«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς

«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς Facebook Twitter
Όλο και πιο σπάνια βλέπουμε γυναίκες ηθοποιούς να μη φοβούνται το σώμα και την παλέτα των εκφράσεών τους και μας το ξανάμαθε η Ελισάβετ Μουτάφη.
0

Άνθρωποι και αντικείμενα. Συνηθίζουμε να αντιμετωπίζουμε τα δεύτερα με περιφρόνηση ή έστω με απαξία, κάποτε για να μην μας πουν υλιστές, κυρίως, όμως, για να προτάξουμε το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης και την αξία της ανθρώπινης ζωής, συγκριτικά με κάτι άψυχο. Βεβαίως, πολύ συχνά, τα αντικείμενα, όλα αυτά για τα οποία λέμε «παλιοσίδερα», «φτηνοπράγματα», «άψυχη ύλη», «εσύ να είσαι καλά», αντέχουν και μετά από εμάς, παραμένουν σιωπηλοί αφηγητές μικρών ή μεγάλων ιστοριών. Μέσα, εργαλεία ή ανταλλάγματα, τα οποία μας κράτησαν στην πολύτιμη ζωή μας, φορείς γεγονότων που όταν όλα τελείωσαν, ακόμα και εμείς ως φυσικές παρουσίες, εκείνα έμειναν να κουβαλούν πληροφορία, για όσα οι μεταγενέστεροι δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν.

Και μετά, δυο ιστορικές στιγμές της χώρας: ένα εγχώριο γεγονός –η καταστροφική πυρκαγιά του 1917 στη Θεσσαλονίκη- και το πογκρόμ των Εβραίων (και) στο ελληνικό έδαφος. Το αποτύπωμα ενός συλλογικού, παγκόσμιου τραύματος από το οποίο δεν γλίτωσε η χώρα, με τις οδυνηρές μνήμες να στοιχειώνουν μέχρι σήμερα όσους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο άγγιξε η ναζιστική θηριωδία.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια μία εγχώρια τηλεοπτική παραγωγή καταπιάνεται με θάρρος, τόλμη και χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς με το θέμα των Ελλήνων Εβραίων, ένα θέμα που πονάει διαχρονικά, διαγενεακά και χωρίς ποτέ κανείς να αποπειραθεί να το αγγίξει, χωρίς ταυτόχρονα να μην κινδυνεύει να κατηγορηθεί για υπενθύμιση «οικείων κακών» σε καιρό ειρήνης.

Εκεί, το όνομα του Αδόλφου Άιχμαν –και του «σφαγέα» του στη Θεσσαλονίκη, του Άλοϊς Μπρούνερ- θα χαραχτεί στο σώμα και την ψυχή χιλιάδων Εβραίων που μαρτύρησαν και θανατώθηκαν με τρόπους που δεν χωρά και δεν αντέχει το ανθρώπινο μυαλό. Όσοι επέζησαν, δεν νίκησαν ποτέ το θηρίο της ανάμνησης, δεν ξέχασαν ποτέ την ανάσα της φρίκης στο πρόσωπό τους. Παραδόξως, σπανίως μιλάμε πια και για τα δύο αυτά γεγονότα που συγκροτούν την ιστορία μιας πόλης, την αστική συνθήκη της Θεσσαλονίκης που ως δομή μεταμορφώθηκε μετά τη φωτιά και ως ψυχή σφραγίστηκε από την άνοδο και την πτώση των τεράτων που άκουγαν στα ονόματα Άιχμαν και Μπρούνερ.

«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς Facebook Twitter
Η σειρά βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Βεατρίκης Σαΐας-Μαγρίζου και πρόκειται για το πραγματικό οδοιπορικό της οικογένειάς της, έτσι όπως το μετέφερε από τα χείλη του πατέρα της στο χαρτί –και από εκεί στην οθόνη.

Όλα τα παραπάνω –αντικείμενα και τόποι, γεγονότα και συνέπειες- χώρεσαν στο «Βραχιόλι της Φωτιάς», την πολυσυζητημένη σειρά της ΕΡΤ1, για να αφηγηθούν την ιστορία μιας οικογένειας Εβραίων, που ταυτόχρονα είναι και η ιστορία της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας και η ιστορία όσων επέζησαν (του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του Αλβανικού Έπους και του Ολοκαυτώματος) για να τη δουν να αλλάζει, μαζί με την υπόλοιπη επικράτεια.

βραχιολι της φωτιας
KANTE ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Βεατρίκη Σαΐας-Μαγρίζου, Το βραχιόλι της φωτιάς, εκδόσεις Καστανιώτη

Η σειρά βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Βεατρίκης Σαΐας-Μαγρίζου και πρόκειται για το πραγματικό οδοιπορικό της οικογένειάς της, έτσι όπως το μετέφερε από τα χείλη του πατέρα της στο χαρτί –και από εκεί στην οθόνη- σαν μία αρκετά πλήρη, αρκετά συναισθηματική, αρκετά πυκνή σε γεγονότα εξιστόρηση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Όπως πριν από λίγο καιρό είχε αποκαλύψει η ίδια, το βιβλίο δεν ήταν παρά η τήρηση της υπόσχεσης στον πατέρα της να καταγράψει την ιστορία της σεφαραδίτικης οικογένειάς του, τον δικό του βασανισμό ως πειραματόζωου στα χέρια του Μένγκελε, τη δίχως τέλος θηριωδία στα ναζιστικά στρατόπεδα.

Θα περίμενε κανείς η μεταφορά του βιβλίου στη μικρή οθόνη να υποπέσει στον πειρασμό της φλυαρίας. Άλλωστε, κανείς δεν θα αδικούσε ούτε τους σεναριογράφους (Νίκο Απειρανθίτης Σοφία Σωτηρίου) ούτε τον σκηνοθέτη (Γιώργο Γκικαπέπα), καθώς σε 8 επεισόδια θα έπρεπε να «χωρέσουν» τουλάχιστον 4 δεκαετίες. Όμως, το κάθε επεισόδιο είναι ζυγισμένο σωστά, χωρίς κατάχρηση διαλόγων ή εκβιαστικών, προς το τηλεοπτικό κοινό, τρικ. Δεν χρειάζονται, άλλωστε, σε μια τηλεοπτική αφήγηση που πρακτικά ξεκινά με τη φωτιά του ’17 και φθάνει έως τις αρχές του ’60, οπότε και ο «αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος» Αδόλφος Άιχμαν διαπραγματεύεται για την ίδια του τη ζωή, με τη δικαιοσύνη του Ισραήλ και μετά την απαγωγή του κατά τη διάρκεια ευρείας επιχείρησης της Μοσάντ.  

«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς Facebook Twitter
Από αριστερά: Ελισάβετ Μουτάφη (Μπενούτα Κοέν), Μιχάλης Ταμπακάκης (Ηλίας), Γκαλ Ρομπίσα (Δαβίδ), Νίκος Ψαρράς (Μωής Κοέν), Νικολέτα Χαρατζόγλου (Μαρίνα), Ηλέκτρα Μπαρούτα (Ματίλντα), Χριστίνα Μαθιουλάκη (Ραχήλ), Νεφέλη Κουρή (Ζακλίν)

Σε αυτό το σημείο, κάπου μεταξύ αναζήτησης και απόγνωσης, αντικρίζουμε για πρώτη φορά τον Ιωσήφ Κοέν (Χρήστο Λούλη), επιζήσαντα από τα χέρια του Μένγκελε να αναζητά, εκεί στις αρχές του ’60 την άκρη ενός καμένου νήματος με οδηγό του ένα αντικείμενο, ένα οικογενειακό κειμήλιο, ένα βραχιόλι που κάποτε η μητέρα του χάρισε σε μία τσιγγάνα. Αυτό το πολύτιμο αντικείμενο, θα γίνει ένα όχημα που θα οδηγήσει τον μικρότερο γιο της οικογένειας Κοέν σε ένα σερί εξαιρετικά ενοχλητικών –και για τους θρησκευτικούς ηγέτες του εβραϊκού στοιχείου- αποκαλύψεων.

Είναι ωραία και καλά μελετημένη η επιλογή των ηθοποιών: όλο και πιο σπάνια πια ακούμε καλά αρθρωμένα ελληνικά στην τηλεόραση και μας το θύμισε ο Νίκος Ψαρράς και όλο και πιο σπάνια βλέπουμε γυναίκες ηθοποιούς να μη φοβούνται το σώμα και την παλέτα των εκφράσεών τους και μας το ξανάμαθε η Ελισάβετ Μουτάφη. Και είναι όλο το καστ (Δημήτρης Αριανούτσος, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Σπύρος Σταμούλης, Αργύρης Ξάφης, Νεφέλη Κουρή, Γκαλ Ρομπίσα, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Χριστίνα Μαθιουλάκη, Ηλέκτρα Μπαρούτα, Γιώργος Ζιάκας, κ.α) «ψημένο» τόσο θεατρικά όσο και τηλεοπτικά, ώστε να χρησιμοποιήσει όλα τα εκφραστικά του εργαλεία για να αφηγηθεί μία τόσο συναισθηματικά ζορισμένη και ιστορικά βαριά πλοκή.

«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς Facebook Twitter
Κάθε επεισόδιο είναι ζυγισμένο σωστά, χωρίς κατάχρηση διαλόγων ή εκβιαστικών, προς το τηλεοπτικό κοινό, τρικ.

Επίσης, είναι σπουδαίες –και για λόγους που αφορούν τη σύγχρονη συζήτηση- οι αναφορές στο στοιχείο Ρομά της Θεσσαλονίκης –καθώς μαζί με τους Εβραίους υπήρξαν διαχρονικά θηράματα της αποτρόπαιης ναζιστικής ψευδο-ιδεολογίας.

Κυρίως, όμως, είναι σημαντικό το ότι ένας τηλεοπτικός σταθμός αποφασίζει να επενδύσει σε μία σειρά που δεν ξεχνά ένα τεράστιο, εξαιρετικά οδυνηρό κομμάτι της ιστορίας μας, το οποίο όσο παιρνούν τα χρόνια και με κάθε «τελευταίο επιζώντα του Ολοκαυτώματος» που αποδημεί, τόσο απομακρύνεται από το πεδίο των ενδιαφερόντων μας και επανέρχεται μόνο μέσα από τα οδυνηρά, σποραδικά ξυπνήματα του Νεοναζισμού.  

Σε δεύτερο χρόνο, ίσως θα είχε μία επιπρόσθετη αξία από την πλευρά της παραγωγής να προχωρήσει σε υποτιτλισμό των εβραϊκών προσευχών, τραγουδιών και κάποιων διαλόγων που ακούγονται στη σειρά, όπως επίσης και κάποιων χαρακτηριστικών κινήσεων (σκίσιμο των ρούχων ως ένδειξη οργής) μόνο και μόνο για χάριν της αρτιότητας του τελικού προϊόντος. Για παράδειγμα, είναι τόσο γεμάτη πληροφορία η αναφορά της Μπενούτα Κοέν (Ελισάβετ Μουτάφη) στην κετουμπά της (γαμήλιο προσύμφωνο) με την οποία στέλνει μήνυμα ζωής στον σύζυγό της από τον τσιγγάνικο καταυλισμό στον οποίο οδήγησε τα παιδιά της για να τα σώσει από την πυρκαγιά.

«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς Facebook Twitter
Ο Ιωσήφ Κοέν (Χρήστος Λούλης), επιζήσαντας από τα χέρια του Μένγκελε αναζητά, εκεί στις αρχές του ’60 την άκρη ενός καμένου νήματος με οδηγό του ένα οικογενειακό κειμήλιο.

Όμως, ακόμα και χωρίς αυτές τις ιδιαίτερες επεξηγήσεις που αφορούν στα ήθη, τα έθιμα και την εβραϊκή διάλεκτο, το αποτέλεσμα είναι εκτός από εξαιρετικά ενδιαφέρον και ουσιαστικά συγκινητικό. Ας πούμε, σπανίως μία ελληνική τηλεοπτική σειρά σπρώχνει τον τηλεθεατή πίσω στα βιβλία της ιστορίας, στην αναζήτηση αστερίσκων και λεπτομερειών υπογεγονότων της βασικής αφηγηματικής πλοκής και φυσικά αυτό μόνο κέρδος για όλους μπορεί να είναι.

Όσο για κάποιες επιμέρους ενστάσεις αναφορικά με την υπερβολική θεατρικότητα κάποιων σκηνών –εξωτερικών ως επί το πλείστον-, ειλικρινά; Δεν πειράζει, γιατί δεν έχουν σημασία. Υπήρξε σοβαρή προσπάθεια «ανασύστασης» εικόνων και δεδομένων της εποχής, για παράδειγμα, στα 535 τ.μ της βασικής οικίας της σειράς, η παραγωγή προχώρησε σε ευρεία εσωτερική ανακατασκεύη και δόθηκε σημασία ώστε τα έπιπλα να είναι εξ ολοκλήρου έπιπλα εποχής, τα ενδύματα ξεπέρασαν τα 1400, (ειδικά για τους ηθοποιούς που ερμήνευσαν ρόλους Γερμανών στρατιωτών χρησιμοποιήθηκαν αυθεντικές γερμανικές στολές), ενώ για τις σκηνές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ράφτηκαν 60 στολές, οι οποίες πέρασαν από ειδική διαδικασία παλαίωσης για την αληθοφάνεια των σκηνών.

«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μιλώντας για τους Έλληνες Εβραίους, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς Facebook Twitter
Μακάρι και σε άλλες σειρές με τέτοιο ιστορικό υπόβαθρο κι ας κοστίζουν κάτι παραπάνω. Αξίζουν κάθε σεντ επένδυσης από τα κανάλια.

Το σημαντικότερο όλων, ωστόσο, είναι ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια μία εγχώρια τηλεοπτική παραγωγή καταπιάνεται με θάρρος, τόλμη και χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς με το θέμα των Ελλήνων Εβραίων, ένα θέμα που πονάει διαχρονικά, διαγενεακά και χωρίς ποτέ κανείς να αποπειραθεί να το αγγίξει, χωρίς ταυτόχρονα να μην κινδυνεύει να κατηγορηθεί για υπενθύμιση «οικείων κακών» σε καιρό ειρήνης.

Με το αποτέλεσμα αυτής της πάγιας φοβίας να μιλάμε για το τραύμα των Ελλήνων Εβραίων, αναμετρώμαστε σε δεύτερο και ανύποπτο χρόνο, όταν η άγνοια και η έγνοια να μην ξύσουμε παλιές πληγές, ξεφυτρώνει ως φρέσκια απειλή με τα κάθε λογής σταγονίδια του Φύρερ να βρίσκουν χώρο στην καθημερινότητά μας. Μακάρι και σε άλλες σειρές με τέτοιο ιστορικό υπόβαθρο κι ας κοστίζουν κάτι παραπάνω. Αξίζουν κάθε σεντ επένδυσης από τα κανάλια.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Λεόν Σαλτιέλ: «Δεν υπήρξε, γενικά μιλώντας, κανένα ενδιαφέρον για τη μοίρα των Ελλήνων Εβραίων της κατεχόμενης Θεσσαλονίκης… δυσκολεύομαι ακόμα να εξηγήσω το γιατί»

Λεόν Σαλτιέλ / «Δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για τη μοίρα των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης»

Με έναυσμα το βραβευμένο τελευταίο του βιβλίο όπου εξετάζει πώς (δεν) αντέδρασαν οι τοπικές αρχές και φορείς στην εξόντωση της εβραϊκής κοινότητας από τους ναζί, ο Θεσσαλονικιός ερευνητής, συγγραφέας και εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου στον ΟΗΕ στη Γενεύη μιλά για εκείνα τα γεγονότα αλλά και για τον αντισημιτισμό ως διαχρονικό φαινόμενο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ