24 wtf εξώφυλλα της "Μανίνας"

24 wtf εξώφυλλα της "Μανίνας" Facebook Twitter
16
 
Αν η Κατερίνα ήταν για τις πιο τολμηρές, η Μανίνα απευθυνόταν στις ελαφρώς πιο ρομαντικές κι ονειροπόλες. Αυτό θεωρητικά, γιατί πρακτικά μόνο οι πολύ παρατηρητικοί θα μπορούσαν να εντοπίσουν τις διαφορές στα δύο περιοδικά για κορίτσια που ειδικά την δεκαετία του '80 πουλούσαν κάθε εβδομάδα εκατοντάδες χιλιάδες τεύχη. 
 
Στο περιοδικό Μανίνα αρθρογραφούσε ο Νίκος Μουρατίδης και απαντούσε σε ερωτήσεις (ενώ ταυτόχρονα μετέδιδε και τα κουτσομπολιά του καλλιτεχνικού χώρου), ενώ υπεύθυνη ήταν, στα ντουζένια του, η Κική Σεγδίτσα. Άλλοι συνεργάτες ήταν η Βίκυ Βανίτα και η Πέπη Ραγκούση στις συμβουλές ομορφιάς. Πραγματικοί πρωταγωνιστές της Μανίνας όμως ήταν τα σιδερότυπα, οι αφίσες και τα εφηβικά ρομαντικά κόμικς, με τις ηρωϊδες που έπεφταν από ατυχία σε ατυχία, αλλά αυτή η αδεξιότητά τους έκανε τον γκόμενο του σχολείου να ενδιαφερθεί, τελείως ανέλπιστα, γι' αυτές. 
 
Η Μανίνα εμφανίστηκε στα μέσα του 1972, μεσουράνησε στα '80ς και η έκδοσή της διακόπηκε στα τέλη του 1992.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Design
16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Mattias Adolfsson: «Η έμπνευση με χτυπάει σαν κεραυνός, από το πουθενά»

Design / Mattias Adolfsson: Μιλώντας με έναν κορυφαίο εικονογράφο της εποχής

Δυο-τρεις κουβέντες με τον διακεκριμένο Σουηδό γραφίστα και εικονογράφο, έναν από τους «υψηλούς προσκεκλημένους» του φετινού 7ου LAComicsFestival, που θα γίνει στη Λάρισα από τις 5 ως τις 7 Σεπτεμβρίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το σύγχρονο design γίνεται πιο προσωπικό και all inclusive από ποτέ

ADM 2025: The Urban Issue / Το σύγχρονο design γίνεται πιο προσωπικό και all inclusive από ποτέ

Ιδέες που ζυμώνονταν αργά εδώ και μερικά χρόνια στον χώρο της εσωτερικής διακόσμησης ωρίμασαν και μας αποκαλύφθηκαν στις αρχές του 2025, ως οδηγός για τους χώρους στους οποίους θα κατοικήσουμε στο μέλλον.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Οbjects of Common Interest: «Θέλουμε να σου κεντρίσουμε το ενδιαφέρον και να κινητοποιήσουμε ένα συναίσθημα»

ADM 2025: The Urban Issue / Κίνηση, ελευθερία, ρευστή ταυτότητα: Το design των Οbjects of Common Interest

Οι αρχιτέκτονες και σχεδιαστές Ελένη Πεταλωτή και Λεωνίδας Τραμπούκης τρέχουν ένα από τα πιο design studios της Ελλάδας. Πώς σκέφτονται και πώς σχεδιάζουν τα φημισμένα projects τους, όπως την εγκατάσταση εικαστικού φωτισμού που λατρεύουμε στην είσοδο της Πειραιώς 260;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Φασιανός στο Svenskt Tenn: Πώς βρέθηκε ο Έλληνας ζωγράφος στο πιο exclusive Σκανδιναβικό brand;

Design / Πώς βρέθηκε ο Φασιανός στο πιο exclusive Σκανδιναβικό brand;

Μια αναπάντεχη πρόταση κατέληξε σε μια έκθεση στο Svenskt Tenn, τον «βασιλιά» του Σκανδιναβικού design, που τιμά τον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη. Εκεί, κάτω από την ίδια στέγη, τα έργα του συνομιλούν με αυτά του Γιόζεφ Φρανκ, υμνώντας τη χαρά της ζωής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Concrete Aesthetic: Γιατί βλέπουμε τόσο γκρι στην Αθήνα;

ADM 2025: The Urban Issue / Concrete Aesthetic: Γιατί βλέπουμε τόσο γκρι στην Αθήνα;

Το εμφανές σκυρόδεμα και οι γκρι τόνοι επανέρχονται στον αθηναϊκό αστικό ιστό, μεταφέροντας μαζί τους ένα φορτίο αισθητικής ιστορίας, κοινωνικών μετατοπίσεων και ψηφιακής επιρροής. Από τον μπρουταλισμό στην εποχή των hashtags, πότε η χρήση του γκρι είναι ζήτημα λειτουργίας, πότε συνήθειας και πότε συνειδητής εικόνας για το τι σημαίνει σύγχρονο;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ
Μια «πράσινη» Αθήνα ως ερώτηση. Ας δούμε το κενό αλλιώς.

ADM 2025: The Urban Issue / Μια «πράσινη» Αθήνα ως ερώτηση. Ας δούμε το κενό αλλιώς.

Μπορούμε να δούμε την Αθήνα ως ένα δίκτυο με «πάρκα», συνεπή όμως απέναντι στη φύση και στην ουσία της πόλης; Πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο, το «Για το “αττικό τοπίο” σήμερα» του Δημήτρη Φιλιππίδη είναι μια πηγή έμπνευσης που μας δίνει μια άλλη οπτική για την πόλη και το πράσινό της.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ
Συνθετική ακρίβεια και χωρική ενσωμάτωση στο αστικό τοπίο

ADM 2025: The Urban Issue / Συνθετική ακρίβεια και χωρική ενσωμάτωση στο αστικό τοπίο

Με σεβασμό στον χαρακτήρα του κάθε τόπου και μακριά από την τυποποίηση, το γραφείο gnb architects προτείνει συνθέσεις που ισορροπούν ανάμεσα στη μορφολογική καθαρότητα, τη λειτουργική πληρότητα και την κατασκευαστική ακρίβεια. Η διαρκής αναζήτηση για μια νέα, αυθεντική αφήγηση καθιστά το έργο τους σύγχρονο και βαθιά συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ARCHISEARCH.GR

σχόλια

10 σχόλια
Τις γνώμες σας για το πρώτο εξώφυλλο:Τι κάνει η (πασίγνωστη) Ειρ. Ραϊκου?1. Οδύρεται και παρακαλά μπροστά σε εικόνισμα της Παναγιάς.2. Ορμά να αρπάξει δεκαοχτούρα που πετάει πάνω απ'το κεφάλι της.3. Πέφτει σε γκρεμό.4. Δεν ξέρω/δεν απαντώ.
H Mανινα ηταν λιγο ο φτωχος συγγενης της Κατερινας, προλο που ξεκινησε πρωτη. Γραφιστικα και μονο ηταν πολυ μπακαλιδικη. Μου ειχε κανει εντυπωση ενα γραμμα αναγνωστριας που εκμυστηρευοταν στη στηλη με τα προβληματα οτι ειχε ερωτευτει μια γνωστη τραγουδιστρια, χωρις να την ονομαζει. Η υπευθυνη της στηλης την συμβουλεψε να κατσει να σκεφτει σοβαρα το παθος της γιατι οταν μεγαλωσει θα γινει δυστυχισμενη.Απο τη Μανινα ξεκινησε και η Λιανα Κανελλη.
τι μου θυμίσατε....φανατική αναγνώστρια και της Μανίνας και της Κατερίνας. Με την αδερφή μου περιμέναμε έξω από το περιπτερο κάθε Σάββατο μέχρι να έρθουν! Τέλη της δεκαετίας τού 70 και αρχές 80. Μετά μεγαλώσαμε, και παίρναμε μόνο την Σούπερ Κατερίνα που είχε πιο πολύ σελεμπριτογκόσιπ!
Ένα καλοκαίρι αρχές 90ς είχα ανακαλύψει ένα περίπτερο που είχε τεύχη του περιοδικού Πάττυ που νομίζω είχαν ξεμείνει από τα 70ς. Σε αντίθεση με Μανίνα και Κατερίνα που είχαν και διάφορα άρθρα και στήλες, η Πάτυ είχε μόνο εικονογραφημένες ιστορίες. Είχε την κλασσική 'ο κόσμος της Πάττυ" που υπήρχε και στη Μανίνα, αλλά όλες οι άλλες μπορώ να πω ήταν τρομαχτικές αυτοτελείς ιστορίες.Πολύ κρίμα που δεν έχω κρατήσει ούτε ένα τεύχος.