Ένα νέο μπαρ σερβίρει μπροστά από ένα άλλο μπαρ στην Πετράκη

Bar in front of a bar Facebook Twitter
Το Βar in front of the bar είναι αυτό που λέει το όνομά του, διαφέρει απ’ όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα, είναι ένα μαγαζί περίπτωση «something to talk to your therapist about», όπως μας προειδοποιεί στην πρόσοψή του. Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO
0

«Your ex was here yesterday», «future is unforgettable», «everything you’ve been told is a lie, including this», «people like you should drink with people like us», «we serve humans too»: Αυτά είναι τα μηνύματα που περνάνε στις led πινακίδες ενός νέου μπαρ που άνοιξε στον πεζόδρομο της Πετράκη, αλλά δεν στοχεύει να μείνει για πάντα εκεί.

Το Βar in front of the bar είναι αυτό που λέει το όνομά του, διαφέρει απ’ όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα, είναι ένα μαγαζί περίπτωση «something to talk to your therapist about», όπως μας προειδοποιεί στην πρόσοψή του. 

Έχοντας βρεθεί πίσω από διαφόρων ειδών μπάρες, από αυτές πεντάστερων ξενοδοχείων μέχρι πιο χαλαρές, δύο bartenders, οι Αλέξανδρος Τσελεπής και Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος, και ο Συμεών Παπανικολάου, όταν αποφάσισαν να κάνουν το πρώτο δικό τους μαγαζί σκέφτηκαν πως θέλουν να είναι κάθε μέρα κάποιοι άλλοι μέσα σε αυτό.

Πίσω από το Bar in front of the bar, το οποίο σχεδίασαν μαζί με τα γραφεία Saint of Athens και Dive Architects, στήνεται ένα άλλο μπαρ που θα έχει εντελώς διαφορετικό ύφος από αυτό που θα συναντήσετε τώρα.

Δεν γνωρίζουν άλλο μπαρ (στην Ευρώπη τουλάχιστον) που να σκέφτεται, να φτιάχνει και να σερβίρει καθημερινά διαφορετικά signature cocktails, αυτό κάνουν λοιπόν οι ίδιοι. Δεν αγοράζουν τίποτα, ούτε ένα σιρόπι, ούτε τους πουρέδες και τα bitters τους, ό,τι βάζουν στα ποτήρια μας φτιάχνεται από το μηδέν. Αρωματίζουν το τζιν μόνοι τους, όπως εκείνοι θέλουν για να το ταιριάξουν με ένα premium τόνικ.

Bar in front of a bar Facebook Twitter
Ουσιαστικά λειτουργούν όπως κάποια νέα εστιατόρια που αλλάζουν καθημερινά την κάρτα τους: χρησιμοποιούν μόνο φρέσκα υλικά και τα επεξεργάζονται με διάφορους τρόπους χωρίς να τους επικοινωνούν. Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Ουσιαστικά λειτουργούν όπως κάποια νέα εστιατόρια που αλλάζουν καθημερινά την κάρτα τους: χρησιμοποιούν μόνο φρέσκα υλικά και τα επεξεργάζονται με διάφορους τρόπους χωρίς να τους επικοινωνούν. Δεν θέλουν να σας κουράζουν με όσα κάνουν στο εργαστήριό τους, εκτός κι αν δείξετε ενδιαφέρον από μόνοι σας. Έχοντας zero waste φιλοσοφία αξιοποιούν όλα όσα αγοράζουν προσπαθώντας να μην πετάνε τίποτα. 

Στον κατάλογό τους θα βρείτε πάντα δύο κλασικά cocktails κι ένα ακόμα που μπορεί κάποτε να ήταν δημοφιλές αλλά με την πάροδο του χρόνου ξεχάστηκε. «Ένα πρόβλημα που έχουμε εντοπίσει στα cocktail bars είναι πως όσο και να αρέσουν στους bartenders τα κλασικά ποτά, μπορεί το service να μην τα γνωρίζει όλα, να μην ξέρει την ιστορία και τα συστατικά τους. Γράφοντας λοιπόν κάθε μέρα δύο από αυτά στο μενού και βάζοντας όλους να το δοκιμάσουν, εκπαιδευόμαστε και εμείς και το προσωπικό αλλά και το κοινό που μπορεί να ανακαλύψει μια νέα και παράλληλα διαχρονική γεύση» εξηγεί ο Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος. 

Bar in front of a bar Facebook Twitter
Μόλις το κρυφό μπαρ ολοκληρωθεί, το σημερινό concept θα μεταφερθεί κάπου αλλού. Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Έπειτα πατάνε πάνω σε γνωστές συνταγές και τις προσφέρουν με τις δικές τους πολύ ενδιαφέρουσες πινελιές και παραλλαγές. Για παράδειγμα, στο δικό τους Αmericano αξιοποιούν τον καφέ που συνήθως πετιέται από τις επαγγελματικές εσπρεσομηχανές, ενώ το Negroni που δοκιμάσαμε τη μέρα που τους επισκεφθήκαμε είχε μεσκάλ, τεκίλα, campari, φρέσκια ρίγανη και λιαστή ντομάτα.

Το Dry martini τους είχε τζιν, τσίπουρο, τυρφώδες ουίσκι και κρίταμο, ενώ σε ένα διαφορετικό French 75 ανέδειξαν το ραβέντι, μαζί με βότκα και ιταλικό προσέκο. Τι προάλλες σέρβιραν το Suzie Q, ήξεραν ότι θα τους επισκεφθούν κάποιοι φίλοι τους που προτιμούν ποτά με υψηλούς αλκοολικούς βαθμούς, οπότε δημιούργησαν για εκείνους ένα cocktail βασισμένο στην πρώτη αυθεντική συνταγή του Zombie και τ’ ονόμασαν έτσι από τη χαρακτηριστική γροθιά του Ρόκι Μαρτσιάνο που έστελνε τους αντιπάλους του στο καναβάτσο.  

Ο καφές τους από την Αιθιοπία, τα (πολύ ωραία) κρασιά από τον ελληνικό αμπελώνα, που προσφέρουν σε ποτήρι, οι μπίρες τους καθώς και οι δύο επιλογές σε γλυκά που φτιάχνονται από τον Μπάμπη Ζιντίλη του Σουit στο Παλαιό Φάληρο θα αλλάζουν συνέχεια, όπως συμβαίνει και με το προϊόν-ναυρχίδα τους.

Όσο για τη μουσική τους, συνήθως προτιμούν να κινούνται σε old school hip-hop ρυθμούς αλλά όπως δεν επιλέγουν ένα συγκεκριμένο στυλ ποτών, έτσι δεν είναι απόλυτοι και σε αυτή. 

Bar in front of a bar Facebook Twitter
Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Πίσω από το Bar in front of the bar, το οποίο σχεδίασαν μαζί με τα γραφεία Saint of Athens και Dive Architects, στήνεται ένα άλλο μπαρ που θα έχει εντελώς διαφορετικό ύφος από αυτό που θα συναντήσετε τώρα.

Ποιο είναι πλάνο για το pop-up της Πετράκη; «Ό,τι δεν υπάρχει πλάνο» απαντούν οι δημιουργοί του. Μόλις το κρυφό μπαρ ολοκληρωθεί, το σημερινό concept θα μεταφερθεί κάπου αλλού – κανείς δεν ξέρει ακόμα ούτε το πού, ούτε το πότε.

«Μας αρέσει πολύ η καθημερινή αλλαγή, μας βοηθάει να είμαστε συνέχεια δημιουργικοί, είναι ένας ζωντανός οργανισμός αυτό το μαγαζί. Είμαστε άνθρωποι που κινούμαστε αναλόγως με τη διάθεσή μας, αφήνουμε τα πράγματα να κυλήσουν. Είμαστε φλου γιατί έτσι θέλουμε να είμαστε». 

Bar in front of a bar Facebook Twitter
Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO
Bar in front of a bar Facebook Twitter
Φωτο: Γιώργος Αδάμος / LiFO

Bar in front of the bar, Πετράκη 1, Σύνταγμα

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η έξοδος της Αθήνας κατεβαίνει στα νησιά

Γεύση / Η Αθήνα της εστίασης κατεβαίνει στα νησιά

Επιτυχημένες ομάδες της πόλης μετακομίζουν φέτος στις Κυκλάδες και αναπτύσσουν νέες και πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες με ταϊλανδέζικο bar food, premium τεκίλες και tacos που ξεχωρίζουν, αναβαθμίζοντας το τοστ, βάζοντας την πίτσα σε παραδοσιακό ξυλόφουρνο, στήνοντας μπαρ-ωδή στα '80s.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ