Υπάρχει καλή μπουγάτσα στην Αθήνα;

Υπάρχει καλή μπουγάτσα στην Αθήνα; Facebook Twitter
17
Υπάρχει καλή μπουγάτσα στην Αθήνα; Facebook Twitter

Υπάρχει καλή μπουγάτσα στην Αθήνα;

O Θεσσαλονικιός θα σου πει όχι αλλά και ο ίδιος θα ομολογήσει πως και στην πόλη του, την καλή μπουγάτσα την ψάχνουν πια με το φανάρι, καθώς οι μαέστροι του είδους έχουν πια μετακομίσει στον Παράδεισο. Από το τουρκικό pogacha που σημαίνει ζύμη, η μπουγάτσα είναι πίτα που κυκλοφορεί σε εκδοχές με τυρί, με κρέμα, με σπανάκι, με κιμά αλλά και σκέτη πασπαλισμένη με κανονική ζάχαρη. Στη Βόρεια Ελλάδα τη σερβίρουν σε κομματάκια καθώς το φύλλο της ανοίγεται τεράστιο, στη νότια την φτιάχνουν σε φακελάκι που κόβεται στη μέση. Μαζί τους την έφεραν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και διέπρεψε στη Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες που παραδοσιακά φημίζονται για την καλύτερη μπουγάτσα. Ωστόσο η παράδοση ξεφτάει, η μπουγάτσα πια τις περισσότερες φορές είναι άλλη μια γλυκιά πίτα με βιομηχανικό, λιπαρό φύλλο τυρόπιτας με μαργαρίνη, που δεν ανοίγουν στο χέρι οι παλιοί μερακλήδες. Σχεδόν έχουμε ξεχάσει πως άλλο μπουγάτσα κι άλλο τυρόπιτα. Άλλο φύλλο η μια, εντελώς άλλο η άλλη. Οι φίλοι της, που την ξέρουν από παλιά, τσακώνονται για το ποια είναι η αυθεντική, αυτή με το φύλλο ή η άλλη με τη σφολιάτα. Σημασία ωστόσο δεν έχει. Καλές υπάρχουν και στις δύο οικογένειες και περί ορέξεως... μπόλικη άχνη και κανέλα on the top!

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Μιχαλακοπούλου 27, Χίλτον, 2109512200
Καθώς είναι στη γειτονιά μου, πολλές φορές έχω τελειώσει μαζί της μια νύχτα-ή μάλλον ξεκινήσει μια μέρα-στις 5 το πρωί. Χοντρό και σπιτικό το φύλλο, στο κάτω μέρος χάνει λίγο από την τραγανή γοητεία του, κρατώντας ωστόσο μια μνήμη θεσσαλωνικιώτικης μπουγάτσας με κρέμα φίνα χωρίς τον χοντρό κόκκο της παραδοσιακής σιμιγδαλένιας. Έρχεται κατεψυγμένη από τις Σέρρες για να ψηθεί στην πρωτεύουσα και μάλλον φαίνεται να κάνει καλή παρέα με το Μίλκο, γιατί οι περισσότεροι που την παίρνουν την παντρεύουν μαζί του.

ΒΟΣΠΟΡΟΣ

Φιλολάου 1, Καισαριανή, 2107010155
Αν κάτι την ξεχωρίζει από τις άλλες, είναι το βουτυρένιο άρωμα που σε υποδέχεται στην πρώτη μπουκιά. Το φύλλο κρατά το τραγανό του πρόσχημα στο επάνω πάτωμα, ξεχνιέται στο ισόγειο, κι αν χάσει λίγη από τη θερμοκρασία της σου αφήνει μια ιδέα δυσάρεστης λιπαρότητας στον ουρανίσκο. Καθόλου άσχημη, ωστόσο, με πολίτικη παράδοση και χειροποίητο φύλλο.

ΣΑΒΒΑΣ

Εθν. Αντιστάσεως 20, Χαλάνδρι, 2106800460
Με παράδοση από το 1950, όταν ο θείος από τον Πόντο άνοιξε το πρώτο του μπουγατσατζίδικο στη Θεσσαλονίκη. Φύλλο που θυμίζει έτοιμη πίτα, κρέμα με γεύση ολίγον ουδέτερη και μια επίγευση λιπαρότητας, για μια μπουγάτσα χωρίς εντάσεις, πασπαρτού για όλα τα γούστα.

ΜΑΜ

Πανεπιστημίου 34, 2103619830
Φύλλο ετοιματζίδικης πίτας, άνοστο και πανιασμένο, κρέμα σφιχτή χωρίς χαρακτήρα, μπουγάτσα που μεταφράζει σε αθηναϊκή διάλεκτο τη βορειοελλαδίτισσα μαμά της. Τελικά από το κλασικό δίπτυχο «ΜΑΜ-Μερακλήδες» του κέντρου, προτιμώ την τυρόπιτα του ΜΑΜ και τη μπουγάτσα στους Μερακλήδες.

ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

Πραξιτέλους 25, 2103225005
Τραγανό, χοντρό, χειροποίητο φύλλο, άγλυκη κρέμα με σιμιγδάλι και ριζάλευρο που παντρεύεται ιδανικά με την κανέλα και τη ζάχαρη άχνη, κομμένη αυθεντική σε τετραγωνάκια σε πιάτο-δισκάκι, ίσως η πιο αυθεντικά νόστιμη που έχω δοκιμάσει. Για να καταλάβεις, όταν έχω δουλειά στο κέντρο και-δεν-θέλω-να-ξέρω!, τη σκέφτομαι και παίρνω κουράγιο να μπω στο μετρό.

CRÈME ROYALE

Ελ. Βενιζέλου 136, Καλλιθέα, 2109512200
Λεπτό φύλλο που θυμίζει μπακλαβά, καθόλου τσιγκούνικη λεία και ανάλαφρη κρέμα που δεν θυμίζει την παραδοσιακή σιμιγδαλένια με τον κόκκο, θα την έλεγες και νέας γενιάς χωρίς να την προσβάλλεις, με άχνη και κανέλα και το φύλλο να ανοίγεται μπροστά σου-παρουσία του πελάτου! Μικρή νουβοτέ: άμα είσαι φίλος σου τη σερβίρουν περιχυμένη με σοκολατένια σος.

ΚΡΙΝΟΣ

Αιόλου 87, 2103216852
Ο Κρίνος διαχωρίζεται από τη Θεσσαλονικιώτικη παράδοση, φτιάχνει τη μπουγάτσα του τετράγωνη, δεν τη σφάζει σε κομματάκια αλλά σου τη σερβίρει ολόκληρη σαν τυρόπιτα, με φύλλο σφολιάτας. Υπερμπόλικη κρέμα, λεία και γλυκιά σε ένα σύνολο που πρέπει να καταναλώσεις καυτό και πάραυτα, γιατί λίγο να κρυώσει η σφολιάτα θα σε αφήσει με τα λιπαρά της στον ουρανίσκο.

ΤΟ ΧΡΥΣΟ

Ελ. Βενιζέλου 175, Κερατσίνι, 2104614212
Της σερραϊκής σχολής, φύλλο χοντρό, άρωμα από βούτυρο, γεμάτο με κρέμα σιμιγδαλένια, αφράτη και βελούδινη. Κλασικά πασπαλισμένο με κανέλα και άχνη.

Γεύση
17

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

11 σχόλια
Σήμερα βρήκα μπουγάτσα μόνο φύλλο, χωρίς γέμιση στη "Λωξάντρα" στο Π. Φάληρο, απέναντι από τον Αγ. Αλέξανδρο.Δεν το δοκίμασα (πήρα με κρέμα), απλά το λέω για όποιον ενδιαφέρεται.
Μα δεν συμπεριλάβατε τα Sante στην Καλλιθέα (το μεγάλο κοντά στο σταθμό και το μικρότερο κοντά στο ναό Αγ. Πάντων, από τα ελάχιστα (μαζί με το Σάββα) για τα οποία έχω ακούσει πολύ καλές κριτικές από (δύσκολους) Σαλονικιούς!
Την δεκαετία '60 και '70 θυμάμαι στην Δραπετσώνα έναν γέρο με ένα καροτσάκι που γύρναγε τις γειτονιές και πούλαγε μπουγάτσα που γινόταν ανάρπαστη. Την έκοβε σε κύβους και την έδινε σε χαρτί με κανέλα και χοντρή (κρυσταλλική) ζάχαρη και όχι άχνη. Βασικό χαρακτηριστικό της η έλλειψη κρέμας. Η γεύση της μου είχε μείνει και ποτέ δεν την ξανάφαγα έκτοτε μέχρι κανα δυο μήνες πριν που πήγα Θεσσαλονίκη. Εκεί, στην οδό Φράγκων 20, εντόπισα ένα μπουγατσοπωλείο που έμοιαζε αρκετά υποσχόμενο, το ΝΕΟΝ. Ρώτησα αν είχαν μπουγάτσα χωρίς κρέμα και μου είπαν πως είχαν. Και μάλιστα, την συγκεκριμένη την σερβίρουν με κρυσταλλική ζάχαρη!! Ήταν πράγματι εξαιρετική.Άρα, ναι... στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ακόμα καλή μπουγάτσα!
Σχεδόν έχουμε ξεχάσει πως άλλο μπουγάτσα κι άλλο τυρόπιτα. Άλλο φύλλο η μια, εντελώς άλλο η άλλη. Πηγή: www.lifo.grΑν μιλάμε για μπουγάτσα με τυρί, και όχι τις υπόλοιπες, αυτή την πρόταση δεν την καταλαβαίνω. Και η κουρού με άλλο φύλλο είναι από τη σφολιάτα και η ταψιού/ χωριάτικη το ίδιο. Όλες τυρόπιτες τις λέμε όμως. Και με φύλλο καταϊφι να την φτιάξεις πάλι τυρόπιτα θα την πεις. Τι κόλλημα είναι αυτό ειδικά με την μπουγάτσα;
Αν είναι άλλο η κουρού κι άλλο η τυρόπιτα, γιατί λέμε "τυρόπιτα κουρού"; Τα μπουρίτος με τυρί, όπως και η πίτσα, δεν είναι τυρόπιτες γιατί δεν είναι πίτες. Τυρόπιτα είναι κάθε πίτα με τυρί. Απλά υπάρχουν πολλά είδη τυρόπιτας, κι ένα από αυτά είναι η μπουγάτσα με το τυρί. Για την ονομασία που βγαίνει το φύλλο που λες, (αν και το σαλονικιώτικο "μπουγατσάν" δεν το έχει) δεν διαφωνώ. Αλλά όπως η χωριάτικη τυρόπιτα διαχωρίζεται από τις υπόλοιπες τυρόπιτες από το (χωριάτικο) φύλλο , η τυρόπιτα κουρού διαχωρίζεται από το φύλλο κουρού και η τυρόπιτα σφολιάτα διαχωρίζεται από το φύλλο σφολιάτας, έτσι και η μπουγάτσα διαχωρίζεται από το φύλλο μπουγάτσας. Δεν πάει να πει ότι δεν είναι τυρόπιτα.
Ας ξενησουμε απο τα βασικά. Σαφως και μπορεί ν υπάρξει πραδοσιακα καλη μπουγάτσα στην Αθήνα. Ολά ξεκινάνε απο το αλευρι . Η μπουγάτσα δουλευεται με άλευρα μπουγάτσας,οι μύλοι της Βορείου Ελλάδας τα εχουν, είναι ακριβότερα και γιαυτό πολλά εργαστήρια δεν δουλεύουν με αυτά,τα βούτηρα πρεπει να είναι καλής ποιότητας ώστε να μην αφήνει στο στόμα αίσθηση λιπαροτητας, τώρα ας περάσουμε στον μάστορα. Τα βασικά είναι να μην αφήνει "χοντραδια" στο φύλλο (πετιουνται τα περισσεύματα) ώστε οτάν ψηθεί να μην έχει συσσωρευμένη ζύμη στις άκρες(θα γίνει δυσπεπτη) και να απλώνει σωστα την γέμιση στο εσωτερικό ώστε όταν κόβεται να έχει ίση ζύμη και γέμιση σε ολά τα σημεία. Οποίος έχει φαει καλη μπουγάτσα εθιζεται ,η καλη μπουγάτσα είναι μια Πόλυ παρεξηγημένη gourmeδια.
Για να ξανακάνουμε την παραδοσιακή συζήτηση, η μπουγάτσα καθορίζεται από το φύλλο της. Το χοντρό φύλλο απαγορεύεται. Το φύλλο πρέπει να είναι χειροποίητο, όχι κατεψυγμένο, ιδιαίτερα ψιλό-τσιγαρόχαρτο και 12τυλιγμένο τουλάχιστον. Η ποιότητα του λαδιού (και ποσότητα) είναι αυτή που καθορίζει κατά πολύ την καλή μπουγάτσα. Η γέμιση, πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μην υποσκιάζει το φύλλο, άρα με αγνά υλικά και σε σχετικά μικρή ποσότητα. Σκοπός είναι να νιώθεις στο στόμα τα διπλωμένα φύλλα και όχι ζυμάρι. Με αυτή τη λογική, η μπουγάτσα που αναδεικνύει καλύτερα το φύλλο, είναι ίσως με κιμά. Όμως, οι γευστικές προτιμήσεις φέρνουν το τυρί και την κρέμα (με αυτή τη σειρά) στις πρώτες θέσεις.Είμαι από Καβάλα, θεωρώ ότι οι καλύτερες πόλεις για να φας μπουγάτσα μετά τις Σέρρες είναι η Κομοτηνή και η Δράμα. Στη Θεσσαλονίκη πρέπει να το ψάξεις, 9/10 είναι απογοήτευση. Στην Αθήνα, λυπάμαι που δεν μπορούν να καταλάβουν σε τι αναφέρομαι αλλά αυτό που φτιάχνουν (κρεμόπιτα), μερικές φορές πετυχημένη, πολύ μικρή σχέση έχει με μπουγάτσα.
το μπουγατσαν προκειται για ενα υβριδικο γλυκο διασταυρωση κρουασαν και μπουγατσας. Ουσιαστικα προκειται για ενα κρουασαν με την παραδοσιακη κρεμα της μπουγατσας και αχνη-κανελα. το ονομα του το πηρε απο αυτη τη διασταυρωση μπουγατσα κρουασαν
Αυτό λέω Sour-lou-lou, από τη μπουγάτσα πήραν την κρέμα και το θεωρούν ικανό συστατικό για να πουν ότι είναι ΚΑΙ μπουγάτσα. Με βάση το σκεπτικό του IIIatriΞ, που μπουγάτσα ΠΡΕΠΕΙ να έχει το συγκεκριμένο φύλλο, το όνομα θα έπρεπε να είναι Κρεμασάν ή κάτι τέτοιο.Και ακόμα περιμένω απάντηση γιατί η μπουγάτσα με τυρί δεν θεωρείται τυρόπιτα, ενώ η κουρού/σφολιάτα/με φύλλο καταϊφι/ φύλλο κρούστας είναι Όοοοολες τυρόπιτες. Τυρόπιτα λέμε ΟΛΕΣ τις πίτες με τυρί, ανεξαρτήτως φύλλου. Δεν είναι φυσικά όλες οι τυρόπιτες μπουγάτσα (όπως δεν είναι όλες κουρού) αλλά όλες οι μπουγάτσες με τυρί είναι τυρόπιτες...