Νεκταρίνι, το πασπαρτού του καλοκαιριού

Νεκταρίνι, το πασπαρτού του καλοκαιριού. Facebook Twitter
Στις μαρμελάδες αρωματίζει, στις σαλάτες στολίζει και ξινίζει ευχάριστα, αναβαθμίζει την παρουσίαση των απλών λεμονάτων κέικ.
0

Δεύτερη απόπειρα! Και φέτος προσπάθησαν να μπουν στο σπίτι μου. Κάθε καλοκαίρι οι επιτήδειοι περιμένουν να φύγω και, τσουπ, προσπαθούν να παραβιάσουν πόρτες, παντζούρια και κλειδαριές κάνοντας μεγάλες ζημιές. Προς τι; Το laptop ταξιδεύει πάντα μαζί μου, χρήματα δεν βαστώ στο σπίτι, κοσμήματα δεν φορώ, τα παιδιά μου ζουν αλλού, τα χεράκια μου και το μυαλό μου που μου επιτρέπουν να δουλεύω είναι εδώ, τι πολύτιμο έμεινε για να πάρετε;

Παλιά οι κλέφτες, μου είπε ο κλειδαράς που ήρθε να αλλάξει την κλειδαριά, είχαν ένα μαγικό κλειδί, το πασπαρτού, που άνοιγε τα πάντα: πόρτες, αυτοκίνητα, χρηματοκιβώτια (λέμε τώρα…). Οι κλειδαριές ήταν απλές και οι κλέφτες με ευκολία στόχευαν ένα σπίτι και άνοιγαν την πόρτα κύριοι, χωρίς να σπάνε κλειδαριές και τζάμια.

Η λέξη πασπαρτού με γοήτευε πάντα, είναι γαλλική (passepartout) και σημαίνει ό,τι περνάει/μπαίνει παντού. Έτσι και στην καλοκαιρινή κουζίνα μπορείς να πεις ότι η ντομάτα, η μελιτζάνα, η πιπεριά αλλά και, εν προκειμένω, το νεκταρίνι είναι πασπαρτού. Τα ψωνίζεις και τα μαγειρεύεις με 1.002 τρόπους, μπαίνουν παντού. Σάλτσες, γεμιστά, τηγανητά, ψητά, σε σαλάτες και αυγά καγιανά, με κρέας και ψάρι στη γάστρα, μπριάμ, μουσακά και παπουτσάκια στο φούρνο, στο τηγάνι, στο μπάρμπεκιου.

Το άρωμα που έχει το νεκταρίνι, όταν ωριμάζει στον χρόνο του στο δέντρο και όχι στα καφάσια, είναι μοναδικό. Δεν έχει, όπως τα ροδάκινα, χνουδωτή φλούδα και έτσι τρώγεται ευχάριστα σπίτι ή στην παραλία. Η στιλπνή του φλούδα είναι λεπτή και δεν σε ενοχλεί στα smoothies, χαρίζοντάς τους ωραίο άρωμα, σώμα και χρώμα.

Το άρωμα που έχει το νεκταρίνι, όταν ωριμάζει στον χρόνο του στο δέντρο και όχι στα καφάσια, είναι μοναδικό. Δεν έχει, όπως τα ροδάκινα, χνουδωτή φλούδα και έτσι τρώγεται ευχάριστα σπίτι ή στην παραλία. Η στιλπνή του φλούδα είναι λεπτή και δεν σε ενοχλεί στα smoothies, χαρίζοντάς τους ωραίο άρωμα, σώμα και χρώμα. Ταιριάζει μοναδικά με τη ρόκα αλλά περιέργως και με την ντομάτα. Τα περισσότερα τυριά το αγαπούν (με την ιταλική γκοργκοντζόλα έχουν έρωτα τρελό!).

Καραμελώνει όμορφα στο τηγάνι με λίγο βούτυρο, καστανή ζάχαρη και λίγο σιρόπι βανίλιας και έτσι στολίζει κρέπες, ολόλευκα αφράτα παντεσπάνια, παγωτά και κρύες κρέμες όπως η ιταλική πανακότα και στραγγιστά γιαουρτάκια για το πρωινό μας με μέλι και καρύδια. Στις μαρμελάδες αρωματίζει, στις σαλάτες στολίζει και ξινίζει ευχάριστα, αναβαθμίζει την παρουσίαση των απλών λεμονάτων κέικ.

Ε, δεν είναι καλοκαιρινό πασπαρτού το νεκταρίνι;

Νεκταρίνι, το πασπαρτού του καλοκαιριού. Facebook Twitter
Καραμελωμένα νεκταρίνια

Καραμελωμένα νεκταρίνια

Υλικά

Όσα νεκταρίνια θέλουμε (θα υπολογίσετε μισό για κάθε άτομο)

Μια κουταλίτσα φρέσκο βούτυρο

Λίγα αμύγδαλα φιλέ (κομμένα δηλαδή σε λεπτές φέτες, πωλούνται έτοιμα)

Λίγη ζάχαρη καστανή

Ελάχιστη κανέλα σε σκόνη

Λίγες σταγόνες λεμόνι

Παγωτό, σαντιγί ή γιαούρτι χτυπημένο με λίγο μέλι – προαιρετικά

Ένα αντικολλητικό τηγάνι ή μια ψησταριά ή το γκριλ του φούρνου μας ή μια καθαρή γωνία στο μπάρμπεκιου

Πώς το φτιάχνουμε;

Πλένουμε τα νεκταρίνια αλλά δεν τα ξεφλουδίζουμε.

Κόβουμε το κάθε νεκταρίνι στη μέση, όχι κάθετα αλλά γύρω από τον ισημερινό τους, ας πούμε, και τα χωρίζουμε σε δύο ημισφαίρια, το βόρειο και το νότιο. Το κρατάμε στη χούφτα μας και με το άλλο χέρι το στρίβουμε μαλακά να ξεκολλήσει από το άλλο μισό.

Σε ένα από τα δύο ημισφαίρια θα μείνει το κουκούτσι που πρέπει να το αφαιρέσουμε προσεκτικά με τη μύτη ενός μαχαιριού για να μη χαλάσει το σχήμα του μισού φρούτου.

Βάζουμε σε κάθε μισό φρούτο 1-2 σταγόνες λεμόνι και το πασπαλίζουμε με ελάχιστη ζάχαρη.

Ζεσταίνουμε καλά ένα αντικολλητικό τηγάνι, προσθέτουμε το βούτυρο και δυο λεπτά μετά ακουμπάμε τα νεκταρίνια ή τα βάζουμε στο γκριλ του φούρνου ή στην ψησταριά αλείφοντάς τα με το βούτυρο).

Αυτά τσουρουφλίζονται με την υψηλή θερμοκρασία και καραμελώνουν εκεί που τα κόψαμε.

Τα κρατάμε στο τηγάνι για 1-2 λεπτά και τα γυρίζουμε και λίγο από την άλλη πλευρά (εκεί που ήταν δηλαδή το κοτσάνι και η βάση του φρούτου).

Τα ακουμπάμε στο πιάτο σερβιρίσματος που το έχουμε πασπαλίσει με κανέλα και γεμίζουμε την τρύπα του κουκουτσιού με λίγο γιαούρτι χτυπημένο με μέλι, με σπασμένη μαρέγκα ή παγωτό βανίλια.

Πασπαλίζουμε το φρούτο και το πιάτο με λίγη ακόμα κανέλα και προσθέτουμε τα τραγανά καβουρντισμένα αμύγδαλα φιλέ.

Σερβίρουμε αμέσως.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ