Βαν Γκογκ: ο πεινασμένος καλλιτέχνης

Facebook Twitter
1


Στο άκουσμα του ονόματος «Βαν Γκογκ» το σχόλιο είναι «αυτός που έκοψε το αυτί του και το έστειλε σε μια πόρνη.» Είναι αλήθεια ότι ο ζωγράφος υπέφερε από αϋπνίες, πόνους στο στομάχι, ζαλάδες και πολλά άλλα προβλήματα, τα οποία περιέγραφε με πολλές λεπτομέρειες στον αδερφό του: δεδομένου ότι πέθανε σε νεαρή ηλικία και πράγματι, πέρασε μια ζωή πεινώντας, το πιθανότερο είναι ότι δεν ήταν απλά υποχόνδριος.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έπασχε από μια μορφή επιληψίας, άλλοι από μανιοκατάθλιψη, αυτό που λέγεται λιγότερο, είναι ότι ο Βαν Γκογκ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πεινώντας, και μάλιστα πολύ. Ο Jonathan Jones έχει ισχυριστεί ότι «δεν γίνεται σπουδαία τέχνη με γεμάτο στομάχι» και η λίστα με τους πεινασμένους καλλιτέχνες είναι ατελείωτη. Ο Miró παραδέχτηκε ανοιχτά ότι η πείνα ήταν η μούσα του: «Η πείνα ήταν πολύ καλή πηγή για παραισθήσεις. Για μεγάλες περιόδους καθόμουν και κοιτούσα τους άδειους τοίχους προσπαθώντας να αποτυπώσω τα σχήματα που έβλεπα στο χαρτί.»

Κάποτε έγραψε ότι σε διάστημα τεσσάρων ημερών έφαγε λίγες κόρες ψωμιού και 23 φλιτζάνια καφέ. Ψωμί και καφές αποτελούσαν τη βασική του διατροφή, που και που έτρωγε ένα κρεμμύδι ή ένα μικρό κομμάτι κρέας. Τις ημέρες που έτρωγε μόνο ψωμί το πιθανότερο είναι ότι έπαιρνε 1160 θερμίδες (ενώ χρειαζόταν 2800).

Το 1880 ο Βίνσεντ έγραψε στον αδερφό του: « Μη νομίζεις ότι ζω πλουσιοπάροχα εδώ στις Βρυξέλλες, το κυρίως μου φαγητό είναι ξερό ψωμί ή μερικές πατάτες ή κάστανα που πουλάνε στο δρόμο αλλά επειδή έχω ένα κάπως καλύτερο δωμάτιο και που και που μπορώ να φάω κάτι καλύτερο σε ένα εστιατόριο πιστεύω ότι θα τα καταφέρω καλά. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια πέρασαν πολύ δύσκολα.»


 

«Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι οι αϋπνίες, και ο γιατρός δεν το έχει αναφέρει, ούτε κι εγώ σ’ αυτόν. Το παλεύω μόνος μου.»


 

«Ανακάλυψα ότι η όρεξή μου έχει ρυθμιστεί έτσι και όταν έφτασαν τα λεφτά σου δεν μπορούσα πια να αντέξω το φαγητό.»


 

«Πιστεύω όλο και περισσότερο ότι ό,τι τρώμε επηρεάζει την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε εικόνες. Όταν το στομάχι μου με ενοχλεί εμποδίζει την επιτυχία της δουλειάς μου.»

 

(Όλες οι εικόνες είναι αυτοπροσωπογραφίες του Βαν Γκογκ)

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ανώνυμε 11.49 συγγνώμη κιόλας αλλά το σχόλιό σου είναι λίγο κουλό και άκυρο. Η τέχνη αυτού του ύψιστου επιπέδου απαιτεί πλήρη αφοσίωση. Αν ο Βίνσεντ δούλευε ολημερίς στα χωράφια ή στο εργοστάσιο για τον κάματο, δεν θα είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα τα αριστουργήματά του.