Στις 26 Απριλίου 1986, ξημέρωμα Σαββάτου, το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ που ακολούθησε την έκρηξη στον αντιδραστήρα 4 σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία της ανθρωπότητας.
Ο φωτογράφος Τάσος Μάρκου ταξίδεψε στην Ουκρανία για να φτιάξει το πρότζεκτ «30 χρόνια μετά το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ» (ένα κομμάτι του οποίου παρουσιάζει σήμερα στο σάιτ μας). O Μάρκου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1983, ενώ απ' το 2006 διαμένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος τεχνικός λήψης φωτογραφίας του Δ.Ι.Ε.Κ Βόλου και ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία από το 2004. Έχει εργαστεί σε πολλά φωτογραφικά πρακτορεία τύπου και εφημερίδες της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης καλύπτοντας πολιτικά, κοινωνικά και αθλητικά γεγονότα.
Τώρα εργάζεται ως freelance φωτογράφος και συνεργάζεται με διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Είναι υπεύθυνος στο τμήμα φωτογραφίας ντοκουμέντου – φωτορεπορτάζ στη Φωτογραφική Ομάδα Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Φ.Ο.Α.Π.Θ). και μέλος της φωτογραφικής ομάδας "Φωτοπόροι". Έχει πάρει μέρος στις εκθέσεις "Contrast/αντίθεση" (φεστιβάλ φωτογραφίας Θεσσαλονίκης 2014), "Divercity" (αρχιτεκτονική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη), "Ταξιδεύοντας" (ομαδική έκθεση της ομάδας Φωτοπόροι). Τον Μάρτιο του 2016 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση "Αναζητώντας το φως".
Η ανθρώπινη παρουσία είναι μειωμένη αλλά τα πάντα θυμίζουν ότι στο Πριπυάτ και στα εκατοντάδες γύρω χωριά υπήρχε ζωή πριν μερικά χρόνια...
«Φτάνοντας στην περιοχή, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει» μας λέει ο ίδιος. «Οι πινακίδες γύρω σε προειδοποιούν ότι βρίσκεσαι σε ραδιενεργό – νεκρή ζώνη. Η ανθρώπινη παρουσία είναι μειωμένη αλλά τα πάντα θυμίζουν ότι στο Πριπυάτ και στα εκατοντάδες γύρω χωριά υπήρχε ζωή πριν μερικά χρόνια...»
«24 ώρες μετά το ατύχημα αποφασίστηκε η εκκένωση της πόλης Πριπυάτ και δεκάδων ακόμα χωριών σε ακτίνα ζώνης 30-40χλμ. Για να μην πάρουν οι κάτοικοι πολλές αποσκευές μαζί τους ανακοινώθηκε ότι η εκκένωση ήταν προσωρινή. Κατά συνέπεια, πολλά από τα προσωπικά αντικείμενα των κατοίκων παραμένουν ακόμα ως έχουν σε μια πόλη και σε κτήρια και εγκαταστάσεις που μοιάζουν με φαντάσματα.»
«Στην ιστορία της ανθρωπότητας, παρόμοιου μεγέθους πυρηνική έκρηξη μπορεί να θεωρηθεί μόνο η Φουκοσίμα στην Ιαπωνία το 2011. Οι συνέπειες στην υγεία των πληθυσμών της βορειοανατολικής και κεντρικής Ευρώπης δεν μπορούν να υπολογιστούν ούτε κατά προσέγγιση. Το συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι ότι τα οφέλη της πυρηνικής ενέργειας είναι δυσανάλογα λιγότερα και τα προβλήματα που δημιουργεί είναι σχεδόν μη αναστρέψιμα. Η λύση βρίσκεται σε πιο πράσινες μορφές ενέργειας φιλικότερες προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο, και το Τσερνόμπιλ στέκει εκεί, 30 χρόνια μετά, για να μας το θυμίζει».
