Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter
Ο Σπύρος Λούης το 1936. Aπό τα φωτογραφικά αρχεία τού oλλανδικού περιοδικού ειδήσεων Het Leven, το οποίο έπαψε να εκδίδεται το 1941.

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!»

8

1936. Λίγο πριν φύγει για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, όπου τιμήθηκε όσο κανένας άλλος, ο Σπύρος Λούης έδωσε μια μοναδική συνέντευξη στο νεαρό τότε ρεπόρτερ των «Αθηναϊκών Νέων»  Δημήτρη Ψαθά. Ξετρυπώσαμε το ενδιαφέρον αυτό κείμενο στη Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου της Αθήνας και σας το παρουσιάζουμε.
 

«Έχουν περάσει σαράντα χρόνια από τότε που ο Σπύρος Λούης κέρδισε τον Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (σ.σ. 1896) και διηγείται τα κατορθώματά του σαν να ήταν χθες:

-Πόσες φορές τα έχεις πει όλα αυτά Λούη;

-Πέντε χιλιάδες!

-Και μία τώρα;

-Πέντε χιλιάδες μία. Κομμάτια να γίνη. Παίρνετε ένα κρασάκι;

-Πρωί-πρωί;

-Αν θέλης την υγειά σου τέτοια ώρα να παίρνης το κρασάκι σου. Δεν με βλέπεις εμένα; Ντούρος!

Μόλις έφτασα έξω από το Στάδιο χαλάει ο κόσμος. Ζήτω η Ελλάς! Μπαίνω μέσα. Πέφτει επάνω μου ο Διάδοχος και με αγκαλιάζει. Σύρε και κόψε τη κλωστή μου λέει. Μωρέ τι κλωστή; Σκοινί να βάλετε να το κόψω!

Δεν θα δυσκολευθήτε να τον βρήτε. Πάντα ήταν ο γνωστότερος τύπος του συμπαθητικού Μαρουσιού. Οποιονδήποτε ρωτήσετε, θα προθυμοποιηθή να σας δείξη, με υπερηφάνεια, τον γηραιό αλλά ευσταλή Μαρουσιώτη, με το λεβέντικο κορμί και την ακόμη πιο λεβέντικη μουστάκα. Αυτός θα τερματίση τον μεγαλείτερον Μαραθώνιον, τον οποίον εγνώρισεν ποτέ ο κόσμος, για να μεταφέρη τη φλόγα της Ολυμπίας στο στάδιο του Βερολίνου. 
 

Βρισκόμαστε λοιπόν με τον θαλερό Μαραθωνοδρόμο σε μια μικρή ταβέρνα του Μαρουσιού, όπου ο Λούης παίρνει το πρωινό του ρόφημα μαζί με τον αχώριστο φίλο του Γιάννη. Μπροστά ένας αχνιστός πατσάς και ένα κατοσταράκι ρετσίνα.

-Λοιπόν Λούη;

-Ό,τι θέλετε

-Να μας πεις για τον Μαραθώνιο αν δεν βαρέθηκες

-Εγώ; Δεν τα βαριέμαι αυτά. Δουλειά μου έγινε και λιγάκι. Σε ρωτάνε. Μπορείς να μην πεις; Δεν επιτρέπεται. Λοιπόν πάρτε τα ποτηράκια σας να τα ξαναπούμε.

Ήταν που λες Μεγάλη Παρασκευή του 1896. Έτρεχε ο Παπασυμεών από το Μαρούσι και ο Καράς ο καφετζής από το Χαλάντρι. Έτρεχαν όλοι για να δουν αν θα τα βγάλουν πέρα και για να έχουν το δικαίωμα να πάρουν μέρος στον Μαραθώνιο. Εγώ κι’ ένας Μαριέτης τους πήραμε στον δρόμο από πίσω. Ο Παπασυμεών έμεινε στο δρόμο, ενώ ο Καράς ο Χαλαντραίος  εμπήκε στο Στάδιο. Καταλαβαίνεις τώρα τι έγινε. Οι Χαλαντραίοι το βράδυ που γυρνούσαμε μας πήραν στη γιούχα. Πάρε μεζεδάκι.
 

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter
O Σπύρος Λούης στην ηλικία που κέρδισε τους αγώνες (α) και σε προχωρημένη ηλικία (δ)
Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter


-Ευχαριστώ. Λοιπόν;

-Λοιπόν που λες πάμε την Κυριακή του Πάσχα στον Μαραθώνα. Το πήραμε φιλότιμο οι Μαρουσιώτες. Τι διάβολο να μας πάρουν τον αέρα οι Χαλαντριώτες; Δεν θάχαμε μούτρα να τους δούμε. Έρχεται μαζί μου που λες ο φίλος μου από δώ ο Γιάννης ο Πέππας, ο Μασούρης, ο Παπασυμεών, ο Λαυρέντης. Μπήκαμε σε μια παληοσούστα μ’ ένα μουλάρι της κακιάς ώρας. Γρουσούζικο και τζαναμπέτικο. Κλώτσαγε στο δρόμο το αφιλότιμο. Θυμάσαι Γιάννη;

-Θυμάμαι λέει. Ανήμερα το Πάσχα. Άλλοι πήγαν με τα πόδια. Πάλι καλά που είχαμε τη σούστα…

-Ναι. Επήγαμε στο σπίτι του Δημάρχου. Μας φίλεψε. Καλοί άνθρωποι στον Μαραθώνα. 
 

Την Δευτέρα του Πάσχα είμαστε μαζεμένοι καμμιά εβδομηταριά να τρέξωμε δοκιμή που λέει ο λόγος. Μπήκαμε στη γραμμή. Ένα ποτήρι γάλα μας έδωσαν και λίγο ψωμί.

Ξεκινάμε. Πρώτος ερχόταν ο Λαυρέντης. Εγώ τέταρτος. Πέμπτος ο Γιάννης. Άμα μπήκαμε στο Στάδιο πιαστήκαμε. Είμαστε χάλια. Κουτσοί, δεν μπορούσαμε να πατήσωμε στα πόδια μας. Μια φορά όμως το πήραμε απόφασι να βγούμε ασπροπρόσωποι. 
 

Την Πέμπτη πάλι με τη σούστα στον Μαραθώνα. Οι ξένοι είχαν πάει μ’ αμάξια. Εμείς τη δουλειά μας. Μουλάρι που κλώτσαγε και τα ρέστα.

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter
ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: Η ταινία που έγινε γνωστή στην Ελλάδα από το σάουντρακ του Μάνου Χατζιδάκι αναπαριστά το κλίμα των πρώτων ολυμπιακών αγωνών στη νεότερη ιστορία.Η πρωταγωνίστρια,Τζέιν Μαντσφιλντ υπόσχεται να παντρευτεί το νικητή του μαραθώνιου δρόμου πιστευοντας ότι θα είναι ο φίλος της, αλλά ο νερουλάς από το Μαρούσι Σπύρος κάνει την εκπληξη...
 

Ακούστε το «Συνέβη στην Αθήνα» από την πρώτη εκτέλεση της Hannelore Auer. Με ελληνικούς στίχους του ίδιου του Μάνου Χατζιδάκι θα το τραγουδήσει την ίδια χρονιά η Νάνα Μούσχουρη, ενώ θ' ακολουθήσουν εκτελέσεις από τις Ελένη Λαμπίρη, Έλσα Λάμπο, Μαργαρίτη το Δεκέμβρη του 1962...


Την Παρασκευή που ήταν ο Μαραθώνιος ακόμη πιασμένοι. Στη μιάμιση αφού μας είδε όλους ο γιατρός μας βάζουν στη γραμμή και ρίχνουν τη πιστολιά.
 

Φεύγουμε. Οι ξένοι κάνανε πέρα σαν τα πουλιά. Εμείς τρέχαμε με ρέγουλα. Αργήσαμε λιγάκι. Τους λέω δεν φεύγουμε λίγο βρε παιδιά; Ανοίγουμε. Είμαστε κοντά με τον Γρηγορίου. Φτάνω στο δρόμο της Ραφίνας κι’ ως που να πάω στο Πικέρμι τους έχασα. Ο Γρηγορίου έπεσε κάπου εκεί. Στον Μαντρίγκο έφτασα τον Βασιλάκο που τον είχαν όλοι σίγουρο, και σ’ αυτόν έλπιζαν γιατί ήταν ο καλλίτερος της εποχής. Τον παρακολούθησα εφτά ως οκτώ χιλιόμετρα. Τέταρτος εγώ, πέμπτος ο Βασιλάκος. Σιγά-σιγά τον περνούσα. 
 

Φτάνω στον Σταυρό, πίνω μια πορτοκαλάδα. Του λέω: Βασιλάκο εγώ φεύγω, έρχεσαι; Δεν τα πολυκατάφερνε. Τραβάω μπροστά. Ο Τερμιζώ έπεσε στην Αγιά Παρασκευή. Από κει και πέρα τους περνούσα τους ξένους έναν-ένα. 
 

Ερχόμουν δεύτερος. Μπροστά πήγαινε ο Αυστραλός. Ανοίγω με τρόπο. Τον φτάνω στη σχολή Χωροφυλακής. Ώμο με ώμο παλαίψαμε πολλή ώρα, ώσπου στο τέλος έπεσε κι’ αυτός. Διακόπτει ο Γιάννης:

-Δεν είχε πιή βλέπεις κρασί μαρουσιώτικο. Εις υγείαν παιδιά.

-Στην υγειά σας. Αυστραλός και ρετσίνα; Που να την δουν τα μάτια του; Τραβάω λοιπόν κατά κάτω. Με βλέπει πρώτον ο κακομοίρης ο ταγματάρχης ο Παπαδιαμαντόπουλος και τον πιάνει το μεράκι. Τραβάει το πιστόλι και μπαμ-μπουμ απ’ τον ενθουσιασμό ! Ίσα μου λέει Λούη και τους φάγαμε. Τους φαγωμένους λογαριάζεις του λέω. Θάρρος μου λέει. Μωρέ τι θάρρος! Τώρα πια; Ένα μαντήλι δώσε μου του λέω. Μου δίνει ένα μαντήλι και τραβάω κάτω.
 

Φτάνω σιγά-σιγά. Ανοίγω. Στου Θων μου δώσανε κρασάκι. Φτάνω Ηρώδου του Αττικού. Από κοντά ο Παπαδιαμαντόπουλος με τ’ άλογο. Το κουράγιο; Μου λέει. Πρώτης! Του απαντώ.
 

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter
Η στιγμή που ο Σπύρος Λούης εισέρχεται στο Στάδιο θριαμβευτής...


Μόλις έφτασα έξω από το Στάδιο χαλάει ο κόσμος. Ζήτω η Ελλάς! Μπαίνω μέσα. Πέφτει επάνω μου ο Διάδοχος και με αγκαλιάζει. Σύρε και κόψε τη κλωστή μου λέει. Μωρέ τι κλωστή; Σκοινί να βάλετε να το κόψω! Ε ρε νειάτα! Θυμάσαι Γιάννη εποχή;

-Θυμάμαι λέει…

-Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι! Τ’ άλλα τα ξέρετε…

Σήμερα πλέον ο μαραθωνοδρόμος του Μαρουσιού μ’ αυτή την ανάμνησιν ζη. Τώρα ετοιμάζεται για το Βερολίνον. Δεν έχει ταξιδέψη άλλη φορά παρά μονάχα κάποτε, προ πολλών ετών, στην Αλεξάνδρειαν. Έχει κάνη και τις ετοιμασίες του.

-Δυο φουστανέλλες λεβεντιά. Σε δυο βαλίτσες τις έχω. Έχεις δη το περιστέρι που βγαίνει από το αυγό του;

-Δεν έτυχε…

-Ε λοιπόν αν τώβλεπες θα καταλάβαινες. Έτσι άσπρος σαν το περιστέρι θα μπω στο στάδιο του Βερολίνου να τους δώσω τη φωτιά. Την Δευτέρα φεύγω.

-Καλό ταξείδι

-Ευχαριστώ παιδιά. Θα το βγάλομεν πάλι ασπροπρόσωπο το Μαρούσι!

Ασφαλώς και οι Χαλαντριώτες για μιάν ακόμη φοράν θα σκάσουν από το κακό τους»
 

Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter
Ο Σπύρος Λούης παραδίδει στον Χίτλερ κλάδο ελαίας στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του Βερολίνου το 1936 με τα εξής λόγια: «Σου δίνω αυτό το κλαδί ελιάς από την Ολυμπία ως σύμβολο αγάπης και ειρήνης. Ελπίζοντας ότι οι λαοί θα συναντιούνται μόνο σε τέτοιους ειρηνικούς αγώνες.»... Φωτ.: Getty Images/ LIFO
Σπύρος Λούης: «Κόβω που λες την κλωστή. Φέρνω και μια βόλτα τον γύρο του Σταδίου για ασικλίκι!» Facebook Twitter
Φωτ.: Getty Images/ LIFO

Μερικές μέρες μετά, αγαπητοί φίλοι, η Ελληνική αντιπροσωπεία άνοιγε την μεγάλη παρέλαση των αθλητών στο κατάμεστο στάδιο του Βερολίνου. Προηγείτο ένα παιδί που κρατούσε την πινακίδα GRIECHENLAND. Ακολουθούσε η Ελληνική σημαία και μετά ο περήφανος Μαρουσιώτης, ο περήφανος Έλληνας, φορώντας την άσπρη του φουστανέλα και το σκούρο  του γιλέκο κρατώντας ένα φουντωτό κλαδί ελιάς στο δεξί του χέρι. Όλοι οι θεατές σηκώθηκαν για να τιμήσουν ένα μεγάλο ήρωα.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 12.11.2017

Αρχαιολογία & Ιστορία
8

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Δοξιάδης: Ο πρωτοπόρος πολεοδόμος και η έρευνα του για τους κατοίκους της Αθήνας

Ιστορία μιας πόλης / Κωνσταντίνος Δοξιάδης: Ο πρωτοπόρος πολεοδόμος της Αθήνας

Πρωτοπορία, όραμα, κοσμοπολιτισμός: Τα υλικά με τα οποία ήταν φτιαγμένος ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με την Μαριάννα Χαριτωνίδου για την δράση, την έρευνά του για τους κατοίκους της Αθήνας, την παρακαταθήκη του στην πόλη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ο διαβόητος αρχαιοκάπηλος Ρόμπιν Σάιμς και ο ελληνικός του σύνδεσμος

Ρεπορτάζ / Ο διαβόητος αρχαιοκάπηλος Ρόμπιν Σάιμς και ο ελληνικός του σύνδεσμος

Ποιος είναι ο διαβόητος Βρετανός λαθρέμπορος από την εταιρεία του οποίου ανακτήθηκαν πρόσφατα εκατοντάδες αρχαιότητες μετά από μακροχρόνια διεκδίκηση από το ελληνικό Δημόσιο;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σχέδια για τις Απόκριες του 1933 και τα έθιμα της Παλιάς Αθήνας

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Οι παληές αθηναϊκές Απόκρηες»: Πώς γιορτάζονταν πριν έναν αιώνα;

Μια σειρά από σχέδια που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Παναθήναια» σχετικά με τις Απόκριες και άρθρα από το περιοδικό «Μπουκέτο» για τα αποκριάτικα έθιμα της παλιάς Αθήνας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γίγαντες, Τρίτωνες και ένα ανάκτορο στην Αθήνα

Ιστορία μιας πόλης / Γίγαντες, Τρίτωνες και ένα ανάκτορο στην Αθήνα

Πού μπορούμε να δούμε το Ανάκτορο των Γιγάντων σε μια βόλτα μας στο κέντρο της πόλης και τι συμβολίζουν τα γλυπτά που υπάρχουν στο πρόπυλο; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον αρχαιολόγο Γιάννη Θεοχάρη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
ΠΕΑΝ: Όταν ανατινάχτηκαν τα γραφεία της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ στην οδό Γλάδστωνος

Ιστορία μιας πόλης / ΠΕΑΝ: Όταν ανατινάχτηκαν τα γραφεία της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ στην οδό Γλάδστωνος

Ποια ήταν η ολιγομελής ομάδα ΠΕΑΝ που έμεινε στην ιστορία για τις ριψοκίνδυνες δράσεις της ενάντια στους Ναζί; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου για την Πανελλήνιο Ένωση Αγωνιζομένων Νέων.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Χαιρώνεια: Η μάχη που γέννησε τον σύγχρονο άνθρωπο

Ιστορία μιας πόλης / Χαιρώνεια: Η μάχη που γέννησε τον σύγχρονο άνθρωπο

Στις 2 Αυγούστου του 338 π.Χ. ο Φίλιππος Β’ οδηγεί τους Μακεδόνες σε μία μάχη η έκβαση της οποίας θα αλλάξει τον κόσμο. Τι σήμανε για τη Μακεδονία, την Αθήνα και τον ελλαδικό χώρο η Μάχη της Χαιρώνειας; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Παναγιώτη Ιωσήφ, συνεπιμελητή της έκθεσης που έχει ως θέμα την ιστορική μάχη και τρέχει αυτό το διάστημα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες από την κατασκευή του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια (πριν έναν αιώνα)

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες από την κατασκευή του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια, πριν από έναν αιώνα

Η LiFO, σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, θα παρουσιάσει μια σειρά από ανέκδοτα και σπάνια ντοκουμέντα για διάφορα θέματα από τη λαμπρή, ή και όχι τόσο, ιστορία του τόπου μας. Ξεκινάμε με τον ιστορικό σταθμό του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια, που δεν ήταν πάντοτε υπόγειος.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Όταν ανέβηκε στην Αθήνα η οπερέτα «Χασίς»

Ιστορία μιας πόλης / Όταν ανέβηκε στην Αθήνα η οπερέτα «Χασίς»

Ποιοι κάνουν χρήση ναρκωτικών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ελλάδα και ποιο είναι το κοινωνικό αποτύπωμα των ναρκωτικών στην Αθήνα της εποχής; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον ιστορικό και ερευνητή Κωστή Γκοτσίνα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες; Η καθημερινή ζωή των ανθρώπων πίσω απ’ την πολεμική μηχανή

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες; Η καθημερινότητα πίσω απ’ την πολεμική μηχανή

Μια νέα έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο αποκαλύπτει τη ζωή των Ρωμαίων που έζησαν μέσα στις τάξεις του στρατού της Αυτοκρατορίας και την υπηρέτησαν πιστά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

Η Καλλιόπη Λημναίου-Παπακώστα, διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου-Ιδρύματος Αλεξανδρινού Πολιτισμού, που σκάβει στην Αλεξάνδρεια από το 1998 μιλά για τις ανασκαφές που πραγματοποιεί εκεί, τα μέχρι στιγμής ευρήματα, τον Μεγαλέξανδρο, τη σχέση του με την Αίγυπτο και το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ του Netflix, στο οποίο συμμετείχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στοά Νικολούδη, Σαρόγλειο, Μέγαρο Υπατία: Τα έργα του Α. Νικολούδη έδωσαν ευρωπαϊκό αέρα στην Αθήνα

Ιστορία μιας πόλης / Στοά Νικολούδη, Σαρόγλειο, Μέγαρο Υπατία: Τα έργα του Α. Νικολούδη έδωσαν ευρωπαϊκό αέρα στην Αθήνα

Τα κτίρια του Αλέξανδρου Νικολούδη υπάρχουν παντού στην Αθήνα. Όμως γιατί γνωρίζουμε τόσο λίγα γι' αυτόν τον αρχιτέκτονα; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με την Αμαλία Κωτσάκη.
THE LIFO TEAM
Βυζάντιο και Αφρική: Μια έκθεση με τα εκπληκτικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα ενός ανεξερεύνητου κόσμου

Αρχαιολογία & Ιστορία / Αφρική και Βυζάντιο: Τα εκπληκτικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα ενός ανεξερεύνητου κόσμου

Μέσα από σπάνια αντικείμενα η νέα έκθεση του Met αφηγείται την κεντρική θέση της Αφρικής στα διηπειρωτικά δίκτυα εμπορίου και πολιτιστικών ανταλλαγών με το Βυζάντιο.
THE LIFO TEAM
Οι δυτικοί λόφοι της αρχαίας Αθήνας

Ιστορία μιας πόλης / Πνύκα, Νυμφών, Φιλοπάππου: Οι δυτικοί λόφοι της αρχαίας Αθήνας

H Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τη Λήδα Κωστάκη και τον Μάρκο Κατσιάνη για τους τρεις λόφους που βρίσκονται απέναντι από την Ακρόπολη (Πνύκας, Νυμφών και Μουσών-Φιλοπάππου) και καθόρισαν την εξέλιξη του αστικού ιστού της Αθήνας.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
Τα λεει σταρατα, που λενε, ξεχασε λιγο να πει πως εγινε το συμβολο-συνδεση που ηθελε ο Χιτλερ να δειξει μεταξυ 3ου Ραιχ κι αρχαιας Ελλαδας. Κανεις γραμματιζουμενος της εποχης δεν προστατευσε τον δρομεα απο αυτην την παγιδα. Παντως η φουστανελα του παει πιο πολυ απο μενα, κι οτι του αξιζει ενα μπραβο γιατι ετρεξε και βγηκε πρωτος. Παρ οτι ειπιε κρασι απο το Μαρουσι.
Η πραγματικοτητα δεν ειναι παντα αρεστη, ειδικα σ αυτους που την φτιαχνουν στα μετρα τους. Για τους ακατασχετους πατριδοπνοους: κοιταξτε το φωτογραφικο υλικο, κλπ. απο την ολυμπιαδα στο Βερολινο, αν δεν ειστε τελειως τυφλοι κατι θα δειτε...
Άθελα του ξεκάθαρα. Άνθρωπος απονήρευτος και μάλλον δεν ασχολούνταν και πολύ με τα πολιτικά της Γερμανίας. Έπραξε απλώς το καθήκον του εκπροσωπόντας την Ελλάδα που δίχως αυτήν καμία Ολυμπιάδα δεν μπορεί να ξεκινήσει. Και οκ εντάξει ο Χίτλερ μπορεί να ήταν ακραίος αλλά το 1936 (μόλις 3 έτη μετά την νίκη του στις εκλογές) ακόμα δεν είχε διαφανεί τι σκόπευε να κάνει, ούτε ακόμα ακούγονταν πολλά. Μετά την Ολυμπιάδα άρχιζε πιο σκληρός να γίνεται καθώς πλησίαζε η έναρξη του πολεμικού σχεδίου του το 1939. Ήταν ο ηγέτης της Γερμανίας και γιαυτό συναντήθηκε υποχρεωτικά μαζί του. Αν δεν ήταν ο Λούης, θα ήταν κάποιος άλλος πολύ απλά και ας λέγανε ό,τι θέλανε οι "γραμματιζούμενοι" (που γενικά ποτέ δεν λένε τίποτα). Η εικόνα και η λεζάντα πάντως μία τρανταχτή αντίθεση. Απ αυτά που ευχήθηκε ο Λούης, ακριβώς τα αντίθετα έπραξε η Γερμανία. Παίζει ο λόγος που γελάει ο Χίτλερ να ήταν επειδή από μέσα του σκεφτόταν ειρωνικά τίποτα "ναι ναι, που να ξερες κακομοίρη τι σας περιμένει, νάσαι καλά που ήρθες όμως".
Ωραία συνέντευξη αλλά τόσες φορές που έγινε αναφορά στο κρασί σκέφτομαι πως παίζει να του είχαν τάξει καμιά νταμιτζάνα στη γραμμή του τερματισμού και γι' αυτό ίσως τους άφησε πίσω! :D
Με όλο τον σεβασμό στη μνήμη του Σπύρου Λούη και τους απογόνους του (αν και ο εγγονός του πούλησε το ασημένιο κύπελλο του παππού του...), νερουλάδες ήμασταν και νερουλάδες θα παραμείνουμε με ψευτοασικλίκια και φιγούρες. Και αν κάτι μας κόψει την ψευτομαγκιά μυαλό δεν βάζουμε. Αναθαρρεύουμε και ξανά προς την... δόξα τραβάμε...!Σχετικά με την (απαράδεκτη) πώληση του κυπέλλου του Σπύρου Λούη από τον εγγονό του: http://www.iefimerida.gr/news/40404/%CF%83%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%89-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%BF%CF%85..κάπως έτσι κι εμείς σήμερα, ανάξιοι να στηριχθούμε και να σηκωθούμε ξανά στα πόδια μας, πουλάμε και μάλιστα επί πινακίου φακής τα «ασημικά» της χώρας μας...το... ασικλίκι μας έμεινε...!