Sani Gourmet Festival

Sani Gourmet Festival Facebook Twitter
0

11.5 Σάββατο

Μερικές σκέψεις και εικόνες από το φετινό Sani Gourmet Festival, στο οποίο πήγα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Η Χαλκιδική είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας. Πήγα πρώτη φορά. Μαγεία! Πράσινο, αμμόλοφοι με χρυσή άμμο, τιρκουάζ νερά. Άλλο από Κυκλάδες, αλλά το ίδιο όμορφο. Ίσως και καλύτερο / Η διοργάνωση του Sani Gourmet είναι μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα. Δεν είναι μόνο το Sani Resort που είναι από τα ομορφότερα μέρη που θα μπορούσες να πας, είναι και η ίδια η φιλοξενία, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η αρχοντιά. Μπράβο. Ευχαριστώ /Οι Έλληνες σεφ. Πόσο αισιόδοξα νέα έρχονται από τις κουζίνες τους; Πολλά. Το παλεύουν, το προσπαθούν, κυρίως το θέλουν, να φέρουν την ελληνική κουζίνα στο «σήμερα» της γαστρονομίας και είναι σίγουρο πως θα βρεθεί ο τρόπος / όσον αφορά το «σήμερα» της ελληνικής κουζίνας,  ίσως να πρέπει να κοιτάξουν προς άλλη κατεύθυνση / ίσως οι παγκόσμιες γαστρονομικές τάσεις να χρειάζονται μια μετατόπιση για να ταιριάξουν στα μεσογειακά υλικά / δεν ξέρω, ας δούμε πώς το κάνουν οι Ιταλοί / πάντως, γίνεται καλή δουλειά, δοκίμασα μερικά εξαίρετα πιάτα, με άριστη τεχνική /

Τα ελληνικά υλικά. Απίστευτα. Κρίταμα, ψάρια, ζυμωτά ψωμιά, κρέατα και λαχανικά. Απίστευτα. Δυνατά. Σταρ από μόνα τους. Δεν ήθελαν πολλά-πολλά / Τα ελληνικά κρασιά. Έστεκαν άψογα δίπλα στα πιάτα. Συμπλήρωναν τις γεύσεις όπως έπρεπε. Σκεφτόμουν απλώς πως τώρα είναι η στιγμή για μια απόλυτα συντονισμένη προσπάθεια.

Όχι μόνο για την ποιότητα των ελληνικών κρασιών αλλά και για το μάρκετινγκ. Τον τρόπο που πλασάρονται. Πώς θέλουμε να φαινόμαστε; Νεανικοί; Ποπ; Κλασικοί; Ελληνικοί φολκλόρ; Κάτι πρέπει να σκεφτούμε και να το κάνουμε συντονισμένα και δυναμικά / Γενικώς, όλη η φάση με την ελληνική δημιουργική κουζίνα θέλει μια σκέψη /

Πώς πλασάρεται η ελληνική σύγχρονη κουζίνα δίπλα στις άλλες; Πρέπει να αποκτήσει ένα προτέρημα που τώρα δεν είναι διακριτό. Ίσως ο τρόπος σερβιρίσματος; Ίσως ακόμα και η μαγκιά να λες πως είσαι απόλυτα απλός; Πάντως, και εδώ κάτι χρειάζεται.

Τα περισσότερα ελληνικά φαγητά στα οποία οι ταλαντούχοι μας σεφ επεμβαίνουν δημιουργικά είναι πιάτα τα οποία έχουμε συνδέσει όχι με εμπειρίες εστιατορίου αλλά με άλλα είδη τραπεζώματος. Οπότε, η μνήμη λειτουργεί κάπως ανασταλτικά τώρα, όταν έρχεται ένα πιάτο που έχεις συνδέσει με άλλου τύπου εμπειρία, στημένο σαν κάτι που είδες στη Γαλλία. Χρειάζεται μια σκηνοθεσία, κάτι να ξαναφέρει τον ενθουσιασμό πίσω στα εστιατόρια. Χρειάζεται μια τολμηρή ιδιοφυΐα να κάνει την αρχή /

Στα γλυκά έχουμε πρόβλημα. Πάντα είχαμε. Τι να λείπει; Μήπως θέλουμε κι άλλο ψάξιμο στην ελληνική ζαχαροπλαστική; Μήπως χρειάζεται να ξεχάσουμε κι εδώ τους πολλούς πειραματισμούς; Αλλά να ψάξουμε να βρούμε τα ανώτερα υλικά και να δούμε πώς θα διορθώσουμε όλες εκείνες τις κουτσουρεμένες συνταγές που μέσα στα χρόνια έκαναν τα ωραία ελληνικά γλυκά aliens /

Όμως, ένα είναι σίγουρο. Πως κάθε χρόνο όλο και πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την ξενομανία κι επικεντρωνόμαστε σε κάτι πιο εσωτερικό. Ίσως έτσι βρούμε την πραγματική μας δύναμη / Για όσους γράφουν και ασχολούνται με τη γαστρονομία έχω να πω πως είναι a great bunch. Και πέρα από αυτό, ακούγοντας για πρώτη φορά τη γνώμη τους για τα θέματά μας, διαπίστωσα πως την ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Τίποτα τυχαίο / Όλα γίνονται όπως πρέπει.

[Από τη στήλη ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ του Μιχάλη Μιχαήλ]

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ