Mε τι τρέφεται το απόλυτο Κακό; (μέρος 2ο)

Facebook Twitter
0

Το θέμα των γευστικών προτιμήσεων του Kim δεν είναι απλό κουτσομπολιό. Το ερώτημα είναι: γιατί κάποιος που αν θέλει μπορεί να ελέγξει τις πληροφορίες που κυκλοφορούν για τις διατροφικές του συνήθειες, όταν η χώρα του μαστίζεται από πείνα; Πρόκειται για αφέλεια; Για αδιαφορία; Η απάντηση που δίνει ο Jerrold Post, ένας ψυχίατρος που ήταν για χρόνια διευθυντής του τμήματος ανάλυσης της προσωπικότητας και πολιτικής συμπεριφοράς της CIA, λέει ότι η εμμονή του Kim με το καλύτερο φαγητό είναι κάτι που ο δικτάτορας καλλιεργεί. Αφενός με τις φήμες  τροφοδοτεί τον ναρκισσισμό του και αφετέρου πιστεύει πως έτσι συντηρεί την εικόνα ενός ανθρώπου που είναι σχεδόν Θεός, προορισμένος για τα πιο εκλεκτά φαγητά και ποτά.

Στον αντίποδα αυτής της πεποίθησης: ένας άλλος μεγάλος Κακός της ιστορίας

Αdolf Hitler

O Ηitler καταφέρνει να προκαλεί διαμάχες ακόμα και γι’αυτό το ζήτημα. Η πιο συνηθισμένη άποψη είναι ότι ήταν χορτοφάγος, ή ότι ήταν αρχικά χορτοφάγος για να το εγκαταλείψει αργότερα, ή ότι έγινε χορτοφάγος μετά το 1938, όταν η υγεία του άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα. Τα στοιχεία που υπάρχουν προς αυτή την κατεύθυνση είναι τα δικά του λόγια μέσω στενογραφημένων συζητήσεων που είχε με σε κλειστό κύκλο μεταξύ 1941 και 1944. Σε ένα απόσπασμα λέει:

«Το ξέρεις ότι ο Φύρερ σου είναι χορτοφάγος, και δεν τρώει κρέας εξαιτίας της γενικής του στάσης απέναντι στη ζωή και της αγάπης του για τον κόσμο των ζώων; Το ξέρεις ότι ο Φύρερ είναι ένας υποδειγματικός φίλος των ζώων και ακόμα και ως καγκελάριος δεν αποχωρίστηκε τα ζώα του που του κρατούσαν συντροφιά για χρόνια; Ο Φύρερ είναι αντίθετος σε οποιασδήποτε μορφής βίας απέναντι στα ζώα και είναι αποφασισμένος να τερματίσει αυτή την πρακτική.»

Πέρα από το ότι είναι εντελώς σουρεαλιστικός ο μονόλογος («γενική στάση απέναντι στη ζωή;») πλέον υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν ότι δεν ήταν και τόσο φανατικός χορτοφάγος ή ότι δεν ήταν και ποτέ. Εκτός από τους φανατικούς χορτοφάγους, οι οποίοι τρέμουν στην ιδέα ότι η ειρηνιστική τους άποψη υιοθετήθηκε από τον πιο διάσημο μαζικό δολοφόνο των τελευταίων ετών, υπάρχουν και μαρτυρίες σύγχρονες του Hitler ότι αν μη τι άλλο, που και που έτρωγε και ένα βαυαρικό λουκάνικο.

Ένας αντίπαλος της επικρατούσας άποψης είναι ο Alan Bullock, άγγλος ιστορικός ο οποίος ισχυρίζεται ότι αποκλείεται να είχε επιτρέψει ο Hitler μαγνητοσκοπημένες δηλώσεις και ότι τα στενογραφημένα κείμενα θα πέρασαν από λογοκρισία, αφήνοντας απ’ έξω τις (επιθετικές) παρανοϊκές δηλώσεις. Η σεφ Dione Lucas, η οποία δούλευε σε ένα ξενοδοχείο του Αμβούργου, έγραψε στο βιβλίο μαγειρικής που έγραψε το 1964 «δε θέλω να σας χαλάσω την όρεξη για γεμιστό περιστέρι, αλλά αυτό ήταν ένα από τα αγαπημένα φαγητά του κυρίου Ηitler.»

Ο Robert Payne, ο οποίος έγραψε μία βιογραφία του Hitler, υποστηρίζει μία άποψη που για μένα τουλάχιστον φαίνεται πιο ταιριαστή με τα υπόλοιπα που ξέρουμε για τη ζωή του. Λέει ότι η φήμη της χορτοφαγίας εξαπλώθηκε μαζί με τις φήμες ότι απείχε εντελώς από το κάπνισμα, το αλκοόλ και τις γυναίκες. Αλλά ήταν αυτό: φήμες. Φήμες που εξαπλώθηκαν ως μέρος της προπαγάνδας η οποία ήθελε να παρουσιάσει τον Αρχηγό ως μία ασκητική προσωπικότητα, η οποία δεν ξεγελιόταν από τις επίγειες απολαύσεις, ένα είδος αγίου ή ερημίτη, που ήταν αποφασισμένος και αποκλειστικά ταγμένος στο μέλλον της Γερμανίας. Είναι πολύ πιθανό να πειραματιζόταν με τη δίαιτά του από φόβο όταν άρχισε να αρρωσταίνει, ή ως τουλάχιστον «εκκεντρικός» άνθρωπος που δεν εμπιστευόταν κανέναν και φοβόταν πολύ το θάνατο, οπότε ίσως για χρόνια να απέφευγε το κρέας- πάντως δε νομίζω (και δεν το νομίζουν πολλοί ακόμα) ότι το έκανε για ηθικούς λόγους. Επίσης όλοι συμφωνούν ότι δεν κάπνιζε, αλλά έπινε μπύρα και κρασί, ακόμα είχε μεγάλη αδυναμία στα γλυκά με κρέμες, οπότε η εικόνα του ασκητή χαλάει έτσι κι αλλιώς, κρέας ή όχι.

Λέγεται ότι το τελευταίο του γεύμα πριν αυτοκτονήσει στο μπούνκερ ήταν πέστροφα σε σάλτσα βουτύρου, το οποίο ήταν και ένα από τα αγαπημένα του πιάτα.

 

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ