JE NE SUIS PAS CHARLIE!Σίγουρα ένας νόμος που ποινικοποεί τη βλασφημία των θείων, και ειδικά μόνο της κρατούσης θρησκείας, παραπέμπει σε σκοτεινές εποχές. Όμως, ακόμα και ως άθεος, διαφωνώ καθέτως με την ασύδοτη χρήση μιας ελευθερίας, που με παροτρύνει να βρίζω και να εμπαίζω κατά το δοκούν τα ιερά και τα όσια κάποιων άλλων: ανθρώπων ελεύθερων να πιστεύουν σε κάποιο θεό· είτε αυτοί είναι χριστιανοί, είτε μουσουλμάνοι, είτε οτιδήποτε άλλο... Διαφωνώ με την άποψη ότι, αφ’ ης στιγμής η Παναγία είναι ανύπαρκτη, δικαιούμαι να τη βρίζω και ότι μόνο η ίδια η Παναγία μπορεί να με μηνύσει, δηλαδή κανένας! Οταν θα πω «... την Παναγία ΣΟΥ», δεν προσβάλλω κάποια υπαρκτή ή ανύπαρκτη Παναγία, αλλά ΕΣΕΝΑ και τα πιστεύω ΣΟΥ. Μόνο συμφορές εγκυμονεί η μισαλλοδοξία είτε μεταξύ αλλόθρησκων, είτε -κυρίως- όταν αυτή εκπορεύεται από εμάς, τους άθεους, προς όσους πιστεύουν οτιδήποτε θέλουν να πιστεύουν, είτε από άγνοια, είτε από πεποίθηση, είτε ακόμα και από εξαναγκασμό, έμμεσο ή άμεσο. Αν υπήρχε σεβασμός στο δικαίωμα του άλλου να πιστεύει σε ό,τι διάολο γουστάρει, πιθανότατα να μη φτάναμε στην ασυδοσία του κάθε Charlie Hebdo, που θεωρεί δικαίωμά του να εμπαίζει σε πρωτοσέλιδα τα ιερά και τα όσια ανθρώπων που πιστεύουν. Και τότε θα γλιτώναμε από τα αντίποινα και τις αμέτρητες πλέον εκατόμβες αθώων, σαν του Bataclan, των χριστιανικών ναών σε μουσουλμανικές χώρες ή άλλων χώρων συνδεδεμένων με οποιουδήποτε είδους λατρεία, οπουδήποτε στον κόσμο.Οι άθεοι ας γίνουμε ειρηνικοί διαμεσολαβητές στους νέους θρησκευτικούς πολέμους, αντί να το παίζουμε μπροστάρηδες και να μετατρέπουμε σε αιμοβόρα λύσσα το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασής μας. Αν αυτό το δικαίωμα οδηγεί σε έναν δικό μας φανατισμό πολιτικής κορεκτίλας, τότε, πρώτοι εμείς, θα έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην όλη υπόθεση της επέλασης ενός νέου Μεσαίωνα με νέες ολέθριες σταυροφορίες... Όχι, Je ne suis pas Charlie!
