Ελίζα - Ειρήνη: Η ατίθαση, εξομολογητική ηλεκτρονική μουσική της Calmdown

Ελίζα - Ειρήνη: Η ατίθαση, εξομολογητική ηλεκτρονική μουσική της Calmdown Facebook Twitter
Για την Ελίζα-Ειρήνη, την αυτοδίδακτη τραγουδίστρια που γράφει, συνθέτει και ηχογραφεί ηλεκτρονική μουσική με βάση το Βερολίνο με το όνομα Calmdown, η ειλικρίνεια, ο αυθορμητισμός, η αυθεντικότητα και η δημιουργική ελευθερία είναι πιο σημαντικά συστατικά για την τέχνη της απ' ό,τι η επιτυχία.
0

Για την Ελίζα-Ειρήνη, την αυτοδίδακτη τραγουδίστρια που γράφει, συνθέτει και ηχογραφεί ηλεκτρονική μουσική με βάση το Βερολίνο με το όνομα Calmdown (το οποίο γράφεται «cålɱ↓»), η ειλικρίνεια, ο αυθορμητισμός, η αυθεντικότητα και η δημιουργική ελευθερία είναι πιο σημαντικά συστατικά για την τέχνη της απ' ό,τι η επιτυχία.

«Στην κοινωνία που ζούμε δεν μας μαθαίνουν να είμαστε ειλικρινείς, να λέμε πραγματικά αυτό που νιώθουμε και πιστεύουμε χωρίς να φοβόμαστε» μου εξηγεί και συνεχίζει: «Εγώ έχω μάθει να προχωράω με βάση το ένστικτό μου. Η μουσική είναι το μόνο πεδίο στο οποίο μπορώ να κάνω ό,τι θέλω και να εκφράζω τι άνθρωπος είμαι πραγματικά, οπότε γιατί να τη φθείρω για την επιτυχία; Γενικά, πιστεύω πως η τέχνη και η ζωή ενός καλλιτέχνη πρέπει να συνδέονται και όχι να διαχωρίζονται, προκειμένου να βγει κάτι πραγματικά αληθινό».

Σε αυτούς τους τρεις δίσκους καταγράφει, με ήχο που αντανακλά την εκάστοτε ψυχική της κατάσταση, τα σταθερά βήματά της από την κατάθλιψη και το συναισθηματικό τέλμα στην ειλικρίνεια και στο αγκάλιασμα των πραγματικών της σκέψεων και συναισθημάτων, όσο τρομαχτικά και αν φάνταζαν.

Όλες αυτές οι θαρραλέες συνειδητοποιήσεις, βέβαια, δεν προέκυψαν από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάστηκε να περάσει από πολλές συναισθηματικές δοκιμασίες με φόντο το συναρπαστικό Βερολίνο και να γράψει μάλιστα τη αυτο-θεραπευτική τριλογία με τίτλο «Cråwl to exit» προκειμένου να καταφέρει να αποδεχτεί τον αληθινό της εαυτό.

Σε αυτούς τους τρεις δίσκους καταγράφει, με ήχο που αντανακλά την εκάστοτε ψυχική της κατάσταση, τα σταθερά βήματά της από την κατάθλιψη και το συναισθηματικό τέλμα στην ειλικρίνεια και στο αγκάλιασμα των πραγματικών της σκέψεων και συναισθημάτων, όσο τρομαχτικά και αν φάνταζαν. Την ρωτάω, λοιπόν, πώς αυτοί οι δίσκοι την βοήθησαν να αντικρίσει καθαρά την επόμενη μέρα.

 

 Calmdown-We will win darling

«Η τριλογία προέκυψε στην πορεία, δεν την είχα από την αρχή στο μυαλό μου. To πρώτο άλμπουμ, το "We will make it, darling, We will win, darling" ήταν η φάση της φρίκης. Ο ήχος είναι minimal, πολύ μελαγχολικός και σκοτεινός, εκπέμπει γενικότερα μια μουντάδα. Είναι ένα άλμπουμ που θα μπορούσα να το είχα ονομάσει "Σφαλιάρα", γιατί είχα φάει μια μεγάλη εκείνη την περίοδο. Τα πάντα με φόβιζαν και τα μηδένιζα. Ένιωθα πως κορόιδευα τον εαυτό μου και δεν ήμουν ειλικρινής.

Έτσι ήρθε το επόμενο βήμα, η ειλικρίνεια, με το "Honest Ep". Εδώ κολλάνε η επιτυχία και οι προσδοκίες, καθώς, κόβοντας και ράβοντας συνεχώς τον δίσκο για να αρέσει, ένιωθα πως είχα χάσει τον αυθορμητισμό μου, τον ίδιο μου τον εαυτό. Έτσι παράτησα ό,τι έφτιαχνα και βασίστηκα στις πρώτες μελωδίες, στις πρώτες ιδέες. Και, ναι, η τριλογία με βοήθησε να φτιάξω τον χαρακτήρα μου, να μάθω να αποδέχομαι τις ήττες, την απόρριψη και το ποια είμαι πραγματικά».

Για να πάρουμε την ιστορία από την αρχή, η Ελίζα-Ειρήνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τήνο, όταν «το νησί δεν είχε ακόμη δρόμους, κάναμε βόλτα με τα γαϊδουράκια, το νερό κοβόταν και μετά το μπάνιο στην θάλασσα πλενόμασταν με μπουκάλια νερό», όπως μου σχολιάζει με μια νοσταλγία στα λόγια της.

Βίωσε τόσο τα θετικά τού να μεγαλώνεις σε ένα νησί των Κυκλάδων, όπως είναι η φύση και η ανεμελιά, όσο και τις αρνητικές πτυχές που χαρακτηρίζουν μια κλειστή, ελληνική, συντηρητική κοινωνία, στην οποία μετράει «το τι θα πουν οι άλλοι».

Ελίζα - Ειρήνη: Η ατίθαση, εξομολογητική ηλεκτρονική μουσική της Calmdown Facebook Twitter
Όσον αφορά τα πρώτα της μουσικά ερεθίσματα, θυμάται να έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο το τραγούδι και η αγάπη για τη μουσική αφθονούσαν.

Όσον αφορά τα πρώτα της μουσικά ερεθίσματα, θυμάται να έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο το τραγούδι και η αγάπη για τη μουσική αφθονούσαν.

«Ο πατέρας μου έβαζε τέρμα τα ηχεία και ακουγόταν συνεχώς μουσική στο σπίτι, ενώ οι θείοι μου τραγουδούσαν τόσο δυνατά που μας άκουγε όλη η γειτονιά!» σχολιάζει.

Η πρώτη της επαφή με κάποιο μουσικό όργανο έγινε όταν άρχισε δειλά-δειλά να παίζει κάποιες νότες από τις κινηματογραφικές ερμηνείες της Βουγιουκλάκη, αλλά όλα άλλαξαν όταν μια μέρα έκανε βόλτα με το ποδήλατο και έτυχε να ακούσει από τη διπλανή σχολή πιάνου μια υπέροχη μελωδία, με αποτέλεσμα να μαγευτεί και να ζητήσει από τον πατέρα της να την γράψει σε αυτήν.

Η ζωή στο νησί ήταν όμορφη, αλλά κάποια στιγμή ένιωσε την ανάγκη να φύγει από την Τήνο και να εξερευνήσει την άγρια πλευρά της ζωής. Η πρώτη προειδοποίηση ήρθε στα 16 της, όταν έγραψε στον πατέρα της ένα γράμμα, λέγοντάς του πως μια μέρα θα φύγει από το σπίτι.

Αυτό έγινε τελικά όταν έφτασε 20 χρονών και αποφάσισε να φύγει για το Βερολίνο, επιθυμώντας να ανακαλύψει τις ρίζες της Γερμανίδας μητέρας της.

«Θυμάμαι να βρίσκομαι στο αεροδρόμιο και να χαιρετάω τους φίλους μου, χωρίς να νιώθω καθόλου στενοχωρημένη. Ήμουν χαρούμενη και επιτέλους ελεύθερη» μου αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Οι πρώτοι μήνες στο Βερολίνο ήταν δύσκολοι, καθώς μιλούσα γερμανικά σαν 5χρονη και τα αγγλικά μου ήταν άθλια. Είχα όμως μια φίλη εκεί που με βοήθησε να βρω συγκάτοικο και όλα έγιναν πιο εύκολα. Επίσης είχα κάποια χρήματα στην άκρη, βρήκα δουλειά, φίλο, γράφτηκα στην Deutsche Pop Akademie και πάρταρα συνέχεια για ένα 6μηνο. Ευτυχώς, πρόλαβα το καλό Βερολίνο, γιατί τώρα έχει γίνει πιο επιφανειακό» μου αφηγείται.

Τα πράγματα άλλαξαν αιφνίδια όταν χώρισε. Ως αντίδραση σε αυτόν το χωρισμό ταξίδεψε στην Ινδία και όταν γύρισε παράτησε τη μουσική σχολή, καθώς ένιωθε να της περιορίζει τη δημιουργικότητα που αναζητούσε («μας μάθαιναν πώς να φτιάξουμε το τέλειο πoπ κομμάτι με επιχειρηματικό πνεύμα»), δημιούργησε το προσωπικό της πρότζεκτ Calmdown και έγραψε την προαναφερθείσα τριλογία για να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά της προβλήματα.

Ένα από τα μαθήματα που κράτησε μετά την ολοκλήρωση της μουσικής της αυτο-θεραπείας είναι πως δεν πρέπει να παίρνει και τόσο σοβαρά τον εαυτό της. Αυτό γίνεται φανερό στο νέο της άλμπουμ με τίτλο «Calmdown Airlines» που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο.

Είναι ένα ακομπλεξάριστο και εντελώς απελευθερωμένο κράμα από διάφορα μουσικά είδη (electro-pop, τζαζ, ψυχεδέλεια, ambient κ.ά.), μέσα από το οποίο η Ελληνίδα μουσικός πραγματεύεται το θέμα της απόστασης ως τη γέφυρα που μας ενώνει αλλά και το κενό που μας χωρίζει από τους ανθρώπους, τα μέρη και τη ζωή που επιθυμούμε.

 

Calmdown-Silly questions

«Ήθελα να φτιάξω ένα πιο χαλαρό άλμπουμ, χωρίς πολλή σκέψη και βάθος, αντίθετα με τα παλιότερά μου. Ικανοποίησε την ανάγκη μου να δραπετεύσω από την πραγματικότητα, να απολαύσω το ταξίδι, να αφήσω πίσω αυτά που δεν θέλω, να κρατήσω τα καλά και να πάω παρακάτω» μου απαντάει όταν την ρωτάω ποιες σκέψεις γέννησαν τον νέο δίσκο.

Στο πρώτο single και ίσως το πιο ωραίο κομμάτι του νέου της δίσκου με τίτλο «Silly Questions» εξομολογείται «I am in Love» και περιγράφει τις σκέψεις που συνεπάγεται ένας έρωτας, ταλαιπωρημένος πιθανώς από το παρελθόν και την απόσταση. Την ρωτάω, λοιπόν, αν πιστεύει στον έρωτα.

«Ναι, πιστεύω. Ερωτεύομαι πολύ συχνά, όχι μόνο ανθρώπους αλλά και καταστάσεις, αντικείμενα, βιβλία κ.λπ. Γενικά, ο έρωτας είναι μια κινητήρια δύναμη, σε γεμίζει ενέργεια και αν δεν υπάρχει στη ζωή μου δεν αισθάνομαι καλά. Γι' αυτό πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου μου το περνάω προσπαθώντας να ερωτεύομαι τη ζωή. Και είναι πολύ ωραία όταν συμβαίνει αυτό» μου απαντάει με καθαρή σκέψη.

Πάντως, συζητώντας με την Ελίζα-Ειρήνη, καταλαβαίνω όλο και περισσότερο πως όλα καταλήγουν στην αρχική πρόταση του άρθρου: γι' αυτήν ισοδύναμο της επιτυχίας είναι η ελευθερία, κάθε είδους.

Είναι χαρακτηριστικό πως κάνει τα πάντα μόνη της: γράφει τους δίσκους, κάνει την παραγωγή τους, φτιάχνει το artwork, έχει δικό της site − γενικά η αυτονομία που έχει κατακτήσει αυτά τα χρόνια, τόσο η συναισθηματική όσο και η καλλιτεχνική, είναι αξιοθαύμαστη.

«Πιστεύω πως η ελευθερία είναι μια κατάσταση του μυαλού» υπογραμμίζει και συνεχίζει τη σκέψη της: «Ελευθερία στην προκειμένη φάση σημαίνει για μένα ότι και κανένας να μη θέλει να συνεργαστεί μαζί μου, μπορώ να βγάλω ένα άλμπουμ μόνη μου και να το κάνω όπως θέλω. Δεν με νοιάζει αν θα πουλήσει ή όχι. Έμαθα να τα κάνω όλα μόνη μου επειδή δεν είχα ποτέ τόσο πολλά χρήματα για να τα κάνουν άλλοι για μένα. Ήθελα να δω μέχρι πού μπορώ να πάω και δεν είχα όρεξη να ακούω ψεύτικες υποσχέσεις. Θα είμαι επιτυχημένη μόνο αν δεν φοβάμαι τίποτα και δεν εξαρτώμαι από κανέναν».

Υπό αυτή την έννοια, η Ελίζα-Ειρήνη είναι ήδη πετυχημένη. Η προσωπική ελευθερία που έχει κερδίσει και η ατίθαση μουσική που δημιουργεί επισφραγίζουν τις προσπάθειές της και με το παραπάνω.

Info:

Η Calmdown παίζει μαζί με τους Grey Paris Trio στις 25 Απριλίου στο Faust.

Παρακάτω θα βρείτε χρήσιμα links για να ακούσετε και να αγοράσετε τη μουσική της Calmdown.

https://calmdownmusic.com/

https://www.facebook.com/Calmidown/

https://soundcloud.com/home

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας την προφορική και μουσική παράδοση της Κέας

Μουσική / Αναζητώντας την προφορική και μουσική παράδοση της Κέας

Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Cycladic Identity», ιστορίες και παραμύθια του νησιού, οι μελωδιές Τζιωτών μουσικών, η προφορική παράδοση και η μυθολογία συγκεντρώθηκαν σε μια σειρά podcast που θα μπορεί κάθε επισκέπτης της Κέας να ακούσει ενώ περιηγείται σε πλατείες, μονοπάτια, παραλίες, στα δρομάκια της Ιουλίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Αμαλία μάς ξανασυστήνεται χωρίς τους Architects

Μουσική / Ο Αμαλία μάς ξανασυστήνεται χωρίς τους Architects

Μετά από τέσσερα χρόνια καθυστερήσεων και αρκετά σκαμπανεβάσματα, ο νεαρός δημιουργός που γνωρίσαμε με το πρότζεκτ Amalia and the Architects κυκλοφορεί το ντεμπούτο του άλμπουμ με τίτλο «Amalia???», ξανασυστήνεται στο κοινό μέσα από 10 τραγούδια με υπαρξιακές αναζητήσεις, που λειτουργούν πέρα από τα όρια του φύλου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η underground δημιουργικότητα μέσα από τα μάτια του Deltah

Μουσική / Deltah: «Κανείς δεν πυροβόλησε επειδή του το είπε ένα ραπ τραγούδι»

Με αφορμή τη νέα κυκλοφορία του «Thorax», ο πολυσχιδής καλλιτέχνης της σύγχρονης underground σκηνής μιλά για τα στερεότυπα που ακολουθούν μέχρι σήμερα τη ραπ, η οποία «προφανώς και είναι μουσική για διασκέδαση, όπως κάποιος θα πάει στα μπουζούκια και θα διασκεδάσει χωρίς απαραίτητα να είναι καψούρης».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 πράγματα για τον KAS:ST

Μουσική / Ο Manuel Sene και άλλα 9 πράγματα που διαμόρφωσαν τη μελωδική technο των KAS:ST

Πρόσφατα παρουσίασε την πιλοτική έκδοση του νέου και εντυπωσιακού οπτικοακουστικού του live πρότζεκτ στην Κωνσταντινούπολη, μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό χιλιάδων ατόμων. Η πρώτη παρουσίαση του KAS:ST AV SHOW στην Ευρώπη θα γίνει σε λίγες μέρες στην Αθήνα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Τι κρύβεται πίσω από τη στροφή της Beyoncé στην κάντρι; 

Μουσική / Τι κρύβεται πίσω από τη στροφή της Beyoncé στην κάντρι;

Τα μοντέλα στην πασαρέλα του Louis Vuitton φορούν καουμπόικες μπότες από δέρμα φιδιού, η Prada πουλάει λαιμοδέτες τύπου γουέστερν, σειρές όπως το «Yellowstone» προσελκύουν εκατομμύρια θεατές: Το στυλ Americana ανθίζει στην ποπ κουλτούρα.
THE LIFO TEAM