Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ είναι μια γυναίκα 25 χρονών που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μηλιά Ιωαννίνων, ένα πανέμορφο ορεινό χωριό, το οποίο έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την αυθεντικότητά του, καθώς δεν έχει επηρεαστεί, ως τώρα τουλάχιστον, από την τουριστική ανάπτυξη του κοντινού Μετσόβου.
Έφυγε για σπουδές στη Σύρο, σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που είχε συνηθίσει, αλλά επέστρεψε ξανά στη Μηλιά ή Αμέρου, όπως την αποκαλούν οι ως επί το πλείστον Βλάχοι κάτοικοι του χωριού. Η ιστορία όμως που μοιράζεται μαζί μας δεν είναι η τυπική ιστορία «επιστροφής στο χωριό» που ίσως να σας έχει συνηθίσει η στήλη.
Αυτό γιατί την Αγάπη, τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση της ζωής της, δεν την ενθουσιάζει η ζωή στο χωριό. Για εκείνη τα αρνητικά είναι περισσότερα από τα θετικά. Παρ' όλα αυτά, η απόφασή της είναι πολύ συνειδητή και έχει έναν βασικό στόχο: να αφοσιωθεί στην ανάπτυξη της επιχειρηματικής της ιδέας.
Παρόλο που είναι δίπλα στο πολύ τουριστικό Μέτσοβο, το χωριό μας δεν είναι καθόλου τουριστικό, καθώς μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχαν οι ανάλογες υποδομές.
Σε μια πλαγιά της Βόρειας Πίνδου, λοιπόν, η Αγάπη διευθύνει μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση που μέσω του eshop της απευθύνεται σε όλη την Ελλάδα. Με τη βοήθεια της μητέρας της ετοιμάζει και στέλνει τις παραγγελίες, κάνει την έρευνα και επιλογή υφασμάτων, την έρευνα για δημιουργία ή/και αγορά νέων προϊόντων, το graphic design για τις συσκευασίες των προϊόντων, το web design, τη συντήρηση της ιστοσελίδας, τη φωτογράφιση των προϊόντων, το κόψιμο των υφασμάτων, την οργάνωση της αποθήκης, τη δημιουργία περιεχόμενου για τα social media κ.ά. Όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που δεν είναι ασυνήθιστο να πετύχεις μια αρκούδα στη βόλτα σου.
«Η Μηλέα ή Αμέρου, όπως την αποκαλούν στα βλάχικα, είναι ένα ορεινό χωριό σε υψόμετρο 1.160μ., περίπου 20 χλμ. έξω από το Μέτσοβο. Οι περισσότεροι από τους 300 κατοίκους του χωριού μιλούν τη βλάχικη διάλεκτο, η οποία δεν έχει γραφή, είναι μόνο προφορική. Έχει λατινικές ρίζες και θα έλεγα ότι μοιάζει σε έναν βαθμό με τα ιταλικά. Στα παλιά χρόνια, τα παιδιά μιλούσαν τα βλάχικα και μάθαιναν ελληνικά πρώτη φορά στο σχολείο. Ακόμα και τώρα τα παιδιά της ηλικίας μου καταλαβαίνουν βλάχικα, πολλοί τα μιλάνε κιόλας.
Το χωριό είναι χτισμένο στις πλαγιές της βόρειας Πίνδου, έχει παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια και καλντερίμια. Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με την ξυλεία, τη λαϊκή τέχνη και τα ζώα. Παρόλο που είναι δίπλα στο πολύ τουριστικό Μέτσοβο, το χωριό μας δεν είναι καθόλου τουριστικό, καθώς μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχαν οι ανάλογες υποδομές. Βέβαια, από φέτος άνοιξε μια νέα ταβέρνα και υπάρχουν και μερικές επιλογές διαμονής για όσους επιθυμούν να επισκεφθούν τη Μηλιά.
Η περιοχή στον κεντρικό δρόμο του χωριού, κοντά στο γήπεδο, λέγεται “χάνι” και εκεί παλιά είχε μια μηλιά, σημείο συνάντησης των κατοίκων που ήθελαν να κρυφτούν από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου. Από αυτό το δέντρο πήρε ονομάστηκε το χωριό μας, καθώς έλεγαν “πού θα συναντηθούμε; Στη Μηλιά”.
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν πήγαινα στο γυμνάσιο, θυμάμαι ότι τον χειμώνα είχε τόσο πολύ χιόνι που έκλειναν οι δρόμοι. Αν δεν το δεις, δεν μπορείς να καταλάβεις. Μιλάω για 1-2 μέτρα χιόνι. Βέβαια, αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτά που μου διηγείται η γιαγιά μου. Ο δάσκαλος, έλεγε, δεν μπορούσε να φύγει από το χωριό, το χιόνι ξεπερνούσε και τα 3 μέτρα.
Αν είσαι πολύ τυχερός ή και πολύ… άτυχος, μπορεί να συναντήσεις αρκούδα στον περίπατό σου, είτε μέσα στο χωριό είτε στα βουνά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κάτοικοι του χωριού ήρθαν αντιμέτωποι με μια αρκούδα. Fight or flight, σωστά;
Το πιο γνωστό σημείο του χωριού νομίζω πως είναι οι καταρράκτες Μπουλουβάρου. Τελευταία έχει γίνει το hot σημείο για τουρίστες και ντόπιους, καθώς ο δήμος έχει δημιουργήσει ένα μονοπάτι που βγάζει σε μέρος με απίστευτη θέα. Το καλοκαίρι μάλιστα μπορείς να απολαύσεις ένα παγωμένο μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά του καταρράκτη.
Είναι όμορφα να μεγαλώνεις μέσα στη φύση, αλλά υπάρχουν και αρνητικά. Δεν είχα ερεθίσματα για να ανακαλύψω τον κόσμο, για να ξεκινήσω κάτι καινούργιο που δεν είχα δει μέχρι τότε. Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις σε κλειστή κοινωνία. Νιώθω ότι πάντα το χωριό με κρατούσε πίσω στο θέμα της παρέας και της κοινωνικοποίησης, των εξωσχολικών δραστηριοτήτων και των χόμπι, ακόμα και του τρόπου σκέψης.
Το μεγαλύτερο αρνητικό είναι η έλλειψη κοινωνικής ζωής, που τον χειμώνα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Βέβαια, η ομορφιά του τόπου, ειδικά όταν χιονίζει, είναι απερίγραπτη. Στο κομμάτι της εργασίας είναι πολύ συγκεκριμένα τα επαγγέλματα που μπορείς να κάνεις για μείνεις μόνιμα στο χωριό. Τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν με ξυλεία/λαϊκή τέχνη και ζώα. Στα θετικά θα πω ότι η ζωή στη φύση είναι πολύ αναζωογονητική και το καλοκαίρι, που έρχονται συγχωριανοί απ' όλη την Ελλάδα και τον Καναδά, γεμίζει ζωή το χωριό, χαίρεσαι να βγαίνεις έξω. Δεν υπάρχει βιασύνη για τίποτα. Εδώ ο χρόνος κυλάει πιο αργά, υπάρχει λιγότερο άγχος, η διασκέδαση κοστίζει λιγότερο.
Παλιά, πριν ανοίξει η Εγνατία, ο δρόμος για τα Γιάννενα περνούσε έξω από το χωριό μας. Ερχόταν κόσμος περαστικός, είχε ζωή το χωριό. Ε, λοιπόν, αν άλλαζα κάτι, θα ήθελα να περνάει από το χωριό μας ο κεντρικός δρόμος, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα για περισσότερη ανάπτυξη και τουρισμό. Θα ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες, θα υπήρχε περισσότερη κοινωνική ζωή, δραστηριότητες, επιχειρήσεις και επαγγελματική αποκατάσταση για τους νέους του χωριού.
Τελειώνοντας το σχολείο εδώ, πήγα να σπουδάσω στη Σύρο, στο τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων. Εκεί έμεινα συνολικά επτά χρόνια και επισκεπτόμουν το χωριό μόνο στις γιορτές. Φέτος θα είναι ο πρώτος χειμώνας που θα περάσω στο χωριό, αφού έχω τελειώσει με τις σπουδές μου κι έχω επιστρέψει στο πατρικό μου.
Σίγουρα μου λείπει η φασαρία της πόλης, να βγαίνεις έξω και να βλέπεις κόσμο να πηγαίνει στις δουλειές του, χωρίς να τους νοιάζει ποιος είσαι, πού πας και τι κάνεις. Μου λείπει το να έχω πρόσβαση σε οποιαδήποτε μορφής διασκέδασης και εννοείται ότι μου λείπει ο χορός έξω σε social dancing, τα μαθήματα χορού, αυτή η χορευτική οικογένεια. Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφέρω πως μου λείπουν αφάνταστα οι φίλοι μου, που μένουν διάσπαρτα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Ουσιαστικά επέστρεψα για να αφοσιωθώ στην ανάπτυξη της επιχείρησής μου. Η “Twist it” έχει γίνει ο Νο1 προορισμός για χειροποίητα λαστιχάκια μαλλιών στην Ελλάδα. Βέβαια, εκτός από τα λαστιχάκια, έχουμε ξεκινήσει να μεγαλώνουμε την ποικιλία των προϊόντων μας, έχοντας πάντα στον νου την περιποίηση και ομορφιά των μαλλιών, με προϊόντα όπως σατέν μαξιλαροθήκες και διάφορα άλλα αξεσουάρ.
Η ιστορία της επιχείρησής μου ξεκινάει τον Μάρτιο του 2021. Αφετηρία της ήταν η δυσκολία εύρεσης του τέλειου scrunchie που να στηρίζει τα πυκνά και σγουρά μαλλιά μου αλλά ταυτόχρονα να είναι και μοδάτο. Μετά από πολλές ώρες δοκιμών σε σχέδια, μεγέθη και τρόπους ραψίματος, δημιούργησα τα πιο αφράτα και χαριτωμένα χειροποίητα scrunchies που προσφέρουν την τέλεια στήριξη και styling στα μαλλιά.
Είμαστε στο στάδιο που όλα περνάνε από τα χέρια μου – ευτυχώς έχω την υποστήριξη της μητέρας μου, Ελένης. Δημιούργησα μόνη μου το eshop και τα κανάλια στα social media, ετοιμάζω και στέλνω τις παραγγελίες, κάνω την έρευνα και επιλογή νέων υφασμάτων, έρευνα για δημιουργία ή/και αγορά νέων προϊόντων, graphic desgin για τις συσκευασίες των προϊόντων μας, web design, συντήρηση της ιστοσελίδας, φωτογράφιση των προϊόντων, κόψιμο υφασμάτων, οργάνωση αποθήκης, δημιουργία περιεχόμενου για τα social media κ.ά.
Το 2022 ξεκίνησα και ένα ερασιτεχνικό blog στην ιστοσελίδα μας, όπου μοιράζομαι συμβουλές και γνώσεις πάνω στην περιποίηση και την υγεία των μαλλιών. Είναι πολλή δουλειά, αλλά με γεμίζει το γεγονός ότι πηγαίνει τόσο καλά και η επιχείρηση αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς.
Για μένα η επιστροφή στο χωριό είναι “ειδικού σκοπού”, καθώς εδώ έχω την υποστήριξη που μου επιτρέπει να κυνηγήσω με όλες μου τις δυνάμεις το όνειρό μου. Είναι, λοιπόν, μια μεταβατική φάση, δεν βλέπω τον εαυτό μου να μένει μόνιμα εδώ. Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ. Αν στο μέλλον έκανα οικογένεια και ο σύντροφός μου ήθελε πάρα πολύ να ζήσει σε ένα τέτοιο μέρος, δεν θα έλεγα όχι.
Σε κάποιον που σκέφτεται μια ανάλογη κίνηση θα έλεγα πως το μεγαλύτερο μυστικό είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να μπορείς να απολαμβάνεις χρόνο μ' εσένα τον ίδιο. Αν δυσκολεύεσαι να κάνεις αυτό, τότε η επιστροφή στο χωριό δεν είναι καλή επιλογή. Θα υπάρξουν στιγμές που θα νιώθεις μοναξιά και για να μη δημιουργηθούν προβλήματα λόγω άγχους και κατάθλιψης θα πρέπει να μπορείς να περνάς καλά και μόνος σου. Η άλλη σκέψη μου είναι ότι αν υπάρχει αγάπη στη ζωή σου, όπου και να βρίσκεσαι, θα περνάς όμορφα. Ακόμα και στο χωριό, αν είσαι με τον άνθρωπό σου, πραγματικά όλα τα άλλα μοιάζουν λεπτομέρειες».
Στείλτε τις προτάσεις σας για τη στήλη «Γειτονιές της Ελλάδας» στο [email protected]
