Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Η Συγγρού είναι «λες και φτιάχτηκε ώστε να χρησιμοποιείται μόνο από αυτοκίνητα». Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
30

Τον περασμένο Μάιο, σε διάστημα μικρότερο από δύο βδομάδες, τέσσερα τροχαία δυστυχήματα απασχόλησαν την ειδησεογραφία. Κηφισίας, Χαλάνδρι, Περιστέρι και Κρήτη οι τοποθεσίες τους. Όλες τους είχαν ένα κοινό: όχημα παρέσυρε πεζό. Ο απολογισμός: τέσσερις νεκροί πεζοί.

Τα περιστατικά δεν σταμάτησαν ούτε τον Ιούνιο. Μόλις στις 27/6 και ενώ το κείμενο γραφόταν, ένα κορίτσι ηλικίας 12 ετών παρασύρθηκε το μεσημέρι από αυτοκίνητο στον περιφερειακό δρόμο των Φαρσάλων. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή – λίγο μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο κατέληξε. Ο 65χρονος οδηγός του Ι.Χ. συνελήφθη και αναμένεται να οδηγηθεί στον εισαγγελέα.

Δυστυχώς, η λίστα δεν έχει τελειωμό. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, το 2018 έχασαν τη ζωή τους 153 πεζοί στους ελληνικούς δρόμους – πρόκειται για το 21,6% των συνολικών θυμάτων από τροχαία δυστυχήματα στη χώρα.

Πολλοί δεν γνωρίζουν πως τα πεζοδρόμια πρέπει να έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις: ενάμιση μέτρο πλάτος και 2,20 μέτρα ύψος. Τα όρια αυτά, ουσιαστικά, δημιουργήθηκαν προκειμένου να μπορούν να εξυπηρετούνται τα άτομα με αναπηρία και να μπορούν να κινούνται μόνοι τους όσοι βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο ή είναι τυφλοί.

Τα «κατορθώματα» της Ελλάδας είναι γνωστά και στο εξωτερικό, καθώς ο ευρωπαϊκός οργανισμός European Child Safety Alliance, ύστερα από αξιολόγηση που έκανε στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το πόσο ασφαλή είναι τα παιδιά όταν κυκλοφορούν πεζή στον δρόμο, έδωσε τους λιγότερους πόντους στην Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους μας «μη επιτρεπτή». Στην ίδια θέση μ' εμάς βρέθηκε μόνο η Βουλγαρία.

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Όλοι μιλάνε για τις διαβάσεις, αλλά κανείς δεν τις βλέπει πια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της διάβασης στην αρχή της Καραγιώργη Σερβίας. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το πρόβλημα της ασφάλειας και της προσβασιμότητας των πεζών στους δρόμους είναι ακόμα πιο ισχυρό στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αυτό το καταδεικνύουν και τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., σύμφωνα με τα οποία 249 από τα 655 δυστυχήματα το 2018 συνέβησαν σε κατοικημένες περιοχές, εκεί όπου το όριο ταχύτητας είναι πολύ πιο χαμηλό από εκείνο ενός περιφερειακού δρόμου εκτός πόλης.

Ωστόσο, όταν μιλάμε για την Αθήνα, το πρόβλημα γιγαντώνεται. Όσοι έχει τύχει να περπατήσουν στους δρόμους της αντικρίζουν μια απογοητευτική κατάσταση: πεζοδρόμια μικρά, κατεστραμμένα, με εμπόδια, τα οποία πολλές φορές μπορεί να έχουν και αυτοκίνητα παρκαρισμένα, πεζόδρομοι με συνεχή ροή οχημάτων και διαβάσεις πεζών που σχεδόν κανείς δεν διασχίζει χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα πως δεν κινδυνεύει από κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα.

«Δεν είναι μόνο ζήτημα ασφάλειας αλλά και προσβασιμότητας των πεζών στην πόλη. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη φιλοσοφία, σύμφωνα με την οποία η πόλη έχει παραδοθεί στα αυτοκίνητα και δεν σκέφτεται τον πεζό» εξηγεί ο Νίκος Στάππας, μέλος της συντονιστικής ομάδας της ΠΕΖΗ, μιας οργάνωσης για τα δικαιώματα των πεζών στους δρόμους, η οποία δρα περισσότερο από 15 χρόνια, τότε που η κατάσταση στους ελληνικούς δρόμους, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν πολύ χειρότερη.

Όπως εξηγεί, τα πολύ στενά πεζοδρόμια είναι ίσως το πιο εξοργιστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σχεδόν όλοι οι πεζοί Αθηναίοι κάθε μέρα. Μερικά, μάλιστα, είναι τόσο στενά που πολλές φορές, για να μην μπλοκαριστούν, αναγκάζονται να κατέβουν και να περπατήσουν στο οδόστρωμα. Κι αν αυτό γίνει σε ένα στενό, μικρό το κακό. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτό συμβεί σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους, όπως η Συγγρού, που είναι ταχείας διέλευσης;

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Πολλοί δεν γνωρίζουν πως τα πεζοδρόμια πρέπει να έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις: ενάμιση μέτρο πλάτος και 2,20 μέτρα ύψος. Τα όρια αυτά, ουσιαστικά, δημιουργήθηκαν προκειμένου να μπορούν να εξυπηρετούνται τα άτομα με αναπηρία και να μπορούν να κινούνται μόνοι τους όσοι βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο ή είναι τυφλοί.

Δυστυχώς, όμως, τα συγκεκριμένα όρια δεν φαίνεται να τηρούνται ιδιαίτερα στους δρόμους της Αθήνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η περίπτωση της οδού Ζαχάρωφ στους Αμπελόκηπους, μιας μικρής στροφής που ενώνει τη λεωφόρο Αλεξάνδρας με τη Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί, λοιπόν, η κυκλοφορία είναι σχεδόν αδύνατη για μη εποχούμενους, καθώς τα πεζοδρόμια ζήτημα αν φτάνουν το μισό μέτρο πλάτος.

Αυτό δυσκολεύει πάρα πολύ τη διεύλευση των πεζών, οι οποίοι πολλές φορές στριμώχνονται κι έτσι αναγκάζονται να κατέβουν στο οδόστρωμα και να περπατήσουν, κάτι το οποίο είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς, εξαιτίας της στροφής, δεν μπορούν να δουν εύκολα εάν έρχεται όχημα με ταχύτητα κατά πάνω τους.


Και ενώ κατά καιρούς μπορεί να έχει τεθεί ζήτημα διεύρυνσης του πεζοδρομίου, το πρόβλημα παραμένει. Εντείνεται, μάλιστα, καθώς στη μικρή επιφάνεια του πεζοδρομίου έχουν στηθεί κολόνες κι έτσι οι πεζοί, όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι, αναγκάζονται να στηρίζονται σε αυτές για να μη βρεθούν στον δρόμο.

Επίσης, σε πολλά στενά πεζοδρόμια της πόλης μπορεί να μην υπάρχουν κολόνες αλλά να έχουν τοποθετηθεί δέντρα, οι ρίζες των οποίων βγαίνουν στην επιφάνεια, καταστρέφοντάς τα και κάνοντας παράλληλα αδύνατη την πρόσβαση.

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Μερικά πεζοδρόμια, μάλιστα, είναι τόσο στενά, που πολλές φορές οι πεζοί, για να μην μπλοκαριστούν, αναγκάζονται να κατέβουν και να περπατήσουν στο οδόστρωμα. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η ασφάλεια των πεζών στην πόλη δεν περιορίζεται στα πεζοδρόμια αλλά εκτείνεται στους πεζόδρομους και στις διαβάσεις, οι οποίες έχουν γίνει κάτι σαν αστικός μύθος. Όλοι μιλάνε γι' αυτές, αλλά κανείς δεν τις βλέπει πια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της διάβασης στην αρχή της Καραγιώργη Σερβίας.

Εκεί, λοιπόν, ο πεζός που θέλει να περάσει απέναντι στην πλατεία, παρόλο που έχει προτεραιότητα, τις περισσότερες φορές θα πρέπει να περιμένει μέχρι να βρεθεί κάποιος υπεύθυνος οδηγός που θα του επιτρέψει να περάσει. Εάν, πάλι, υπάρξει πεζός που θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του, το λιγότερο που θα αντιμετωπίσει είναι η κόρνα, που πολλές φορές συνδυάζεται με τις βρισιές του οδηγού, ο οποίος παραλίγο να χτυπήσει τον πεζό. «Εκεί ακριβώς φαίνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ του αυτοκινήτου και του πεζού στην Αθήνα» παραδέχεται ο κ. Στάππας.

Κι αν το πρόβλημα της πρόσβασης των πεζών στην πόλη πολλές φορές προκύπτει από την άναρχη δόμησή της πολλές δεκαετίες πριν, αυτό που προξενεί εντύπωση, σύμφωνα με το μέλος της συντονιστικής ομάδας της ΠΕΖΗ, είναι πως ακόμα και σήμερα γίνονται έργα που δεν σέβονται τα δικαιώματά του.

«Τα πεζοδρόμια πρέπει να έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις. Οτιδήποτε καινούργιο πρέπει να είναι έτσι. Εδώ φτιάχνουμε πράγματα που δεν είναι έτσι σχεδιασμένα. Για παράδειγμα, φτιάχνεται εδώ και χρόνια το τραμ στον Πειραιά, από το Φάληρο μέχρι το κέντρο του. Ε, τα πεζοδρόμια εκεί δεν τα έχουν σκεφτεί. Ουσιαστικά είναι αδιάβατο, προκειμένου να περάσει το τραμ» εξηγεί.

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ήδη στην Αθήνα, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι έπειτα, πολλές ομάδες και οργανώσεις πεζών έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται για το ότι αρκετοί αστικοί λεωφόροι, όπως η Κηφίσιας, ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε κλειστούς αυτοκινητόδρομους με διαζώματα χωρίς δέντρα και πολλές φορές χωρίς υπόγειες διαβάσεις για πεζούς.

Οι μεγάλοι λεωφόροι είναι ακόμα ένα ζήτημα σήμερα. Η Συγγρού είναι μία από αυτές. Έχει στενά πεζοδρόμια από ένα σημείο και μετά, τα οποία είναι απροσπέλαστα μερικές φορές επειδή οι κατεστραμμένες μπάρες δεν έχουν απομακρυνθεί, και οι υπόγειες διαβάσεις άλλοτε είναι σε κοντινή και άλλοτε σε πολύ μακρινή απόσταση μεταξύ τους. Είναι «λες και φτιάχτηκε ώστε να χρησιμοποιείται μόνο από αυτοκίνητα», σύμφωνα με τον Νίκο Στάππα, ενώ πολλές φορές η σήμανση δεν είναι ευδιάκριτη.

Η κατάσταση αυτή είναι ίδια παντού. Στη λεωφόρο Αμφιθέας, μάλιστα, οι περίοικοι αποφάσισαν να ξηλώσουν ένα κομμάτι πρασίνου που υπήρχε ανάμεσα στα δύο διαζώματα προκειμένου να μπορούν να τη διασχίζουν, καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος.

Στην Πειραιώς, όμως, τα πράγματα φαίνεται πως έχουν ξεφύγει, ιδιαίτερα αν προσπαθήσει κανείς να την περπατήσει τόσο στην αρχή της όσο και στο τμήμα από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας μέχρι τη στροφή για το Μοσχάτο. Εκεί θα δει μυριάδες αυτοκίνητα να παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια, οδηγώντας ξανά τους πεζούς στο οδόστρωμα. «Είναι ντροπή για τη χώρα. Πρόκειται για τον δρόμο που ενώνει την Αθήνα με τον Πειραιά. Η αστυνομία δεν κάνει τίποτα. Οι επικεφαλής το ξέρουν το θέμα πολύ καλά, αλλά δεν το θέτουν ως προτεραιότητα. Λένε πολλοί πως η λύση θα 'ρθει με την ανάπλαση της λεωφόρου κάποια στιγμή. Ακούω γι' αυτήν από παιδί, έχω φτάσει 60 χρονών και τίποτα» σημειώνει.

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Πεζοδρόμια μικρά, κατεστραμμένα, με εμπόδια, τα οποία πολλές φορές μπορεί να έχουν και αυτοκίνητα παρκαρισμένα, πεζόδρομοι με συνεχή ροή οχημάτων και διαβάσεις πεζών που σχεδόν κανείς δεν διασχίζει χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα πως δεν κινδυνεύει από κάποιο αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Οι πεζοί θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στον δρόμο» μας λέει. Τονίζει, βέβαια, πως κι εκείνοι έχουν τις δικές τους υποχρεώσεις όσον αφορά την κυκλοφορία, οι οποίες είναι θεσμοθετημένες πια από τον Άρειο Πάγο. Ήταν Δεκέμβριος του 2005 όταν οδηγός αυτοκινήτου με κατεύθυνση προς τον Πύργο Ηλείας, στο 68ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Πατρών - Πύργου σταμάτησε στη δεξιά πλευρά του δρόμου, άναψε αλάρμ, κατέβηκε από το αυτοκίνητο και πέρασε στο αντίθετο ρεύμα, προκειμένου να ζητήσει πληροφορίες για τον προορισμό του από τους οδηγούς δύο άλλων αυτοκινήτων, σταθμευμένων στην αντίθετη πλευρά της εθνικής.

Αφού πήρε τις πληροφορίες που ήθελε, τρέχοντας, και χωρίς να ελέγξει την κυκλοφορία, εππιχείρησε να διασχίσει την εθνική οδό για να επιστρέψει στο αυτοκίνητό του. Όμως εκείνη τη στιγμή ερχόταν Ι.Χ. από την Πάτρα. Ο οδηγός δεν φρέναρε έγκαιρα και προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να αποφύγει τη σύγκρουση κάνοντας ελιγμό. Το αυτοκίνητο, λόγω της βροχής, σύρθηκε κατά μήκος της αριστερής πλευράς του σταθμευμένου αυτοκινήτου του πεζού που προσπάθησε να διασχίσει την εθνική οδό, εκτινάσσοντας τον άτυχο άνδρα σε απόσταση 25 μέτρων, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο.

Σύμφωνα με την τοξικολογική ανάλυση που έγινε στον άτυχο πεζό, η τιμή του αλκοόλ στο αίμα του ήταν 1,51, δηλαδή πάνω από το επιτρεπόμενο όριο. Οι δικαστές έκριναν ότι ο πεζός ήταν συνυπαίτιος του τροχαίου δυστυχήματος κατά 40%, λόγω της χρήσης αλκοόλ, και ο οδηγός του αυτοκινήτου κατά 60%. Σύμφωνα, λοιπόν, με την υπ' αριθμόν 1014/2011 απόφαση του Αρείου Πάγου, ο πεζός που έχει καταναλώσει αλκοόλ πάνω από το επιτρεπτό όριο θεωρείται συνυπαίτιος σε ενδεχόμενο τροχαίο ατύχημα.

Το ζήτημα είναι, όμως, πως ο σχεδιασμός των πόλεων πρέπει να είσαι «συγχωρητικός». Σύμφωνα με τον κ. Στάππα: «Πρέπει να σχεδιάζουμε τους δρόμους και τις πόλεις μας ώστε να συγχωρούν τα ανθρώπινα λάθη, και του οδηγού και του πεζού, για να μην είναι μοιραία για τη ζωή των ανθρώπων. Κάθε πεζός πρέπει να βοηθάει τον εαυτό του και την κοινωνία. Μπορεί να μην έχει άδεια οδήγησης, να είναι ένα παιδί, ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει οικογενειακά προβλήματα ή ψυχολογικά, οποιοσδήποτε».

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Πρώτη και κύρια αλλαγή, κατά την άποψή του, πρέπει να είναι η μείωση της ταχύτητας στους δρόμους της πόλης, η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί με αλλαγή στη δομή των δρόμων, ιδιαίτερα των στροφών της, που από μεγάλες ανοιχτές, οι οποίες επιτρέπουν στους οδηγούς να μη μειώνουν ιδιαίτερα την ταχύτητα, θα έπρεπε να γίνουν κοφτές κάθετες, που θα τους «αναγκάζουν» να τη μειώσουν στο μέγιστο.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ακόμα και μια μικρή μείωση στην ταχύτητα με την οποία ένα όχημα θα χτυπήσει έναν πεζό είναι καθοριστική. Μάλιστα, αν δει κανείς το διάγραμμά του, θα παρατηρήσει πως από τα 30 χιλιόμετρα την ώρα μέχρι τα 50, η διαφορά στις επιπτώσεις είναι χαοτικές, καθώς στην πρώτη περίπτωση ο πεζός μπορεί να επιζήσει από μια σύγκρουση, στη δεύτερη όμως αυτό καθίσταται από πολύ δύσκολο έως σχεδόν αδύνατο.

Αυτή την περιόδο, μάλιστα, το θέμα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς αρκετοί δήμοι της Ελλάδας έχουν χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να αρχίσουν να υλοποιούν τα λεγόμενα «σχέδια βιώσιμης αστικής κινητικότητας», βασικοί πυλώνες των οποίων είναι η υποστήριξη των πεζών και των μέσων μαζικών μεταφοράς και η μείωση των ρύπων και του θορύβου από τα οχήματα που κινούνται στις πόλεις. Ο Δήμος Αθηναίων είναι ένας από αυτούς.

«Ξέρετε, συνήθως το πρόβλημα το αντιλαμβάνεται κάποιος όταν κάνει παιδιά, στη συνέχεια το ξεχνά και το θυμάται πάλι όταν γεράσει. Κάνουμε κατασκευές για τα οχήματα και έχουμε ξεχάσει τον άνθρωπο, γι' αυτόν τα κάνουμε όλα. Κι εγώ οδηγώ. Όλοι κάποια στιγμή κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και περπατάμε. Εκείνη τη στιγμή γιατί να κινδυνεύσουμε; Γιατί να μην είμαστε χαλαροί;»

Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, «βομβαρδισμένοι» δρόμοι, εξαφανισμένες διαβάσεις - Η εφιαλτική ζωή ενός πεζού στην Αθήνα Facebook Twitter
Πεζοδρόμιο στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στο Υπουργείο Οικονομικών- διάβαση χιλιάδων τουριστών, φωτογραφημένο χθες... Φωτ.: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος / LIFO
Ελλάδα
30

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υπόθεση Κολωνού: «Ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή, φοβόμουν» δηλώνει η 12χρονη

Ελλάδα / Υπόθεση Κολωνού: «Ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή, φοβόμουν» δηλώνει η 12χρονη

«Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε» εξηγεί το παιδί, λίγο πριν την απόφαση της Δικαιοσύνης
NEWSROOM

σχόλια

13 σχόλια
Ξεκολλημενα πλακακια, σπασμενα πλακακια, απλυτα γλυτσερα πλακακια, μπαλωματα παντου, κολλημενες τσιχλες, κακα κατοικιδιων, οσμη ουρων, κουτες ΟΤΕ, κολωνες ΔΕΗ, οδικες σημανσεις, παρκαρισμενα οχηματα, καδοι σκουπιδιων, μεταλικα εμποδια για παρκινγκ, βασεις για σημαιες καφε, τραπεζια + καθισματα, κασπο με ψωφια γεματα ρυπανση απο τις εξατμησεις φυτα, κολωνες καλωδιων τρολει, κολωνες που στηριζουν τις στασεις των ΜΜΜ και τις τηλεματικες διαδρομων, δεντρακια κοντα - στραβα -καχεκτικα -αξιολυπητα, σκαλοπατια κατοικιων που διακοπτουν το πεζοδρομιο, μπαρες για να μην παρκαρουν τα αμαξια στο πεζοδρομιο που με πατεντα μετατεπονται σε τραπεζοκαθισματα σουβλατζιδικων, ρυπαρες σταγονες απο air condition στα μαλλια....δεν εχει τελος.. Ως πεζος στη αθηνα ειμαι ο pacman αλλα μακραν ο superhero μου ειναι το τριπτυχο : μανα μωρο καροτσακι.
εγω που ειμαι εδω και 38 χρονια συνειδητα πεζος και υφισταμαι την αλαζονεια των εποχουμενων,θα ηθελα πολυ να καταργηθει η Ι.Χ οδηγηση,αλλα ξερω...θα με πειτε "ακραιο".ποτε μου δεν καταλαβα για ποιο λογο ειναι δικαιωμα του ανθρωπου να εχει δικο του οχημα. και το δικο μου δικαιωμα να περπαταω χωρις να εχω συνεχεια το νου μου σε σας και στο τί θα σκαρφιστειτε για να με τυρρανισετε;αν σταθω σε μια διαβαση πεζων και αποφασισει ολη η χωρα να περασει εκεινη τη στιγμη απο κει,ξερω και ξερετε πως δεν εχω καμια ελπιδα να περασω απεναντι στον αιωνα τον απαντα. απο που αντλειτε αυτην την εξουσια,να με κανετε να περιμενω εγω εσας; η δικη σας δουλεια ειναι σημαντικοτερη απο τη δικη μου και με υποχρεωνετε να σας περιμενω; γιατι; αφου εσεις θα πατε γρηγοροτερα στην υποχρεωση σας,δεδομενου πως χρησιμοποιειτε οχημα,εγω δεν πρεπει να διευκολυνθω,που θα χρειαστω περισσοτερο χρονο για να παω στον προορισμο μου;ολη η επαρση του νεοελληνα φαινεται στην οδηγικη του συμπεριφορα...
Τόσα χρόνια πεζός δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Έχω περπατήσει ουκ ολίγες φορές σε επαρχιακούς δρόμους άλλωστε, και έχω κάποια εμπειρία. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι, που μόλις δουν δρόμο χωρίς πεζοδρόμιο θα πάθουν κοκομπλόκο και θα πάρουν ταξί για να μετακινηθούν από τη μία γωνία στην άλλη.Η Συγγρού είναι μια χαρά για τους πεζούς. Μονάχα στο Δέλτα είναι λίγο ζόρι επειδή έχει πολλές γέφυρες και χάνεις λίγο τη μπάλα. Για πηγαίντε στην ΝΕΟΑΚ που για να περάσεις απέναντι κάνεις αμάν. Που από τη στάση ΦΟΙΝΙΞ, έπρεπε να φτάσω στη Γέφυρα Ασπροπύργου για να περάσω απέναντι. Άλλα παραδείγματα...στη λεωφόρο Μαρκοπούλου στο Κορωπί (προς Παιανία) από το σημείο του Προαστιακού μέχρι τη διασταύρωση Μεταξά δε θα βρεις ούτε για δείγμα πεζοδρόμιο. Στην Βάρης-Κορωπίου, ειδικά μόλις περάσεις το τούνελ μετά το Κίτσι και πας προς Κορωπί, έχει κάτι ξερόχορτα αντί για πεζοδρόμιο, που άμα φοράς χαμηλά παπούτσια θα σου μπουν αγκάθια στα πόδια. Το δρομάκι που συνδέει το Χαϊδάρι στα Κουνέλια με το Σχιστό Κορυδαλλού έχει πετρώδες έδαφος και επίσης έχει ξερόχορτα. Είχα σκίσει ένα ζευγάρι παπούτσια περνόντας από κει...φυσικά πεζοδρόμιο ούτε για δείγμα. Και για να το πάω και πιο κοντά στον πολιτισμό, η Ποσειδώνος στο ύψος του Αγίου Κοσμά περπατιέται δύσκολα στο σημείο που είναι ένα ρέμα (λίγο πιο μετά από τη στάση Λουτρά Αλίμου στο τραμ) και θέλει πολύ προσοχή γιατί μπορεί να πέσεις μέσα. Κακή πεζοδρόμηση έχει και η Θησέως στην Εκάλη, που ναι μεν υπάρχει ένα δρομάκι για τους πεζούς, αλλά μετά τη Δύση του ηλίου δεν υπάρχει ορατότητα. Στην Θηβών ανάμεσα στα ΤΕΙ Πειραιά στο Αιγάλεω και στα Village του Ρέντη επίσης το πεζοδρόμιο είναι ανύπαρκτο και δεν έχεις και καλή ορατότητα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Και τόσα άλλα παραδείγματα.... Το να θεωρούμε λοιπόν τη Συγγρού "ζόρικη"...μάλλον πέσαμε σε περίπτωση ανθρώπου που δεν έχει εμπειρία από Επαρχιακούς Δρόμους που ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. Hint: Να κινείστε πάντα αριστερά του δρόμου για να βλέπετε τα αυτοκίνητα που έρχονται κατά πάνω σας.
Ευχαριστω για τις πληροφοριες. Πολυ ενημερωτικο. Ηθελα να ξερα δεν υπαρχει τομεας σπουδων που να ασχολειται με το ζητημα πεζοδρομοι, στην Ελλαδα ; Δεν υπαρχουν νεοι φοιτητες να παρουν καποιο ευρωπαικο κονδυλι να κανουν μια ηλεκτρονικη μελετη τωρα που ειναι πανευκολο να καταγραφουν οι δρομοι και να μελετηθουν οι αναγκες των πεζων μεσω λογισμικων ;;
Στα πεζοδρομια βλεπει κανεις το επιπεδο κοινωνικης παιδειας του λαου μας. Αν και ζω διομισυ δεκαετιες σε μια πολη-διαμαντι, το Σαν Φρανσισκο, εχω κανει παρεμβασεις να σουλουπωθουν πεζοδρομια, να βουλωθουν λακουβες, να καθαριστουν προσοψεις κτιριων στη Ακτη Τζελεπη, στο παραλιμνιο στον Πειραια ( απο την απαισια πλατεουλα "υποδοχης" εξω απ το ΗΣΑΠ στη γεφυρα Καλατραβα μεχρι την Αγια Τριαδα και την Σοφοκλεους ), στον Πυργο, στο φαναρι του Διογενη, λιγο πιο κατω στις στυλες, στην Πατησιων εξω απ το Αρχαιολογικο και αλλου, πριν και αφοτου εφυγα για Αμερικη. Πληγωνομαι οταν βλεπω την αδιαφορια του κοσμου, το αλυτο προβλημα του παρκιν, την αισθητικη τρομοκρατια του ανεξελεγκτου γκραφιτι, την εγκαταλειψη των παλιων νεοκλασσικων απο ανθρωπους που τυφλα ταυτιζουν καθε καινουργιο trend με προοδο. Ειναι μια αντικατοπτριση της αδυναμιας μας να συλλαβουμε τη χωρα ως εναν ενιαιο προτζεκτ. Πνιγμενοι στον παρτικιουλαρισμο, τ βιαιη και κυνικη υπερατομικοτητα, τον ετσιθελισμο ( για να χρησιμοποιησω ενα μεταπολιτευτικο νεολογισμο της μοδας ) της επιβολης των λιγων στους πολλους' της επιβολης του ασυνειδητου των οικονομικα δυνατοτερων και των διαφορων αντιδραστικων με τα δικα τους απωθημενα. Αυθαδης ηχορυπανση, αποστασιοποιηση απο την ενεργη μας σχεση με το αστικο περιβαλλον, ωχ-βραδερφισμος αναμεμυγμενος με οπορτουνισμο, και αφ υψηλου ποζα παρτικιουλαρισμων ( πανακριβο μπαρ με φοβερο εσωτερικο ντιζα'ι'ν διπλα σε τονους απο αισθητικα σκουπιδια ), αποδυκνειουν οτι τουλαχιστον για την Αθηνα και τον Πειραια, η ΜΙΣΗ Ελλαδα ζει σε δυο πολεις που δεν αγαπα, δε συμπαθει, δεν φροντιζει, σαν να ζει σε δυο πολεις απ οπου δε καταγεται παρα μονο κατ αναγκη ( κι αυτο το τελευταιο το αναφερω συνειδητα γι αυτους που τα μηντια ονομαζουν εφεμιστικα "εκδρομεις" των Χριστουγεννων και Πασχα). Τα τελευταια χρονια εχουν γινει αρκετες μεμονωμενες προσπαθειες ( δενδροφυτευσεις σε παρκα, κινητοποιησεις κατοικων για διαφορα ζητηματα που αφορουν την ποιοτητα ζωης στα μεγαλα αστικα κεντρα, δρασεις απο τους Μονουμεντα, Ατενιστας, τους πανθηρες, απο τον Γιωργο τον Ζουπανο, τον πανεπιστημιακο, ομαδες καθαρισμων παραλιων κοκ ) δε κρυβω ομως οτι το ελλειμμα κοινωνικης παιδειας εξακολουθει να διατηρηται στερωντας το λαο μας απο μια πιο αναβαθμισμενη ποιοτητα ζωης στα μεγαλα αστικα κεντρα. Ισως φταιει η προβληματικη συλληψη που εχουμε για τη σχεση κρατους-πολιτη-κοινωνιας. Οταν το 2011, πηγα στην Οδοποιια του Δ. Αθηνων στην Αθηνας 16 και ζητησα να βουλωσουν μια λακουβα μπροστα στο Αρχαιολογικο Μουσειο στο πεζοδρομιο, επρεπε να τους πω οτι εχω σχεση με τους New York Times για να μου πουν οτι : "Κ. ν δεν ειναι υπευθυνοτητα μας αλλα θα το κανουμε, θα παρουμε τηλεφωνο και θα ριξουν εναν κουβα τσιμεντο..." Το καναν, αλλα σαν να ηταν αγγαρεια. Αν σεβομασταν τους εαυτους μας - και την ιστορια μας - πεζοδρομοι οπως αυτοι θα πρεπε να διοργανωνουν εβδομαδιαια, εθελοντικες δρασεις καθαρισμου πχ απο σχολεια, και να θεωρειται ιδιαιτερη τιμη γι αυτους που το κανουν. Η αισθητικη που βγαζει το αστικο τοπιο της μισης Ελλαδας διαμορφωνει τις αξιες και την ψυχοσυνθεση μας. ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ κι οσοι την αποφευγουν 'η την σνομπαρουν διχως να προσπαθουν να την καλυτερεψουν αρνουνται την κοινωνικο-πολιτικη τους υποσταση μεσα στην ιδια τους την κοινωνια.
"Η αισθητικη που βγαζει το αστικο τοπιο της μισης Ελλαδας διαμορφωνει τις αξιες και την ψυχοσυνθεση μας. ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ κι οσοι την αποφευγουν 'η την σνομπαρουν διχως να προσπαθουν να την καλυτερεψουν αρνουνται την κοινωνικο-πολιτικη τους υποσταση μεσα στην ιδια τους την κοινωνια"Στην Καλλιθέα ο δήμαρχος έκοψε πάνω από τα μισά δέντρα και φυτά του πάρκου της Ιλισού, προεκλογικά, για να βάλει στη θέση τους γκαζόν. (ξαναβγήκε)Τα μισά δέντρα της πόλης κλαδεύονται/πετσοκόβονται από εντελώς ακατάλληλα συνεργεία (αλλοδαπών εργατών συνήθως) με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός εξ'αυτών να ξεραίνεται.Και ένα νέο κύμα αντιπαροχής έχει χτυπήσει και πάλι την Αθήνα. Με το τσιμέντο και την κακή αρχιτεκτονική να πνίγει το αστικό τοπίο από παντού.https://imgur.com/AHe1IsKΚαταστροφική δήθεν ανάπλαση του πάρκου της Ιλισού στην Καλλιθέα. Δεκάδες δένδρα θυσιάστηκαν προεκλογικά για να μπει στη θέση τους γκαζόν.https://imgur.com/XBmVAZehttps://imgur.com/WUcZ3HCΝέο κύμα αντιπαροχής αλλάζει ξανά την φυσιογνωμία της περιοχής.Το ίδιο συμβαίνει και πάλι σε πολλές περιοχές της Αθήνας.https://imgur.com/FmtbmwMΞεραμένο δέντρο μετά από ακατάλληλο κλάδεμα.
Διαμαρτυρίες στον Δήμο έγιναν και γίνονται, αλλά κανένας δεν δίνει σημασία.Τα χρήματα από τα κονδύλια είναι πολλά. Η ψήφος ως διαμαρτυρία δεν αρκεί. Η εικόνα της πρωτεύουσας είναι αντανάκλαση της διαφθοράς και της πολιτικής κατάστασης γενικότερα.
Θυμάμαι πως, πριν από πολλά χρόνια, ελλείψει χώρων στάθμευσης για τα δίκυκλα, είχα παρκάρει, καταβάλλοντας αρκετή προσπάθεια, τη μοτοσυκλέτα μου στην Πανεπιστημίου, κολλητά στα κάγκελα και ανάμεσα σε δύο εμπόδια για τους πεζούς (αν θυμάμαι καλά πλάτη τηλεφωνικού θαλάμου και κουτί του ΟΤΕ ή κολόνα). Με αυτόν τον τρόπο δεν ενοχλούσα καθόλου τους πεζούς που κινούνταν στο φαρδύ πεζοδρόμιο της λεωφόρου. Σε λίγο, ένας συμπαθέστατος τροχαίος μου ζήτησε να πάρω την μοτοσυκλέτα από εκεί γιατί είχαν διαταγή να γράψουν όλα τα μηχανάκια που χαλούσαν την εικόνα της λεωφόρου. Μου πρότεινε να παρκάρω την μοτοσυκλέτα στα στενάκια, για παράδειγμα στη Μπενάκη. Του εξήγησα ότι εκεί το πεζοδρόμιο είναι σχεδόν ένα μέτρο και θα μπλοκάριζα την κίνηση των πεζών, ενώ εκεί που πάρκαρα δεν ενοχλούσε κανέναν. Η απάντησή του ήταν οι ανώτεροι νοιάζονται μόνο για τη φιγούρα και ότι είχα να διαλέξω ανάμεσα σε κλήση ή στον σεβασμό των πεζών. Δεδομένου ότι οι απειροελάχιστες -και μονίμως πιασμένες- νόμιμες θέσεις παρκαρίσματος μοτοσυκλετών βρίσκονταν στην Ιπποκράτους και στην Βουλής, δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε τι υπερίσχυσε....
Ακριβώς έτσι όπως τα λέτε στο άρθρο..Μην σχολιασουμε για το τι περνάμε καθημερινά ως πεζοί στις διαβάσεις πεζών!! Παίζουμε κορώνα γράμματα και τρώμε και βρισιμο από οδηγούς που τολμάμε να περνάμε!!!Πραγματικά είναι θαυμα που δεν έχει πεθάνει ανθρωπος σε διάβαση στην Πατησίων
Αναφέρεστε σε νόμο που προβλέπει ότι τα πεζοδρόμια πρέπει να έχουν ελάχιστο πλάτος 1,5μ. Πρόκειται για την ΥΑ 52907/2009. Δυστυχώς η συγκεκριμένη ΥΑ είναι εξαιρετικά κακότεχνη, άστοχη και ατελής. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι “επιβάλλεται ...απαραίτητο ελάχιστο πλάτος 1,5μ” αλλά ταυτόχρονα αναφέρει και ότι “πλάτη μικρότερα από 0,70μ αποφεύγονται”. Τι σημαίνουν αυτά; Είναι αντιφατικά, δεν καθιστούν σαφείς τις υποχρεώσεις των Δήμων, δεν προσφέρουν ασφάλεια δικαίου στους αρμοδίους υπαλλήλους, και στερούν από τους πολίτες το απαραίτητο νομικό “πάτημα” να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Αν η τότε Υπουργός έκρινε ότι τα 1,5μ είναι μη ρεαλιστικό ή η πρακτικό, έπρεπε να προδιαγράψει σε ποιες περιπτώσεις θα έχουμε τουλάχιστον 0,70μ και σε ποιές 1,5μ. Θα έπρεπε επίσης να προδιαγράφει τα πλάτη του οδοστρώματος (πλάτος λωρίδων κυκλοφορίας οχημάτων και πλάτος λωρίδων στάθμευσης). Θα έπρεπε να θέτει πιο συγκεκριμένες προδιαγραφές, χρονοδιάγραμμα αλλά και πρόστιμα. Να προβλέπει πχ χρονοδιάγραμμα για την αποξήλωση περιπτέρων, κουβουκλίων στάσεων λεωφορείων, δέντρων κλπ, αλλά και πρόστιμα για την μη ανταπόκριση Δήμων, ΟΑΣΑ κλπ εντός της τασσόμενης προθεσμίας. Θα έπρεπε να προδιαγράφει τον αστικό εξοπλισμό. Για παράδειγμα να προβλέπει ότι σε κάθε διασταύρωση τοποθετείται ένας μοναδικός στύλος με τις Χ προδιαγραφές, επί του οποίου τοποθετείται η οδική σήμανση, τα φανάρια, αλλάκαι τα συρματόσχοινα των τρόλεϋ. Θα έπρεπε να προδιαγράφει τα πεζοδρόμια στις διασταυρώσεις και στις διαβάσεις, όπως ορθά έχει περιγράψει ο Σ.Κωνσταντινίδης (διαπλάτυνση, έτσι ώστε να μην είναι καν δυνατή η στάθμευση με τρόπο που να εμποδίζει την διέλευση των πεζών). Ένα ακόμα σχετικό πρόβλημα που προσωπικά αντιμετωπίζω: στον δρόμο που μένω τα πεζοδρόμια έχουν πλάτος 0,70μ και το οδόστρωμα είναι εξαιρετικά στενό. Ως αποτέλεσμα, τα οχήματα διαρκώς σταθμεύουν πάνω στα πεζοδρόμια. Απευθύνθηκα στον Δήμο Αθηναίων, ώστε να τοποθετηούν κιγκλιδώματα. Μου απάντησαν ότι αυτό απαγορεύεται από την συγκεκριμένη ΥΑ, διότι το πλάτος είναι μικρότερο από 1,5μ.έτσ, αντί τουλάχιστον να έχουμε 0,70μ, δεν έχουμε καθόλου. Γενικώς ένας νόμος, μια ΥΑ δεν πρέπει να περιγράφει απλώς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Πρέπει να περιγράφει και τον τρόπο. Και βέβαια πρέπει να είναι σαφής.
"Επίσης, σε πολλά στενά πεζοδρόμια της πόλης μπορεί να μην υπάρχουν κολόνες αλλά να έχουν τοποθετηθεί δέντρα, οι ρίζες των οποίων βγαίνουν στην επιφάνεια, καταστρέφοντάς τα και κάνοντας παράλληλα αδύνατη την πρόσβαση."Σε μια πόλη με το μικρότερο δείκτη αστικού πρασίνου ανά κάτοικο, πνιγμένη στο τσιμέντο, την ατμοσφαιρική και ηχητική ρύπανση και με τόσο μεγάλη ηλιοφάνεια, τα δέντρα είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να ενοχλούν. Η αναφορά αυτή είναι εξαιρετικά ατυχής. Τα δέντρα στην πόλη δεν αποτελούν πρόβλημα, πρόβλημα αποτελεί η έλλειψη τους. Συνεπώς δεν θα πρέπει να ζητάμε να κοπούν τα δέντρα από τα πεζοδρόμια γιατί εμποδίζουν (!) αλλά να αυξηθούν τα πεζοδρόμια σε πλάτος και να μειωθεί το οδόστρωμα. Να είστε παρακαλώ πιο προσεκτικοί στις τοποθετήσεις σας.
Αν χρησιμοποιούσατε αναπηρικό αμαξίδιο, φυσικά και θα ήταν πρόβλημα και για εσάς τα δέντρα. Να είστε παρακαλώ πιο προσεκτικοί στις τοποθετήσεις σας.
«...Συνεπώς δεν θα πρέπει να ζητάμε να κοπούν τα δέντρα από τα πεζοδρόμια γιατί εμποδίζουν (!) αλλά να αυξηθούν τα πεζοδρόμια σε πλάτος και να μειωθεί το οδόστρωμα.»«...να αυξηθούν τα πεζοδρόμια σε πλάτος και να μειωθεί το οδόστρωμα.»Να είστε παρακαλώ πιο προσεκτικοί στις τοποθετήσεις σας.
Αν κυκλοφορούσατε με αναπηρικό αμαξίδιο, φυσικά και θα ήταν πρόβλημα και τα δέντρα. Να είστε παρακαλώ πιο προσεκτικό στις τοποθετήσεις σας.
«...Συνεπώς δεν θα πρέπει να ζητάμε να κοπούν τα δέντρα από τα πεζοδρόμια γιατί εμποδίζουν (!) αλλά να αυξηθούν τα πεζοδρόμια σε πλάτος και να μειωθεί το οδόστρωμα.»Να είστε παρακαλώ πιο προσεκτικοί στις τοποθετήσεις σας.«...να αυξηθούν τα πεζοδρόμια σε πλάτος και να μειωθεί το οδόστρωμα.»
Η Αθήνα έχει τεράστιους ελεύθερους χώρους για παρκα απλά είναι χαβούζες για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται κανείς. Καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν έχει δέντρα εκει που πρεπει να περπατάνε οι πεζοί. Μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα καθώς στα στενά πεζοδρόμια θα βρεις δέντρο ή κολώνα μπροστα σου (στην Ευρωπη σχεδον δεν υπαρχουν πια κολώνες ηλεκτρισμού, έχουν υπογειοποιηθεί). Πολλές φορές δεν είναι λύση η διαπλάτυνση των πεζοδρομίων καθώς το δέντρο και πάλι θα ναι στη μέση. Στην Ευρωπη τα φυτεύουν ανάμεσα στις θέσεις παρκαρίσματος (και ναι κοβουν αυτά που εμποδίζουν) και ορίζουν και αυτές με συγκεκριμένη διαγραμμιση. Διαβάσεις και διαγράμμιση δεν υπαρχουν ούτε για τα αυτοκίνητα. Ελλάδα σημαίνει γλίτσα παντού, χώματα, σκουπίδια, και το καλοκαίρι ξερόχορτα στις "διακοσμητικές" νησίδες...Προχθές έβλεπα τουρίστες να σέρνουν βαλίτσες σε πεζοδρόμια με χαλίκι και χώματα, μπροστά από άχτιστα οικοπεδα, πάνω στην Ποσειδώνος στη Γλυφάδα. Όπου υπαρχουν πολλά ξενοδοχεία. Κανείς δήμαρχος, κανείς περιφερειάρχης δεν έστρωσε ποτέ αυτά τα πεζοδρόμια εδώ και 50 χρόνια...Ελληνικό δημόσιο, η αιτία της χρεοκοπίας μας
Τα δέντρα είναι ζωντανοί οργανισμοί που χρειάζονται πάραπολλά χρόνια για να μεγαλώσουν. Πέραν της αισθητικής και συναισθηματικής τους προσφοράς είναι και πνεύμονες οξυγόνου, άκρως απαραίτητοι ειδικά στην Αθήνα που δεν έχει πάρκα.Σίγουρα κάποια εμποδίζουν, αλλά ας μαζέψουμε πρώτα όλα τα άλλα (αμάξια, μηχανάκια, τραπεζοκαθίσματα, κάδους, σπασίματα κλπ) και όσα δέντρα εμποδιζουν, τα μεταφυτεύουμε, δεν τα κόβουμε.
λukumΠροφανώς εννοώ ότι στην Ευρώπη δε θα βρεις δέντρο μπροστά σου εκει που περπατάς σε στενό πεζοδρόμιο. Ή θα είναι πλατύ το πεζοδρόμιο και θα έχει χώρο και για πεζούς και για δέντρα ή θα είναι φυτεμένα σε ειδικό χώρο, ανά 4-5 θέσεις παρκαρίσματος, εκτός του πεζοδρομίου που περπατάμε. Πεζοδρόμια 60-70 πόντους ΚΑΙ δέντρο μαζί, μόνο στην Ελλάδα
Σε μία πόλη που δήμαρχοι κόβουν δέντρα από τα πάρκα για να τοποθετήσουν γκαζόν, δεν μου κάνει εντύπωση η παραπάνω άποψη.Τα δέντρα δεν είναι μόνο ζήτημα αισθητικής αλλά καθαρά ζήτημα επιβίωσης στην πόλη, ειδικά σε μία πόλη σαν την Αθήνα.Αν κάποιος δει μια φωτογραφία με έναν δρόμο που έχει δέντρα και έναν χωρίς (έστω και με πεζοδρόμια 70 εκατοστών) θα καταλάβει αμέσως τη διαφορά.Αυτό που θα πρέπει να ζητείται λοιπόν δεν θα πρέπει να είναι το κόψιμο των δέντρων αλλά η πεζοδρόμηση των δρόμων αυτών και αν γίνεται η περαιτέρω φύτευση τους. Πρέπει κάποια στιγμή ίσως οι κάτοικοι της Αθήνας (και των άλλων μεγάλων πόλεων) να κάνουν τον διαχωρισμό με τα ορεινά χωριά που μεγάλωσαν όπου τα δέντρα εκεί και γενικότερα το πράσινο ήταν πιο πολύ μπελάς παρά πηγή ζωής.
Πιο εύκολο είναι να κοπεί ένα δένδρο παρά να διαπλατυνθεί το πεζοδρόμιο. Εδώ στενεύουν επίτηδες τα πεζοδρόμια προς όφελος του οδοστρώματος - η Ζαχάρωφ στο τέρμα Αλεξάνδρας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα (έχει φωτό πιο πάνω). Πολύ συχνά τα καβαλούν και τα αυτοκίνητα για να σταθμεύσουν, αγνοώντας τις σχετικές απαγορευτικές πινακίδες.
Ούτε μία αναφορά στα πατίνια;Τους καινούργιους μας «φίλους» που κάνουν τη ζωή των πεζών ακόμα πιο δύσκολη. Αυτή τη φορά βέβαια δεν φταίνε οι "απολίτιστοι νεοέλληνες" ή μόνο το κράτος αλλά, ιδιωτικές εταιρείες που πλήρωσαν ώστε να νοικιάζουν τον δημόσιο χώρο και να βγάζουν ζεστό χρήμα με το πρόσχημα της οικολογίας (;).Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται δύο πατίνια, μόλις τοποθετημένα εκεί από την εταιρεία σε ένα πεζοδρόμιο μισού μέτρου. https://imgur.com/a/PygiwJ5 Ποιος ακριβώς έχει δώσει την άδεια στη εταιρεία να τοποθετεί τα "τραπεζοκαθίσματα" της όπου θέλει και ποιο είναι ακριβώς το αντίτιμο που πληρώνει ώστε να κάνει τη ζωή στην πόλη ακόμα πιο ανυπόφορη;
Στην περίπτωση των πατινιών, απ' όσο έχω διαβάσει στον διεθνή Τύπο, οι εταιρίες δεν πληρώνουν τίποτα στους Δήμους για την κατάληψη του δημόσιου χώρου. Απλώς εκμεταλλεύονται -όπως όλες οι άλλες "καινοτόμες" επιχειρήσεις- τα νομοθετικά κενά για να πλουτίζουν. Θα με εξέπληττε λοιπόν εάν στην χώρα της επιχειρηματικής ασυδοσίας είμαστε οι πρώτοι παγκοσμίως που έχουν κάνει τις εταιρίες πατινιών να πληρώσουν...
Εύγε! Πολύ καλό το άρθρο σας. Θα έπρεπε να αναδεικνύουν συχνότερα το συγκεκριμένο πρόβλημα τα ΜΜΕ.Απλά ξεχνάτε κάτι..Ότι κανένας από τους δημάρχους και τους ιθύνοντες δεν έχουν περπατήσει στους περισσότερους από τους δρόμους που αναφέρατε. Στην Πειραιώς δε όπου και μεταφέρθηκαν τα γραφεία της Ν.Δ κάνανε το εξής κωμικοτραγικό. Στρωσανε ένα κομμάτι άσφαλτο μπροστά απ' τα γραφεία τους,σουλουπωσαν και λίγο τα πεζοδρόμια και τέλος. Να τα βλέπουν μεταξύ τους και να χαίρονται. Απλά περνάνε με τα αυτοκίνητα τους με τα φιμε τζάμια και δεν βλέπουν τίποτα. Και αυτό αν γίνει μόνο σε προεκλογική περίοδο καθοδηγούμενοι πάντα από συμβούλους και διάφορους παράγοντες.