ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.1.2021 | 23:13

2021 η εποχή της νεότητας.

Είναι τα 30 τα νέα 20;Τα 40 τα νέα 30; Τα 50 τα νέα 40; Προφανώς Ναι είναι η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις. Και αυτό δεν έχει μόνη αιτία την αύξηση του προσδόκιμου ζωής – η αύξηση αυτή, άλλωστε, δεν είναι τόσο μεγάλη και τόσο ραγδαία όσο οι αλλαγές που βλέπουμε στη ζωή. Μια ματιά στα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας θα σας πείσουν.Ας δούμε, για παράδειγμα, τη μέση ηλικία γάμου των γυναικών. Το 1991 ήταν στα 24 έτη, το 2005 έφτασε τα 28 και ένα χρόνο αργότερα είχε ανέβει κατά 0,4. Ενώ το 1980 το πρώτο παιδί οι γυναίκες το έκαναν στα 20-24, το 2006 το αποκτούσαν στα 30-34. Την ίδια ώρα το προσδόκιμο ζωής από τα 80 έτη για τις γυναίκες και 75 για τους άνδρες που ήταν το 1995, το 2013 ήταν πλέον 84 έτη για τις γυναίκες και 78,7 για τους άνδρες.Παρόμοια καθυστέρηση υπάρχει και στην είσοδο στην αγορά εργασίας. Οι σπουδές διαρκούν περισσότερο, συνοδεύονται από μεταπτυχιακά, master κ.λπ. και η επαγγελματική σταδιοδρομία ξεκινά αργότερα, γεγονός που οφείλεται πλέον σε μεγάλο βαθμό και στην κρίση. Σε αυτήν οφείλεται εν μέρει και η καθυστέρηση των παιδιών να φύγουν από το πατρικό τους, δεν είναι σίγουρο όμως ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στο πόσο οι άνθρωποι καθυστερούν να παντρευτούν ή να μπουν σε σοβαρές σχέσεις. Εν ολίγοις, η μετατόπιση των δεκαετιών αποδεικνύεται περίτρανα.
8
 
 
 
 
σχόλια
Πιστεύω ότι αυτό είναι λίγο τεχνητό/φτιαχτό! Σύμφωνα με στατιστικά της ΕΕ είμαστε μακράν η χώρα με τους περισσότερους πτυχιούχους ΑΕΙ/ΤΕΙ ανά την ΕΕ. Προσωπικά σπουδάζω στην πόλη μου σε ΑΕΙ και σκέφτομαι να πάω σε ΙΕΚ (πλέον τα ΙΕΚ χρειαζόμαστε σαν κοινωνία) όχι τα πανεπιστήμια (τουλάχιστον στο βαθμό που εννοώ).
Πολύ καλό, Μοχάμεντ. Συγκράτησα ιδίως αυτό, που θα αποδώσω ελεύθερα εδώ: "Η κρίση μέσης ηλικίας δεν εκδηλώνεται πλέον με την αγορά ενός κόκκινου σπορ αμαξιού αλλά με τη συνειδητοποίηση ότι πλέον δεν μπορείς να έχεις την καριέρα που τώρα θέλεις, δεν μπορείς να έχεις ένα παιδί που τώρα πλέον θέλεις ή δεν μπορείς να κάνεις αδερφάκι στο παιδί σου."
Σιγά ρε παιδιά τις σοφίες που λέει η γυναίκα.Πάντως λίγο χαλαρότητα δεν βλάπτει στα 20. Γενικά σε καμιά ηλικία δεν βλάπτει.Πάρτε εμένα για παράδειγμα πόσο large είμαι.
Μεγάλο ρόλο παίζει και το γεγονός ότι δίνονται πολλές επιλογές σε κάθε τομές της ζωής - από την επιλογή συντρόφου (που δεν περιορίζεται μόνο στη γεωγραφική εγγύτητα) μέχρι και την επιλογή τρόπου ζωής (πλέον η αγορά αυτοκινήτου και ακινήτου δεν θεωρείται αποκλειστικό κριτήριο επιτυχίας). Κάποτε θεωρείτο ότι μέχρι και τα 20-κάτι μπορούσατε ν' αποφασίσετε για τη ζωή σας και μετά τέλος, ό,τι δρόμο πήρατε αυτό θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή σας. Εάν δεν είχατε σταθερή δουλειά με ιστορικό τουλάχιστον μία προαγωγής, δεν είχατε κάνει οικογένεια και δεν είχατε πάρει στεγαστικο δάνειο μέχριτ τα 30 σας, θεωρούσαστε "loser." Τώρα πλέον οι νέες γενιές κατά κανόνα δεν θέλουν να παίρνουν δεσμευτικές αποφάσεις πριν τα 30 ή και τα 40 τους, ειδικά όσο αφορά τη δημιουργία οικογένειας, την καταστάλλαξη σε έναν τόπο για μόνιμη κατοικία καθώς και τη λήψη δανείων. Κάτι τέτοιο, βέβαια, ενέχει την αρνητική ιδιότητα ότι πολλοί έχουν την ψευδαίσθηση πως θα παραμείνουν ενεργητικοί νέοι και με όλες τις ευρείες προοπτικές μπροστά τους το ίδιο διαθέσιμες για πάντα, τη στιγμή που ο χρόνος δεν δείχνει έλεος και δεν κάνει εξαιρέσεις. Επίσης, πολλοί επιλέγουν τα μεταπτυχιακά για να καθυστερήσουν την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, μη ενδιαφερόμενοι για το αντικείμενο καθ' εαυτό ούτε διερωτώμενοι τι το παραπάνω μπορεί να προσφέρει μια επιπλέον ιετία στα θρανία. Και μία κοινωνία με άνεργους πτυχιούχους από τη μια και από την άλλη σοβαρή έλλειψη τεχνίτων (εκείνων όσων χτίζουν και συντηρούν πόλεις), δεν σφύζει ακριβώς από νεότητα, ειδικά όταν οι νέοι, τουλάχιστον στη χώρα μας, παραγκωνίζονται ούτως ή άλλως.