[Eπιμέλεια: Άρης Δημοκίδης]
Αλέξανδρος Ψυχούλης
"Ας πούμε η δεύτερη σειρά των χαλκογραφιών από το «όνειρο και ψέμα του Φράνκο». Στην πραγματικότητα επιστρέφω συχνά σε όλα τα χαρακτικά που ο Picasso έκανε την διετία 1936-37 τα οποία επιδρούν στον οργανισμό μου σαν ενέσεις θάρρους."
Κωστής Βελώνης
Κατασκευή με σύρμα, 1929-30
"Γιατί είναι ταυτόχρονα αντικείμενο και χώρος, φιγούρα και τοπίο"
Ραλλού Παναγιώτου
Από τα αγαπημένα μου έργα του Picasso είναι η σειρά των αρχών της δεκαετίας του 30' με τις φιγούρες στην παραλία, ας πούμε ο πίνακας με τον τίτλο Seated Bather (1930) που βρίσκεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. '
Ενα από τα πιο κλασικά θέματα που περνάνε από ζωγράφο σε ζωγράφο ( Ιngres, Renoir, Seurat, Cezanne),οι λουόμενοι, εμφανίζεται στο έργο αυτό με τη μορφή ενός μοναχικού γυναικείου γυμνού που είναι ζωγραφισμένο σε στυλ ύστερου κυβισμού, σαν πετρωμένη κατασκευή στην άμμο, αλλά ταυτόχρονα σαρκική και ερωτική όπως τα σώματα στη κλασσική ζωγραφική, και με τη θέση των μελών της να μεταδίδουν ψυχολογική δράση και δυνητική βία...
Το φόντο είναι απλό και μεταφέρει ακριβώς την μελαγχολία και την υγρασία μιας παραλίας κατά τη διάρκεια μιας μουντής κρύας ημέρας ή όταν πέφτει ο ήλιος.
Poka Yio
"Η υπογραφή του είναι το καλύτερο έργο του. Είναι meme."
Αντωνάκης Χριστοδούλου
"Μια όχι και τόσο γνωστή δουλειά του Picasso, ο οποίος τη χρονική περίοδο μεταξύ 1966 και 1970 είχε αναπτύξει ένα είδος εμμονής με τη τηλεόραση. Μια σειρά από έργα βασισμένα σε οπτικά μοτίβα της μικρής οθόνης, από εκπομπές με θέματα όπως το τσίρκο και η πάλη καθώς και από διάφορες ταινίες."
Ευτύχης Πατσουράκης
''Τι έργο να πρωτοδιαλέξει κανείς από έναν ιερέα του μοντέρνου που για 40 χρόνια βρέθηκε στον αφρό της πρωτοπορίας δημιουργώντας, από μικρά κυβιστικά αριστουργηματικά μανιφέστα μέχρι πολιτικά αξεπέραστες γκουέρνικες.
Θυμάμαι όμως πριν κάποια χρόνια σε κάποια αίθουσα της Tate Modern στο Λονδίνο να πέφτω πάνω σ’ αυτό το γυναικείο αφαιρετικό γυμνό (Nude woman with necklace).
Ένα χυμώδες ζουμερό επιθετικό, χρωματικά παραληρηματικό ερωτικό έργο στο πρωτότυπο. Δεν πληροί καμιά από τις προυποθέσεις για να χαρακτηριστεί ιδιαίτερο ή μοναδικό ανάμεσα στα δεκάδες αριστουργήματα του Πάμπλο. Κι όμως με θυμάμαι τότε να κοιτάζω με έκπληξη τη χρονιά δημιουργίας του έργου, 1968. Ο Πικάσσο ήταν 87 χρονών τότε όταν με χαρακτηριστική άνεση εξέπεμψε αυτήν την ένταση. Ο Πάμπλο δεν είναι από τους υπεραγαπημένους μου καλλιτέχνες όμως αυτό το συγκεκριμένο έργο συνοψίζει κάτι που για μένα είναι η ουσία του έργου του. Μια κανιβαλιστικά ζωώδη, επιθετικά ερωτική αγάπη για τη ζωή."
Κωστής Γριβάκης
"Aν πρέπει να διαλέξω μόνο ενα τότε αυτό θα είναι το Girl Before a Mirror. Έργο που συγκεντρώνει όλες σχεδόν τις επιρροές του μεγάλου ζωγράφου. Η αφρικανική, η ελληνική η Ιταλική η μεξικάνικη τέχνη όλες μαζί σε ένα τελάρο 162,3 x 130,2. Κοιτώντας το για άλλη μια φορά έρχονται στο νου δυο αγαπημένα quotes του Picasso: "I do not seek, I find" και "If there's something to be stolen, I steal it.""
Έφη Λαδά
Γυναίκα με βεντάλια (1905):
Oil on canvas: 100,3cm X 81cm
"Ένα έργο του Πικάσο από την κόκκινη περίοδο. (1904-1906). Αυτή η περίοδος αντιπροσωπεύεται από έργα με περισσότερο χρώμα, και γεμάτα ήχους σχέδια. Βρίσκεται στην National Gallery of Art, στην Washington Η.Π.Α. Σ' αυτήν την εικόνα η γυναίκα φαίνεται σαν ιέρεια κάνοντας μια κίνηση με το δεξί της χέρι, σαν να χαιρετάει κάποιον που βρίσκεται λίγο πιο μακριά της. Στο αριστερό της χέρι κρατάει χαλαρά μια βεντάλια. Παίζει με τις αντιθέσεις του φωτός, την ισορροπία των σχημάτων, την σταθερότητα και την αστάθεια. Το χρώμα είναι λιγότερο έντονο από τα έργα που ακολούθησαν μέσα στην κόκκινη περίοδο. Είναι από τα πρώτα έργα αυτής της περιόδου και διακρίνεται η μετάβασή του σε πιο τολμηρά χρώματα από ότι στην γκρί-μπλέ περίοδο.
Η δική μου ανάγνωση:
Οι σκέψεις της είναι ανάμεικτες. Αναρωτιέμαι αν είναι χαρούμενη ή λυπημένη. Αν αποχαιρετώντας λυπάται ή χαίρεται. Αν όντως αποχαιρετά ή αν είναι ένας χαιρετισμός καλωσορίσματος;. Το βλέμμα της κρατάει κρυφά συναισθήματα, καθώς ανέκφραστο σχεδόν είναι σαν να περιμένει μια αντίδραση από κάπου έξω από τον καμβά. Το φώς , της δίνει ένα άγγιγμα μυστηρίου όπως τονίζει τα χέρια και το πρόσωπό της και έχω την αίσθηση πως ετοιμάζεται να πετάξει προς τα εκεί που την λούζει το φώς... προς τα εκεί που είναι το άγνωστο για μας, αλλά το ζητούμενο γι' αυτήν... Στην μπλούζα ένα φωτεινό μπλέ,- δειλό απομεινάρι της μπλέ περιόδου-, σηματοδοτεί την αρχή μεγαλύτερης χρωματικής έντασης και ψυχικής ανάτασης."
Kalos&Klio
"Εκτιμούμε τον Picasso γιατί ήταν ένας χαμαιλέοντας της τέχνης, εξερευνούσε συνεχώς νέα πεδία και θεωρούμε ότι είναι σπουδαίος για το έργο του ως σύνολο. Οι πίνακες του έχουν υφολογική συνοχή χωρίς ο καλλιτέχνης να καταφεύγει στην ευκολία μιας φόρμας που γίνεται μανιέρα έτσι ο κάθε πίνακας του είναι ένα δυνατό σχόλιο.
Μια τέτοια χειρονομία σχόλιο είναι και το αγαπημένο μας από τα έργα του Picasso που που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1939 και απεικονίζει γυναικείο κεφάλι. Αυτό το έργο κλάπηκε από την Εθνική Πινακοθήκη η σπουδαιότητα του έργου έγκειται στην χειρονομία του picasso να δωρίσει το έργο το 1949 στους Έλληνες, για την προσφορά τους και για τη γενναία αντίστασή τους κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής."
Κώστας Λάκης
Γκερνίκα, 1937 Λάδι σε Καμβά 3,54× 7,82 Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία, Μαδρίτη
"Πρώτη επίσκεψη στην Μαδρίτη, εννοείται πως το Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία είναι στο πρόγραμμα. Ταξιδεύω μέσα στο χώρο και απολαμβάνω τα εκθέματα και κάποια στιγμή από ένα άνοιγμα βλέπω ένα έργο που δεν χωράει στο οπτικό μου πεδίο. Πηγαίνω πίσω, ακόμη λίγο και πιο πίσω και ακόμη λίγο και πάλι λίγο... και τα σχεδόν οκτώ μέτρα μήκος και τέσσερα μέτρα πλάτος της Γκερνίκα μαγνητίζουν όλο το είναι μου.
Τον πίνακα τον ήξερα, τον είχα θαυμάσει πολλές φορές από εικόνες σε βιβλία και ήμουν σίγουρος πως θα τον απομυθοποιούσα όταν τον έβλεπα από κοντά.
Αυτή η σιγουριά με έκανε να τον ξεχάσω στην επίσκεψη μου και όταν αποκαλύφθηκε μπροστά μου έμεινα μαγεμένος.
Αφέθηκα στην δύναμη του, στην σκληρότητα του, στην αλήθεια του, στην έντασή του Βούλιαξα στα άσπρα, στα μαύρα και τα γκρι χρώματα του, στα τεμαχισμένα πλάσματα, στα βουβά βλέμματα και στις αόρατες κραυγές που γέμιζαν την αίθουσα. Στάθηκα αρκετή ώρα, πολλή ώρα, στάθηκα ακίνητος, βουβός προσκυνητής ενός αληθινού έργου τέχνης και όταν έφυγα ήξερα -και ξέρω...- πως ήταν μια από της πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου."
σχόλια