Χάγκεν Φλάισερ: Ο Αθηναίος της εβδομάδας

Χάγκεν Φλάισερ Facebook Twitter
7
Χάγκεν Φλάισερ Facebook Twitter
Φωτό: Νίκος Κατσαρός
  • Γεννήθηκα στη Βιέννη, κι αυτό ήταν σωστή απόφαση…  Όχι μόνο επειδή είναι καταπληκτική πόλη, αλλά και γιατί η Αυστρία ξυπνά διαχρονικά φιλικά στερεότυπα πάσης φύσεως: από τον Μότσαρτ έως τα ομώνυμα σοκολατάκια. Αργότερα, πολύ αργότερα, όλα αυτά άνοιγαν πόρτες λ.χ., σε συνεντεύξεις με μάρτυρες της Κατοχής: «Οι Αυστριακοί, καλοί άνθρωποι, όχι σαν τους Γερμανούς!». Βέβαια, ξέχναγαν τους Αυστριακούς Χίτλερ, Άιχμαν, Σιμάνα και Λαίρ – οι δύο τελευταίοι αρχηγοί των ΕςΕς και της Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Άλλωστε, όταν γεννήθηκα, η Βιέννη ήταν γερμανική. «Προδίδω» έτσι την ηλικία μου (68).
  • Μεγάλωσα στη Γερμανία. Ζοφερές οι πρώτες αναμνήσεις: δελτία, ατέλειωτες ουρές για τρόφιμα. Βομβαρδισμένες πόλεις. Παιδική χαρά το (απαγορευμένο) κρυφτούλι στα χαλάσματα ενός απόμερου ερειπωμένου εργοστασίου. Μια μέρα είχα τιμωρηθεί και δεν πρόλαβα να παίξω. Έτσι, δεν ανακάλυψα εγώ την κρυμμένη βόμβα που δεν είχε εκραγεί για 4-5 χρόνια. Άκουσα το «μπαμ» από μακριά. Θυμάμαι την κηδεία… Άκουγα για κάποιον Πόλεμο που εξακολουθούσε να χτυπάει τη χώρα, διψώντας ακόμα για αίμα. Αυτός είχε καταβροχθίσει το παιδί που παίζαμε παρέα, αυτός έφταιγε για το κρύο, την πείνα, τα ρούχα πένθους. Φανταζόμουν τον Πόλεμο σαν ανθρωποφάγο Κύκλωπα. Γνώριμη η απαίσια φάτσα του, από το μοναδικό μάλλον βιβλίο που είχα. Από κάπου μακριά είχε εισβάλει…

 

Χάγκεν Φλάισερ Facebook Twitter
Φωτό: Νίκος Κατσαρός

  • Τότε δεν γνώριζα πως ο Κύκλωπας είχε ξεκινήσει από εμάς, πως «δικοί μας» τον είχαν εξαπολύσει προς άλλους στόχους, πως –μετά από πολύχρονη σφαγή στα «ξένα», στους «αλλόφυλους»– είχε τυφλωθεί και στράφηκε κατά του αφέντη του, γυρίζοντας στην αφετηρία. Καλά εγώ, ο πιτσιρικάς. Αλλά ούτε οι «μεγάλοι» δεν το ήξεραν; Το είχαν λησμονήσει, άραγε, ή απέφευγαν να μιλήσουν; Ακόμα και οι δάσκαλοί μου…
  • Αντιμέτωπος με τη συλλογική σιωπή, αποφάσισα να σπουδάσω ιστορία, να μελετήσω τον πόλεμο, ένθεν και ένθεν. Είχα φίλους στη Δανία, έμαθα δανέζικα. Κάνοντας μπάνιο στη Βόρεια Θάλασσα, αλλάξαμε σε ένα μπούνκερ της Κατοχής. «Δικό σου είναι το μπούνκερ, γερμανικό», κορόιδευαν οι φίλοι. Διάβαζα κείμενα συνταρακτικά. Συγγραφέας ο θεολόγος-ποιητής Kaj Munk, που προέτρεπε τους Δανούς να απορρίψουν τον δωσιλογισμό και να αντισταθούν στον φυλετικό διωγμό. Πράγματι, σχεδόν όλοι οι Εβραίοι σώθηκαν, αλλά κομάντο των Ες Ες δολοφόνησε τον Μουνκ. Η κηδεία έγινε παλλαϊκό συλλαλητήριο – τη μέρα που γεννήθηκα. Έτσι, άρχισα διατριβή για την κατοχή «μας» στη Δανία.
  • Μεσολάβησε, όμως, το απριλιανό πραξικόπημα στην Ελλάδα.  Είχα κάνει αρχαία (και λατινικά) στο σχολείο, είχα αγαπήσει τον κλασικό πολιτισμό. Αβάσταχτη η σκέψη πως η Δυτική Ευρώπη, εκτός των φασιστοειδών απολιθωμάτων στην Ιβηρική Χερσόνησο, μολύνθηκε και από άλλη δικτατορία: μάλιστα, στη χώρα του Θουκυδίδη, την οποία τόσα χρόνια ονειρευόμουν να γνωρίσω. Τελικά, την επισκέφτηκα – υπό τη βαριά σκιά της χούντας. Γνώρισα τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ακούραστο μαχητή κατά της Χούντας, που έπειτα με τίμησε με τη φιλία του. Τον Γεώργιο Παπανδρέου τον πρόλαβα μόνο στην κηδεία του (2.11.1968). Ακολούθησα τη σορό από το παρεκκλήσι της Μητροπόλεως μέχρι το Α’ Νεκροταφείο, μαζί με την Ελένη. Την κατοπινή γυναίκα μου την είχα γνωρίσει στο Βερολίνο, στους αντιδικτατορικούς κύκλους του πανεπιστημίου. Συγκλονίστηκα από την ταυτόχρονα κατανυκτική και αντιστασιακή ατμόσφαιρα. Η λαοθάλασσα βοούσε: «Ελευθερία!», «Σήμερα ψηφίζουμε!». Έπειτα γνώρισα και τον Αλέκο Παναγούλη, στην αίθουσα του Έκτακτου Στρατοδικείου. Το ίδιο βράδυ έστειλα ανταπόκριση σε εφημερίδα του Βερολίνου.
  • Τότε αποφάσισα να στραφώ προς την Ελλάδα, και επιστημονικά. Ενημέρωσα τον επόπτη μου, ειδήμονα στη σκανδιναβική ιστορία, πως θα μετατόπιζα τον γεωγραφικό προσδιορισμό της διατριβής: «Κατοχή στην Ελλάδα»!, είπε. Διαφώνησε, νευρίασε, με προειδοποίησε πως δεν είχε ιδέα από ελληνική ιστορία. Τελικά υποχώρησε – έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε διδάσκων σε γερμανικό πανεπιστήμιο που θα γνώριζε περισσότερα. Επίπονη η έρευνα: αρχεία κλειστά, λεηλατημένα, κατεστραμμένα, ανύπαρκτα. Οι βιβλιοθήκες «εκκαθαρισμένες», πολλές ζώσες πηγές στα ξερονήσια. Έτσι, το εγχείρημα μου «στοίχισε» μια επταετία. Όταν τελείωσα, είχε ήδη τελειώσει η άλλη επταετία, η μαύρη της Χούντας.
  • Η Μεταπολίτευση άνοιγε τον δρόμο για εγκατάσταση εδώ. Τολμήσαμε το 1977. Και πάλι δυσκολίες. Έστελνα ανταποκρίσεις σε γερμανικές εφημερίδες (είχα σπουδάσει και ΜΜΕ) – συχνά μάταιος κόπος: ισχνό το ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Το 1978, ερευνητικό-εκδοτικό «πρότζεκτ» με την Ακαδημία Αθηνών. Τελικά αποσύρθηκα, απρόθυμος να δεχτώ λογοκρισία της έρευνάς μου ή και των εγγράφων των επιτελών της Βέρμαχτ, οι οποίοι (προφανώς κρυπτοκομμούνια!) επέμεναν πως όχι ο Ζέρβας αλλά το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ αποτελούσε την κύρια αντιστασιακή δύναμη… Διασπάστηκε τότε η Επιτροπή Β’ Παγκοσμίου Πολέμου της Α.Α., αφού αποχώρησαν οι Παν. Κανελλόπουλος και Άγγελος Αγγελόπουλος που μου είχαν συμπαρασταθεί. Επικράτησε η σκληροπυρηνική φράξια του Κων. Τσάτσου, όπως καυχιόταν στις αυτοβιογραφικές σημειώσεις του.

 

  • Το 1979 πρωτοδίδαξα σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Στην Αθήνα, στην (πιο φιλελεύθερη) Κρήτη∙ το 1992 γύρισα στην Αθήνα. Αρχικά, πολλοί φοιτητές με κοίταγαν σαν εξωτικό πλάσμα: ένας Γερμανός που διδάσκει ταμπού θεματικές (Πόλεμος – Κατοχή –Αντίσταση), και μάλιστα πρώτος σε ελληνικό ΑΕΙ, ακουγόταν ως ανέκδοτο. Όταν το ’87-’88 εκπροσωπούσα τη νέα πατρίδα (ήδη Νεοέλληνας με το ΦΕΚ!) στη Διεθνή Επιτροπή Ιστορικών για το παρελθόν του Αυστριακού προέδρου Βάλντχαϊμ, σατιρικό περιοδικό αναρωτήθηκε δις γιατί η Ελλάδα έστελνε τον «συμπαθέστατο κατά τα άλλα» Φλάισερ και όχι Έλληνα εκ γενετής…
  • Από το 1972, όταν ο Βάρναλης πρώτος με αποκάλεσε Γερμανο-έλληνα, δεν έχω ρίξει μαύρη πέτρα προς την πρώτη πατρίδα: απλώς αγωνίζομαι εκείνη να είναι ηθικά «εν τάξει» (φευ) με τη δεύτερη που επέλεξα. Και αλλού δεσπόζει το Β’ σκέλος της ταυτότητάς μου: στις γαστρονομικές, κλιματικές κ.λπ. προτιμήσεις, στα όνειρα, στα χούγια… Ως προς τον ύπνο, είμαι διχασμένος: ξυπνάω με τους Γερμανούς και πέφτω με τους Έλληνες.

 

  • Πώς να ιεραρχήσω τα κυριότερα βιβλία μου; Σε χαλεπή εποχή, «με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα», έγραψα το πρώτο, το δίτομο Στέμμα και Σβάστικα, μετεξέλιξη της διατριβής. Θεωρείται έργο αναφοράς, επειδή –όπως γράφηκε– «ξεχέρσωσε» το ναρκοπέδιο της κατοχικής ιστορίας, αφαιρώντας απολιθωμένους παραταξιακούς μύθους μέσω της αντιπαράθεσης όσο το δυνατόν περισσότερων νέων πηγών: αρχεία, βιβλιογραφία και προφορικές μαρτυρίες. Το τελευταίο βιβλίο, Οι Πόλεμοι της Μνήμης, εξετάζει τη «δημόσια ιστορία» του Β’ Παγκόσμιου σε όλες τις εμπλεκόμενες χώρες. Στηρίζεται κυρίως στα ΜΜΕ και ως εκ τούτου διαβάζεται ευκολότερα…
  • Πολλοί φοιτητές διψούν για γνώση. Με αυτούς με συνδέει μια «ερωτική» σχέση… Το 2010 κάναμε δεκαπενθήμερη ερευνητική εκδρομή με τελειόφοιτους και μεταπτυχιακούς σε τόπους μνήμης της ναζιστικής φρίκης, με αφετηρία το Βερολίνο. Ο σκηνοθέτης Ηλίας Γιαννακάκης μας συνόδευε και γύρισε ένα πολυπαιγμένο ντοκιμαντέρ. Φέτος τον Μάιο, μετά την ανησυχητική άνοδο της Χ.Α. και την απήχησή της σε ιστορικά αναλφάβητους νέους, με την τηλεοπτική άρνηση των κρεματορίων, οργάνωσα ανοιχτό «μεταπτυχιακό σεμινάριο» με επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος και 450 συμμετέχοντες! Άλλο δείγμα, το πρόσφατο τριήμερο συνέδριό μας για τη δεκαετία του ’40, ασφυκτικά γεμάτο σε πείσμα των αντικειμενικών δυσχερειών. Δεν υπάρχει άλλο αντίδοτο, ικανό ν’ αποστομώσει τους μισαλλόδοξους αρνητές και διαστρεβλωτές της ιστορίας από την τεκμηριωμένη ενημέρωση και διαφώτιση.

 

Χάγκεν Φλάισερ Facebook Twitter
Φωτό: Νίκος Κατσαρός

Οι Αθηναίοι
7

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Βότσης: «Κάποτε δεν χρειαζόταν να δώσεις ορισμό για το τι εστί αναρχικός»

Για τις Αρχές ήταν «τρομοκράτης» και «αρχηγός» της 17Ν, ενώ για την Αριστερά «προβοκάτορας». Σήμερα δηλώνει αντιστασιακός εκ φύσεως και πιστεύει ότι η «Ελευθεροτυπία» της δικής του εποχής δεν μπορεί να ξαναβγεί. Ο θρυλικός δημοσιογράφος αφηγείται την πολυτάραχη ζωή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η Ελλάδα που πρωτοείδα ήταν βουτηγμένη στη φτώχεια» ή «Γνώρισα/πρόλαβα μια Ελλάδα ανέγγιχτη και αναλλοίωτη». ή «Οι άνθρωποι στα νησιά δεν γνώριζαν καν τι σημαίνει τουρίστας»

Οι Αθηναίοι / «Τώρα η γλώσσα του Οδυσσέα είναι η γλώσσα μου. Και το Αιγαίο είναι η θάλασσά μου»

Γεννημένος στο Σικάγο, η αληθινή αλλαγή στη ζωή του ήρθε όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στα ελληνικά νησιά και την Αθήνα το 1954. Αποτύπωσε φωτογραφικά «τα χρόνια της ελπίδας σε μια Ελλάδα ανέγγιχτη και αναλλοίωτη». Σήμερα, εκφράζει την ανησυχία του για τα όμορφα τοπία της και τις γειτονιές, όπως η Πλάκα, που «είναι γεμάτες από καταστήματα με σουβενίρ». Ο φιλέλληνας φωτογράφος Ρόμπερτ Μακέιμπ είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
Τον είχα καθηγητή στη γερμανική φιλολογία, υπέροχος. Είχε στο γραφείο του παντού αποκόμματα από εφημερίδες, υπόδειγμα μελετητή. Ζήσαμε μαζί το σεισμό του '99 σε αμφιθέατρο που δίναμε μάθημα και ήταν πολύ ψύχραιμος. Νομίζω μας είπε αν θέλουμε να συνεχίσουμε να γράφουμε. Για τις εργασίες σχετικά με τον πόλεμο μας συμβούλευε να ρωτάμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες στο χωριό μας και να κρατάμε σημειώσεις. Όσοι ήμασταν πολιτικοποιημένοι και είχαμε μελετήσει λογοτεχνία 1940-1949 μπορούσαμε στις εξετάσεις να γράφουμε παραδείγματα από μορφές αντίστασης π.χ.για το σπιτάκι στον Υμηττό και ό,τι άλλο γνωρίζαμε για τη Γερμανική κατοχή εκτός βιβλίου. Το εκτιμούσε πολύ. Κύριε Φλάισερ, σας <<ποστάρω>> στα facebook των μαθητών μου, μήπως ξεστραβωθούν λίγο!
Είχα την τύχη να έχω καθηγητή τον Χάγκεν Φλάισερ στην Κρήτη τη δεκαετία του '80. Υπέροχες αναμνήσεις...Και να σκεφτείς ότι η ΚΝΕ τον κατηγορούσε από τότε για ιδεολογική χρήση της ιστορίας, χωρίς βέβαια να έχουν παρακολουθήσει οι κνίτες το μάθημα. Ήταν σίγουροι, βλέπεις, ότι δεν πρόκειται για μαρξιστική-λενινιστική θεώρηση της ιστορίας...
Αγαπημένη εικόνα: Ο Φλαϊσερ με μια τεράστια ελληνική σημαία πάνω σε ένα τζιπ να κάνει το γύρο της προκυμαίας του λιμανιού της Σαμοθράκης το βράδυ του τελικού του Εuro 2004 και από κάτω να του φωνάζουν "είναι τρελός ο Γερμανός"
Ο Φλαισερ ευτυχως για την Ελλαδα κατεγραψε την ιστορικη περιοδο της κατοχης αλλα ιδιαιτερα την ιστορια της εθνικης αντιστασης χωρις προκαταληψεις και ταμπου με τοση αντικειμενικοτητα που δυσκολα συναντας σε ιστορικους. Ερχομενος στην Ελλαδα ακολουθησε τις μεθοδους του Θουκιδιδη πηγαινοτας επι τοπου κανοντας ερευνα με αυτοπτες μαρτυρες , αναζητησε επειτα τα κρυφα αιτια και τις αφορμες με εξαιρετικο τροπο. Σχεδον ολο το αρχειο της ΕΡΤ για την εθνικη αντισταη εχει τη δικη του συμμετοχη...Ευτυχως εχω την ευκαιρια να του πω ευχαριστω δημοσια και ελπιζω πως η Ελλαδα θα τον τιμησει καταλληλα. Αν ολοι οι ιστορικοι ειχαν το ταλεντο του και διδασκαν σε αυτον το κοσμο τους τοσους ιστορικα αναλφαβητους δεν θα υπηρχε κριση και κυριως ουτε και Χρυση Αυγη..
"Δεν υπάρχει άλλο αντίδοτο, ικανό ν’ αποστομώσει τους μισαλλόδοξους αρνητές και διαστρεβλωτές της ιστορίας από την τεκμηριωμένη ενημέρωση και διαφώτιση."Για τις στερεοτυπικές πιπίλες και την αλλαζονική ημιμάθεια -εκατέρωθεν- που θρέφουν το τέρας.