Η Alexis Averbuck γεννήθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας, αλλά από την παιδική της ηλικία είναι ταξιδεύτρια. Ξεκίνησε με ταξίδια στην Ευρώπη, πήγε στο Χονγκ-Κονγκ, στην Καλκούτα και στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα και από νωρίς «κόλλησε το μικρόβιο της ταξιδιωτικής συγγραφής» – έτσι ονομάζει η ίδια τη λατρεία της για το γράψιμο. Έγραψε για την Ιταλία και για μέρη μακρινά, όπως η Γουατεμάλα και η Ταϊλάνδη, σπούδασε στο Χάρβαρντ και μετά βρέθηκε στην Ανταρκτική «παρέα με πιγκουίνους και μαργαρώδη σύννεφα» και μετά στον παράδεισο της Νέας Ζηλανδίας. Κάπου εκεί άρχισε να μεταφέρει τις εικόνες που έβλεπε και σε καμβά, εκτός από το χαρτί. Η ζωγραφική, τα ταξίδια και οι λέξεις έγιναν όλη της η ζωή. Σήμερα, εκτός από μία από τις πιο γνωστές συγγραφείς ταξιδιωτικών βιβλίων στον κόσμο (έχει κυκλοφορήσει ένα σωρό οδηγούς για τον Lonely Planet), είναι και ζωγράφος και φωτογράφος. Και παρόλο που ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο (τον μισό ως μαγείρισσα!), επέλεξε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ύδρα όπου ζει από το 2007.
Για τον Lonely Planet έχει γράψει ταξιδιωτικούς οδηγούς για τη Γαλλία, την Ισλανδία, την Ανταρκτική και μια σειρά από οδηγούς για την Ελλάδα. Έναν για όλη τη χώρα, έναν για τα ελληνικά νησιά κι έναν για την Αθήνα, ενώ άρθρα της για ελληνικούς προορισμούς και το ελληνικό φαγητό δημοσιεύονται συνέχεια στο site του Lonely Planet. Οι οδηγοί της Alexis δεν είναι απλώς μια παράθεση από μέρη και στεγνές πληροφορίες που αφορούν κυρίως τους τουρίστες. Είναι η καταγραφή των εμπειριών και της έρευνας ενός ανθρώπου που αγαπάει τα ταξίδια και τα μέρη που επισκέπτεται, που ψάχνει από προσωπικό ενδιαφέρον και δεν ασχολείται μόνο με όσα είναι προφανή και τουριστικά, αλλά μοιράζεται όλα όσα γνωρίζει και αξίζει να επισκεφτεί κανείς σε κάθε τόπο.
Η πρόκληση όταν γράφω τις αξιολογήσεις μου είναι να υποδεικνύω το μέρος έτσι, που οι αναγνώστες να επιλέγουν αυτό που ταιριάζει στις ανάγκες τους.
«Προσπαθώ να φανταστώ όλων των ειδών τους ανθρώπους που θα διαβάσουν το βιβλίο ή θα ψάξουν για το ταξίδι στο Ίντερνετ και μέσα από τα άρθρα μας» λέει. «Σκέφτομαι: "Tι θα ήθελε μια οικογένεια με μικρά παιδιά; Αυτός που πάει για πρώτη φορά ταξίδι στην Ευρώπη; Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι συνταξιούχων; Οι αναρριχητές βράχων με τα σακίδια στην πλάτη; Οι 20άρηδες που τους αρέσει το clubbing και θέλουν να διασκεδάσουν; Οι λάτρεις της αρχαιολογίας;". Αυτές και αρκετές ακόμα είναι οι παράμετροι που με βοηθούν να επιλέξω μέρη που δεν καλύπτουν απλώς τις ανάγκες των πρωτάρηδων ταξιδιωτών (οι οποίοι πιθανόν να χρειάζονται περισσότερη καθοδήγηση και επεξήγηση για τα πιο γνωστά μέρη) αλλά και τους έμπειρους ταξιδιώτες, με πιο εξειδικευμένες ανάγκες. Έτσι τους βοηθάω όλους να γνωρίσουν σε βάθος κάθε περιοχή. Όποτε είναι δυνατό, προσπαθώ να καθοδηγώ τους ανθρώπους σε ντόπια μέρη που αισθάνομαι ότι είναι αυθεντικά, σε μέρη που οι Έλληνες αγαπούν κι ενδιαφέρονται γι' αυτά. Φυσικά, σε πολλές περιπτώσεις, ο τρόπος που εκτιμώ όσα βλέπω και ζω είναι υποκειμενικός, αλλά προσπαθώ να έχω όλους τους αναγνώστες στο μυαλό μου, προκειμένου ο καθένας να μπορεί να βρει κάτι που να του ταιριάζει. Εγώ πρέπει να κάνω την προκαταρκτική εργασία ώστε οι άνθρωποι να ξοδέψουν τον πολύτιμο χρόνο τους και τα λεφτά τους σε μέρη και δραστηριότητες που τελικά ταιριάζουν με τα ενδιαφέροντά τους. Διαφορετικά, δεν θα αγόραζαν έναν οδηγό ή δεν θα έκαναν έρευνα στο site μας, απλώς θα μάντευαν».
Στο Ίντερνετ βρίσκεις πια άπειρο υλικό για ταξίδια. Είναι αξιόπιστο ή σε μπερδεύει;». «Ως έμπειρη ταξιδεύτρια που κάνει έρευνα και γράφει επαγγελματικά για έναν προορισμό, μου αρέσει να μπαίνω στο Ίντερνετ για να δω τι υπάρχει και μετά να κάνω σύγκριση με τις δικές μου εμπειρίες» λέει. «Βρίσκω πολλές λάθος πληροφορίες ή συχνά το ίδιο πράγμα να επαναλαμβάνεται (αντιγραμμένο), γραμμένο ξανά και ξανά, ή πληροφορίες που είναι ξεπερασμένες. Οι παρουσιάσεις των εστιατορίων και των ξενοδοχείων είναι ενδιαφέρουσες, πάντως, γιατί μπορείς να πάρεις μια ιδέα για το ποιος είναι αυτός που τις κάνει. Για παράδειγμα, αν ένα καφέ είναι πολύ κοντά σε μια αποβάθρα με πλοία, μπορείς να βρεις εκατοντάδες ικανοποιητικές κριτικές στο Ίντερνετ, επειδή πάρα πολλοί τουρίστες σταματούν εκεί και έχουν επαρκή εμπειρία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένα μέρος πολύ-πολύ καλύτερο, λίγους δρόμους μετά το λιμάνι, που δεν το παρουσιάζει κανείς σε site. Μερικές ιντερνετικές φωνές μπορεί να είναι πολύ καθαρές, ισορροπημένες και χρήσιμες, άλλες μπορεί να είναι αποπροσανατολιστικές και να αντιπροσωπεύουν μόνο μια άποψη – εξάλλου, το μέρος που κάποιος αγαπά, κάποιος άλλος μπορεί να το μισεί απλώς επειδή έχουν διαφορετικές ανάγκες, προσδοκίες ή προσωπικότητες. Νομίζω ότι αυτή είναι η πρόκληση όταν γράφω τις αξιολογήσεις μου: να υποδεικνύω το μέρος έτσι, που οι αναγνώστες να επιλέγουν αυτό που ταιριάζει στις ανάγκες τους».
Της ζητάω να μου πει τι θα συμβούλευε κάποιον ξένο που δεν έχει ξαναέρθει στην Αθήνα, τι θα έπρεπε να δει αν είχε μόνο 24 ώρες στη διάθεσή του. «Α, η Αθήνα. Είναι μοναδική στο είδος της, πραγματικά!» λέει. «Είναι μια πόλη που σφύζει από ζωή, φασαριόζα, έντονη, με πολλές θρυλικές γωνιές και εκπλήξεις σε κάθε στροφή. Προφανώς, για τον καινούργιο επισκέπτη (ακόμα και για κάποιον που την επισκέπτεται επανειλημμένα) οι αρχαιότητες είναι ένα must. Τα αρχαία ερείπια από την Ακρόπολη μέχρι την Αγορά και τις ανασκαφές, ακόμα και στους σταθμούς του Μετρό, πλέκουν απίστευτα το αρχαίο με το μοντέρνο. Πάντα προτείνω στον επισκέπτη να περάσει ώρες σουλατσάροντας στο κέντρο της πόλης και να το απολαύσει. Για μια δόση πρασίνου, πήγαινε στον Εθνικό Κήπο κι έπειτα κάνε μια βόλτα ανάμεσα στον Ναό του Ολυμπίου Διός και στο Παναθηναϊκό Στάδιο για να καταλάβεις κάτι ακόμα από τη σπουδαία ιστορία της. Ή κάνε μια επίσκεψη στα παγκόσμιας κλάσης μουσεία της, όπως το Αρχαιολογικό, το Μουσείο Μπενάκη, το Κυκλαδικής Τέχνης και το Βυζαντινό Μουσείο. Δεν είχα ακόμα την ευκαιρία να επισκεφτώ το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, αλλά ανυπομονώ να το δω. Πιστεύω ακόμα, όμως, ότι ένα από τα πράγματα που κάνουν την Αθήνα εντυπωσιακή είναι οι σύγχρονες υπαίθριες αγορές της, όπως το Μοναστηράκι. Κάνε απλώς μια βόλτα για να δεις τα μαγαζιά με τα γλυκά, τους πωλητές υφαντών, τα πάντα – καλάθια, πράγματα από πλαστικό, ηλεκτρονικά, σχοινιά, κουδούνια για κατσίκες, και αμέτρητα άλλα: τα φωτεινά, πολύχρωμα, ζωηρά μαγαζιά στους δρόμους γύρω από τη Βαρβάκειο Αγορά και τα μπαχαρικά, τις εικόνες, τις μυρωδιές. Είναι κάτι υπέροχο. Λέω σε όλους να πιουν ένα καφεδάκι! Να βρουν ένα καφενείο με κόσμο και να καθίσουν για λίγη ώρα με τους φίλους τους, να μιλήσουν και να δουν τον κόσμο να περνά. Κι αυτό μπορεί να μετατραπεί σε απογευματινό ποτό, ειδικά αν διαλέξεις μια περιοχή όπως η πλατεία Αγίας Ειρήνης και η οδός Κολοκοτρώνη. Κι αν έχουν περισσότερο χρόνο, θα πρότεινα στους επισκέπτες να κάνουν μια στάση σε πολύ cool μοντέρνες γκαλερί ή πολυχώρους, όπως το TAF ή το six d.o.g.s. Θα έλεγα σε όσους σκοπεύουν να κάνουν αγορές να επικεντρωθούν στους ντόπιους σχεδιαστές που δημιουργούν στην Αθήνα πράγματα μοναδικά: ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα, πράγματα για το σπίτι. Μου αρέσει πολύ να βλέπω αυτά που φτιάχνουν οι Αθηναίοι, είτε είναι τέχνη, είτε κατασκευές!».
Και, ναι, υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη που σαφώς σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να παραμείνουν αδημοσίευτα. Δεν θα τα χαρακτήριζα "μυστικά", αλλά που ο ταξιδιώτης θα πρέπει να κανει λίγη επιπλέον προσπάθεια για να τα βρει: να κερδίσει το δικαίωμα να τα βιώσει!
Η Alexis πρόλαβε να έρθει στην Ελλάδα και να τη ζήσει πριν από την κρίση. Έζησε όμως όλες τις εξελίξεις από κοντά κι έχει τη δική της άποψη για τις αντιδράσεις του κόσμου: «Νομίζω ότι ένα από τα πράγματα που είναι αρκετά δυνατά για μένα είναι πως παρόλες τις μεγάλες αλλαγές στην οικονομία –έχουμε δει την αλλαγή από την προφανή ευμάρεια σε μια νέα και πολύ δύσκολη για πολλούς κατάσταση–, άλλες πλευρές της ελληνικής ζωής δεν φαίνεται να αλλάζουν πολύ. Σαφώς είμαι μια ξένη και αυτή είναι απλώς η γνώμη μου, αλλά πολλές από τις βασικές αξίες που με γοήτευσαν και με κράτησαν στην Ελλάδα είναι το ίδιο έντονες όσο παλιά: η οικογένεια, η αγάπη για τη ζωή, η φιλοξενία, η σκληρή δουλειά, η ευρηματικότητα, το πάθος. Η Ελλάδα, επίσης, έχει πολύ δυνατές διαφορετικές γεωγραφικές ταυτότητες (από νησί σε νησί, για παράδειγμα) και βλέπω στα ταξίδια μου ότι αυτός ο τρόπος ζωής παραμένει ισχυρός και ότι πολλές από τις μακρόχρονες κοινωνικές δομές αντέχουν στις αλλαγές που έχει επιφέρει η ευρύτερη οικονομία. Ας πούμε, μόλις γύρισα από την Κρήτη και οι άνθρωποι αυτού του μαγευτικού νησιού έχουν συνηθίσει να βρίσκουν λύσεις μόνοι τους σε κάθε περίπτωση, να καλλιεργούν και να μαζεύουν τα δικά τους προϊόντα, να εκτρέφουν ζωντανά, να στηρίζουν την οικογένεια και τα χωριά τους. Και παρόλο που οι ευρείας κλίμακας αλλαγές σαρώνουν τη χώρα, στο στενό περιβάλλον τους ο ιστός του έθνους είναι ισχυρός».
«Έχεις κρατήσει κάποια μέρη για τον εαυτό σου, που δεν τα έβαλες στον οδηγό;». «Πο, ρε φίλε! Αυτή είναι η τεράστια ειρωνεία τού να είσαι εραστής των ταξιδιών και ταξιδιωτική συγγραφέας. Αν γράφεις για ένα μέρος, τότε φέρνεις κόσμο σε αυτό! Και, ναι, υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη που σαφώς σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να παραμείνουν αδημοσίευτα. Δεν θα τα χαρακτήριζα "μυστικά", αλλά που ο ταξιδιώτης θα πρέπει να κανει λίγη επιπλέον προσπάθεια για να τα βρει: να κερδίσει το δικαίωμα να τα βιώσει! Σχεδόν σε κάθε προορισμό που καλύπτω (Ελλάδα, Γαλλία, Ισλανδία) υπάρχουν πολύ ξεχωριστά μέρη στη φύση που κερδίζουν λίγη από τη δύναμή τους από την απομόνωση και το συναίσθημα του ανέπαφου. Στο βιβλίο ίσως να πω κάτι, ότι μια περιοχή έχει υπέροχους καταρράκτες, ας πούμε, αλλά σε μερικές –σπάνιες– περιπτώσεις δεν θα πω ακριβώς πώς να πας στον συγκεκριμένο καταρράκτη. Είναι η μικρή μου συλλογή από μυστικά μέρη».
«Μπορείς να μοιραστείς ένα τέτοιο μυστικό μέρος με το κοινό της LifΟ;». «Ω, όχι! Δεν μπορώ! Αλλά μερικές φορές είναι τόσο απλό, όσο το να γράφω για την Ύδρα, όπου ζω, και για συγκεκριμένες βόλτες στην ακτή. Δεν θα πω όμως στους αναγνώστες να σταματήσουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο για να απολαύσουν μια απίστευτη θέα που εμένα με κάνει να θέλω να κλάψω από χαρά. Θα πρέπει να ανακαλύψουν αυτό το μέρος μόνοι τους!».
Τα βιβλία της Alexis Averbuck κυκλοφορούν από τον Lonely Planet. www.lonelyplanet.com
www.alexisaverbuck.com
