Βαν Γκογκ: ο πεινασμένος καλλιτέχνης

Facebook Twitter
1


Στο άκουσμα του ονόματος «Βαν Γκογκ» το σχόλιο είναι «αυτός που έκοψε το αυτί του και το έστειλε σε μια πόρνη.» Είναι αλήθεια ότι ο ζωγράφος υπέφερε από αϋπνίες, πόνους στο στομάχι, ζαλάδες και πολλά άλλα προβλήματα, τα οποία περιέγραφε με πολλές λεπτομέρειες στον αδερφό του: δεδομένου ότι πέθανε σε νεαρή ηλικία και πράγματι, πέρασε μια ζωή πεινώντας, το πιθανότερο είναι ότι δεν ήταν απλά υποχόνδριος.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έπασχε από μια μορφή επιληψίας, άλλοι από μανιοκατάθλιψη, αυτό που λέγεται λιγότερο, είναι ότι ο Βαν Γκογκ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πεινώντας, και μάλιστα πολύ. Ο Jonathan Jones έχει ισχυριστεί ότι «δεν γίνεται σπουδαία τέχνη με γεμάτο στομάχι» και η λίστα με τους πεινασμένους καλλιτέχνες είναι ατελείωτη. Ο Miró παραδέχτηκε ανοιχτά ότι η πείνα ήταν η μούσα του: «Η πείνα ήταν πολύ καλή πηγή για παραισθήσεις. Για μεγάλες περιόδους καθόμουν και κοιτούσα τους άδειους τοίχους προσπαθώντας να αποτυπώσω τα σχήματα που έβλεπα στο χαρτί.»

Κάποτε έγραψε ότι σε διάστημα τεσσάρων ημερών έφαγε λίγες κόρες ψωμιού και 23 φλιτζάνια καφέ. Ψωμί και καφές αποτελούσαν τη βασική του διατροφή, που και που έτρωγε ένα κρεμμύδι ή ένα μικρό κομμάτι κρέας. Τις ημέρες που έτρωγε μόνο ψωμί το πιθανότερο είναι ότι έπαιρνε 1160 θερμίδες (ενώ χρειαζόταν 2800).

Το 1880 ο Βίνσεντ έγραψε στον αδερφό του: « Μη νομίζεις ότι ζω πλουσιοπάροχα εδώ στις Βρυξέλλες, το κυρίως μου φαγητό είναι ξερό ψωμί ή μερικές πατάτες ή κάστανα που πουλάνε στο δρόμο αλλά επειδή έχω ένα κάπως καλύτερο δωμάτιο και που και που μπορώ να φάω κάτι καλύτερο σε ένα εστιατόριο πιστεύω ότι θα τα καταφέρω καλά. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια πέρασαν πολύ δύσκολα.»


 

«Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι οι αϋπνίες, και ο γιατρός δεν το έχει αναφέρει, ούτε κι εγώ σ’ αυτόν. Το παλεύω μόνος μου.»


 

«Ανακάλυψα ότι η όρεξή μου έχει ρυθμιστεί έτσι και όταν έφτασαν τα λεφτά σου δεν μπορούσα πια να αντέξω το φαγητό.»


 

«Πιστεύω όλο και περισσότερο ότι ό,τι τρώμε επηρεάζει την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε εικόνες. Όταν το στομάχι μου με ενοχλεί εμποδίζει την επιτυχία της δουλειάς μου.»

 

(Όλες οι εικόνες είναι αυτοπροσωπογραφίες του Βαν Γκογκ)

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ανώνυμε 11.49 συγγνώμη κιόλας αλλά το σχόλιό σου είναι λίγο κουλό και άκυρο. Η τέχνη αυτού του ύψιστου επιπέδου απαιτεί πλήρη αφοσίωση. Αν ο Βίνσεντ δούλευε ολημερίς στα χωράφια ή στο εργοστάσιο για τον κάματο, δεν θα είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα τα αριστουργήματά του.