Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους»

Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους» Facebook Twitter
φωτο: Jack Davison / The New York Times
1

«Έχεις πάρει LSD;», ρωτά σε κάποια στιγμή ο δημοσιογράφος τον Μπραντ Πιτ στη συνέντευξη που έγινε στο πλαίσιο του ετήσιου αφιερώματος του New York Times Magazine στις κορυφαίες ερμηνείες της χρονιάς – εν προκειμένω για τους ρόλους του στο «Κάποτε...στο Χόλιγουντ» και στο "Ad Astra".

Η ερώτηση έχει να κάνει με τις αποκαλυπτικές και «αναθεωρητικές» σκηνές στο τέλος της ταινίας του Ταραντίνο όπου ο χαρακτήρας που υποδύεται βρίσκεται τριπαρισμένος ενώπιον των επίδοξων σφαγέων της Σάρον Τέιτ τον Αύγουστο του 1969. «Ναι, φυσικά», απαντά υπομειδιώντας ο ηθοποιός, «και τώρα που μιλάμε έχω πάρει μια μικρή δόση» (το microdosing είναι πολύ της μόδας στην Αμερική τα τελευταία χρόνια). Στη συνέντευξη, μιλά επίσης, με τον ώριμο αυθορμητισμό που τον χαρακτηρίζει εσχάτως στο δημόσιο λόγο του, για το πρώτο μισό της καριέρας του, για τις ανασφάλειες που τον έτρωγαν και για τον ρόλο του Αχιλλέα στην «Τροία», όταν αποφάσισε ότι δεν θέλει πλέον να συμμετέχει σε τόσο εμπορικές παραγωγές...

«Στους 12 Πίθηκους ήμουν καλός μόνο στη μισή ταινία»

«Λένε ότι η κάμερα δεν ψεύδεται, αν και δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι αλήθεια. Έχω δει ανθρώπους να είναι ψεύτικοι στην κάμερα και το αποτέλεσμα να μοιάζει ελκυστικό. Είναι κάποιες μέρες που πνίγεσαι στο γύρισμα. Προσπαθείς να βγεις στην επιφάνεια αλλά δεν μπορείς. Σίγουρα το έχω κάνει κι εγώ, ειδικά τα πρώτα 15 χρόνια της καριέρας μου. Ακόμα και στους '12 Πίθηκους' [ταινία για την οποία είχε κερδίσει υποψηφιότητα για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου], τα είχα καταφέρει στο πρώτο μισό της ταινίας και στο δεύτερο έμοιαζα κάπως σα να περιφέρω την πατέντα της αρχικής έμπνευσης. Με είχε ενοχλήσει πολύ αυτό τότε.

«Μετά την Τροία πήρα τη συνειδητή απόφαση να γίνω πιο εκλεκτικός στις επιλογές μου»

Δεν ήταν ακριβώς η «Τροία» που με έκανε να αναθεωρήσω εντελώς την προσέγγιση μου στην επιλογή ρόλων, αλλά τότε ήταν που αποφάσισα να ακολουθήσω στο εξής το ένστικτο μου. Είχα αποσυρθεί από μια άλλη παραγωγή και όφειλα μια ταινία στο στούντιο, οπότε δέχτηκα να παίξω τον Αχιλλέα στην 'Τροία'. Δεν ήταν κάτι οδυνηρό, απλά συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος αφήγησης της ταινίας δεν μου άρεσε και στο μέλλον θα προτιμούσα να αποφεύγω τέτοιες παραγωγές. Έκανα κι εγώ τα δικά μου λάθη σ΄ εκείνη την ταινία, αλλά αυτό που προσπαθώ να πω για την «Τροία» είναι δεν μπορούσα να βγάλω τον εαυτό μου από το μέσο του κάδρου. Η αλήθεια είναι ότι είχα κακομάθει από τις ταινίες του Ντέιβιντ Φίντσερ. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα αρνητικό για τον [σκηνοθέτη της 'Τροίας'] Βόλφγκανγκ Πίτερσεν. Το "Das Boot" ('Το Υποβρύχιο') ανήκει στις μεγάλες ταινίες όλων των εποχών. Αλλά κάθε λήψη της «Τροίας» ήταν σα να σου λέει ιδού ο ήρωας! Κανένα μυστήριο. Τότε ήταν που πήρα τη συνειδητή απόφαση να γίνω πιο εκλεκτικός στις επιλογές μου...».

Τριπαρισμένος κάποτε...στο Χόλιγουντ

«Ο Κουέντιν [Ταραντίνο] είχε την ιδέα του τσιγάρου με το LSD λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα [του 'Κάποτε...στο Χόλιγουντ']. Είχαμε ήδη διαβάσει το σενάριο όταν μου είπε 'θα είσαι τριπαρισμένος σ' εκείνη τη σκηνή'. 'Τέλεια!' του αποκρίθηκα. Θα μπορούσε πάντως να λειτουργεί η σκηνή με τον ίδιο τρόπο σχεδόν και χωρίς το LSD. Ο Κλιφ θα το έβρισκε ξεκαρδιστικό να εμφανίζονται ξαφνικά σε ένα νορμάλ βράδι αυτά τα φρικαρισμένα άτομα σπίτι του. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που ένιωθε ήταν το αντίθετο του φόβου. Απλά με το LSD όλα ήταν πιο έντονα, ακόμα και το χιούμορ.

Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους» Facebook Twitter
φωτο: Jack Davison / The New York Times

«Πέρασα τα 90's κρυμμένος και καπνίζοντας διαρκώς μπάφους»

Το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '90 το πέρασα απομονωμένος και καπνίζοντας διαρκώς μπάφους. Ειλικρινά, δεν ένιωθα καθόλου άνετα τότε με όλη αυτή την δημοσιότητα. Ώσπου έφτασε κάποια στιγμή που συνειδητοποίησα ότι κρατούσα τον εαυτό μου φυλακισμένο. Τώρα πια, απλά βγαίνω έξω και ζω τη ζωή. Αυτό που κατάλαβα όταν σταμάτησα να κρύβομαι και επέστρεψα στον κόσμο είναι ότι σ΄ αυτή τη δουλειά έχεις την δυνατότητα να κάνεις κάποιον να νοιώθει καλά έστω για μια στιγμή. Δεν εννοώ ότι αγγίζω τους ανθρώπους με το μεγαλείο μου. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι έχω την ευκαιρία να φωτίσω λίγο τη μέρα κάποιου που επέλεξε να δει μια ταινία μου. Αυτό είναι σπάνιο πράγμα.

Με στοιχεία από The New York Times

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Civil War»: Γιατί μια ταινία δράσης έχει φρικάρει τόσο τους Αμερικανούς θεατές;

The Review / «Civil War»: Γιατί μια ταινία δράσης έχει φρικάρει τόσο τους Αμερικανούς θεατές;

Ο Γιάννης Βασιλείου και ο Γιάννης Καντέα-Παπαδόπουλος, κριτικός στο Αθηνόραμα, αναλύουν τη νέα ταινία του Άλεξ Γκάρλαντ, που μόλις κυκλοφόρησε στις αίθουσες και τρομάζει τους Αμερικανούς θεατές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο Μανώλης Πιμπλής και η Σταυρούλα Παπασπύρου μιλούν για την αγαπημένη εκπομπή των booklovers

Οθόνες / «Βιβλιοβούλιο»: Μια διόλου σοβαροφανής τηλεοπτική εκπομπή για το βιβλίο

Ο Μανώλης Πιμπλής και η Σταυρούλα Παπασπύρου ήταν κάποτε «ανταγωνιστές». Και πια κάνουν μαζί την αγαπημένη εκπομπή των βιβλιόφιλων, τη μοναδική που υπάρχει για το βιβλίο στην ελληνική τηλεόραση, που επικεντρώνεται στη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή και έχει καταφέρει να είναι ευχάριστη και ενημερωτική.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μην ανοίγεις την πόρτα

Οθόνες / «Μην ανοίγεις την πόρτα»: Το χειροποίητο αλλά καθόλου ερασιτεχνικό θρίλερ των Unboxholics

Η πρώτη τους ταινία είναι λογικό να αποτελεί τη συνισταμένη των επιρροών τους αλλά και τόσο παρήγορο να συνορεύει με ένα λιντσικό σύμπαν ψυχολογικού θρίλερ, αντί να αναπαράγει απότομες τρομάρες και δωρεάν ανατριχίλες. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sympathizer: Όλοι οι πόλεμοι διεξάγονται δύο φορές, μία στο πεδίο της μάχης και μία  στη μνήμη

Daily / The Sympathizer: Όλοι οι πόλεμοι διεξάγονται δύο φορές, μία στο πεδίο της μάχης και μία στη μνήμη

Σατιρικό δράμα και περιπέτεια κατασκοπίας συγχρόνως, η νέα φιλόδοξη σειρά του HBO διαθέτει, ανάμεσα στα άλλα σημαντικά της ατού, τον Παρκ Τσαν-γουκ στη σκηνοθεσία και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ σε τέσσερις διαφορετικούς ρόλους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τελικά, είναι ο Τομ Ρίπλεϊ γκέι; 

Βιβλίο / Τελικά, είναι γκέι ο Τομ Ρίπλεϊ;

Το ερώτημα έχει τη σημασία του. Η δολοφονία του Ντίκι Γκρίνλιφ από τον Ρίπλεϊ, η πιο συγκλονιστική από τις πολλές δολοφονίες που διαπράττει σε βάθος χρόνου ο χαρακτήρας, είναι και η πιο περίπλοκη επειδή είναι συνυφασμένη με τη σεξουαλικότητά του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το νέο Χόλιγουντ των 80άρηδων στο Φεστιβάλ Καννών

Pulp Fiction / Το νέο Χόλιγουντ των 80άρηδων στο Φεστιβάλ Καννών

Ο Κόπολα πούλησε τα φημισμένα αμπέλια του και σκάρωσε ένα από τα ακριβότερα στοιχήματα στην ιστορία του σινεμά. Όμως, το Φεστιβάλ Καννών των auteurs και των κινηματογραφιστών αιχμής έχει τόση ανάγκη τους καταξιωμένους δημιουργούς μιας αλλοτινής εποχής;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Εμφύλιος πόλεμος

Οθόνες / «Εμφύλιος πόλεμος»: Μυθοπλαστική εικασία ή ρεαλιστικό σενάριο;

Με μια φιλμογραφία γεμάτη ζόμπι, κλώνους και αποκυήματα φαντασίας, αυτή είναι η λιγότερο αλληγορική ταινία του Άλεξ Γκάρλαντ που επιλέγει να μην εξηγήσει τις αιτίες του διχασμού, επιμένει σε μια πολιτική ασάφεια και δεν κατονομάζει τον Τραμπ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Baby Reindeer: Ποτέ η φράση “sent from my iPhone” δεν έμοιαζε πιο τρομακτική

Daily / Baby Reindeer: Ποτέ η φράση «sent from my iPhone» δεν έμοιαζε πιο τρομακτική

Ισορροπώντας ανάμεσα στο θρίλερ, το κοινωνικό δράμα και τη μαύρη κωμωδία, η αυτοβιογραφική σειρά του Netflix αφηγείται με συνταρακτικό τρόπο μια αληθινή ιστορία κακοποίησης, μαζοχισμού και τραύματος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Γέλιο-κονσέρβα: Ο θάνατος του πιο απόκοσμου και μισητού ήχου στην τηλεόραση

Οθόνες / Γέλιο-κονσέρβα: Ο θάνατος του πιο απόκοσμου και μισητού ήχου στην τηλεόραση

Το laugh track στις κωμικές σειρές αντιπροσώπευε την ψευδαίσθηση μιας κοινότητας, αλλά τώρα ακόμη κι αυτή η ψευδαίσθηση έχει χάσει τη λάμψη της. Καμία σειρά με γέλιο-κονσέρβα δεν έχει κερδίσει το βραβείο Emmy καλύτερης κωμωδίας εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.
THE LIFO TEAM
Σάκης Καρπάς: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Οθόνες / Unboxholics: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Καθώς το «Μην ανοίγεις την πόρτα», το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Unboxholics, ετοιμάζεται να βγει στις αίθουσες, ο Σάκης Καρπάς μας μιλά για το δάσος και άλλα πράγματα που τους τρομάζουν, για αγαπημένες ταινίες και games τρόμου, αλλά και για την άδικη δαιμονοποίηση των gamers.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιατί επιστρέφουμε συνεχώς στο σινεμά των 90s;

Pulp Fiction / Γιατί επιστρέφουμε συνεχώς στο σινεμά των '90s;

Είναι η δεκαετία του '90 η καλύτερη όλων στο σινεμά; Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος συζητά με την κριτικό και αρθρογράφο της LiFO Ειρήνη Γιαννάκη για τη δεκαετία που ξεκίνησε με το «Pretty Woman», το «Goodfellas», το «Χορεύοντας με τους λύκους» και το «Μόνος στο σπίτι» και έκλεισε με τα «Μάτια ερμητικά κλειστά», την «Έκτη αίσθηση», το «Matrix» και το «Fight Club».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghostwatch»: H ταινία τρόμου που προκάλεσε πανικό στο βρετανικό κοινό

Οθόνες / «Ghostwatch»: Γιατί αυτή η ταινία τρόμου προκάλεσε πανικό στο βρετανικό κοινό το 1992;

H κυκλοφορία του «Late Night with the Devil» στους κινηματογράφους ξαναφέρνει στην επικαιρότητα μια πρωτοποριακή και πέρα για πέρα ανατριχιαστική δημιουργία του BBC, που προκάλεσε πανικό και ακραίες αντιδράσεις στη Βρετανία το 1992, οδηγώντας έναν νεαρό τηλεθεατή στην αυτοκτονία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάτρικ Τατόπουλος: Ο designer που σχεδίασε το Μπάτμομπιλ, τον Γκοτζίλα και έναν δονητή για το «Seven»

Οθόνες / Πάτρικ Τατόπουλος: Ο designer που σχεδίασε το Μπάτμομπιλ, τον Γκοτζίλα και έναν δονητή για το «Seven»

Ο διάσημος Ελληνογάλλος σκηνογράφος του Χόλιγουντ μιλά στη LiFO για την τέχνη του, για το «Independence Day», το «Dark City», το «Poor Things» και την «Barbie», και για τότε που ο Φίντσερ του ζήτησε να του σχεδιάσει έναν δονητή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Back to Black»: Aξίζει η κινηματογραφική βιογραφία της Έιμι Γουάινχαουζ

The Review / «Back to Black»: Είναι η ταινία για την Έιμι Γουάινχαουζ αντάξια του μύθου της;

Ο Γιάννης Βασιλείου και ο Άκης Καπράνος είδαν την ταινία της Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον μέχρι τέλους, επιβίωσαν και βρέθηκαν στο στούντιο της LiFO για να συζητήσουν για την εμπειρία τους και για τα στοιχεία που κάνουν καλή μια κινηματογραφική μουσική βιογραφία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια