Άννα Σωπιάδου: Το ζεστό τραγούδι της φίλης μου

"Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής".

Άννα Σοπιάδου: Το ζεστό τραγούδι της φίλης μου

1986. Βρισκόμαστε στο παλιό μου σπίτι της οδού Κυκλάδων, ένα αχανές νεοκλασικό, αλλά με τρύπια στέγη, που το νοίκιαζα πολύ φθηνά από τον γειτονά μου τον κ. Γιαννακόπουλο, έναν ηλικιωμένο δικηγόρο, έγκριτο και δημοκρατικό, ευθυτενές γεροντοπαλίκαρο με νομικές περγαμηνές από την Χαϊδελβέργη, ο οποίος είχε δωρήσει το σπίτι και τον ωραίο του κήπο στον δήμο της Αράχωβας με την προοπτική να γίνει κάποτε φοιτητική εστία για τα παιδιά της γενέτειράς του (όποιος περάσει σήμερα μπροστά από τον αρ. 29 θα διαπιστώσει πόσο τίμησαν τα ευγενικά αυτά αισθήματα οι αποδέκτες της δωρεάς μετά τον θάνατό του). Στην άλλη άκρη του δρόμου, δίπλα στο Θέατρο Κυκλάδων έμεναν από τη μια πλευρά ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος κι από την άλλη η Άννα Κοκκίνου, αλλά τότε δεν γνωριζόμασταν ακόμη. Η Άννα μόλις είχε τελειώσει το Εθνικό Ωδείο, ενώ εγώ δεν είχα αποφασίσει ακόμη τι θα πρωτοκάνω στη ζωή μου. Για να την φωτογραφίσουμε, της δώσαμε να φορέσει ένα λευκό σμόκιν που είχα βρει πεταμένο στη γειτονιά. Στην Κυψέλη έβρισκες τότε πολλά πράγματα όταν άδειαζαν τα αστικά σπίτια. Εκείνη τη μέρα, μαζί μας ήταν ο Γιάννης και η Άννα Μ. Με την Άννα, όπως και με τον Γιάννη άλλωστε, η φιλία μας ορίζεται σε απρόβλεπτους κύκλους. Δεν την πρόλαβα όταν τραγουδούσε με την Σπείρα Σπείρα, και αγνοούσα ότι είχε ακολουθήσει την Ελένη Βιτάλη στην Αμερική. Όταν ξαναειδωθήκαμε πριν από μερικά χρόνια, μου θύμισε πως την είχα πάει στα Καβουράκια, ένα πολύ λούμπεν σκυλάδικο της Ιεράς Οδού, όπου έπαιζε ντραμς μία ξεδοντιασμένη γριά. Όταν κάποιος μάγκας πήγε εκεί να μου κολλήσει, γυρεύοντας καυγά, η Άννα με τράβηξε για να φύγουμε. Ήταν και έγκυος στο πρώτο της παιδί. Τώρα που πέρασε ο μεγάλος συναγερμός της μητρότητας, έχοντας αποκτήσει τέσσερα υπέροχα παιδιά, η Άννα ξανάπιασε το τραγούδι. Με την ίδια απλότητα και εντιμότητα. — Σ.Σ.