Κάτω από τον 'Ατλαντα
Φωτογραφίες του Παναγιώτη Σωτηρόπουλου
Η σαγηνευτική κουλτούρα του Μαρόκου επιμένει ακόμα κι όταν όλα γύρω της αλλάζουν. Ακολούθησα τη "γεύση" του τόπου και των απλών ανθρώπων, μέσα στην καθημερινή και υποφωτισμένη ζωή τους.
Το Μαρόκο είναι μια πολυπολιτισμική χώρα, όπου Άραβες, Βερβερίνοι, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι και πολιτισμικά στοιχεία της γαλλικής κληρονομιάς συνυπάρχουν μέσα σε πολύπλοκες κοινωνικές δομές. Αυτή η ποικιλία είναι πλούτος, αλλά και πηγή προκλήσεων· δημιουργεί ένα περίπλοκο κοινωνικό μωσαϊκό, όπου κάθε φωνή κουβαλά τη δική της ιστορία και τις δικές της προσδοκίες.
Τον χειμώνα του 2010 διέσχισα το Μαρόκο μια χώρα όπου η φύση εναλλάσσεται θεαματικά: εντυπωσιακή ακτογραμμή, αμμοθύελλες της ερήμου και δροσερές χαράδρες του Άτλαντα συνθέτουν έναν προορισμό γεμάτο αντιθέσεις και εκπλήξεις. Εκεί, οι καιρικές συνθήκες διαμορφώνονται από μια συνεχή πάλη ανάμεσα στους υγρούς δυτικούς ανέμους και στους ξηρούς, θερμούς ανέμους της Σαχάρας ένα μωσαϊκό μικροκλιμάτων που απλώνεται σε όλη τη χώρα.
Ενστικτωδώς ακολούθησα τη ροή των ανέμων, από την ακτή του Ατλαντικού Ωκεανού ως την οροσειρά του Άτλαντα το υψηλότερο βουνό της Βόρειας Αφρικής, με μήκος 2.500 χιλιόμετρα και υψόμετρο 4.167 μέτρα. «Παρασύρθηκα» στη διαδρομή των υγρών βορειοδυτικών ανέμων (westerlies), που φυσούν ισχυρά τον χειμώνα, από τη θάλασσα προς τις ακτές του Μαρόκου και την ενδοχώρα.
Στην περιπλάνησή μου παρατηρούσα την αρμονία ανάμεσα στο περιβάλλον και στους ανθρώπους και τη δυνατή αίσθηση κοινότητας που διατηρούσαν. Σώματα και βλέμματα αφηγούνται μια ιστορία σιωπηλής συνέχειας, μέσα σ’ έναν κόσμο που αλλάζει. Οι μορφές τους μοιάζουν να στέκονται απέναντι στον χρόνο, όπως ο άνεμος που περνά, αλλά δεν ξεριζώνει./
Ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε Αρχιτεκτονική.
Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών (1992), στον Μύλο της Θεσσαλονίκης (1993), στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στην Πάτρα (2007) και στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα (2021). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις όπως οι Διεθνείς Φωτογραφικές Συναντήσεις (Πάτρα, 2002 – "Αποτυπώματα"), το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (2003 – "Αποθήκες του χρόνου") και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (2004 – "Αλληγορίες στο χώρο και στο χρόνο"). Έργα και φωτογραφικές του σειρές έχουν παρουσιαστεί σε έντυπα και εκδόσεις, ανάμεσά τους τα βιβλία Corpora Sine Memoria (Δήμος Πατρέων, 1991), Πάτρα – Μια Φωτογραφική Σκιαγράφηση της Πόλης που Χάνεται (2006) και Ανώνυμες Διαδρομές: Μια προσωπική ματιά στην Ελλάδα 2007–2017 (Εκδόσεις Πατάκη, 2021). Ζει στην Αθήνα.
