Σύμη: Απόκοσμη, κομψή, παράδεισος για όσους θέλουν γαλήνη, πεζοπορίες και καλό φαΐ

Σύμη: Απόκοσμη, κομψή, παράδεισος για όσους θέλουν γαλήνη, πεζοπορίες και καλό φαΐ Facebook Twitter
Η Σύμη, καταρχάς, άλλοτε κέντρο σφουγγαράδων, διατηρεί εδώ και χρόνια αναλλοίωτο τον μη τουριστικό χαρακτήρα της, σε μεγάλο βαθμό προφανώς επειδή δεν διαθέτει αεροδρόμιο ούτε γρήγορη ακτοπλοϊκή σύνδεση με την Αθήνα.
0

Η Σύμη για τους περισσότερους Ροδίτες, όπως και για μένα, θα είναι για πάντα ο τόπος της πρώτης διαφυγής από τη γονική επίβλεψη. Θυμάμαι έντονα τον ενθουσιασμό μου εκείνο το καλοκαίρι των γυμνασιακών χρόνων, όταν πήρα το καΐκι από τη μαρίνα της Ρόδου για να βρεθώ, έπειτα από δυο ώρες, στο νησί για μονοήμερη εκδρομή με όλη μου την παρέα, για πρώτη φορά μόνοι μας, μερικές στιγμές να μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε, σε μια ασφαλή απόσταση από γονείς και κηδεμόνες. Μαγεία!


Φυσικά, η Σύμη είναι πολύ περισσότερα από τη συγκεκριμένη ανάμνηση και αντιλήφθηκα πολύ αργότερα πόσο καθηλωτική είναι η ενέργεια αυτού του μικροσκοπικού νησιού που βρίσκεται πολύ κοντά στην τουρκική ακτογραμμή και –τι ειρωνεία!– το πρόσεξαν όλοι προ δωδεκαετίας, όταν έγινε το ιδανικό σκηνικό ενός ελληνοτουρκικού απαγορευμένου έρωτα σ' εκείνη την τουρκική σαπουνόπερα «Τα σύνορα της αγάπης», που λάνσαρε τη σχετική μόδα στην ελληνική τηλεόραση. Η Σύμη, καταρχάς, άλλοτε κέντρο σφουγγαράδων, διατηρεί εδώ και χρόνια αναλλοίωτο τον μη τουριστικό χαρακτήρα της, σε μεγάλο βαθμό προφανώς επειδή δεν διαθέτει αεροδρόμιο ούτε γρήγορη ακτοπλοϊκή σύνδεση με την Αθήνα – μπορείς να φτάσεις εκεί μέσω Ρόδου ή με πολύωρο ταξίδι από Πειραιά, εκτός αν διαθέτεις σκάφος. Πολλοί σκαφάτοι την επιλέγουν λοιπόν, ειδικά από το εξωτερικό και την Τουρκία συγκεκριμένα, με πανάκριβα γιοτ και ιστιοφόρα, και αυτό τα τελευταία χρόνια τής έχει προσδώσει μια «high-end» αισθητική και μια κομψότητα που έχει ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με την ηρεμία που παρέχει, αφού λίγοι θα θελήσουν να περάσουν τις διακοπές τους αποκλειστικά εδώ. Κάποιοι από αυτούς θα έρθουν «μιλημένοι» λόγω της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας της (μεγάλο μέρος του νησιού είναι ακατοίκητο), που όντως της χαρίζει έναν κάπως απόκοσμο χαρακτήρα – δεν είναι τυχαία ο παράδεισος των γιόγκι και όσων λατρεύουν τις πεζοπορίες.

Πολλοί σκαφάτοι την επιλέγουν και αυτό τα τελευταία χρόνια τής έχει προσδώσει μια «high-end» αισθητική και μια κομψότητα που έχει ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με την ηρεμία που παρέχει, αφού λίγοι θα θελήσουν να περάσουν τις διακοπές τους αποκλειστικά εδώ.


Η αμφιθεατρική εικόνα που θα αντικρίσεις καθώς το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι είναι πανέμορφη. Είτε επιλέξεις να μείνεις σε αυτό (στον Γιαλό) είτε στον κοντινό οικισμό Πέδι, η βόλτα του λιμανιού από το πρωί ως το βράδυ θα κυριαρχήσει στο πρόγραμμά σου. Το νησί μπορεί να μη φημίζεται για τις παραλίες του, αφού οι επιλογές είναι αρκετά περιορισμένες και μάλλον μέτριες, ωστόσο θα βρεις καταγάλανα νερά στη Μαραθούντα, στο Νημποριό και στον Άγιο Νικόλαο. Αν έχεις πρόσβαση σε σκάφος, σίγουρα η εξερεύνηση των πιο δύσβατων ακτών θα σε ανταμείψει – του Αγίου Γεωργίου Δυσάλωνα, για παράδειγμα, με τον εντυπωσιακό κάθετο βράχο που τον πλαισιώνει. Μια βόλτα μέχρι το τεράστιο μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά και όπου κάνουν στάση τα περισσότερα καΐκια ή καταμαράν από Ρόδο, επιβάλλεται, όχι μόνο για θρησκευτικούς λόγους (ο πολιούχος της Σύμης και προστάτης των ναυτικών και των σφουγγαράδων θεωρείται θαυματουργός) αλλά και επειδή για να φτάσεις ως εκεί ανεβοκατεβαίνεις όλο το βουνό. Αν το 'χεις με τα δίκυκλα, να προτιμήσεις μηχανάκι – εξάλλου τα αυτοκίνητα στο νησί δεν είναι πολλά, τα ταξί ελάχιστα και η σύνδεση με το λεωφορείο όχι και τόσο συχνή. Είναι καταπληκτική η αίσθηση της διαφοράς θερμοκρασίας όταν ξεκινάς και ολοκληρώνεις τη συγκεκριμένη διαδρομή σε σχέση με το ενδιάμεσο – στη Σύμη τα 45άρια είναι εύκολη υπόθεση, γι' αυτό μην ξεχνάς την ενυδάτωση.

Σύμη: Απόκοσμη, κομψή, παράδεισος για όσους θέλουν γαλήνη, πεζοπορίες και καλό φαΐ Facebook Twitter
Αν έχεις πρόσβαση σε σκάφος, σίγουρα η εξερεύνηση των πιο δύσβατων ακτών θα σε ανταμείψει – του Αγίου Γεωργίου Δυσάλωνα, για παράδειγμα, με τον εντυπωσιακό κάθετο βράχο που τον πλαισιώνει.


Απόφυγε οτιδήποτε τουριστικό ως προς την εστίαση – ευτυχώς η μη ανάπτυξη του νησιού τα έχει κάνει να βγάζουν μάτι, κολλημένα καθώς είναι σε άλλες εποχές. Στον Γιαλό θα φας στο Σπιτικό, πάνω στο Χωριό, τον παραδοσιακό οικισμό που είναι σκαρφαλωμένος στον βράχο, θα πας στον Σύλλογο, στον Άγιο Νικόλαο, στην ομώνυμη παραλιακή ταβέρνα, και στο Μουράγιο, στον «Κάβο», παραδοσιακές επιλογές όλες, που τις προτιμούν οι ντόπιοι.


Και μιλώντας για φαγητό, στη Σύμη το πρώτο πράγμα που θα βρίσκεται σε κάθε παραγγελία σου είναι το φημισμένο συμιακό γαριδάκι. Αυτές οι μικροσκοπικές γαρίδες μήκους λιγοστών εκατοστών, του είδους Plesionika narval, μοιάζουν με γόνο, δεν μεγαλώνουν, αφθονούν στο νησί, απ' το οποίο έχουν λάβει το όνομά τους, γεννούν αυγά όλο τον χρόνο (οπότε δεν τίθεται θέμα έλλειψής τους) και η γεύση τους, που γλυκίζει ελαφρά, είναι ασύλληπτη. Τις καταναλώνεις ολόκληρες ως σνακ και, πίστεψέ με, θα πάθεις πλάκα.

Σύμη: Απόκοσμη, κομψή, παράδεισος για όσους θέλουν γαλήνη, πεζοπορίες και καλό φαΐ Facebook Twitter
Το πρώτο πράγμα που θα βρίσκεται σε κάθε παραγγελία σου είναι το φημισμένο συμιακό γαριδάκι. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αναζητώντας τα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Radio Lifo / Το οδοιπορικό μου στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Ο Χρήστος Τζούτης, εκδότης του ταξιδιωτικού περιοδικού «Lamda 3», περιγράφει στη Μερόπη Κοκκίνη το οδοιπορικό που έκανε στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου και δίνει χρήσιμες συμβουλές σε όσους θελήσουν να τα επισκεφθούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ