Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

15

Δεν γράφω πάλι για το brain drain. Έχω αρχίσει να απεχθάνομαι ακόμα και τη φράση «διαρροή εγκεφάλων». Μου φέρνει στον νου ένα ανοιγμένο κεφάλι και τα μυαλά να χύνονται από μέσα του σε κάποιο υπερβολικά άσπρο πάτωμα. Θέλω να πω γι' αυτό το πέρα-δώθε, εξωτερικό-Ελλάδα, της γενιάς που πήγε πανεπιστήμιο γύρω στο 2010, τότε που τα λεφτά τελείωναν. Χρησιμοποιώ αυτό που έχω: την προσωπική, αυθαίρετη, περιορισμένη οπτική μου γωνία.


Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που ξέρω και είναι τώρα γύρω στα 30 δεν μοιάζουν με κακομαθημένα κωλόπαιδα, περισσότερο με φτωχούς επιστήμονες, με πολλά πτυχία και λίγα λεφτά στην τράπεζα. Πήγαν πανεπιστήμιο και πιάσανε άσκοπες, κακοπληρωμένες δουλειές όταν τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν. Στην αρχή, πολλοί και πολλές κρύβανε τη φτώχεια τους, τις δυσκολίες ή τα λεφτά των γονιών τους που άρχισαν να φαίνονται πιο ενοχλητικά σε όσους δεν γεννήθηκαν προσοδούχοι. Καθώς η κρίση σιγά-σιγά φούντωνε, όσοι και όσες τύχαινε να σπουδάζουμε εκείνη την περίοδο σε κρύες πανεπιστημιακές αίθουσες χωρίς θέρμανση και σε ακόμα πιο κρύα σπίτια, είχαμε τη μόνιμη συζήτηση που όλους μάς ενώνει: να φύγω ή να μείνω; Στα πανεπιστήμια, από το '10 και μετά, γινόταν της τρελής. Δεν ξέραμε ακριβώς τι μας έφταιγε, αλλά ερχόταν γλυκιά-γλυκιά η σφαλιάρα της πραγματικότητας και μας έβρισκε κάθε τρεις και λίγο.

Η εργοδοτική εκμετάλλευση άρχισε να γίνεται κανονικότητα, δεν άκουγες μισθό πάνω από 400-600 ευρώ, έβγαιναν αγγελίες (και βγαίνουν ακόμη) που δήλωναν με καμάρι «προσφέρεται αμοιβή». Αρκετοί έφευγαν για δουλειές έξω, με πιο πολλά λεφτά, πιο πολλή μοναξιά και συχνά ένα μείγμα θυμού και νοσταλγίας. Είδαμε φίλους να σκληραίνουν στο εξωτερικό, να αλλάζουν απ' την ξενιτιά που έλεγε κι ο ποιητής, να παλεύουν να ξεπατικώσουν καινούργιους εαυτούς σε νέα μέρη. Άλλους να αλλάζουν τόπους συνέχεια. Άλλους να κάνουν κάτι δικό τους στην Ελλάδα.

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, λέω ν' αφήσουμε τις συζητήσεις που ηχούν σαν κακή μετάφραση κοινωνιολογικής μελέτης και να δουλέψουμε για ν' αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους


Ακούγαμε συνέχεια αυτό το «φύγετε έξω» από ανθρώπους καλοπροαίρετους, που η τελευταία τους επαφή με το εξωτερικό ήταν η οργανωμένη εκδρομή του γκρουπ της ενορίας τους στους Αγίους Τόπους. Όσοι έμεναν φαίνονταν τρελοί ή υπεραισιόδοξοι ή με προβλήματα, όσοι έφευγαν μεγάλωναν ξαφνικά ή έκαναν ωραίες δουλειές και χρήματα και σχέσεις με πρόσωπα με ονόματα εξωτικά ή γύρναγαν αλλαγμένοι, με ιδέες, ή αποφασισμένοι να πετύχουν εδώ και τώρα.

Γενικά, το μέσα-έξω έγινε κεντρικό σημείο στις ζωές μας. Στην πολύ θετική εκδοχή του έγινε συχνά ταξίδια. Γελοιωδώς πανεύκολες μετακινήσεις με φθηνά αεροπορικά, φθηνά Αirbnb (στην αρχή) και κινητά που λένε πώς να μη χαθείς. Η τεχνολογία και η φθηνή ιντερνετική πληροφορία τσακίσανε τις αποστάσεις. Τα σύνορα έγιναν τίποτα μπροστά στον τεράστιο κόσμο των ευκαιριών. Ενηλικιωθήκαμε με Ίντερνετ και πιάσαμε τον εαυτό μας να συνδέεται με ανθρώπους με κοινές προσλαμβάνουσες, κοινά διαβάσματα και κοινές λατρεμένες σειρές, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής. Συμμετείχαμε και συμμετέχουμε σε κοινότητες που δεν έχουν καμία σχέση με το πού βρίσκεσαι σωματικά, πολύ λιγότερο με το πού γεννήθηκες, αρκεί να ξέρεις αγγλικά (φροντιστηρίου, βλαχο-expat, business ή με προφορά BBC) και να βουτήχτηκες νωρίς στο χωνευτήρι του Ίντερνετ.

Ταξίδια, μετανάστευση, σπουδές και δουλειές έξω γίνανε την τελευταία δεκαετία ειδήσεις ή πιθανές ζωές τόσο κοινές και αναμενόμενες που δεν μας προκαλούν καμία εντύπωση πια. Η νεανική άγνοια κινδύνου έγινε και άγνοια συνόρων και περιορισμών του παρελθόντος και το μέσα-έξω μπήκε στις σπουδές, στις δουλειές και στις παρέες μας. Προφανώς, πασχίσαμε κι εμείς να ενηλικιωθούμε και νομίζω, ό,τι κι αν λέγεται, δεν το κάναμε καθόλου κωλοπαιδίστικα. Ναι, παθαίνω πού και πού αλληλεγγύη και περηφάνια για τη γενιά μου, επειδή νομίζω ότι εξελίσσεται υπέροχα, δεδομένου ότι μεγάλωσε μέσα στο στρίμωγμα και την αφετηριακή ανισότητα.


Όταν μιλάμε για διαρροή εγκεφάλων, δίνουμε την εντύπωση ότι ο κόσμος και οι ζωές μας είναι κάτι στατικό. Δεν είναι. Οι νέοι στον δυτικό κόσμο τώρα βρίσκονται σε μια μόνιμη ροή. Μιλάμε για μετακινήσεις σαν να είναι κάτι κακό. Δεν είναι, χωρίς να υποτιμώ (και πώς θα μπορούσα;) τις άπειρες δυσκολίες. Ταυτόχρονα, η κουβέντα για τη διαρροή εγκεφάλων δίνει την εντύπωση ότι η χώρα εδώ ψάχνει τα δικά της παιδάκια και μένει άδεια μέχρι να γυρίσουν. Αντίθετα, νομίζω, θα έπρεπε να θέλουμε όσο τίποτε άλλο τα πανεπιστήμιά μας, οι δουλειές και οι δρόμοι μας να γεμίσουν ανθρώπους που απέκτησαν γνώση και εμπειρίες από αλλού.

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, λέω ν' αφήσουμε τις συζητήσεις που ηχούν σαν κακή μετάφραση κοινωνιολογικής μελέτης και να δουλέψουμε για ν' αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους, τα μυαλά που μες στη διαρροή τους νομίζουν ότι οι άνθρωποι είναι δέντρα καταδικασμένα να ψηλώνουν εκεί όπου έτυχε να γεννηθούν. Ίσως, τελικά, να είπα ψέματα κι αυτό να είναι ένα κείμενο για το brain drain. Αλλά κυρίως ήθελα να πω ότι ελπίζω με τη νέα δεκαετία να σταματήσουμε να βλέπουμε τη μετακίνηση των ανθρώπων ως απειλή.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Στήλες
15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
Με αφορμή το προηγούμενο σου άρθρο για το brain drain κάποιες απόψεις για μελλοντικούς ναυτιλλομένους. Αγαπητή Βίβιαν, Έχεις δίκιο σε πολλά πράγματα και σε καταλαβαίνω από πολλές πλευρές. Πήγα στο εξωτερικό και για αυτό που λες αλλά και για ένα άλλο. Ήθελα να έχω μια φυσιολογική ζωή σαν άνθρωπος και να μη σκέφτομαι τι θα φάω αύριο. Αλλά το γρασίδι δεν είναι πάντα πράσινο στην απέναντι πλευρά. Πρέπει να καταλάβεις και το τι ζημιά κάνανε τα ΜΜΕ για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό τη στιγμή που τα ΜΜΕ γίνανε συγκοινωνούντα δοχεία των κυβερνήσεων και ‘τσιράκια’ των κομμάτων. Δεν έχω κανένα χρώμα, τους είδα όλους αλλά έχω βιώσει τη συνέχεια της αδικίας στο εξωτερικό.Δε μετράνε τα προσόντα σου όταν η κοινωνία κινείται με άλλους ρυθμούς και δε θα σου δοθεί εύκολα η ευκαιρία για να μετρηθούν τα προσόντα σου. Μετράει όμως η καταγωγή σου η οποία δεν είναι απλά ταπεινή αλλά μετανάστη και από την άλλη είναι πολύ εύκολο να βάλουν την ετικέτα πως δε θέλεις να δουλέψεις αλλά να βιοποριστείς. Δεν είσαι σαν τους άλλους που αγαπάνε τη δουλειά τους αλλά σαν αυτούς που απλά ήρθαν να αποφύγουν την κρίση ως τυχοδιώκτες και τυχαίους, ό,τι και αν έχεις κάνει πριν, όπου και αν έχεις εργαστεί. Σε μεταχειρίζονται πολύ πιο άσχημα και απρόβλεπτα γιατί είναι εύκολο να μην κατανοήσεις τους κανόνες τους και τους κωδικούς τους. Μετράει η χώρα προέλευσης και δεν έχεις την τύχη άλλων μεταναστών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, και η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ευρωπαϊκή χώρα ούτε χώρα που έχει εξωστρέφεια ή καινοτομία ας μη γελιόμαστε. Τα παραμύθια που πουλάμε μεταξύ μας ότι είμαστε Ευρωπαίοι δεν περνάνε στο εξωτερικό. Ξέρουνε πολύ καλά πως είμαστε μόνο για διακοπές και δεν τους ενδιαφέρει να μπει κάποια άλλη διάσταση, τους ήταν πολύ εύκολο να μας κατηγορήσουν για την κρίση όμως ενώ εμείς λέγαμε οι κακοί οι Ευρωπαίοι που μας είδανε ως πειραματόζωα. Έτσι είναι πολύ εύκολο και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα του εξωτερικού να ξεκινήσεις από την αρχή, από το μηδέν και πολύ πιο εύκολο να ανελιχθείς σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες από το να έχεις έρθει ως ώριμος επαγγελματίας με μεταπτυχιακά. Αλλά το ίδιο το κράτος, η ίδια η αγορά ξέρει πως είσαι ενοικιασμένος εργαζόμενος, δεν θα σε δει ως υπάλληλο ή ενεργό μέλος.Και υπάρχει κι εκεί στο πολύ ωραίο πράσινο γρασίδι το ‘ταβάνι’ γιατί οι προβολείς είναι πολύ πιο μεγάλοι εδώ και δεν μπορείς να κρυφτείς σαν ποντίκι που κάνουμε συνήθως στην Ελλάδα. Ακόμη και να ανεβείς ψηλά στην ιεραρχία, θα σε ταβανιάσουν οι ντόπιοι με λιγότερα προσόντα, οι φίλοι των μετόχων με την αυθάδη συμπεριφορά τους και κυρίως η ίδια η κοινωνία που απορεί πώς διάγεις ένα ίσης αξίας βίο με αυτούς. Δε θέλω να κλαίγομαι αλλά θέλω να καταλάβει η Ελλάδα πως η ζημιά που έγινε στο όνομά της και που κανείς δεν την αποκατέστησε είναι ανεπανόρθωτη. Θέλω να καταλάβεις κι εσύ πως η οικογένεια και η Ελληνίδα μάνα και ο φθόνος αυτών που δεν έφυγαν για το εξωτερικό είναι που κρατά τον Έλληνα του εξωτερικού ‘περήφανο’ ακόμη και να ψωμολυσά...Όμως η ίδια η οικογένεια είναι που λέει ψέμματα στον εαυτό της όπως και οι πολιτικοί πως είμαστε Ευρωπαϊκή χώρα, πως η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου, πως οι Έλληνες αν θα πάνε έξω μόνο εκεί προκόβουν και πως έγινε brain drain. Δεν είναι έτσι. Ήταν παλιά έτσι ίσως στις ταινίες του Φίνου, έχουμε παγιδευτεί όλοι μας σε κάτι στερεότυπα και σε κάτι αρχέτυπα που δεν επιτρέπουν την Ελλάδα να ακούσει τι γίνεται στη διασπορά, πώς μας μεταχειρίζεται το κράτος, πώς μας μεταχειρίζεται το αφεντικό στον ιδιωτικό τομέα και το πόσο δύσκολο είναι να ενταχτείς στην καθημερινότητα τους. Αφού περιμένουν να γυρίσεις σπίτι σου. Δεν ξέρουν όμως πως το σπίτι μου το πούλησα, δεν ήταν τότε το Airbnb για να βάλω κάποιον να μου το προσέχει, δεν έχω πού να μείνω όταν γυρίσω ακόμη και η οικογένειά μου ζει στο χρυσό της κλουβί ενώ κανείς δεν τους είπε πως είναι φω μπιζού...Θα μπορούσα να σου πω επίσης πως μεγαλύτερο ψέμα που λέει η ίδια η χώρα στους πολίτες της δεν υπάρχει. Και αυτό είναι το brain drain. Ποιο brain drain? Vre oust…Ουστ, γιατί δε λεμε ΕΞΟΔΟΣ? Κι έξοδος από τι?. Δεν έχω δει μόνο Έλληνες ‘συμπολίτες’ οι οποίοι παρεπιμπτόντως ξεχνάνε να χαιρετάνε τον Έλληνα συμπολίτη τους και δεν υπάρχει καμιά αλληλεγγύη γιατί φοβούνται τη σκιά τους. Εχω δει Έλληνες που έχουνε δήθεν ‘ταλέντο’ το οποίο εκτιμήθηκε μόνο στο εξωτερικό ενώ ήρθανε με τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς ή που κουβαλήθηκαν τυφλά από γραφεία εταιριών πολυεθνικών χωρίς την παραμικρή προσπάθεια και βρίσκονται στη δική τους τρύπα για να μην εξηγήσουν πώς συνέχισε να λειτουργεί το όνομά τους και στο εξωτερικό. Έχω δει τους Έλληνες ακαδημαϊκούς οι οποίοι ο ένας θέλει να κανιβαλλίσει τον άλλον για τη δόξα στο χωριό του που είναι πιθανά ο πυρήνας του brain drain όπως θέλουνε να μας δείχνουνε. Αλλά έχω δει και τη Σούλα την κομμώτρια, τη Λίτσα τη ράφτρα, τον Σάκη που φτιάχνει πλυντήρια, τον Κώστα τον δασκαλάκο που έγινε λέκτορας στο γειτονικό ΤΕΙ που το παίζει Πανεπιστήμιο όπως και τον Βασίλη που από νταλικέρης έγινε σωφέρ ξιπασμένης. Όμως κατά τα άλλα μιλάμε για brain drain. Δεν έγινε brain drain, έγινε μαζική έξοδος εργαζομένων από όλα τα στρώματα που θέλανε να αποφύγουν το bullying των αφεντικών, το bullying των συναδέρφων που καπνίζουν στο meeting room κι επηρεάζουν περισσότερο την εταιρία παρά ο διευθυντής, το bullying της οικογένειας που λέει πότε θα νοικοκυρευτείς και όλα αυτά τα πολύ ωραία στη μικρή μας αυτή χώρα, την Ελλαδίτσα μας...ή την Ελλαδίτσα σου ίσως.Μέσα σε αυτή τη μικρή χώρα τόσο μεγάλα ΕΓΩ δεν έχω ξαναδει και νομίζαμε πως η δήθεν κρίση θα μπορούσε να μη μας επηρεάσει με την έξοδο αυτή. Για μενα η Ελλάδα είναι απλά ένα όραμα και μια ιδέα. Δεν πιστεύω να γυρίσω πλέον και χασκογελώ όταν ακούω τους πολιτικούς που λενε πως θέλουνε να φέρουνε πίσω τους Έλληνες από το εξωτερικό, καταρχάς ας πανε να τους μετρήσουν εναν έναν. Δεν έχω πλέον χρόνο για να βλέπω τι γίνεται στην Ελλάδα και δε της λείψαμε καθόλου, φάνηκε ξεκάθαρα πως τα πράγματα ρολάρουν κανονικά. Για την ελίτ μας. Για την ελίτ που κουβαλούμε όλοι με τα παραμύθια που αραδιάζουμε για το πόσο ωραία είναι στο εξωτερικό. Εγώ είμαι διπλά ξένος. Ξένος στη χώρα μου που με φθονούν λες και όλοι του εξωτερικού γίνονται Ωνάσηδες με κότερα και πολύ πιο ξένος σε μια χώρα που δήθεν λειτουργεί η παγκοσμιοποίηση. Όμως το δικό μας δήθεν, της Ελλάδας το δήθεν θα συνεχιστεί ακόμη...ο κόσμος όμως αλλάζει. Και θα αλλάξεις κι εσύ...όπως κι εγώ...Αλλά ένα θέλω να θυμάσαι, πως είμαστε πολλοί έξω, πάρα πολλοί, μα παρα παρα πάρα πολλοί...ΝΑΙ Ελληνες, και δεν είναι μόνο τα μυαλά ή οι πραγματικά ικανοί άνθρωποι που δεν μπορούν να απασχοληθούν σε μια οπισθοδρομική αγορά και σε σκεφτόμαστε και σε καταλαβαίνουμε απόλυτα. Και για αυτό νιώθουμε πως δεν υπάρχει επιστροφή ούτε και ένας τρόπος για να γίνει το γρασίδι πιο πράσινο...και για αυτό θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να τρέχουμε όπως οι προγόνοι μας. Σε ευχαριστούμε για τη φωνή σου και θα σε παρακολουθούμε όποτε μπορούμε. Καλή συνέχεια Βιβή και κουράγιο. Και το ίδιο θα ήθελα να μου ευχηθείς κι εσύ....
Το άρθρο σας προδίδει μια νεοφιλελέ νοοτροπία που είναι μακροπρόθεσμα απολύτως καταστροφική τόσο για την Ελλάδα (και κάθε Ελλάδα) όσο και για το κάθε άτομο ξεχωριστά.Να ξεκαθαρίσουμε πως:Α) Άλλο πράγμα η «μετακίνηση» κι άλλο η «μετανάστευση». Η διαφορά είναι πελώρια, τεράστια κι απορώ ειλικρινά πώς αποπειραθήκατε να αποσυνδέσετε το brain drain από την μετανάστευση και να το συσχετίσετε με …μετακινήσεις.Β) Δεν υπάρχει «εξέλιξη γενιάς», και μάλιστα μετρήσιμη κι εκτιμήσιμη εν τη γενέσει της, παρά μόνο «ατομική εξέλιξη»,Γ) Το brain drain έχει πολυδιάστατες συνέπειες, και αρνητικότατες, για όλους (υπογεννητικότητα, αλλοίωση πληθυσμού, πολιτική, πολιτισμική, επιστημονική, τεχνολογική κι εν τέλει οικονομική και πολιτιστική υστέρηση για τη χώρα –με κολοσσιαίες συνέπειες για το μέλλον όσων απομένουν πίσω- ατελή, προβληματική προσαρμογή κι ενσωμάτωση των μεταναστών στις νέες κοινωνίες που ζουν, ζητήματα «ταυτότητας» και «κοινωνικού ρόλου» κ.λπ., κ.λπ.). Το brain drain προβληματίζει όλες τις κοινωνίες που το υφίστανται και τους ικανούς, άξιους του ονόματος και του πόστου τους κυβερνώντες όπως ακριβώς μια τεράστια εθνική, κοινωνική ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ γατί περί αυτού πρόκειται.Το άρθρο αυτό και οι απόψεις που παρουσιάζει, θα μπορούσε να γραφεί από κάποιον που ζει σε κοινωνία που δέχεται εισροή μεταναστών με υψηλό δυναμικό.
Η Ελλαδα ειναι για ενα μηνα διακοπες το καλοκαιρι και να μη σου πω οτι και πολυ λεω...Sun is good but it doesn't pay the rent...O κοσμος στην πλειοψηφεια του δεν υποφερεται. Θα γυρισεις να ζησεις σε μια χωρα που ο αλλος θεωρει περιορισμο της ελευθεριας του οτι δεν μπορει να καπνιζει μεσα στα μουτρα σου σε κλειστο χωρο το 2019!Οπου ταριφας μουλεγε εν ετει οτι ειναι ελευθερια να πεταει το αδειο πακετο τσιγαρα στο δρομο!Που οπου γυρισεις να κοιταξεις βλεπεις (για να το πω κομψα) εναν απεραντο επαρχιωτισμο ή νεο-επαρχιωτισμο, με ολα οσα.αυτο συνεπαγεται (ξενοφοβια, ομοφοβια, μισογυνισμος, θρησκοληψεια, στειρα πατριδολαγνεια, κακογουστια, κουτσομπολιο, κατινιά, πνευματικη καθυστερηση)...Αλλα και κλιματικα: σκας απο τη ζεστη για μηνες στη σειρα το καλοκαιρι και τουρτουριζεις ολο το χειμωνα σ' αυτα τα γεματα υγρασια κτιρια και απο την ελειψη επαρκους θερμανσης...Τωρα, προσθεστε στο κοκτεηλ, ακομα σοβαροτερα θεματα: τον εργασιακο μεσαιωνα, το θεμα.του προσφυγικου που δε φαινεται να λυνεται με τιποτα παρα μονο να χειροτερευει (με τις σ'ενα βαθμο δικαιολογημενες, σε ενα αλλο βαθμο απαραδεκτες αντιδρασεις που δημιουργει), τα ελληνο-τουρκικα, που ενας θεος ξερει που θα οδηγησουν και την διαφθορα του πολιτικου συστηματος και ...αντε γεια!Δεν μπορω να διανοηθω οτι υπαρχει σκεπτομενος ανθρωπος με φιλοδοξιες που να θελει να γυρισει σ'αυτην τη χωρα!Θλιβερο αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα...Αλλα.οπως πολυ σωστα τονιζει το αρθρο, οι σκεφτομενοι και μοντερνοι ανθρωποι παγκοσμιως, νιωθουν πιο πολυ μελη μιας.δυμαμικης διεθνους κοινοτητας (και ευτυχως η υπαρξη της ΕΕ βοηθαει σ'αυτο) και αφηνουν πισω στενομυαλες αντιληψεις μιας κακως εννοουμενης εθνικης ταυτοτητας, ετσι οπως καποτε καποιοι αφησαν πισω τους καποιες καθυστερημενες θρησκευτικες αντιληψεις, και κοιταξαν μπροστα...
Μιλάμε για μετακινήσεις σαν να είναι κάτι κακό. Δεν είναι, χωρίς να υποτιμώ (και πώς θα μπορούσα;) τις άπειρες δυσκολίες.Με λίγα λόγια...Οι μετακινήσεις / εργατσιακή-εργατική κινητικότητα είναι:-πολύ, μα πάρα πολύ κακή για το περιβάλλον.-πολύ, μα πάρα πολύ καλή για τις πολυεθνικές εταιρείες-κεφάλαιο.-εξαιρετικά κακή για τις αδύναμες χώρες.Με λίγα λόγια πλούσιες χώρες εκμεταλλεύονται το ανθρώπινο δυναμικό λιγότερο εύπορων κρατών.Επίσης οι Έλληνες πτυχιούχοι δεν φεύγουν από τη χώρα επειδή δεν υπάρχουν δουλειές ανάλογες των προσόντων τους... φεύγουν γιατί είναι κατά πολύ περισσότεροι από όσους μπορούν να απορροφηθούν εδώ. Η χώρα παράγει με πολύ μεγάλο κόστος για αυτήν πτυχιούχους για εξωτερική κατανάλωση.
Ωπα, μισό λεπτάκι. Από που κι ως που όσοι έφυγαν είναι brains;Και μάλιστα τόσο σπουδαία brains που πρέπει να σκιστούμε να τα φέρουμε πίσω;Δηλαδή όσοι έμειναν είναι ηλίθιοι;Κύριε μου, κυρία μου, κάποια στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν ζυγίσατε το ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΑΣ, ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ και αποφασίσατε ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ να μεταναστεύσετε εκεί που θα σας δώσουν ΦΡΑΓΚΑ.Πολύ καλά κάνατε, δικαίωμα σας και μαγκιά σας να πάτε όπου θέλετε και να βγάλετε όσα φράγκα θέλετε. Αλλά από που και ως που μας το παίζετε και brain; Μήπως να βλέπατε λίγο την φάτσα σας στον καθρέφτη, πριν μας ζητήσετε κίνητρα για να επιστρέψετε;Ποιός είσαι ρε μεγάλε που ζητάς και κίνητρα για να καταδεχτείς εν τη μεγαλοθυμία σου να έρθεις στην Ελλάδα; Ο Μέσι; η Μαντόνα; Αλλά ας υπθέσουμε ότι υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σας θέλουν πίσω. Ας υποθέσουμε ότι σας δίνουν "κίνητρα" (που μεταφράζεται σε λεφτά, γιατί αυτό είναι το μόνο κίνητρο που μέχρι τώρα αποδείξατε ότι ακολουθείτε).Ωραία λοιπόν, έστω ότι θα σκάσουμε τα φράγκα σε όλα αυτά τα τιτανοτεράστια, καταπληκτικά, υπερδιαστημικά brains που θα μας κάνουν την μεγάλη τιμή να μας καταδεχτούν εμάς τους πτωχούς συγγενείς.ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ όλοι αυτοί οι πυρηνικοί επιστήμονες, οι καρδιοχειρούργοι, οι τοπ ντηζάινερς, οι αεροδιαστημικοί μηχανικοί και τα λοιπά πάνσοφα brains;Θα τυλίγουν σουβλάκια στον Μπαιρακτάρη, θα γίνουν γλάστρες στα νυχτομάγαζα της παραλιακής ή γκαρσόνια στην Σαντορίνη;Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά η Ελλάδα δεν έχει δουλειές για brains.Οι έλληνες το μόνο που ξέρουν είναι να ρίχνουν τσιμέντα (αφού έχουν ξεπατώσει ένα δάσος ή μια παραλία πρώτα), να τυλίγουν σουβλάκια και να κλέβουν δημόσιο χρήμα.Που θα δουλέψουν λοιπόν οι 10.000 εγκεφαλοχειρούργοι και οι 35.000 ΑΙ developers; Η μήπως το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι τα φράγκα και βολευόσαστε και σαν καλησπερατζούδες σε ξενυχτάδικα;Συγνώμη, αλλά για καλησπερατζού την μόνη που δέχομαι είναι η Σαρλίζ Θερόν. Και σαν γκαρσόνια προτιμώ Πακιστανούς και Φιλιππινέζες. Είναι ευγενέστατοι, πεντακάθαροι, εργατικοί, πανάξιοι.Και κυρίως: Αγαπάνε την δουλειά τους, χωρίς να προβάλλουν αξιώσεις να τους θεωρώ brain. Συμπέρασμα: Οποιος θέλει να φύγει, γιατί _αλλού_ είναι καλύτερα, ας πάει στο καλό.Οποιος θέλει να μείνει (ή να επιστρέψει) γιατί _εδώ_ είναι καλύτερα, ας είναι ευπρόσδεκτος.Αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε είναι brains. Κανένας δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τον άλλο. Διόρθωση: Όντως μερικοί άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη αξία από άλλους. Είναι εκείνοι που προσφέρουν αφιλοκερδώς σε αδύναμους, άρωστους, φτωχούς και ζώα. Επ ουδενί έχει μεγαλύτερη αξία ένας εγωΪστής δεκαρολόγος που πηγαίνει από το Α στο Β μέρος με κριτήριο την τσέπη του.
Πολύ κακία ρε παιδί μου. Ο καθένας για τους λόγους του έφυγε. Και για πες μου, πότε οι Έλληνες του εξωτερικού ζήτησαν κίνητρα να επιστρεψουν; Μιλάς για ανθρώπους που μπορεί να αντιμετώπισαν τρομερες δυσκολίες για να κάνουν μια αλλαγή που ίσως για αυτούς να ήταν αναγκαστική; Εσύ τις αποφάσεις για την ζωή σου, την δουλειά σου, την οικογένεια σου τις παίρνεις με βάση το συμφέρον της χώρας, πραγματικά τώρα; Κοίτα λίγο γύρω σου, όλες οι προηγμένες χώρες προσφέρουν ευνοικές συνθήκες σε ανθρώπους με ειδικότητες που χρειάζονται, ακόμη κι αν ερχονται απο αλλου κι στην Ελλάδα που είναι ήδη υπήκκοοι τους λές μεινετε εξω; Δυστυχώς τέτοιες νοοτροπίες μας κρατάνε έξω αλλά που να καταλάβεις, φοβάσαι μη χασεις την βολή σου.
@lemonita, μιλάς με έναν άνθρωπο που έχει πίσω του εργασιακή εμπειρία από 12 χώρες και βιώματα (διαμονή) από 15. Αν έχεις ηδη, ή αν αποκτήσεις κάποτε εμπειρίες από περισσότερες χώρες έχεις δικαίωμα να με αποκαλέσεις βολεμένο. Αλλά όχι πριν.Οπως σωστά μάντεψες, τις αποφάσεις για την ζωή μου τις πήρα πάντα με κριτήριο το προσωπικό μου συμφέρον. Το συμφέρον της χώρας (της οποιασδήποτε χώρας) ποτέ δεν με ενδιέφερε.Με μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά: Εγώ δεν έγινα γενίτσαρος. Μπορεί να έφυγα από την χώρα Α (που μπορεί να ήταν και η Ελλάδα) με βάση το συμφέρον μου, αλλά δεν μυξοκλάφτηκα ποτέ "κλαψ, λυγμ η Ελλάδα είναι οπισθοδρομική, επαρχιωτισμός, γραφειοκρατία, αναξιοκρατία" και λοιπά δακρύβρεχτα.Σε αντίθεση με την πλειοψηφία, τα δικά μου μυαλά δεν πήραν αέρα επειδή έτυχε να δουλέψω π.χ. στο CERN και στην Silicon Valley.Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου σαν brain, ποτέ δεν αράδιασα τις αρλούμπες περί μιας Ελλάδας που τάχα μου δεν είναι "αρκετά καλή" για εμένα τον ανώτερο, τον καταπληκτικό, τον τιτανοτεράστιο.Οσοι φύγαμε καλά κάναμε, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν μας έκανε ανώτερους ή καλύτερους από τους "πτωχούς κακομοίρηδες" που έμειναν στην Ελλάδα - για τους δικούς τους λόγους.Μιας και μίλησες για το συμφέρον της χώρας και έκανες μάλιστα και συγκρίσεις με άλλες χώρες:Το λογικό για την Ελλάδα θα ήταν να πει "χρειαζόμαστε 5.981 ειδικούς της νανοτεχνολογίας και 7.348 ειδικούς της μοριακής βιολογίας, άρα θα ψάξουμε ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ" για να τους βρούμε.Αυτό λέγεται κάλυψη αναγκών για το συμφέρον της χώρας.Αν η Ελλάδα πραγματικά χρειάζεται 15.000 ΑΙ developers, μπορεί ανετότατα να δώσει βίζα σε ισάριθμους Πακιστανούς και Ινδούς που έχουν αυτά τα πτυχία. Εκεί βρίσκονται. Στα σύνορα και περιμένουν.Οι βλακείες περί κινήτρων για τα τρομερά ελληνικά brains που αυτήν την στιγμή τα ξύνουν στο Λονδίνο ως "μάνατζερ" και θα μας έκαναν την μεγάλη τιμή να μας καταδεχτούν, μόνο αν τους δίναμε τα 3Χ λεφτά, τι σχέση έχουν με τις ανάγκες της χώρας;Αν μιλάμε για την χώρα, το κριτήριο θα έπρεπε να είναι οι πραγματικές της, σημερινές ανάγκες.Οχι το αν είσαι έλληνας και έτυχε κάποτε να την κάνεις με ελαφρά.Κίνητρα να έρθουν εδώ όσοι πραγματικά χρειαζόμαστε (ανεξάρτητα από καταγωγή), σίγουρα ναι.Κίνητρα να έρθει εδώ το κάθε καλομαθημένο μαμόθρεφτο δεκαρολόγος μόνο και μόνο επειδή είναι έλληνας που κάποτε την κοπάνησε, σίγουρα όχι.Υ.Γ. Οντως πολλή κακία ρε παιδί μου.Αλλά δεν φταίω, η κακούργα κενωνία με έκανε έτσι.
Ενδιαφέρον άρθρο· νομίζω ότι διαφωνώ σε μερικά σημεία. Το 2012 η Ευρωπαΐκή Επιτροπή έτρεχε ένα πρόγραμμα σχετικό με την κινητικότητα (mobility) και ο λόγος που το θυμάμαι είναι επειδή είχα παραστεί σε ένα σχετικό συνέδριο. Ο αρθρογράφος μάλλον αναφέρεται σε αυτό το είδος μετακίνησης των ανθρώπων, την ύπαρξη του οποίου δεν μπορώ να αμφισβητήσω: είναι αλήθεια ότι πλέον η "αφρόκρεμα" των νέων (δηλαδή σπουδαγμένων νέων σαν αυτούς που απαρτίζουν το "brain drain") μετακινείται και βρίσκει εργασία ή ανοίγει επιχειρήσεις σε ξένους τόπους. Το φαινόμενο αυτό το ζω: στην εταιρεία όπου εργάζομαι είμαστε σχεδόν αποκλειστικά εκπατρισμένοι (expats) και κόσμος μπαίνει κόσμος βγαίνει.Για την Ελλάδα, όμως, ίσως και για τον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό Νότο, η κατάσταση είναι διαφορετική. Το φαινόμενο του BD αφορά σε μείωση του πληθυσμού υψηλά καταρτισμένων πολιτών, κάτι που εκτιμώ ότι όντως βιώνουμε στην Ελλάδα. Δεν έχει να κάνει με αμφίδρομη κινητικότητα. Αυτό φαίνεται και από τα πρωτεύοντα κίνητρα αναζήτησης εργασίας στη διεθνή αγορά: ευκαιρίες εξέλιξης και γενικότερη αίσθηση σταθερότητας.Σε καμία περίπτωση οι τωρινοί κάτοικοι της Ελλάδος δεν θα πρέπει απλά να περιμένουν "να επιστρέψουν τα μυαλά" αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουν τα αίτια που προκάλεσαν το φαινόμενο και να προσπαθήσουν να τα αναστρέψουν. Πίστεψέ με, υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ "ΜΥΑΛΑ" που ένα κλικ βελτίωσης να νιώσουν, επέστρεψαν χτες.Εννοείται ότι με το "κλικ βελτίωσης" επ'ουδενί αναφέρομαι στα καραγκιοζιλίκια και προσβολές του Rebrain Greece και λοιπές αρλούμπες.
«Πίστεψέ με, υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ "ΜΥΑΛΑ" που ένα κλικ βελτίωσης να νιώσουν, επέστρεψαν χτες».Δράττομαι αυτή την φράση του (σεβαστού) σχόλιου σου για να εκφράσω την δική μου άποψη:Πίστεψέ με, τα ίδια μυαλά, για την ακρίβεια άνθρωποι κάθε μορφωτικού επιπέδου, (υπερ)ενεργοί στην εργασία, καθότι δεν φύγανε μόνο πτυχιούχοι και... υπερπτυχιούχοι, φύγανε και νέοι άνθρωποι χωρίς πτυχία, αρκετοί με οικογένειες, που τους έφαγε η... πτωχεία, όταν και αν ποτέ επιστρέψουν επειδή ένιωσαν ένα κλικ βελτίωσης (που είναι σχεδόν ακατόρθωτο, καθότι ένα κλικ δεν είναι τίποτα μπροστά στο «μπαμ» των --αυτονόητων-- ιδανικών [σχεδόν ηδονικών] συνθηκών που συνάντησαν στο εξωτερικό, εκεί που επέλεξαν και πήγαν), αυτά τα μυαλά, πιο σωστά όλοι αυτοί οι άνθρωποι με το που επιστρέψουν, καθώς έχουν πια ένα βιωματικό μέτρο σύγκρισης, θα ξαναφύγουν. Όμως δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ και πολύ καλά θα κάνουν.Όσοι έχετε το θάρρος και την ελάχιστη ικανότητα αντίληψης των καταστάσεων και μπορείτε να φύγετε, φύγετε. Η κατάσταση στην Ελλάδα θα χειροτερέψει περισσότερο. Τα αποτελέσματα της κρίσης τώρα θα αρχίσουν να φαίνονται πραγματικά. Το ταπεράκι της μαμάς και τα οικονομικά τσονταρίσματα του μπαμπά δεν βοηθούν αλλά δυσχεραίνουν περισσότερο την πραγματικότητα μας. Η... αθάνατη, ελληνική (υπερπροστατευτική και παρεμβατική) οικογένεια βλαπτικά λειτούργησε (και συνεχίζει να λειτουργεί). Με τα παιδικά-εφηβικά δωμάτια των πατρικών μας να έχουν μείνει στην «συντήρηση», από τη μία ως παρηγοριά στους γονείς μας ότι δεν φύγαμε από δίπλα τους και από την άλλη μήπως χρειαστεί να επιστρέψουμε, όπως σε πολλές περιπτώσεις έγινε. Αν είχαμε μάθει να είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι και αυτοεξυπηρετούμενοι ως μονάδες (κατ΄επέκταση και ως κράτος που δεν είχε μάθει, τόσο λανθασμένα, να στηρίζεται στις οικονομικές, υποβοηθητικές επιχορηγήσεις χωρίς να παράγει τίποτα δικό του), δεν θα είχαμε ανεχτεί στο παραμικρό όλη αυτή την εξευτελιστική (και αυτοεξευτελιστική) κατάσταση την οποία υπεστήκαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε (χεσμένοι επάνω μας!...).Η καταστάσεις και η δυναμική στον κόσμο μας έτσι όπως τις μάθαμε οι παλαιότεροι (ή μας τις μάθανε) αλλάζουν. Η μετακίνηση και η μετοίκηση είναι ένα νέο δεδομένο το οποίο θα παγιωθεί, ειδικά εντός της Ευρωπαϊκής, οικονομικής ομοσπονδίας (ενώσεως), εάν συνεχίζει να υφίσταται, που όλα δείχνουν πως το μοντέλο αυτό δεν πρόκειται να εγκαταλειφτεί ή να αλλάξει, κάτι που σε διαφορετική περίπτωση θα ισοδυναμούσε σε καταστροφικές συνέπειες, ισοδύναμες με κομήτη που έπεσε επάνω στην Ευρώπη. Τυχερές οι νέες γενιές που από εδώ και στο εξής θα μάθουν αυτό το νέο μοντέλο πραγματικότητας, ικανές να επιλέξουν και να προσαρμοστούν σε συνθήκες διαβίωσης, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο και υποχρεωτικό να είναι στον «εθνικό» τους, πατρικό τόπο και κυρίως χωρίς καμία ενοχή για τις συγκεκριμένες επιλογές τους, βλακωδών νοοτροπιών, «Τι είναι η πατρίδας μας» και όπως γράφει ο ποιητής: «Τι είναι η πατρίδα μας; / Μην είν' οι κάμποι; / Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; / Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; / Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;», κτλ, κτλ. --- (Θα προσθέσω εγώ, «Μην είναι η μ@@κία που μας δέρνει;»)!...Νεούδια μου όμορφα και ωραία (αλλά και οι μεγαλύτεροι), σηκωθείτε να φύγετε από αυτή την χώρα-κοροϊδία, χώρα των γερόντων που δεν σας σέβονται στο παραμικρό, να πάτε σε τόπους πραγματικά ωραίους, γιατί το ωραίο και όμορφο δεν είναι μόνο η φυσική εμφάνιση και οι ομαλές καιρικές συνθήκες ενός τόπου αλλά κάτι ουσιαστικότερο κάτι βαθύτερο που το κάνουν οι άνθρωποι, να βρείτε την υγειά σας, την ηρεμία σας, κυρίως να έχετε την αξιοπρέπεια σας! Ρωτήστε όσους φύγανε και δεν θα σας πουν το αντίθετο.Υ.Γ.: Εργάστηκα στο εξωτερικό για αρκετά χρόνια και ήμουν ευτυχισμένος και υγιής με όλη τη σημασία των λέξεων. Κάποια στιγμή, για σοβαρούς, προσωπικούς λόγους επέστεψα στην Ελλάδα. Το μετανιώνω κάθε ημέρα που επέστρεψα και ετοιμάζομαι να απαγκιστρωθώ από τις αρρωστημένες, εξευτελιστικές και αναξιοπρεπείς καταστάσεις που έμπλεξα ξανά (που δυστυχώς ο μέσος πολίτης της χώρας μας τις θεωρεί αυτονόητες, ξεστομίζοντας συχνά την αισχρή φράση, «και τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα...», - αν είναι δυνατόν!...) και να φύγω πάλι στο εξωτερικό (κεντρική Ευρώπη). Να κάνω και μια σημαντική διευκρίνηση: Στα πραγματικά πολιτισμένα, ευρωπαϊκά κράτη/κοινωνίες δεν θα εκτιμηθείτε, σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, γιατί κατέχετε πτυχία (αυτή η λανθασμένη αντίληψη είναι αποτέλεσμα των δικών μας, αρρωστημένων και βλακωδών συμπλεγμάτων...), αλλά γιατί πρωτίστως αξίζετε ως άνθρωποι την εκτίμηση και τον σεβασμό.
Έχω φύγει εδώ και σχεδόν 20 χρόνια (παρά κάτι) συμφωνώ με κάθε γραμμή. Εκτός από το ότι αυτό αφορά τη γενιά που σπούδασε γύρω στο 10. Τελειωσα τις σπουδες μου στην Ελλάδα γύρω στο 2000 και ήδη έφευγε κόσμος. Όταν θα υπάρχουν δουλειες θα μένουν και θα γυρνάνε πίσω. Άσε που θα έρχονται και αλλοι ξένοι, έτσι είναι ο κοσμος σήμερα. Θα ξεκολλήσουν τα μυαλά, ελπίζω. Σε μερικά θέματα ήδη, εγώ αυτό παρατηρώ.Η Ελλάδα εξελίσσεται ωραία με τον δικό της τρόπο.
Να σε ρωτήσω κάτι; Με όλο τον σεβασμό.Εσύ που λείπεις 20 (παρά κάτι) χρόνια, πιστεύεις πως αν επιστρέψεις στην Ελλάδα θα μπορέσεις να παραμείνεις; Δεν το νομίζω... (Ειδικά σήμερα).Δεν είναι μόνο η εργασία και οι δουλειές. Είναι ολόκληρη η (αρνητική) δυναμική της πατρίδας μας που διώχνει τους ανθρώπους και που μας βασανίζει. Είμαστε πολύ απομακρυσμένοι από αυτό που λέγεται πολιτισμός. Ουσιαστικός πολιτισμός. Το γεγονός ότι, εμφανισιακά μόνο, οι γενικές εξωτερικές συνθήκες (βιτρίνα) μοιάζουν πολιτισμένες (που ούτε αυτές είναι είναι...), αυτό δεν σημαίνει ότι γενικότερα είμαστε και πολιτισμένοι (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ!).Η θετική εξέλιξη των καταστάσεων είναι μια διαδικασία πολύ συγκεκριμένων συνιστωσών που απαιτούνται, πάντα ιδίων και απαράλλαχτων. Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι (επειδή έγραψες, «Η Ελλάδα εξελίσσεται ωραία με τον δικό της τρόπο» - εδώ να γελάσουμε ή να κλάψουμε;...).Αυτές λοιπόν τις συνιστώσες δεν τις κατείχαμε ποτέ, ούτε τις αποκτήσαμε.Όποτε εξελιχτήκαμε (σε αποσπασματικά ή εικονικά στάδια τα οποία αυτοκαταργήθηκαν/έληξαν), αυτό έγινε (η εξέλιξη) από εξωγενείς παράγοντες και συνθήκες για διάφορους λόγους. Πάντως, οπωσδήποτε όχι ενδογενώς καθότι ιδιοσυγκρασιακά δεν κατέχουμε τον σχετικό μηχανισμό/κουλτούρα όπως άλλοι εξελιγμένοι πολιτισμοί/κοινωνίες.Αυτή είναι μια πικρή και άσχημη αλήθεια που όσοι την αντιληφθούν και την κατανοήσουν θα λυτρωθούν από τις αυταπάτες εξέλιξης και πολιτισμού που τους/μας φορτώθηκαν, πως κατέχουμε...
Προσωπικά έφυγα γιατί ήθελα να αναζητήσω και άλλες εμπειρίες ζωής, άλλους τρόπους σκέψης και μάλιστα πολλά χρόνια πριν την κρίση. Αυτό δεν νομίζω να μου φύγει από τη μια στιγμή στην άλλη. Υπάρχουν πτυχές της ζωής στην Ελλάδα που τις ζηλεύω. Υπάρχουν και πτυχές που τις βρίσκω δύσκολες πολύ. 'Ομως το ίδιο συμβαίνει κι όπου αλλού έχω ζήσει. Βεβαίως θα γύρναγα αν μου το επέτρεπαν προσωπικές συνθήκες. Διαφωνώ στο ότι δεν υπάρχει πολιτισμός, πολύ απόλυτο. Σαν εξωτερικός παρατηρητής μπορώ να το πω αυτό πια όμως, ίσως εσύ εχεις καύτερη προοπτική που τα ζεις. Ζω σε μια αρκετά προηγμένη χώρα αυτή τη στιγμή και βρίσκω οτι η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μου ειναι κάγκουρες με τον δικό τους τρόπο.
@lemonita 20.12.2019 | 22:39Lemonita μείνε στη χώρα που βρίσκεσαι εφόσον είσαι ευχαριστημένη από τις συνθήκες της ζωής σου και της κοινωνίας που ζεις.Εδώ στην Ελλάδα οι καταστάσεις θα δυσκολέψουν περισσότερο. Δεν υπάρχει ουσιαστική διάθεση για βελτίωση και πρόοδο. Από ένα σημείο και μετά αυτό (η αρνητική διάθεση) είναι επόμενο να συμβαίνει γιατί στην κατάσταση που βρισκόμαστε όποιο μεταρρυθμιστικό μέτρο λαμβάνεται μετατρέπεται σε τιμωρητικό και όχι σε ανταποδοτικό.Αυτό θα συμβαίνει για πολύ μεγάλο διάστημα σε νομοτελειακή βάση, κυρίως λόγω της οικονομικής μας πτώχευσης. Στο δυτικό, γενικευμένο (και ενιαίο) οικονομικό-πολιτικό μοντέλο στο οποίο και η Ελλάδα ανήκει, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν πραγματικές μεταρρυθμιστικές αλλαγές χωρίς οικονομική άνεση. Όταν οι πολίτες μιας κοινωνίας δεν μπορούν να είναι ευχαριστημένοι από το βιοτικό τους επίπεδο (όταν μάλιστα έχουν ως μέτρο σύγκρισης το προγενέστερο, πολύ καλό βιοτικό τους στάδιο και συνθήκες), νιώθοντας συνεχώς πιεσμένοι με αρνητική ψυχολογία, οι εκάστοτε θετικές αλλαγές σε κανένα επίπεδο και βαθμό δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν. Με δεδομένες τις συνθήκες αυτές, αυτό είναι επόμενο να συμβαίνει.Ως χώρα μας δόθηκαν οι ευκαιρίες, οι οικονομικές ευκαιρίες να πραγματοποιήσουμε τις όποιες θετικές και προοδευτικές μας αλλαγές (ή ό,τι εμείς πιστεύαμε προοδευτικό!...). Δεν το κάναμε με σωστό τρόπο. Ό,τι έγινε, έγινε επιπόλαια και βραχυπρόθεσμα χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και στόχους με μόνιμη βάση. Και ορίστε το σημερινό μας, τόσο άσχημο αποτέλεσμα που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται. Εν μέρη πολλά μπορούν να ειπωθούν, ανθρωπιστικά, κοινωνιολογικά, οικονομικά. Όμως με τίποτα δεν δικαιολογείται αυτή η κατάσταση καθώς χάσαμε (ουσιαστικά καταστρέψαμε) τις πολύ μεγάλες ευκαιρίες που είχαμε.Θα αργήσουμε πάρα πολύ να επιτρέψουμε σε μια ομαλή κατάσταση, κάτι που θα συμβεί σε βάθος χρόνου με τις επόμενες γενιές οι οποίες νομοτελειακά θα προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα (κοινωνικά, οικονομικά, τεχνολογικά - όλα αυτά άμεσα αλληλεπιδρόμενα μεταξύ τους - κάτι που δεν συνέβαινε μέχρι τώρα), ικανές στον σχεδιασμό ευνοϊκότερων και μόνιμων συνθηκών, έχοντας διδαχτεί από τα λάθη τα δικά μας.Και όπως έχει πει ένας σοφός, «Τα λάθη ενός κόσμου που κινείται γρήγορα, διορθώνονται αργά!».Lemonita μείνε εκεί που είσαι. Η νόστος για την περίπτωση μας είναι (πολύ) κακός σύμβουλος!...