10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix Facebook Twitter
Αψεγάδιαστη ερμηνεία από την Κέιτ Μπλάνσετ σε μια ταινία για τον χρόνο, τους καιρούς μας, την (αναπόφευκτη) αλλαγή τους, το προνόμιο και την ενοχή που το συνοδεύει, το power play και την cancel culture.
0


ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ, ο κύριος λόγος της επικράτησης του Netflix στην αγορά είναι ότι αντικατέστησε το zapping στην τηλεόραση. Ο κατάλογός του είναι γεμάτος από προγράμματα ποικίλης φύσεως, απίθανων καταβολών και μηδενικού ποιοτικού φίλτρου, από «περιεχόμενο» –αχ, αυτή η τόσο φορτισμένη καλλιτεχνικά λέξη– πρόσφορο για ανέφελη «κατανάλωση». Χάρη στο Netflix γεννήθηκε ο όρος second screen material, ο οποίος αναφέρεται σε προγράμματα που απαιτούν το minimum προσοχής, ώστε να μη μας αποσπούν από την «πρώτη μας οθόνη», εκείνη του κινητού μας.

Ωστόσο, το Netflix έχει και κινηματογραφικό κατάλογο. Και η βασική διαφορά του σινεμά από την τηλεόραση είναι η αιτιοκρατία στην αφήγηση και στο μοντάζ – κοντολογίς, απαιτεί την αμέριστη προσοχή μας, γι' αυτό μπορεί κανείς να δει εύκολα τρία επεισόδια μιας σειράς σερί, αλλά δυσκολεύεται όταν ακούει για τρίωρη ταινία. 

Επιλέξαμε δέκα ταινίες που είναι διαθέσιμες στην πλατφόρμα, για όσους έχουν τον χρόνο και τη διάθεση να αφήσουν για λίγο την «πρώτη οθόνη τους» στην άκρη και να επενδύσουν σε αυτές. Προσπαθήσαμε η επιλογή να συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Στις επιλογές μας θα βρείτε προσεγμένα (και αγαπημένα) crowdpleasers, τρεις τίτλους που πέρασαν ελαφρώς απαρατήρητοι στον καιρό τους, αλλά και τρεις δημιουργίες που συγκαταλέγονται ανάμεσα στα κορυφαία κινηματογραφικά επιτεύγματα του 21ου αιώνα. 

Ξυπνήματα

(Awakenings, 1990)
της Πένι Μάρσαλ

awakenings Facebook Twitter
Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Ρόμπιν Γουίλιαμς.

Με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο να φέρνει το έρμα στο, κατά γενική ομολογία, ελαφρώς ανερμάτιστο «Zero Day» της πλατφόρμας, ευκαιρία να ανατρέξουμε σε ένα παλιότερο ερμηνευτικό του επίτευγμα. Από τις χαρακτηριστικές κινηματογραφικές ιστορίες τρυφερότητας, ιατρικής ευσυνειδησίας και δακρυγόνου λειτουργίας των ’90s, τα «Ξυπνήματα» της Πένι Μάρσαλ έχουν ως αιχμή του δόρατος τη μεγάλη ερμηνεία του Ντε Νίρο, που υποδύεται ατρόμητα τα διαφορετικά στάδια των «ξυπνημάτων» ενός κατατονικού ασθενή, αλλά και μια λιγότερο προφανή αλλά όχι υπολειπόμενη σε μέγεθος, εκείνη του Ρόμπιν Γουίλιαμς, που χαμηλώνει τους τόνους και μοιράζει οκάδες συμπόνιας, έγνοιας και ορθής ηθικής στάσης, επιστρατεύοντας εκείνο το υγρό, γαλάζιο βλέμμα που ένας Θεός (του σινεμά) ξέρει πόσο μας λείπει.

H υπόσχεση

(Τhe Pledge, 2000)
του Σον Πεν

the pledge Facebook Twitter
Η καλύτερη ερμηνεία του Τζακ Νίκολσον μέσα στον 21ο αιώνα.

Το πάρτι συνταξιοδότησης ενός ντετέκτιβ διακόπτεται από την ειδοποίηση για τη δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού. Στον τόπο του εγκλήματος η μητέρα του παιδιού τον βάζει να της ορκιστεί ότι θα εντοπίσει και θα συλλάβει τον υπεύθυνο. Και κάπως έτσι ξεκινά ένα υπνωτιστικό αστυνομικό θρίλερ που σταδιακά εξελίσσεται σε τραγωδία, με τον ήρωα να διαπράττει ύβρη, όχι απέναντι στον Θεό, αλλά απέναντι στους οικείους του. Φανταστικό καστ, μια σπαραχτική, ολιγόλεπτη εμφάνιση από τον Μίκι Ρουρκ, η καλύτερη ερμηνεία του Τζακ Νίκολσον μέσα στον 21ο αιώνα και ένα στοιχειωτικό φινάλε που θα κουβαλάτε μέσα σας για καιρό συνθέτουν μια πραγματικά αξιόλογη, πλην πέρα για πέρα μαυρόψυχη φιλμική εμπειρία. Βασισμένη στο ίδιο βιβλίο που ενέπνευσε και το ουγγρικό «Twilight», που χωρέσαμε στο αφιέρωμά μας στις καλύτερες ταινίες των ’90s.

Το ξύσιμο των νεκρών

(Shaun of the Dead, 2004)
του Έντγκαρ Ράιτ

Το δυστυχώς βραχύβιο «Spaced» παραμένει από τα καλύτερα πράγματα που συνέβησαν ποτέ στη μικρή οθόνη – ας πούμε ότι είναι τα «Φιλαράκια» για ανθρώπους που λατρεύουν το σινεμά περισσότερο από την τηλεόραση. Η δημιουργική ομάδα της βρετανικής σειράς έκανε τη μετάβαση στη μεγάλη οθόνη και το αποτέλεσμα ήταν μια cult κωμωδία τρόμου, γεμάτη από ατάκες και στιγμιότυπα που μνημονεύουν οι εραστές της μέσα στα χρόνια, συνοδευόμενη από δεξιοτεχνία πίσω από τον φακό, άριστη γνώση του σινεμά των ειδών και παρεΐστικη διάθεση. Στο επίκεντρο της δράσης βρίσκεται ένας αρσενικός που πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του – και θα το πράξει, αλλά όχι με τον διδακτικό τρόπο που έχουμε συνηθίσει σε ανάλογες δημιουργίες. 

Reprise (2006)

του Γιοακίμ Τρίερ

reprise Facebook Twitter
Kάπου θαμμένο στον αλγόριθμό της πλατφόρμας υπάρχει και το «Reprise», το πρώτο μέρος της άτυπης «Τριλογίας του Όσλο».

To «Worst Person in the World» μπορεί να δίχασε, αλλά, σε κάθε περίπτωση, επιχείρησε και κατάφερε να αποτυπώσει τον σύγχρονο ανθρωπότυπο, ένα ον ενεργητικό, μα δίχως να ολοκληρώνει τίποτα, πρόσκαιρα γενναιόδωρο μα στο βάθος εγωιστικό και αυτοαπορροφούμενο, αμετανόητα sex positive μα συναισθηματικά ανικανοποίητο και φορτισμένο με τέτοια διάσπαση προσοχής και τόσο κυριευμένο από το FoMO του, που αδυνατεί να απολαύσει τη στιγμή, (σ)την οποία (υποτίθεται) πως ζει. Η ταινία έκλεινε έναν κύκλο σχετικών ανησυχιών που ο Γιοακίμ Τρίερ εξέφραζε ήδη από τα μέσα των ’00s. Kάπου θαμμένο στον αλγόριθμο της πλατφόρμας υπάρχει και το «Reprise», το πρώτο μέρος της άτυπης «Τριλογίας του Όσλο», όπως ονομάστηκε από την κινηματογραφική θεωρία. Η ταινία διαθέτει τη φλασάτη αισθητική, τον κομπασμό και, κυρίως, την υπερπληροφόρηση, δηλαδή τρία βασικά χαρακτηριστικά της γενιάς στην οποία αναφέρεται, και αξίζει να τη δείτε, όχι μόνο για εγκυκλοπαιδικούς λόγους.

Ο υποκινητής

(Ιnside Man, 2006)
του Σπάικ Λι

inside man Facebook Twitter
Κιμ Νταϊρέκτορ και Κλάιβ Όουεν.

Πλην των προφανών, ήδη κλασικών εξαιρέσεων, ο Σπάικ Λι μάς αρέσει συχνότερα όταν βάζει το mode του κινηματογραφικού προβοκάτορα σε λειτουργία ύπνου και επιχειρεί να εντάξει τις ανησυχίες του σε ένα ψυχαγωγικό πακέτο ευρύτερης κατανάλωσης. Στο περιθώριο του «Inside Man» υπάρχει μια πολυπολιτισμική πόλη που βράζει και μια αστική συνοχή που απειλείται, χωρίς ποτέ όμως να απειλεί και την ελαφρότητα που διέπει αυτό το απολαυστικό heist movie με το υπέρλαμπρο καστ και το παντελώς απρόβλεπτο φινάλε-έκπληξη, που δεν παύει μέχρι σήμερα να αφήνει τον θεατή του με το στόμα ανοιχτό. Επίσης, η ταινία περιέχει την αγαπημένη μας σταρ-περφόρμανς του Ντένζελ Ουάσινγκτον. 

Η νεκρή νύφη

(Corpse Bride, 2006)
του Τιμ Μπάρτον

corpse bride Facebook Twitter
Στη «Νεκρή Νύφη» oι νεκροί ανεβαίνουν από τον πολύχρωμο κόσμο τους στον μονοχρωματικό των ζωντανών για να τους διδάξουν τι σημαίνει αγάπη και πώς στήνεται μια γιορτή.

Πολυαναμενόμενη (τότε) επιστροφή του Τιμ Μπάρτον στο stop-motion animation, αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για την πρώτη του σχετική σκηνοθετική απόπειρα – ο περισσότερος κόσμος ξεχνά ή αγνονεί ότι o Xένρι Σέλικ υπογράφει τη σκηνοθεσία του «Nightmare before Christmas». 

To συνηθέστερο μοτίβο της μπαρτονικής φιλμογραφίας είναι η σύνδεση του θανάτου με μια νέα αρχή. Όχι, ο Μπάρτον δεν μας λέει ότι ο θάνατος λυτρώνει από τα δεινά της ζωής, όπως ο Ινιάριτου, αλλά ότι η συνείδηση του τέλους μπορεί να αποτελέσει την απαραίτητη ώθηση για (πραγματική) ζωή. Στη «Νεκρή Νύφη», λοιπόν, oι νεκροί ανεβαίνουν από τον πολύχρωμο κόσμο τους στον μονοχρωματικό των ζωντανών για να τους διδάξουν τι σημαίνει αγάπη και πώς στήνεται μια γιορτή. Άσματα διαχρονικής στόφας σαν εκείνα του «Nightmare before Christmas» η ταινία δεν διαθέτει, αλλά έχει να αντιπαραβάλει μεγαλύτερη σχεδιαστική ακρίβεια, πληθώρα ευφάνταστων λεπτομερειών εντός του κάδρου και άκρατη σινεφιλία.

Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι

(Tinker Tailor Soldier Spy, 2011)
του Τόμας Άλφρεντσον

Η δαιδαλώδης ίντριγκα του λογοτεχνικού κόσμου του Λε Καρέ μεταφράζεται κινηματογραφικά μέσα από μια πολυεπίπεδη αφήγηση που, πραγματικά, δεν μοιάζει με τίποτε άλλο εκεί έξω. Ο Τόμας Άλφρεντσον κατάρτισε την πλατωνική ιδέα της κινηματογραφικής κατασκοπείας, πλάθοντας μια ταινία γεμάτη μυστικά και τόσα παράλληλα δράματα που απαιτούν επαναληπτικές προβολές και οξυμένο «κατασκοπικό» ένστικτο από την πλευρά του θεατή για να αφομοιωθούν. Έπειτα, είναι μια δημιουργία βουτηγμένη στη μελαγχολία της ζωής που δεν έζησαν οι χαρακτήρες, εναρμονισμένη με την πικρή διαπίστωση πως υπήρξαν άβουλα πιόνια σε μια παρτίδα δίχως τέλος. Πρωταγωνιστεί η μεικτή Βρετανίας, με κορυφαίο του Χορού τον πιο απέριττο και περιεκτικό Γκάρι Όλντμαν που είδαμε ποτέ – υψώνει λίγο παραπάνω τη φωνή του μία και μοναδική φορά μέσα στο έργο και ο αντίκτυπος της σκηνής μένει αξέχαστος.

O Ιρλανδός

(Τhe Irishman, 2019)
του Μάρτιν Σκορσέζε

Ευκαιρία να θυμηθούμε και το διαμάντι του στέμματος των οσκαρικών εγχειρημάτων του Netflix. O Μάρτιν Σκορσέζε άνοιξε τη δεκαετία των ’10s επιχειρώντας να αφηγηθεί μια ιστορία φαντασμάτων με το «Shutter Island» και την έκλεισε με την πραγματική φαντασματική ιστορία του, τον «Ιρλανδό», με το δυσθεώρητο εξωκινηματογραφικό βάρος, τους αναθεωρητικούς σκορσεζισμούς, την (σε σημεία) μπρεσονική λειτουργία του χρόνου, τις στάσεις στο σινεμά του Μελβίλ και του Ίστγουντ. Μακριά από τους φαντεζί γκανγκστερισμούς του «Goodfellas», το φιλμ αποτελεί μια ελεγεία, έχοντας στο επίκεντρό του τον Φρανκ Σίραν του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Στοιχειωμένος από ένα παρελθόν που δεν μπορεί να αλλάξει, ο χαρακτήρας μονομαχεί κάθε βράδυ με τα φαντάσματά του, αναζητώντας απαντήσεις στο κοφτερό «γιατί» μιας αποξενωμένης κόρης, συνθέτοντας και αποδομώντας μια εξομολόγηση που κατά βάθος γνωρίζει ότι ποτέ δεν θα φτάσει στην παραλήπτριά της.

Τar (2022)

του Τοντ Φιλντ

Έλειψε πολλά χρόνια ο Τοντ Φιλντ, για να επιστρέψει πίσω από τον φακό όχι απλώς ανανεωμένος, αλλά σχεδόν άλλος δημιουργός: τέτοιος έλεγχος του υλικού, του ρυθμού και του τόνου, τέτοια σημειολογική πυκνότητα μόνο με ένα σινεμά σαν εκείνο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ μπορεί να συγκριθεί. 

Αψεγάδιαστη ερμηνεία από την Κέιτ Μπλάνσετ σε μια ταινία για τον χρόνο, τους καιρούς μας, την (αναπόφευκτη) αλλαγή τους, το προνόμιο και την ενοχή που το συνοδεύει, το power play και την cancel culture, το πολυφορεμένο ζήτημα διαχωρισμού (ή μη) της τέχνης από τον καλλιτέχνη και, τελικά, τα περιθώρια ελέγχου απέναντι σε όσα είναι να συμβούν για εμάς χωρίς εμάς, αλλά κάποτε και με τη συνδρομή μας. Πρόκειται για σπουδαίο, απαιτητικό σινεμά που πολλοί από εμάς δεν χορταίνουμε να (ξανα)βλέπουμε.

Blackberry (2023)

του Ματ Τζόνσον

blackberry Facebook Twitter
Το καστ της ταινίας.

Το «Blackberry» αφηγείται την άνοδο και την πτώση του συνιδρυτή της ομώνυμης εταιρείας κατασκευής κινητών τηλεφώνων και, κατά βάση, τη μετατροπή ενός ιδεαλιστή, καινοτόμου, συνεσταλμένου νεαρού σε νεοφιλελεύθερο κτήνος. Μας υπενθυμίζει έτσι ότι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση έδωσε αρχικά την εντύπωση της εκδίκησης της μεσαίας τάξης και ουχί της «γυφτιάς», μα τελικά δεν αποτέλεσε τίποτε άλλο από την πανομοιότυπη στα παράγωγά της συνέχιση του ίδιου ανθρωποφαγικού κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που διαχύθηκε μεταπολεμικά στον δυτικό κόσμο.

Πρόκειται, ασφαλώς, για συγγενική δημιουργία με το «Social Network», δανείζεται από εκείνη την ταινία ακόμα και το (τραγικά) ειρωνικό εύρημα του φινάλε του, αντικαθιστώντας το refresh στην οθόνη με τα «παράσιτα» – θα καταλάβετε μετά την προβολή. Εννοείται, άλλα τα μεγέθη φιλμοκατασκευής, στοχοθεσίας και, τελικά, σημασίας σε σχέση με τον φιντσερικό «προκάτοχό» της, ωστόσο πρόκειται για μια πραγματικά απολαυστική ταινία. Δείτε τη και θα μας θυμηθείτε.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«To Magnolia με κάνει να νιώθω ότι η καρδιά μου θα εκραγεί»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Κατσή

Μυθολογίες / «To Magnolia με κάνει να νιώθω ότι η καρδιά μου θα εκραγεί»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Κατσή

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης μοιράζεται μια λίστα με ταινίες που έχει δει δεκάδες φορές και του έχουν προκαλέσει έντονα συναισθήματα, όπως εκείνη που κάνει τη ζωή του πιο υποφερτή και αυτή που τον έφερε αντιμέτωπο με τη φθορά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
‘CHAOS: The Manson Murders’: Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Daily / «CHAOS: The Manson Murders». Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Το νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Έρολ Μόρις επιχειρεί ένα διαφορετικό προφίλ του «σατανικού μεσσία», φωτίζοντας κάποιες από τις λιγότερο ίσως προβεβλημένες εκδοχές, αιτιάσεις και εικασίες γύρω από μια υπόθεση που μοιάζει με σταυροδρόμι του Κακού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, αναμενομένες πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Με το «Chasing Dragons» ο Άκης Ζιάκκας ένωσε μονομιάς τις τρεις δρακολίμνες

Οθόνες / Ο Άκης Ζιάκας ενώνει σε μία διαδρομή τις τρεις Δρακόλιμνες

«Chasing Dragons»: 120 χιλιόμετρα, 8.000 μέτρα υψομετρική διαφορά σε μία μέρα. Μια ταινία που διαρκεί μία ώρα και καταγράφει αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή που ξεπερνά τα όρια της αντοχής, σωματικής και ψυχολογικής.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Mπιλ Κίντερ στη LiFO: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Οθόνες / Mπιλ Κίντερ: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Ο συνεργάτης του Κόπολα και υπεύθυνος μοντάζ και post-production σε ταινίες όπως το «Wall-e» μάς μίλησε για το μοντάζ στο animation, για την Pixar και για τότε που ένα στούντιο πλήρωσε 80 εκατομμύρια δολάρια τον Κόπολα για να μη γυρίσει μια ταινία. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Η τρίτη και χειρότερη κατάθεση στο σύμπαν του «Tron», η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου «Good Boy», το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ και η Έμα Τόμσον ως ένοπλη προστάτιδα. Τι παίζει στα σινεμά από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Οθόνες / Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «In whose name?» παρουσιάζει τον Kanye West ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Αρκεί αυτό για να αγνοήσουμε τα σφάλματά του;
THE LIFO TEAM
10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ