Το νέο πρότζεκτ των Medea Electronique είναι μια πρωτότυπη όπερα εμπνευσμένη από τον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχούς που αφηγείται ο Οβίδιος στο τρίτο βιβλίο των μεταμορφώσεων του.
Σύμφωνα με τον θρύλο, την Ηχώ καταράστηκε η Ήρα να γίνει ήχος ενώ το αντικείμενο του πόθου της ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε την αντανάκλασή του και μεταμορφώθηκε σε λουλούδι ή άγαλμα ανάλογα με πια εκδοχή διαβάζεις.
Οι δυο ήρωες είναι αλληλένδετοι ο ένας με τον άλλον, δυο απελπισμένα πλάσματα που «περιφέρονται αιώνια» μέσα από τις ιστορίες και την ίδια την Τέχνη.
Ο συγκεκριμένος μύθος αντικατοπτρίζει απόλυτα τη σημερινή εποχή.
Σήμερα, βέβαια, ο κάθε Νάρκισσος δεν χρειάζεται ένα ποτάμι για να θαυμάσει την αντανάκλασή του στην ψηφιακή εποχή αφού τα social media μπορούν να κάνουν τη δουλειά γι' αυτόν, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει και για την Ηχώ.
Ο συγκεκριμένος μύθος αντικατοπτρίζει απόλυτα την σημερινή εποχή. Σήμερα, βέβαια ο κάθε Νάρκισος δεν χρειάζεται ένα ποτάμι για να θαυμάσει την αντανάκλαση του στην ψηφιακή εποχή, τα social media κάνουν την δουλειά γι' αυτόν και το ίδιο ισχύει για την Ηχώ.
«Αν και η αρχική ιδέα ήταν αυτή» εξηγούν οι «Medea Electronique, «η φάση δηλαδή, με τα social media και τον ψεύτικο κόσμο που δημιουργεί ο καθένας, ότι π.χ. πρέπει να έχει πολλούς followers, δεν ακολουθήθηκε τελικά. Το αφήνουμε ανοικτό. Αν και ως προς το κομμάτι της πολιτικής το έχουμε συμπεριλάβει.
Τον λαϊκιστή πολιτικό, δηλαδή, που έχει πολλούς fοllowers. Αυτόν υποδύεται η Ηχώ. Όπως, όμως, σε κάθε έργο έτσι και εδώ ο θεατής μπορεί να κάνει τη δική του ανάγνωση.
Θεωρήσαμε ότι είναι κλισέ το να πούμε τι είναι τα social media και ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες. Δεν θέλαμε να πούμε ότι ο Νάρκισσος είναι αυτός που βγάζει selfies όλη μέρα» λένε.
Τους συναντάω στο στούντιο την στιγμή που τελειοποιείται το μακιγιάζ των ερμηνευτών. Φαίνονται τρομακτικοί με τα βαμμένα λευκά τους πρόσωπα. Κάνουν ένα διάλειμμα και καθόμαστε σε ένα στρογγυλό τραπέζι, γύρω στα 5-6 άτομα, για να μιλήσουμε για το νέο τους έργο.
Παράλληλα ακούγονται άριες από μια διπλανή πρόβα. Η κολεκτίβα υπάρχει από το 2006 και συμμετέχουν σε αυτή πάνω από 15 άτομα, από μουσικούς μέχρι video artists, συνθέτες και designers.
Είναι μια συλλογική προσπάθεια, κάτι που φαίνεται πολύ έντονα όταν τους γνωρίζεις από κοντά. Πειραματίζονται συχνά στις περφόμανς τους με σύγχρονα μέσα, ενώ τα πρότζεκτ τους έχουν πάντα να κάνουν με τις τεχνολογικές εξελίξεις.
«Ότι κάνουμε σαν ομάδα, κάθε παραγωγή που κάνουμε, είναι τόσο διαφορετική από την προηγούμενη γιατί πάντα ασχολούμαστε με τελείως καινούργια πράγματα.
Το προηγούμενο πρότζεκτ μας ήταν ένα installation, ένα άλλο ήταν μια εφαρμογή για το τηλέφωνο με περιήγηση στους δρόμους της πόλης. Κάθε φορά ερευνούμε κάτι καινούργιο γι' αυτό έχουμε αντέξει και τόσα χρόνια».
«Γιατί τόση εμμονή με την τεχνολογία;» ρωτάω. «Είναι πολύ ωραία τα παραδοσιακά πράγματα αλλά τα έχουν κάνει τόσοι πολλοί άνθρωποι που κάθε φορά αναζητάς το καινούργιο που μπορείς να προσφέρεις. Η τεχνολογία σου ανοίγει συνεχώς νέα μονοπάτια με τα οποία μπορείς να κάνεις τα πάντα».
Όπως είναι επόμενο, ο «Νάρκισσος και η Ηχώ» που παρουσιάζουν στο πλαίσιο του Borderline Festival δεν είναι και μία τόσο συνηθισμένη όπερα. Στο δελτίο τύπου αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν live coding. Πώς λειτουργεί αυτό επί σκηνής;
«Επί σκηνής δεν θα έχει όργανα ή ορχήστρα» μου εξηγούν. «Ο υπολογιστής έχει αυτό το ρόλο. Το λιμπρέτο δεν θα είναι στα αγγλικά, ούτε στα ελληνικά. Είναι γραμμένο σε μια γλώσσα προγραμματισμού, Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι γραμμένο με αριθμούς γιατί υπάρχει αυτή η παρεξήγηση. Απλώς είναι γραμμένο με ένα πολύ ιδιαίτερο συντακτικό.
Υπάρχουν, επίσης, δυο βίντεο που «παντρεύονται» στην παράσταση. Οι βιντεοπροβολές σε συνδυασμό με live βίντεο και γραφικά που έχουν διάδραση και με τον ήχο.
» Ουσιαστικά το βίντεο λειτουργεί σαν σκηνικό. Δραματουργικά η όπερα έχει στηθεί κατά τον κλασικό τρόπο. Προσπαθήσαμε να ήμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στο κείμενο, οπότε βρήκαμε διάφορα ισοδύναμα π.χ. ο χορός είναι το βίντεο, τα σκηνικά δημιουργούνται από τις προβολές, η ορχήστρα είναι ηλεκτρονική και υπάρχει μια πληθώρα φωνών που ακούγονται, οι οποίες δημιουργούνται και πάλι ηλεκτρονικά.
»Η υπόθεση του μύθου έχει κρατηθεί αυτούσια. Δεν έχει μεταγραφεί στο σήμερα με τρόπο που να μην είναι αναγνωρίσιμος. Η μόνη παρεμβολή έχει να κάνει με κάποια ψυχολογικά πράγματα που ψάξαμε. O Νάρκισσος δεν νομίζει ότι αυτό που βλέπει είναι κάποιος άλλος. Αυτή είναι η μόνη ουσιαστική διαφορά».
«Πώς θα το χαρακτηρίζατε δηλαδή με απλά λόγια;» τους ρωτάω πριν φύγω.
«Χρησιμοποιήσαμε το μύθο για να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι. Αν το δεις και το καλοσκεφτείς, παρά την όπερα και το live coding, είναι αυτό, ένα παραμύθι».
Info:
Ο «Νάρκισος και η Ηχώ» παρουσιάζονται απόψε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, στο πλαίσιο του Borderline Festival.
