Νώντας Λαμπρακόπουλος
Ρίο - Αντίρριο με φέρυ
Φέρυ πρότζεκτ
Ταξίδια στις αναμνήσεις
Το πορθμείο στο Ρίο - Αντίρριο ήταν για δεκαετίες το κομβικό σημείο για τις μετακινήσεις των κατοίκων της δυτικής Ελλάδας και όχι μόνο. Τα ανοικτού τύπου οχηματαγωγά πλοία, κατά κόσμον "παντόφλες", μπορεί να αποσύρθηκαν, όμως για πάρα πολλά χρόνια, σχεδόν 70, αυτοί οι γίγαντες από σίδηρο προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους ταξιδιώτες.
Τα πλοία αυτά κατασκευάστηκαν αρχικά για να χρησιμοποιηθούν σαν αποβατικά στον Β' Παγκοσμίο πολέμο, συγκεκριμένα έλαβαν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας. Με την λήξη του πολέμου μετατράπηκαν σε επιβατικά και τα πρώτα δρομολόγια ξεκίνησαν το 1950 με τον θρύλο “Σωκράτη Ιασεμίδη”, ενώ η ιστορία τους στην πορθμειακή γραμμή τερματίζεται με τον τελευταίο απόπλου για τον "Κάπταν Σταύρο" στις 5 Νοεμβριου 2021.
Σημερα, οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία, ας πούμε 40+, θα έχουν αρκετές αναμνήσεις όπως το πρώτο ταξίδι με πλοίο, τις πρώτες εκδρομές με το σχολείο, γάμους, φοιτητικά χρόνια, διακοπές, φαντάροι, όλοι μας περνούσαμε από εκεί. Όχι και τόσο σπάνιο φαινόμενο η κακοκαιρία στο πορθμείο και όταν συνέβαινε η ταλαιπωρία μεγάλη. Μεγάλα κύματα και ισχυροί άνεμοι πολλές φορές κουνούσαν το πλοίο τόσο δυνατά λες και το χέρι του Ποσειδώνα έπαιζε με το νερό και η παντόφλα θύμιζε καρυδότσουφλο. Το απαγορευτικό απόπλου ήταν σύνηθες φαινόμενο, όπως και η πολύωρη αναμονή, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις έκλεινε για μέρες το πορθμείο με την υπομονή των ταξιδιωτών να δοκιμάζεται στα άκρα.. Η λύση όμως δόθηκε με την μεγάλη καλωδιωτή γέφυρα "Χαρίλαος Τρικούπης", αλλά και με την επικράτηση των κλειστού τύπου οχηματαγωγών.
Για το συγκεκριμένο φωτογραφικό πρότζεκτ, το οποίο και σας παρουσιάζω, ταξίδεψα αρκετές φορές με τα φερυ-μποτ του πορθμείου, επιλέγοντας το χαρακτηριστικό 45 λεπτό πέρασμα της παντόφλας αντί για την ευκολία και την γρήγορη διέλευση της γέφυρας, και φωτογραφίζοντας για περίπου 7 συνεχόμενα έτη.
Νώντας Λαμπρακόπουλος
