Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετέφραζε Θουκυδίδη

Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετέφραζε Θουκυδίδη Facebook Twitter
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέρα από τα τεράστια επιτεύγματα στην πολιτική, έχει να παρουσιάσει άλλο ένα στο πεδίο της πνευματικής ζωής αυτήν τη φορά: τη μετάφραση της Ιστορίας του Θουκυδίδη
2

Από τις Μουρνιές Χανίων στο όραμα της Μεγάλης Ελλάδας των «δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποτελεί για τη χώρα μας τη μεγαλύτερη προσωπικότητα που σφράγισε τον περασμένο αιώνα.

Μεθοδικός, ευφυής, ρεαλιστής και με διεθνές κύρος, κυριάρχησε από το 1910 έως το 1936 και η πολιτική του δράση δημιούργησε φανατικούς οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς.


Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέρα από τα τεράστια επιτεύγματα στην πολιτική, έχει να παρουσιάσει άλλο ένα σημαντικότατο κατόρθωμα, στο πεδίο της πνευματικής ζωής αυτήν τη φορά: τη μετάφραση της Ιστορίας του Θουκυδίδη, που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση στα τέλη Μαΐου από το Μεταίχμιο.


Ο Θουκυδίδης κέρδισε παγκόσμια φήμη γράφοντας την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου ανάμεσα στην Αθήνα και στη Σπάρτη.

Το συγκεκριμένο έργο έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή σε ιστορικούς και μελετάται ακόμη και σήμερα από πολιτικούς επιστήμονες, καθώς ο Θουκυδίδης θεωρείται ο εισηγητής του πολιτικού ρεαλισμού στην προσέγγιση των διεθνών σχέσεων.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πίστευε ότι η Ιστορία του Θουκυδίδη δίνει όλες τις απαντήσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται στους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής, παρά το γεγονός ότι έχουν μεσολαβήσει αξιοσημείωτες μεταβολές στην τεχνική, στα πολεμικά μέσα, στον χώρο και στον όγκο των αντίπαλων κάθε φορά δυνάμεων.


Νοέμβριος του 1920. Ο Βενιζέλος, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών αλλά και την εναντίον του απόπειρα δολοφονίας στο Παρίσι από δύο απότακτους φιλοβασιλικούς αξιωματικούς, έχασε τις εκλογές – μάλιστα, δεν εκλέχθηκε καν βουλευτής.

Εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα επικρατούσε αναβρασμός ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, τους οπαδούς του βασιλιά Κωνσταντίνου και εκείνους του Βενιζέλου.

Οι μισοί επευφημούσαν τον οραματιστή της Μεγάλης Ελλάδας και του διπλωματικού θριάμβου, ενώ οι υπόλοιποι τον αποδοκίμαζαν ως «Βελζεβούλη».

Ο σπουδαίος πολιτικός, βαθύτατα απογοητευμένος, αποφάσισε να φύγει από την Αθήνα, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι εγκαταλείπει την πολιτική.


Τα χρόνια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι κατέφυγε στο κείμενο του Θουκυδίδη. Ήταν μια περίοδος μοναξιάς και πολιτικής απραξίας, αλλά και μια ευκαιρία για να ασχοληθεί με τα ευρύτερα ενδιαφέροντά του, ολοκληρώνοντας τη μετάφραση του μεγάλου ιστορικού.

Αυτή η κορυφαία πολιτική φυσιογνωμία αντιμετώπιζε πάντοτε την Ιστορία ως «σχολείο της πολιτικής» και στα κείμενα του Θουκυδίδη αναζητούσε απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα ηγεσίας και στρατηγικής.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι δύο προσωπικότητες, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Θουκυδίδης, είχαν ένα κοινό σημείο: βρέθηκαν και οι δύο εξόριστοι.


Κατά τη διάρκεια της πολυετούς ενασχόλησής του με τη μετάφραση του αρχαίου συγγράμματος, ο Κρητικός πολιτικός, πέραν της επικαιρότητας που εντόπιζε, αντλούσε έμπνευση και, κυρίως, εστίαζε στα κοινά σημεία μεταξύ των δύο εποχών, όπως τα μεγάλα επιτεύγματα, τα έντονα πάθη, οι εμφύλιες διαμάχες, οι πολιτικές συγκρούσεις αλλά και οι μοιραίες αποφάσεις.


Όσοι γνώρισαν από κοντά τον Ελευθέριο Βενιζέλο πιστοποιούν ότι τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διέθετε λόγω της πολυσχιδούς πολιτικής του δραστηριότητας τον αφιέρωνε στο διάβασμα.

Μάλιστα, στο γραφείο του, όπως και στην κρεβατοκάμαρά του, βρίσκονταν μονίμως σκορπισμένα λογοτεχνικά, ιστορικά και φιλοσοφικά βιβλία, ελληνικά και ξένα, αλλά και δοκίμια πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού περιεχομένου.

Εν τω μεταξύ, όπως έχει γράψει ο ιδιαίτερος γραμματέας του Ανδρέας Μιχαλόπουλος, όταν είχε κέφι, απήγγελλε στίχους, αγαπούσε, δε, ιδιαιτέρως τα χορικά της Αντιγόνης του Σοφοκλή.


Ο κορυφαίος πολιτικός έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση στα κείμενα του Θουκυδίδη, ο οποίος επηρέασε καταλυτικά τον τρόπο σκέψης του. Στις ομιλίες του συνήθιζε να μνημονεύει αποσπάσματα του Θουκυδίδη, ενώ ο Επιτάφιος του Περικλή αποτελούσε το αγαπημένο του ανάγνωσμα.

Θεωρούσε ότι αντιπροσώπευε πλήρως τα δημοκρατικά του ιδεώδη και πίστευε πως ο επιφανής πολιτικός της αθηναϊκής δημοκρατίας του 5ου αιώνα συνέθετε το πρότυπο του ηγέτη που και ο ίδιος επιθυμούσε να ενσαρκώσει.


Από το 1921 ξεκίνησε την επιστημονική μετάφραση του Θουκυδίδη. Όπως περιγράφει ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, για τέσσερις συνεχόμενους μήνες θυμάται τον Έλληνα πολιτικό να κάθεται στο γραφείο του από τις 7 το πρωί ως τις 12:30 και να εργάζεται προκειμένου να ολοκληρώσει τον μεταφραστικό του άθλο.

Ολόκληρο το κείμενο της μετάφρασης γράφτηκε ιδιοχείρως από τον Βενιζέλο και η γλώσσα της μετάφρασης είναι η απλή καθαρεύουσα.


Στην πρώτη της μορφή η μετάφραση ολοκληρώθηκε το 1926 και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα». Μετά τον θάνατο του Βενιζέλου το 1936, το χειρόγραφο με όλες τις διορθώσεις, που ήταν στην Κρήτη, έπεσε στα χέρια της δικτατορίας του Μεταξά.

Αργότερα παραδόθηκε στη χήρα του Έλενα Σκυλίτση-Βενιζέλου, η οποία ανέλαβε να το δημοσιεύσει σε επιμέλεια του Δημητρίου Κακλαμάνου, μέλους της ελληνικής αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις διαπραγματεύσεις της Λωζάννης.

Εκδόθηκε σε δύο τόμους από την Oxford University Press το 1940 και κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα, γι' αυτό θεωρείται εξαιρετικά σπάνιο.

 
Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο η μετάφραση του Θουκυδίδη ήταν ένα μεγάλο στοίχημα που επιθυμούσε διακαώς να κερδίσει. Η εξαντλητική του μελέτη αποδεικνύεται και από τα πολυάριθμα σχόλια που κατέγραψε ο ίδιος και περιλαμβάνονται στους 17 φακέλους που σώζονται σήμερα στο Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου της Λέσχης Φιλελευθέρων στην Αθήνα.

Κάθε φάκελος περιλαμβάνει 80-100 φύλλα γραμμένα ιδιοχείρως. Σε αυτά έχουν σημειωθεί ερμηνευτικές εκδοχές ξένων φιλολόγων, όπως και η οριστική εκδοχή που ο ίδιος ακολουθεί στο κείμενό του.


Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πίστευε ότι η Ιστορία του Θουκυδίδη δίνει όλες τις απαντήσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται στους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής, παρά το γεγονός ότι έχουν μεσολαβήσει αξιοσημείωτες μεταβολές στην τεχνική, στα πολεμικά μέσα, στον χώρο και στον όγκο των αντίπαλων κάθε φορά δυνάμεων.

Γι' αυτό και η νέα έκδοση από το Μεταίχμιο επαναφέρει στο προσκήνιο το κλασικό ιστορικό έργο του Θουκυδίδη μεταφρασμένο από τον Έλληνα πολιτικό ως ένα απαραίτητο γνωστικό εργαλείο κάθε βιβλιοθήκης. Και, φυσικά, μας θυμίζει ότι κάποτε οι πολιτικοί στην Ελλάδα ήταν και διανοούμενοι.

Info:

Το βιβλίο Θουκυδίδης – Ιστορία / Μετάφραση: Ελευθέριος Βενιζέλος κυκλοφορεί στις 30/5 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

2 σχόλια
Ο άντρας κάνει τη γενιάκι όχι η γενιά τον άντρασαν είναι ο τράγος δυνατόςδεν τονε στένει η μάντρα.Ο άνθρωπος-αεροδρόμιο, Ελ. Βενιζέλος, ξεκίνησε από μια υπόδουλη Κρήτη και έφτασε στην Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Για να το κάνει αυτό είχε διανοητικά πολεμοφόδια. Ήξερε τίνος πολιτισμού ήταν φορέας. Στη σημερινή Ελλάδα το ιστορικό σκέλος του πολιτισμού μας το έχουμε χαρίσει στους ακραίους. Δεν κάνει καν να λες ότι θες το καλό της χώρας σου.
"Μάλιστα, στο γραφείο του, όπως και στην κρεβατοκάμαρά του, βρίσκονταν μονίμως σκορπισμένα λογοτεχνικά, ιστορικά και φιλοσοφικά βιβλία, ελληνικά και ξένα, αλλά και δοκίμια πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού περιεχομένου." Ο διάδοχος του έχει στο γραφείο του τον Καρανικα που βλέπει Μενεγάκη...