ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' 13:12
«Αλήθεια, τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη· τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε τον Θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο Θεός μ' έχει γνωρίσει».
ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ και πολύ συγκινητική φράση από την προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου επιλέγει να ξεκινήσει ο Τίμοθι Σνάιντερ το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Τα δεινά μας: Μαθήματα για την ελευθερία και την αλληλεγγύη» ‒ με ευθεία αναφορά, βέβαια, στο βιβλίο του καλού του φίλου και επιστημονικού συνοδοιπόρου Τόνι Τζαντ («Τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα»).
Ο Τίμοθι Σνάιντερ, καθηγητής στο Γέιλ, συνεργάτης του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών της Βιέννης και του Κολεγίου της Ευρώπης που εδρεύει στη Βαρσοβία, είναι ένας εκ των διαπρεπέστερων και πλέον επιφανών ιστορικών του καιρού μας. Η ικανότητά του να κινείται σε διαφορετικά χωροχρονικά πεδία κατά την ιστορική έρευνα τού έχει προσδώσει τεράστιο κύρος.
Από τη «Συγκρότηση των Εθνών στην Ανατολική Ευρώπη», που ανήκει στο πρώιμο έργο του, μέχρι τα τελευταία του, όπως οι «Αιματοβαμμένες Χώρες» (Παπαδόπουλος, μτφρ. Ανδρέας Παππάς, 2017) και η «Μαύρη Γη» («Black Εarth»), που αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα, ο Σνάιντερ, με την ευχέρεια που έχει να επικοινωνείνα σε έντεκα γλώσσες, αναδεικνύεται σε κορυφαίο ειδικό της ιστορίας της Ανατολικής Ευρώπης. Η τολμηρή και τεκμηριωμένη ιστορική του έρευνα άνοιξε νέους δρόμους, π.χ. η ανάδειξη του πολέμου για την κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη από το 1933 ώς το 1945 ανάμεσα σε Γερμανία και ΕΣΣΔ, που κόστισε τη ζωή σε 14.000.000 αμάχους.
Ο Σνάιντερ όμως είναι και ένας μαχητικός δημόσιος διανοούμενος με σημαντικά βιβλία σε αυτό το πεδίο, όπως το «Απέναντι στην τυραννία» (Παπαδόπουλος, μτφρ. Κατερίνα Σχινά, 2018) και «Οι σκέψεις για τον 20ό αιώνα» (Αλεξάνδρεια, μτφρ. Ελένη Αστερίου, 2017), όπου συνομιλεί με τον Βρετανό ιστορικό Τόνι Τζαντ. Μέσα από αυτό το έργο αποδεικνύεται αδιαπραγμάτευτος υπερασπιστής της ελευθερίας, της φιλελεύθερης δημοκρατίας αλλά και της σύγκλισης των λαών προς κοινές κατευθύνσεις προόδου και εξέλιξης.
Πατώντας πάνω στην τριπλέτα αξιών που έθεσε ένας από τους «πατέρες» των ΗΠΑ, ο Τόμας Τζέφερσον, «ζωή, ελευθερία και κυνήγι της ευτυχίας», ο Σνάιντερ προσθέτει την υγεία και το δικαίωμα πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, γιατί μόνο αυτές κατοχυρώνουν το δικαίωμα στη ζωή.
Ο συνομιλίες του με τον Τόνι Τζαντ, εκτός από το ενδιαφέρον που διατηρούν, εμπεριέχουν και το στοιχείο της συγκίνησης, καθώς ο Τζαντ μόλις είχε προσβληθεί από αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση, μια νευροεκφυλιστική πάθηση που λίγο αργότερα θα τον οδηγούσε στον θάνατο. Οι κύκλοι της Ιστορίας που κλείνουν, όμως, ξανανοίγουν συνήθως με τρόπο που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά πάντα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την κοινή ανθρώπινη μοίρα, την αναπόφευκτη φθορά της ανθρώπινης φύσης.
Επτά χρόνια μετά την ασθένεια του Τζαντ, ο Σνάιντερ θα μεταφερθεί με έντονο κοιλιακό άλγος σε νοσοκομείο στο Μόναχο και μια μάλλον πρόχειρη και εσφαλμένη τελικά διάγνωση θα τον οδηγήσει σε εγχείρηση για αφαίρεση της σκωληκοειδίτιδας μια εβδομάδα αργότερα στην Αμερική. Η κατάσταση του όμως μετά την επέμβαση χειροτέρευσε ραγδαία και τελικά χρειάστηκαν 17 ώρες στην εντατική για να γίνει η σωστή διάγνωση, δηλαδή ότι είχε ένα απόστημα στο συκώτι που συνοδεύτηκε από ένα βακτήριο στο αίμα, το οποίο του προκάλεσε σηψαιμία, με αποτέλεσμα να φτάσει πολύ κοντά στον θάνατο.
Η ιατρική του αυτή περιπέτεια τον οδήγησε στη σύνταξη ενός νοσοκομειακού ημερολογίου που το χαρακτηρίζει μια λέξη, η «οργή», την οποία επαναλαμβάνει συνεχώς μέσα στο κείμενό του. Ο Σνάιντερ μετατοπίζεται από τα εξαιρετικά του κείμενα για την ελευθερία και τον αγώνα εναντίον των απολυταρχικών μορφών εξουσίας και περνάει στο κομμάτι της υγείας, ανάγοντας την ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας σε θεμελιώδη αξία.
Πατώντας πάνω στην τριπλέτα αξιών που έθεσε ένας από τους «πατέρες» των ΗΠΑ, ο Τόμας Τζέφερσον, «ζωή, ελευθερία και κυνήγι της ευτυχίας», ο Σνάιντερ προσθέτει την υγεία και το δικαίωμα πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, γιατί μόνο αυτές κατοχυρώνουν το δικαίωμα στη ζωή. Το κείμενό του είναι φορτισμένο, προφανώς λόγω της προσωπικής του περιπέτειας, αλλά ο μαχητικός διανοούμενος που έχει θέσει επιτακτικά το θέμα της ελευθερίας και του αγώνα κατά της τυραννίας συνδέει το σύστημα παροχής ποιοτικών υπηρεσιών υγείας με την ελευθερία του ατόμου.
Το κείμενό του ίσως θα μπορούσε να στοιχηθεί πίσω από μια άλλη σειρά κειμένων για το ζήτημα, αλλά, προφανώς, με την έκρηξη της πανδημίας του κορωνοϊού, αποκτά ξεχωριστή σημασία, καθώς προέρχεται από έναν άνθρωπο που ταλαιπωρήθηκε από ένα θεωρητικά προηγμένο σύστημα υγείας, αυτό της Γερμανίας, εξαιτίας μιας λανθασμένης διάγνωσης, αλλά και από της Αμερικής, όπου η περίθαλψη είναι ακριβή και δεν καλύπτει τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Αυτή η κατάσταση του προκαλεί την οργή που διαπερνά το κείμενο στο σύνολό του. Οργή που ξεκινά ίσως από το πόσο άλλαξε τελικά η ζωή του από την αδυναμία του να γράψει και να μιλήσει όπως παλιά και φτάνει μέχρι την αλλαγή διαφόρων συνηθειών του.
Το αίτημα για ελευθερία συνδέεται άρρηκτα με το αίτημα για πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Στο «Απέναντι στην τυραννία» ο Σνάιντερ γράφει ότι για να αναζητήσουμε στο ιστορικό πλαίσιο την ελευθερία, πρέπει να την αναζητούμε κάθε στιγμή, και για να την κατανοήσουμε, αρκεί να διακρίνουμε τη δυνατότητα να γίνουμε συνδημιουργοί μιας άλλης.
Η Ιστορία, επισημαίνει ο Σνάιντερ, μας επιτρέπει να είμαστε υπεύθυνοι όχι για όλα, αλλά για κάτι. Και στο τελευταίο του βιβλίο, δηλαδή στο νοσοκομειακό ημερολόγιο, ακριβώς αυτό τονίζει, ότι για να μπορούν οι άνθρωποι να δημιουργήσουν στιγμές πρέπει να είναι υγιείς, κάτι που συνδέει άρρηκτα την ελευθερία και τη δημιουργία με την υγεία.
