Θα μαγειρεύατε για αγνώστους;

Θα μαγειρεύατε για αγνώστους; Facebook Twitter
5

Όποιος θέλει να γευτεί πραγματικά ντόπιες συνταγές στα ταξίδια του, πρέπει να ξέρει και ντόπιους. Το πιο αυθεντικό φαγητό κάθε χώρας δεν βρίσκεται μέσα στα εστιατόρια (ή σε λίγα, ή σε συνδυασμό πολλών), αλλά μέσα στις κουζίνες των ανθρώπων. Όμως δεν γίνεται να έχει κανείς φίλους παντού, ούτε φτάνουν τα λεφτά για πολλά εστιατόρια.

Αυτό σκέφτηκε και ο Guy Michlin σε μια επίσκεψή του στην Κρήτη, όπου γνώρισε μια οικογένεια και έφαγε σπιτικό κρητικό φαγητό. Η ποιότητα, οι γεύσεις, οι συμβουλές της οικογένειας για τις καλύτερες ταβέρνες και τα καλύτερα μπακάλικα, αλλά και η ανάλυσή τους για την ελληνική κρίση ήταν η πιο αξιομνημόνευτη εμπειρία του. «Ο καλύτερος τρόπος για να σπάσεις τη φούσκα στην οποία ζεις και να εμπλουτίσεις τη εμπειρία σου σε ένα μέρος, είναι να αλληλεπιδράσεις με ντόπιους μέσα στα σπίτια τους» γράφει στο σάιτ που δημιούργησε με αφορμή αυτή του την εμπειρία.

Το EatWith ξεκίνησε το 2012 από το Τελ Αβίβ και για την ώρα είναι διαθέσιμο σε ενδιαφερόμενους στο Ισραήλ και στην Ισπανία, ενώ βρίσκεται στη διαδικασία να βρει οικοδεσπότες στη Νέα Υόρκη. Οι τιμές για γεύματα στην Ισπανία κυμαίνονται από 8.50 – 44 ευρώ, ενώ προσφέρονται και επιπλέον υπηρεσίες, όπως μαθήματα. Η πλατφόρμα επιτρέπει σε υποψήφιους οικοδεσπότες να δηλώσουν συμμετοχή και στους «πελάτες» να αξιολογήσουν την εμπειρία τους.

Το δίκτυο που σχηματίζεται, φιλοδοξεί να φτάσει το couchsurfing και άλλα παρόμοια δίκτυα που σχηματίζονται από ανθρώπους που τολμούν να κάνουν το διαφορετικό και να εμπιστευτούν αγνώστους, γνωρίζοντας άλλους ανθρώπους ενώ παράλληλα εξοικονομούν χρήματα. Η Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα στον κατάλογο, αλλά αν παρουσιαστεί ενδιαφέρον, θα σχηματιστεί νέα ομάδα.

Εσείς, θα μαγειρεύατε για αγνώστους;

Γεύση
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Ρεμί / Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Ο κύριος Ρεμί πιστεύει πως όταν δοκιμάζεις κάτι που είχες καιρό στο μυαλό σου, συχνά απογοητεύεσαι. Εκτός κι αν πρόκειται για ένα ζυγούρι με χυλοπίτες που θα μπορούσε να τρώει και αποκλεισμένος με χιονοθύελλα σε βουνό, και να μην τον νοιάζει.
ΡΕΜΙ
Gimjang αλά ελληνικά

Γεύση / Έτσι γίνεται το κίμτσι. Η κορεάτικη κοινότητα μάς έμαθε τα μυστικά

Tο περασμένο Σάββατο, η Πρεσβεία της Κορέας προσκάλεσε 30 Έλληνες και Ελληνίδες να συμμετάσχουν σε ένα ιδιαίτερο πρότζεκτ αφιερωμένο στο κίμτσι, το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο σε συνεργασία με την κορεάτικη κοινότητα της Ελλάδας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

σχόλια

5 σχόλια
Πριν πολλά χρόνια σε μια επαρχιακή πόλη της Ηπείρου, ο πατέρας μου είχε σφάξει ένα αρνί και καθώς το προετοίμαζε περνά ένα ζευγάρι από Θεσσαλονίκη που είχε έρθει εκεί εκδρομή και του ζητάν να αγοράσουν κρέας.Ο πατέρας μου τους λέει :"Δεν έρχεστε αύριο σπίτι να το φάμε όλοι μαζί;" Αυτοί δέχτηκαν και διστακτικά ρώτησαν να φέρουν και τους κουμπάρους τους μαζί.... Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στους επισκέπτες μας ...Αφού φάγαμε , μπήκαμε όλοι στην κλούβα του πατέρα μου και μας έκανε τουρ στις γύρω περιοχές. Από τότε χτίστηκε πολύ καλή φιλία μαζί τους...Με βάση αυτή και άλλες πολλές παρόμοιες , ευχαρίστως θα μαγείρευα για αγνώστους...Αυτό που μας λείπει είναι το χτίσιμο ανθρωπίνων σχέσεων χωρίς ανταλάγματα... Γι΄αυτό είμαστε τόσο άδειοι...