Πυρ ομαδόν στη Μεγάλη Βρετανία κατά του BBC

Το BBC δήλωσε ότι η "πάγια θέση" του ήταν να μην χρησιμοποιεί τη λέξη "τρομοκράτης" χωρίς συγκεκριμένη αναφορά, συμπεριλαμβανομένων των προηγούμενων συγκρούσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στη Γάζα.

 

Η Χαμάς είναι απαγορευμένη τρομοκρατική οργάνωση στο Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα που σημαίνει ότι αποτελεί ποινικό αδίκημα να είναι κανείς μέλος της ή να δηλώνει την υποστήριξή του προς αυτήν. Η κυβερνητική ιστοσελίδα αναφέρει: "Η Χαμάς διαπράττει και συμμετέχει στην τρομοκρατία".

Σε απάντηση στις καταγγελίες, το BBC εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία θυμίζει τα σχετικά μέρη των κατευθυντήριων γραμμών του σε ό, τι αφορά "τον πόλεμο, την τρομοκρατία και τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης".  [...]

Το BBC υποστήριξε επίσης ότι "κατέστησε σαφή τη φύση των θηριωδιών που διαπράχθηκαν και τον αντίκτυπο που είχε αυτό στους αμάχους", και ότι εξήγησε σε όλα τα ρεπορτάζ του ότι η Χαμάς είναι απαγορευμένη τρομοκρατική οργάνωση σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου.

"Αποτυπώσαμε την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας στις ενέργειες της Χαμάς και παρουσιάσαμε συνεργάτες που την περιέγραψαν ως τρομοκρατική", ανέφερε.

"Εξετάσαμε προσεκτικά όλες τις πτυχές των ρεπορτάζ μας για τη σύγκρουση Ισραήλ-Γάζας, τόσο όσον αφορά τις επιθέσεις της Χαμάς όσο και την απάντηση του Ισραήλ - αυτό περιλαμβάνει και τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Το BBC είναι συντακτικά ανεξάρτητο· ο ρόλος μας είναι να εξηγούμε ακριβώς τι συμβαίνει, ώστε το κοινό να μπορεί να διαμορφώνει τις δικές του κρίσεις".

Βρετανοί βουλευτές ήταν μεταξύ εκείνων που κάλεσαν το BBC να αλλάξει την ορολογία του. Ο υπουργός Άμυνας Grant Shapps δήλωσε στο LBC ότι το BBC πρέπει να διορθώσει την "ηθική του πυξίδα" και ότι "είναι ντροπιαστική αυτή η ιδέα ότι υπάρχει κάποιου είδους ισοδυναμία, λέγοντας πάντα ότι υπάρχουν δύο πλευρές...".

Ο Shapps πρόσθεσε: "Δεν είναι μαχητές της ελευθερίας, δεν είναι μαχητές, είναι απλώς και μόνο τρομοκράτες και είναι εκπληκτικό να πηγαίνεις στην ιστοσελίδα του BBC και να βλέπεις ακόμα να μιλούν για ενόπλους και μαχητές και να μην τους αποκαλούν τρομοκράτες". Άλλοι υπουργοί, όπως ο υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Κλίβερλι και η υπουργός Πολιτισμού Λούσι Φρέιζερ, έχουν εκφράσει παρόμοια άποψη.

Ο ηγέτης των Εργατικών Keir Starmer δήλωσε στο LBC ότι το BBC "πρέπει να εξηγήσει" γιατί δεν χρησιμοποιεί τη λέξη "τρομοκράτης", καθώς για τον ίδιο η τρομοκρατία είναι "προφανώς αυτό που βλέπουμε", αλλά αναγνώρισε ότι δεν ήταν το μόνο κανάλι που πήρε αυτή την απόφαση.

Εν τω μεταξύ, ο επί σειρά ετών ανταποκριτής του BBC John Simpson υπερασπίστηκε τη θέση του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού. Ο ίδιος έγραψε στο Χ/Τwitter: "Οι Βρετανοί πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά γιατί το BBC αποφεύγει τη λέξη "τρομοκράτης", και όλα αυτά τα χρόνια πολλοί από αυτούς έχουν συμφωνήσει ιδιωτικά με αυτό.

"Το να αποκαλείς κάποιον τρομοκράτη σημαίνει ότι παίρνεις θέση και παύεις να αντιμετωπίζεις την κατάσταση με τη δέουσα αμεροληψία.

"Η δουλειά του BBC είναι να θέτει τα γεγονότα ενώπιον του κοινού του και να το αφήνει να αποφασίσει τι θα σκεφτεί, με ειλικρίνεια και χωρίς λογομαχίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, στη Βρετανία και σε ολόκληρο τον κόσμο, σχεδόν μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι μας παρακολουθούν, μας ακούν και μας διαβάζουν. Πάντα υπάρχει κάποιος που θα ήθελε να λογομαχούμε. Λυπάμαι, δεν είναι αυτό που κάνουμε".

Πρόσθεσε ότι οι δημοσιογράφοι του BBC είχαν ενημερωθεί κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ότι πρέπει να είναι "ειλικρινείς και τίμιοι - και πάνω απ' όλα ότι δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για λογομαχίες. Σοφά λόγια, απολύτως εφαρμόσιμα σήμερα".

Μέσω της λειτουργίας δυνατότητας σημειώσεων της κοινότητας του Twitter, η οποία επιτρέπει στους χρήστες να προσθέτουν διευκρινίσεις κάτω από αναρτήσεις που θεωρούν παραπλανητικές, μια σημείωση προστέθηκε κάτω από την ανάρτηση του Simpson για να επισημάνει ότι οι συντακτικές οδηγίες του BBC λένε: "Η δέουσα αμεροληψία... δεν απαιτεί απόλυτη ουδετερότητα σε κάθε θέμα ή αποδέσμευση από θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές, όπως... ο κανόνας δικαίου".

Ωστόσο, αυτό δεν προέρχεται από το συγκεκριμένο τμήμα των κατευθυντήριων γραμμών που αφορά τον πόλεμο, την τρομοκρατία και τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Εκπρόσωπος του BBC δήλωσε: "Παίρνουμε πάντα πολύ σοβαρά υπόψη μας τη χρήση της γλώσσας. Όποιος παρακολουθεί ή ακούει τηις μεταδόσεις μας θα ακούσει τη λέξη "τρομοκράτης" να χρησιμοποιείται πολλές φορές - την αποδίδουμε σε αυτούς που τη χρησιμοποιούν, όπως για παράδειγμα η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

"Αυτή είναι μια προσέγγιση που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες και είναι σύμφωνη με εκείνη άλλων ραδιοτηλεοπτικών φορέων. Το BBC είναι ένας συντακτικά ανεξάρτητος ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός, του οποίου η δουλειά είναι να εξηγεί ακριβώς τι συμβαίνει "στο πεδίο", ώστε το κοινό μας να μπορεί να διαμορφώσει τη δική του κρίση".

Facebook Twitter

Πώς οι δημοσιογράφοι του BBC πάλεψαν για να καλύψουν τον πόλεμο στη Βόρεια Ιρλανδία

Το βιβλίο του Robert Sauvage: The BBC’s ‘Irish troubles’: television, conflict and Northern Ireland (Manchester University Press) υπογραμμίζει την επίμονη πίεση που ασκήθηκε στον οργανισμό για να λογοκρίνει τα ρεπορτάζ του.


Roy Greenslade
The Guardian - 22.10.2015

"Εντάχτηκες στο BBC (Jimmy boy) τη στιγμή που αυτό είναι έτοιμο να διαλυθεί. Οι αναθεματισμένοι κύριοι του BBC νομίζουν ότι είναι υπεράνω κριτικής... Ο Airey Neave και η Margaret Thatcher ήρθαν να με δουν και συμφωνήσαμε απόλυτα ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανανέωση στην άδειά σας αν δεν διορθώσετε τα πράγματα".

Η απειλή αυτή διατυπώθηκε από έναν υπουργό της κυβέρνησης, τον Roy Mason, απευθυνόμενος στον James Hawthorne, ελεγκτή του BBC Βόρειας Ιρλανδίας, κατά τη διάρκεια ενός "φιλικού γεύματος σε παμπ" το 1978.

Δεν επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό, όπως αποκαλύπτει ο Robert Savage στο συναρπαστικό αφήγημά του, The BBC's 'Irish troubles': television, conflict and Northern Ireland.

Ο Mason πλησίασε και έναν άλλον δημοσιογράφο του BBC, τον Bernard Falk, και τον προειδοποίησε ότι θα υπήρχαν επιπτώσεις για τον οργανισμό αν συνέχιζε να παίρνει συνεντεύξεις από "τρομοκράτες". Ο Falk ανέφερε στα αφεντικά του ότι ο Mason είχε πει: "Μείνε μακριά από αυτούς τους δολοφόνους, Bernard, να θυμάσαι το κόστος της άδειας. Να προσέχεις, γιε μου".

Ο Falk είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης και πέρασε τέσσερις ημέρες στη φυλακή επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει έναν εθελοντή του IRA από τον οποίο είχε πάρει συνέντευξη.

Η μελέτη του Savage της εσωτερικής αλληλογραφίας των στελεχών του BBC από τη δεκαετία του 1960 έως το 1982, παραθέτοντας υπομνήματα και πρακτικά του διοικητικού συμβουλίου, δείχνει πώς ο οργανισμός βρισκόταν υπό συνεχή κυβερνητική πίεση σχετικά με την κάλυψη των ταραχών.

Το BBC αντιμετώπισε υπαρξιακές απειλές καθ' όλη τη διάρκεια των κυβερνήσεων των Harold Wilson, Edward Heath και Thatcher καθώς οι δημοσιογράφοι του προσπαθούσαν να επιτελέσουν τη δουλειά τους, δηλαδή να ενημερώνουν το κοινό για τις συγκρούσεις.

Παρουσιάζοντας το ένα περιστατικό μετά το άλλο, ο Savage αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι υπουργοί, σε συνεργασία με στρατιωτικούς διοικητές, ανώτερους αστυνομικούς και ενωτικούς, καταπάτησαν την ελευθερία του Τύπου και προσπάθησαν να υπονομεύσουν την αποστολή του BBC ως δημόσιας υπηρεσίας.

Η κατάσταση περιπλεκόταν από τη διαίρεση μεταξύ της μονάδας του BBC με έδρα το Μπέλφαστ που κάλυπτε μόνο τη Βόρεια Ιρλανδία και της έδρας του οργανισμού με έδρα το Λονδίνο που ήταν υπεύθυνη για την εξυπηρέτηση όλου του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αυτός ο διαχωρισμός ήταν εμφανής σε πολλές από τις πιο υστερικές διαμάχες σχετικά με την κάλυψη της Βόρειας Ιρλανδίας, όπως η κινηματογράφηση μελών του IRA να στήνουν οδοφράγματα στο Carrickmore το 1979 και το φιάσκο του Real Lives [ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το BBC με τη συνέντευξη ενός υψηλόβαθμου αντιπροσώπου του IRA ένα μήνα αφότου η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε δηλώσει πως έπρεπε να κοπεί το "οξυγόνο των τρομοκρατών", μέσω της προβολής τους -σ.σ.] το 1985.

Αν και η παρασκηνιακή οξύτητα για το Real Lives είχε διερευνηθεί πριν από 10 χρόνια, η έρευνα του Savage είναι στο μεγαλύτερο μέρος της καινούργια και επωφελείται από την ενταξή της σε μια εξελισσόμενη ιστορία.

Ξεκινά με τις δεκαετίες της αυτολογοκρισίας, όταν το BBC στο Μπέλφαστ ήταν αποφασισμένο να πάρει το μέρος των Ενωτικών και το BBC στο Λονδίνο (αντανακλώντας την απάθεια του ίδιου του Ουέστμινστερ) αγνοούσε εντελώς τη Βόρεια Ιρλανδία.

Για μια σύντομη περίοδο μετά το 1968, όταν οι διαδηλωτές για τα πολιτικά δικαιώματα υπέφεραν από την αστυνομική βία και την εχθρότητα του Στόρμοντ [το κοινοβούλιο της Βόρειας Ιρλανδίας -σ.σ.], οι δημοσιογράφοι του BBC -ιδίως όσοι έφταναν από το Λονδίνο- έκαναν ρεπορτάζ με σχετική ελευθερία.

Παρεμπιπτόντως, είναι σίγουρα σημαντικό ότι τα πλάνα από την περιβόητη επίθεση της αστυνομίας στην πορεία για τα πολιτικά δικαιώματα στο Ντέρι τον Οκτώβριο του 1968, τραβήχτηκαν από τον ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Ιρλανδίας, το RTÉ, και όχι από το τοπικό BBC.

Ο Savage δείχνει πώς, για τα επόμενα 20 χρόνια (καθώς θεσπίστηκε η λογοκρισία των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών), οι δημοσιογράφοι περιορίζονταν όλο και περισσότερο, αδυνατώντας να καλύπτουν τη σύγκρουση όπως θα επιθυμούσαν.

Υπήρχαν συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των στελεχών του BBC και της κυβέρνησης, καθώς οι παραγωγοί και οι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να κάνουν ντοκιμαντέρ που θα εξηγούσαν στο βρετανικό κοινό γιατί άνθρωποι σκότωναν και σκοτώνονταν στη Βόρεια Ιρλανδία.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά παραδείγματα της πίεσης που ασκήθηκε στο BBC συνέβη σε ένα δείπνο στο ξενοδοχείο Culloden του Μπέλφαστ τον Νοέμβριο του 1976, όταν τα στελέχη του οργανισμού δέχθηκαν μια σειρά από εχθρικές ομιλίες από διάφορους επικριτές.

Μία από αυτές έγινε από τον τότε Λόρδο και Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Sir Robert Lowry. Κατηγόρησε το BBC ότι ήταν προκατειλημμένο επειδή μετέδιδε συνεντεύξεις ή/και σχόλια πολιτικών του Sinn Féin. Υποστήριξε ότι η αμεροληψία μεταξύ νόμιμων και παράνομων ανθρώπων ήταν μια ψευδεπίγραφη έννοια, λέγοντας ότι "αισθανόταν ότι το BBC θα έδινε στον Σατανά και στον Ιησού Χριστό τον ίδιο χρόνο".

Αυτού του είδους τα επιχειρήματα υποστηρίχθηκαν από πολλούς ενωτικούς πολιτικούς και, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, αποτέλεσαν τη βάση της κριτικής κατά του BBC και άλλων μέσων ενημέρωσης σε πολλές συγκρούσεις. Ήταν, βέβαια, και το σκεπτικό πίσω από την απαγόρευση προβολής του Sinn Féin από το 1988 έως το 1994.

Ακόμα κι έτσι, και παρά την κριτική αυτή, το BBC πήρε ρίσκα. Όταν η ρυθμιστική αρχή της εμπορικής τηλεόρασης απαγόρευσε στην Thames TV να προβάλει μια εκπομπή This Week σχετικά με τις καταγγελίες για βασανιστήρια το 1978, το BBC επέτρεψε στους δημοσιογράφους της Thames να εργαστούν μαζί με το δικό του προσωπικό για να αναφερθούν στο θέμα στο τμήμα Nationwide.

Πράγματι, καθώς γυρίζει κανείς τις σελίδες του βιβλίου του Savage, οι δημοσιογράφοι του BBC και αρκετά υποστηρικτικά στελέχη αναδεικνύονται σε ήρωες με την αποφασιστικότητά τους να αντισταθούν στη λογοκρισία, κάνοντας ντοκιμαντέρ που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την αλήθεια πίσω από την προπαγάνδα των κυβερνήσεων, των στρατιωτικών αρχηγών και της RUC [Βασιλική Χωροφυλακή του Όλστερ σ.σ.].

Θα πρέπει να γίνει μία ειδιαίτερη μνεία στον Roger Bolton,, τον σημερινό παρουσιαστή του Radio 4, ο οποίος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αρκετές σκληρές αντιπαραθέσεις με την εξουσία σχετικά με τα προγράμματα που έκανε για την ιρλανδική σύγκρουση, τόσο για το BBC όσο και για το Thames TV.

Αν και δεν ήταν στις προθέσεις του Savage να προχωρήσει πέρα από το 1982, αισθάνθηκε υποχρεωμένος να το κάνει, έστω και για λίγο, λόγω των γεγονότων που ακολούθησαν, κυρίως της κρίσης των Real Lives και στη συνέχεια της επιβολής της λογοκρισίας και της απαγόρευσης μετάδοσης.

Και το BBC θα πρέπει να πάρει θάρρος από το συμπέρασμά του:

"Καθ' όλη τη διάρκεια των "ταραχών", δημοσιογράφοι, συντάκτες και ανώτεροι υπάλληλοι της ραδιοτηλεόρασης εργάστηκαν για την παροχή έξυπνων και έγκαιρων ειδήσεων και προγραμμάτων επικαιρότητας σχετικά με την κρίση στη Βόρεια Ιρλανδία.
Από πολλές απόψεις, ο σύνθετος ρόλος που διαδραμάτισε το BBC στην καταγραφή των "ταραχών" σήμαινε ότι έγινε αναπόσπαστο μέρος της σύγκρουσης.
Παρά τις προσπάθειες πολιτικών, δημοσίων υπαλλήλων και αξιωματούχων ασφαλείας να ελέγξουν, να καταστείλουν ή να διαμορφώσουν τις εκπομπές του, το BBC επέμεινε και προσέφερε συναρπαστική κάλυψη των γεγονότων σε πολύ δύσκολες συνθήκες".

Έχω ξαναδιαβάσει κάποιο μέρος από το υλικό, αλλά πολλά από τα στοιχεία είναι καινούργια και το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι ότι τα συγκεντρώνει όλα αυτά για να σχηματιστεί μια πλήρης εικόνα των προβλημάτων που αντιμετώπισε το BBC στην προσπάθειά του να εκπληρώσει την αποστολή του και να είναι ένα παράθυρο στον κόσμο για το κοινό του.