ») που περιγράφει σε δέκα εξαντλητικά επεισόδια με σχεδόν αηδιαστικές λεπτομέρειες τη δράση του Ντάμερ, ο οποίος από το 1978 μέχρι και το 1991 δολοφόνησε δεκαεπτά νεαρούς άνδρες, τους οποίους στη συνέχεια κατακρεούργησε και μερικούς τους μαγείρεψε.

Κανίβαλος, αμετανόητος, χειριστικός, όμορφος νεαρός με χαμηλή φωνή, ο Ντάμερ έγινε κάτι σαν «ήρωας». Πολλοί τον έβλεπαν με σχετική «συμπάθεια», είχε θαυμαστές και θαυμάστριες που του έστελναν ακόμα και χρήματα και φωτογράφιζαν το μέρος που έμενε, μια πολυκατοικία με μαύρους κατοίκους –εκεί έδρασε ανενόχλητα σε ένα διαμέρισμα-ομαδικό τάφο– σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Μιλγουόκι. 

Με την προβολή της ιστορίας του γεννιέται ένα ανησυχητικό ζήτημα: μπορεί και σήμερα να βρει θαυμαστές και, γιατί όχι, μιμητές; Και το ότι η σειρά βρίσκεται στη λίστα των πιο δημοφιλών της πλατφόρμας, αν και έγινε πρεμιέρα χωρίς να έχει προηγηθεί δημοσιογραφική προβολή και άλλες τυμπανοκρουσίες, δείχνει ότι ο κόσμος διψά για αίμα και πολλά άρρωστα μυαλά ψάχνονται και θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι μπορούν να δρουν ανενόχλητα για πολλά χρόνια. 

Είναι μια σειρά που μιλά για το απόλυτο κακό, την απόλυτη διαστροφή, την έλλειψη κάθε συναισθήματος από ένα αληθινό τέρας και τέρας ψυχραιμίας μέχρι το τέλος. Θα μπορούσε να είναι λιγότερο «ακριβής» σε περιγραφές και πιο διορατική, αν αξίζει να καταλάβουμε τι συνέβαινε στο μυαλό του Τζέφρι Ντάμερ. 

Η ιστορία του Ντάμερ δεν αφορά μόνο τις μαζικές δολοφονίες που διέπραξε ένας ψυχοπαθής, αλλά είναι και μια μεταφορά για αυτό που συμβαίνει σε μια κοινωνία όπου υπάρχει φτώχεια, ανεργία και διακρίσεις, και στην οποία κανένας δεν ασχολείται με εξαφανίσεις μαύρων νεαρών ανδρών.

Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός κανίβαλου σίριαλ κίλερ και μια σειρά με πολλά ερωτηματικά Facebook Twitter
Ο κατά συρροή δολοφόνος Τζέφρι Ντάμερ σε φωτογραφία της αστυνομίας από τη σύλληψή του για προσβολή της δημοσίας αιδούς το 1982 στο Wisconsin State Fair.

Ο Ντάμερ ήταν σατανικός στις επιλογές του: τα θύματά του ήταν γκέι άνδρες που όταν οι οικείοι τους έφταναν στα αστυνομικά τμήματα για να δηλώσουν την εξαφάνισή τους, δεν εισακούονταν. Ανάμεσά τους υπήρχε και ένα 14χρονο παιδί από το Λάος. Όταν επιχείρησε να ξεφύγει από το διαμέρισμα του Ντάμερ, οι γείτονες ειδοποίησαν την αστυνομία, η οποία έφτασε και δεν έκανε τίποτα, παρά άφησε τον έφηβο στα χέρια του δολοφόνου, που τους έπεισε ότι το παιδί ήταν ενήλικας και φίλος του.

Ποιος ενδιαφερόταν για ένα παιδί από το Λάος; Ποιος άκουγε τις διαμαρτυρίες των μαύρων γειτόνων, που τηλεφωνούσαν για να πουν για τη φριχτή μυρωδιά που έμπαινε από τους αεραγωγούς του κτιρίου στα διαμερίσματά τους; Ποιος τους άκουγε όταν έπαιρναν τηλέφωνο για να διαμαρτυρηθούν για ουρλιαχτά και φωνές και ήχους από εργαλεία μέσα στη νύχτα;

Αν τα θύματα του Ντάμερ, που η δράση του άρχισε στα 18 του χρόνια, ήταν λευκοί νεαροί άνδρες, η ιστορία θα είχε άλλη τροπή. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη «επιστρατεύτηκε» ακόμα και ο αιδεσιμότατος Τζάκσον, ενώ οι οικογένειες των θυμάτων εξακολουθούσαν να παρενοχλούνται από άγνωστα πρόσωπα στο τηλέφωνο, που τους έλεγαν να γυρίσουν στις χώρες τους. Σε μια πόλη του Νότου, το να κατηγορηθούν λευκοί αστυνομικοί ήταν κάτι ανήκουστο. Ο Ντάμερ τη γλίτωσε για πολύ καιρό, αφού η τάση της αστυνομίας ήταν να παραμερίζει τις εύλογες ανησυχίες της μαύρης κοινότητας.

Τζέφρι Ντάμερ: Η ιστορία ενός κανίβαλου σίριαλ κίλερ και μια σειρά με πολλά ερωτηματικά Facebook Twitter
Τα θύματα του Ντάμερ.

Ας πάμε στη σειρά, που θα μπορούσε να είναι κατά πέντε επεισόδια μικρότερη. Στα πέντε πρώτα η αποτρόπαια αθλιότητα της ζωής του είναι σε πρώτο πλάνο, με πολλές λεπτομέρειες για τις δολοφονίες. Αναρωτιέσαι τι θα συμβεί στα πέντε επόμενα, που κυλούν αργά αλλά με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού στο κάδρο μπαίνουν ο πατέρας του, η επίμονη και θαρραλέα γειτόνισσα που δεν εισακούστηκε από την αστυνομία, οι οικογένειες των θυμάτων.

Το μεγαλύτερο μέρος των πέντε πρώτων επεισοδίων καταπιάνεται απλώς με τη φρικιαστική πορεία των φόνων, χωρίς καμία ανάλυση, με μια μονότονη κινηματογράφηση. Και κάτι που λείπει είναι ότι δεν φωτίζονται η ζωή και τα πρόσωπα των θυμάτων, είναι απλώς τα θύματα που ψάρεψε ο Ντάμερ σε ένα θλιβερό γκέι μπαρ. 

Το τι ήταν ο Ντάμερ η σειρά αφήνει να το υποθέσουμε: σκηνές παραφιλίας, αυνανισμού, αγάπη για τα όργανα ζώων. Η ψυχολογία του δεν αναλύεται καθόλου στη σειρά, ποτέ δεν μαθαίνουμε καμία σκέψη ή πρόθεση, ακόμα και μετά τη σύλληψη και την πρόθυμη ομολογία του. Του αρέσει να είναι δυσάρεστος, προκλητικός, να υποδύεται τον αφελή, κάτι που θα του στοιχίσει τη ζωή στη φυλακή το 1994. 

Παρόλο που διαγνώστηκε με οριακή διαταραχή προσωπικότητας, σχιζοτυπική διαταραχή προσωπικότητας και ψυχωτική διαταραχή, ο Ντάμερ καταδικάστηκε για δεκαπέντε από τις δεκαέξι δολοφονίες που είχε διαπράξει στο Ουισκόνσιν και καταδικάστηκε σε δεκαπέντε φορές ισόβια κάθειρξη στις 17 Φεβρουαρίου 1992 και αργότερα σε δέκατη έκτη φορά ισόβια κάθειρξη για μια επιπλέον ανθρωποκτονία που διαπράχθηκε στο Οχάιο το 1978.

γονείς ντάμερ Facebook Twitter
Ο Λάιονελ Ντάμερ, πατέρας του κατά συρροή δολοφόνου Τζέφρι Λ. Ντάμερ μαζί με τη σύζυγό του Σάρι κατά την πρώτη ημέρα της δίκης του γιου του σχετικά με τη διανοητική του κατάσταση, στις 30 Ιανουαρίου 1992, στο Μιλγουόκι. Η Σάρι Ντάμερ ήταν η μητριά του Τζέφρι Ντάμερ.

Γεννήθηκε το 1960 σε μια μεσοαστική οικογένεια και από μικρός έδειξε αγάπη για τα νεκρά ζώα, αν αυτό σημαίνει κάτι. Ο χημικός πατέρας του τού έδειξε πώς να διαλύει κόκκαλα ζώων σε οξέα, πρακτική που χρησιμοποίησε στις δολοφονίες του. Άρχισε επίσης να συλλέγει νεκρά ζώα –από τον δρόμο– τα οποία τεμάχιζε και έθαβε, ενώ περιστασιακά τοποθετούσε τα κρανία πάνω σε αυτοσχέδιους σταυρούς. 

DAHMER
O Tζέφρι Ντάμερ στη φωτογραφία της σχολικής επετηρίδας.

Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν 18 ετών και ο νεαρός άρχισε να έχει μια επικίνδυνη σχέση με το αλκοόλ.

Διέπραξε τον πρώτο του φόνο το 1978, τρεις εβδομάδες μετά την αποφοίτησή του. Σκότωσε έναν νεαρό, τον Στίβεν Μαρκ Χικς, ο οποίος είχε κάνει ωτοστόπ για μια ροκ συναυλία. Αφού τον σκότωσε και τον έθαψε σε έναν αβαθή τάφο, τον ξέθαψε μετά από λίγο και ακολούθησε η νοσηρή διαδικασία, ένα μοτίβο που ακολούθησε και σε επόμενες δολοφονίες του.

Τις φαντασιώσεις ελέγχου και κυριαρχίας που είχε αναπτύξει ως έφηβος άρχισε να τις εφαρμόζει στα γκέι μπαρ, τα γκέι λουτρά και τα βιβλιοπωλεία του Μιλγουόκι. Είχε εκπαιδεύσει τον εαυτό του να βλέπει τους άλλους ως αντικείμενα ηδονής και όχι ως ανθρώπους.

Για τον λόγο αυτό, αρχής γενομένης από τον Ιούνιο του 1986, χορηγούσε υπνωτικά χάπια στους συντρόφους του. Στη συνέχεια περίμενε να αποκοιμηθούν προτού εκτελέσει διάφορες σεξουαλικές πράξεις.

Συνελήφθη όταν το τελευταίο υποψήφιο θύμα του κατάφερε να διαφύγει γυμνό από το διαμέρισμα και να καλέσει την αστυνομία, η οποία μπήκε στο διαμέρισμά του και ήρθε αντιμέτωπη με τα μακάβρια ευρήματα.

Ανάμεσα σε άλλα, υπήρχαν πολαρόιντ φωτογραφίες στις οποίες ο Ντάμερ πόζαρε με κομμάτια των σωμάτων των θυμάτων του. Η ταυτοποίηση θα ήταν πολύ δύσκολη αν ο ίδιος δεν κρατούσε τις ταυτότητές τους ως αναμνηστικά ή τρόπαια. Ήταν νεκρόφιλος και το μόνο ενδιαφέρον του ήταν η επαφή με τα νεκρά σώματα των ανδρών που συναντούσε. Βαλσάμωνε τα ωραιότερα σημεία του σώματος των θυμάτων του και όταν άρχισε να τρώει κομμάτια τους, πίστευε ότι τους κρατούσε κοντά του.

Μιλγουόκι Facebook Twitter
Η αστυνομία του Μιλγουόκι φορτώνει ένα ψυγείο σε ένα φορτηγό καθώς καθαρίζει το διαμέρισμα του Ντάμερ στο Μιλγουόκι μετά την ανακάλυψη ανθρώπινων μελών στις 24 Ιουλίου 1991. Αρκετά ήταν αποθηκευμένα μέσα στο ψυγείο.

«Για ό,τι έκανα, μου αξίζει να πεθάνω» είπε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν.

Είναι μια σειρά που μιλά για το απόλυτο κακό, την απόλυτη διαστροφή, την έλλειψη κάθε συναισθήματος από ένα αληθινό τέρας και τέρας ψυχραιμίας μέχρι το τέλος. Θα μπορούσε να είναι λιγότερο «ακριβής» σε περιγραφές και πιο διορατική, αν αξίζει να καταλάβουμε τι συνέβαινε στο μυαλό του Τζέφρι Ντάμερ. 

Υ.Γ: Αν ρίξετε μια ματιά σήμερα στο TikTok, είναι γεμάτο βίντεο του Ντάμερ. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί ή δεν θέλουμε να σκεφτούμε μια εξήγηση. Ίσως αυτό δεν μπορεί να το εξηγήσει ούτε το Netflix: το γιατί επένδυσε σε μια ιστορία στην οποία δεν υπάρχει τίποτα μυστηριώδες ή άλυτο, ώστε να κατασκευάσει εκ νέου ένα ενδιαφέρον σενάριο.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ