O frontman των Le Page κάνει μια βουτιά στο παρελθόν του

Η πιο ζωντανή ανάμνηση από την παιδική μου ηλικία

Θυμάμαι πως όταν ήμουν 3 ετών, ο πατέρας μου είχε την υπέροχη ιδέα να μου αγοράσει ένα skate. Φυσικά, με την πρώτη επαφή έφαγα τα μούτρα μου και από τότε έχω ένα σημάδι στο σαγόνι που αναγκαστικά κρατάει αυτή την ανάμνηση ζωντανή.

Η πρώτη φορά που άκουσα ένα κομμάτι που με ανατρίχιασε

Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο μπορεί να ήταν αυτό. Υποθέτω, επειδή θα πρέπει να συνέβη όταν ήμουν πιτσιρίκι, ότι μπορεί να ήταν το To the Moon and Back των Savage Garden. Μου άρεσε πολύ όταν πήγαινα δημοτικό. Ακόμα μου αρέσει δηλαδή.

Savage Garden - To the moon and back

Η πρώτη φωτογραφία μου ως Le Page. Πολύς κόσμος που έχει παρακολουθήσει την πορεία μας δεν γνωρίζει πως ξεκίνησα με αυτό το όνομα ως solo καλλιτέχνης.

Το πρώτο πόστερ μπάντας που είχα κρεμασμένο στο δωμάτιό μου

Δεν θυμάμαι ποιο ήταν ακριβώς, αλλά σίγουρα ήταν κάποιο των Offspring. Ήταν η πρώτη μπάντα που αγάπησα ποτέ και ο λόγος που άρχισα να παίζω μουσική. Ακόμα και σήμερα, πολλά χρόνια μετά, έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Το τελευταίο gig στο οποίο ήμουν πολύ νευρικός

Ήταν τον Δεκέμβριο του 2016, όταν ανοίγαμε για τους White Lies σε ένα γεμάτο Gagarin. Βέβαια, ο λόγος νευρικότητας είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήμουν εν μέσω μιας περιπέτειας υγείας και είχα πολύ υψηλό πυρετό.

Μάλιστα, είχα φωνάξει έναν φίλο στο live για να κάθεται στην άκρη του stage και να με πιάσει σε περίπτωση που λιποθυμήσω. Ευτυχώς αποφύγαμε τα χειρότερα.

White Lies - To lose my life- Live @ Gagarin 205

Από live σε κάποια πόλη της Ελλάδας, όταν την οργώναμε με το Velvet Bus

Το πρώτο μου gig/DJ set

Ήταν το 2001, όταν ήμουν 14 ετών. Έκανα πάρτι και είχαμε στήσει στο δωμάτιό μου δύο ενισχυτές κιθάρας και μια καρέκλα που θα έπαιζε τον ρόλο των ντραμς. Στον έναν ενισχυτή κάρφωσε ο κολλητός μου την κιθάρα του, ενώ στον άλλον βάλαμε ένα μικρόφωνο.

Ο τρίτος της παρέας είχε πάρει ένα δύο γκλοπ που είχα και κράταγε τον ρυθμό χτυπώντας την καρέκλα. Υποτίθεται πως παίζαμε punk rock, οπότε, δεν μας ένοιαζε τίποτα, απλώς ουρλιάζαμε.

Τελικά το gig τελείωσε όταν ο ντράμερ μας έσπασε την καρέκλα. Αυτό είναι και το πιο D.I.Y. πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου.

Η τελευταία φορά που διάβασα ή άκουσα ένα σχόλιο για τη μουσική μου που με έκανε να θυμώσω

Είμαι ο πρώτος που λέει πως είμαστε κακή μπάντα, οπότε δεν θυμώνω όταν το ακούω από άλλους.

Η τελευταία φορά που εντυπωσιάστηκα ως θεατής σε ένα live

Τον Δεκέμβριο, όταν είδα τον MacDe Marco στο Plissken Festival.

Ατίθασα νιάτα

Αυτό το κομμάτι μου φέρνει στο μυαλό τους γονείς μου

To Living on my own του Freddie Mercury. Όχι επειδή λένε κάτι οι στίχοι, απλώς επειδή το 1993 είχε κυκλοφορήσει ένα remix του κομματιού που έπαιζε πολύ στα ραδιόφωνα. Όταν ήμουν πιτσιρίκι λοιπόν, θυμάμαι να το ακούω συνέχεια σπίτι.

Freddie Mercury - Living on my own

Η απόδειξη πως πάντα μισούσα το πρωινό ξύπνημα.

Όταν ακούω αυτό το κομμάτι βουρκώνω

To The Show Must Go On των Queen. Αν σκεφτεί κανείς ότι όταν έγραφε τις φωνές ο Mercury, πιθανότατα γνώριζε πως θα πεθάνει, παρόλα αυτά, έβγαλε τέτοια ψυχή σε ένα κομμάτι με τρομερό νόημα.

Επίσης, βουρκώνω όταν ακούω και το Careless Whisper του George Michael, ειδικά μετά τον θάνατό του.

Queen - The Show Must Go On

Φωτο: Παναγιώτης Μαλάφης

Μια εφηβική ανάμνηση που έχει σχέση με μουσική

Στο γυμνάσιο κάτι κοπέλες είχαν φτιάξει ένα γκρουπ, τις Spice Girls 2. Το ορκίζομαι, είναι αλήθεια. Ηχογραφούσαν σε ένα κασετοφωνάκι τα τραγούδια των Spice Girls και τραγουδούσαν από πάνω.

Εγώ ήμουν ο μάνατζερ τους και μοίραζα τις κασέτες σε άλλα παιδιά στο σχολείο, που, απ' ό,τι είχα καταλάβει τις έπαιρναν για να γελάσουν.

Backstage με τον Brett Anderson των Suede. Μία από τις συναυλίες που μας σύστησε κατά κάποιο τρόπο στο εγχώριο κοινό.

Οι δίσκοι που καθόρισαν περισσότερο από όλους το μουσικό μου γούστο

Είναι πάρα πολλοί πλέον, αλλά θα προσπαθήσω να καταλήξω σε ένα top 5. Σίγουρα το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles, το Dookie των Green Day, που, αν και δεν ήταν η αγαπημένη μου pop punk/punk rock (πείτε το όπως θέλετε) μπάντα, είχε αυτόν τον δίσκο που πραγματικά είναι μαγικός.

Λίγο αργότερα ανακάλυψα τους Pulp, οπότε, θα έλεγα πως το Different Class έχει παίξει μεγάλο ρόλο στο μουσικό μου γούστο, όπως και το Grace του Jeff Buckley.

Τέλος, θα πρέπει να αναφέρω και κάτι από Blur, μάλλον το The Great Escape. Αυτοί οι πέντε δίσκοι έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στη μουσική μου εξέλιξη, αν και αδικώ πολλούς που δεν αναφέρω.

Pulp - Common People

Στο δωμάτιο της Τερψιχόρης, που για αρκετά χρόνια αποτέλεσε σκηνικό για βίντεο κλιπ, μέρος σύνθεσης κομματιών, αλλά, όπως μπορείτε να δείτε και στην εικόνα, στούντιο φωτογράφισης.

Αυτό θα ήθελα να πετύχω επαγγελματικά σε πέντε χρόνια από σήμερα

Επαγγελματικά να έχω βγάλει πολλά λεφτά! Όσον αφορά τη μουσική, αυτό που θέλω είναι απλώς να δίνω δουλειές για τις οποίες είμαι υπερήφανος.

Ναι, το πρώτο μας live έλαβε χώρα στο Rodeo και ναι, παίζαμε Garage με μεταλλόφωνο...

Αυτό το κομμάτι θέλω να παίζουν την ημέρα της κηδείας μου

N.W.A. - Fuck tha Police.

Info

Oι Le Page θα εμφανιστούν στο TIKI Bar την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου. Μαζί τους στο stage θα βρεθούν διάφοροι φίλοι μουσικοί, ενώ τη συναυλία θα ανοίξουν οι St. Guilt. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Bandcamp