"Το ότι ήσουν απλά ένας γελοίος επιδηξίας (sic) με φράτζα , ζωγραφιές στο σώμα του και ανωριμότητα κατώτερης και των πιστεύω του, το παραβλέπαμε... και σε καλή μας θέληση το συγχωρούσαμε... Το να χαιρετάς φασιστικά... ΡΕ ΤΙΠΟΤΕΝΙΕ ΞΕΥΤΙΛΑ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!' ' (πηγή) http://is.gd/D4Oww9
Με το ζόρι του ''συγχωρούν'' -- λέει-- που είναι επιδειξίας που έχει ''φράντζα'' και φοράει ''τατουάζ". Πρόσεξε τι γίνεται εδώ: η λαϊκή φωνή καταγγέλλει το νεο-ναζισμό σαν μια άσκηση ναρκισσισμού, μια μηχανή του στιλ (φράτζα, τατουάζ) που διαστρέφει την παράσταση της ανδρικότητας. Φασισμός εδώ είναι μια διαστρέβλωση της ηθικής εικόνας του φύλου μέσω του στιλ -- μια θεαματική εκτροπή του ανδρικού σώματος. O ναζιστικός χαιρετισμός επομένως συνιστά την απογείωση μιας σεξουαλικής μετάλλαξης.
Πρίν μερικούς έγραψα ένα κείμενο για τη σχέση χρυσής αυγής και ομοφυλοφιλίας. (Χρυσαυγίτικο πορνό)
Πολλοί ανέγνωσαν σε αυτό μια ακαδημαϊκή εκδοχή της κοινοτοπίας ''πίσω από κάθε χρυσαυγίτη κρύβεται ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος''.
Όμως το επιχείρημα ήταν διαφορετικό. Υποστήριξα ότι ένα συστατικό κομμάτι της χρυσής αυγής – κυρίως του αρχικού πυρήνα της – οικοδομούσε τη δημοφιλία του μέσα από μια υποδόρια γλώσσα παραβατικής σεξουαλικότητας – κατασκεύαζε μια πασαρέλα ερωτικής δύναμης – κατοχύρωνε ένα ύφος αυτό-επίδειξης.
Πρόκειται για ένα θέαμα που βασίζεται στη συγκίνηση, το μύθο και τη βία – ένα ιδίωμα νεολαιϊστικης κουλτούρας. Μια πρακτική αυτο-κινηματογράφησης ή αν θέλετε αυτο-αισθητικοποίησης.
Τα παραπάνω σχόλια των οπαδών της ΑΕΚ δείχνουν ευκρινώς πως αυτή η ανάγνωση είναι κτήμα πια μιας ευρύτερης λαϊκής συνείδησης – οι παραπάνω φοβικές φωνές περιγράφουν το φασίστα σαν ένα σεξουαλικά μεταλλαγμένο ον επειδή ακριβώς επιδεικνύει (την ομορφιά του) και αυτο-επιδεικνύεται. Αυτή η εξίσωση φράντζας και φασισμού μαρτυρά το σεξουαλικό συντηρητισμό που διαπερνά από άκρη σ' άκρη όλο το πλέγμα της πολιτικής κουλτούρας. Η ανδρικότητα και το τσαγανό υπακούει σε αυστηρούς, αδιάλλακτους και καταπιεστικούς κανόνες.
Νομίζω ότι είναι επιτακτικό να αντιστρέψουμε αυτήν την ρητορική: Στην πάλη σου ενάντια στη φρίκη, να μη ξεχνάς να διαλύεις όλα τα ΄ηθικά' και 'αισθητικά' δεδομένα για το φύλο σου, το πρόσωπο σου και τη σεξουαλικότητα σου. Να γιορτάζεις τους ρόλους που σου αρέσουν. Στο κρεβάτι σου να αφήνεις τα τατουάζ σου, το φασισμό σου και τη εξουσία σου ελεύθερα. Η ελευθερία στη σεξουαλική αυτο-έκφραση – στην στιλιστική αυτοπαρουσιάση– ή αλλιώς στη φαντασιακή κατασκευή του εγώ -- ίσως μια μέρα μας βοηθήσει να οικοδομήσομε ένα λεξιλόγιο πολιτικής εκτροπής απέναντι στο ναζισμό και στην κτηνωδία που μας περιβάλλει.
*Ο δρ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ασχολείται με το γράψιμο και τη perfomance. Δες περισσότερα από τα γραπτά του paranoid-fractal και στο postnubilablog
Για να το πούμε με απλά λόγια, επειδή η βλακεία δεν γνωρίζει σεξουαλικό προσανατολισμό, μια τέτοια σύνδεση μπορεί να οδηγήσει πολλά αγόρια στα γραφεία της Χρυσής Αυγής σε αναζήτηση συντρόφου υπό την κάλυψη μιας κοινής ιδεολογίας.
Να το προσέξετε αυτό, κύριε Παπαδόπουλε.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ. Λέω όμως ότι τόσο η ομοφυλοφιλία όσο και ο ναρκισσισμός – χαρακτηριστικά τα οποία καταδικάζονται από τη χρυσή αυγή και ενυπάρχουν στη χρυσή αυγή – πρέπει να από-ενοχοποιηθούν – να γίνουν εφαλτήρια για μια προοδευτική ανάγνωση της προλεταριακής κουλτούρας.
Γράφω το παραπάνω κείμενο για να τονίσω ότι πρέπει επιτέλους να απο-ενοχοποιήσουμε το ναρκισσισμό, τη φράντζα, το τατουάζ, την ομοφυλοφιλία και γενικώς οποιαδήποτε ‘’παραβατική’’ μορφή αυτο-παρουσίασης, ταυτότητας, προσώπου, φύλου. Όσο απλώς καταγγέλλουμε τους ναζί ως ‘προβληματικούς άνδρες (είτε αυτό σημαίνει φράντζα, είτε ομοφυλοφιλία, είτε και τα δύο), μιλάμε τη γλώσσα του εχθρού.
Δεν προκύπτει από πουθενά κάτι τέτοιο. Είτε σε αθλητή είτε σε οποιονδήποτε άλλον, η αισθητική εικόνα τατουάζ-φράντζα παραπέμπει σε ποζερά, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει, και έτσι νομίζω σχολιάζεται. Δεν έχει να κάνει με πρότυπο αθλητή. Παραβατική συμπεριφορά απέναντι στο ανδρικό ή και αθλητικό πρότυπο θα μπορούσε να θεωρηθεί η φούστα του Σισέ. Όχι το τατουάζ και η φράντζα. Άρα όλος ο συλλογισμός ξεκινάει σε λάθος βάση.
Αν θεωρήσουμε ότι οποιαδήποτε εικόνα σχολιάζεται αρνητικά αποτελεί αυτομάτως παραβατική συμπεριφορά έναντι του ανδρικού προτύπου, τότε θα πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι α) όλα συνδέονται με την ομοφυλοφιλία και β) όσοι εκφέρουν αυτές τις απόψεις μιλάνε τη χρυσαυγίτικη γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς το συμπέρασμα βγάζει κανείς διαβάζοντας αυτό το άρθρο, γι'αυτό και θεωρεί ότι είναι τραβηγμένο απ' τα μαλλιά.
Νομίζω οτι το τραβάς από τη φράντζα :) Όλη αυτή η συζήτηση είναι ενδιαφέρουσα, αλλά δε νομίζω πως υποστηρίζεται από τις συγκεκριμένες δηλώσεις των οπαδών. Από πότε η φράντζα, το τατουάζ και 'επίδειξη' είναι ισότιμα της ομοφυλοφιλίας;
Το "τατουάζ και φράντζα" για άλλον μπορεί να σημαίνει καγκουριά, για άλλον φτήνια, για άλλον έλλειψη αισθητικής, για άλλον μαγκιά, για άλλον ψευτομαγκιά, κ.ο.κ. Για τον συντάκτη και εσένα σημαίνει ομοφυλοφιλία. Είμαι σίγουρος ότι για αυτούς που έβγαλαν την ανακοίνωση σημαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό.
Το αστείο είναι ότι η αναγωγή αυτή δεν εξηγείται πουθενά μέσα στο κείμενο. Απλώς αναφέρεται ως η πιθανή προέκταση της "σεξουαλικής μετάλλαξης" που ξεκινάει από τη... φράντζα, λες και οποιαδήποτε σεξουαλική ή αισθητική παρέκκλιση είναι χαρακτηριστικό των ομοφυλόφιλων. Αν βέβαια η φράντζα μπορεί να θεωρηθεί παρέκκλιση.
Καλά είπε ο Γιώργος πιο πάνω ότι ο συντάκτης το τραβάει απ' τη φράντζα.
Με βάση το λεξιλόγιο των οπαδών της ΑΕΚ ένα αθλητής/ποδοσφαιριστής πρέπει να εκπληρώνει ένα ηθικό καθήκον το οποίο περιγράφεται εικονογραφικά και σωματικά. (δεν πρέπει να έχει φράτζα, δεν πρέπει να έχει τατουάζ, δεν πρέπει να είναι ωραιοπαθής). ο λόγος της ΑΕΚ προβάλλει ένα κανονιστικό πρότυπο για την εικόνα του άνδρα. Ο Κατίδης καταργεί τον τρόπο που πρέπει να είναι ένας άνδρας ή ένας αθλητής (με τον ίδιο τρόπο που θα το καταργούσε ένας ομοφυλόφιλος). Κατά μεγάλη ειρωνεία το σωστό πρότυπο άνδρα/αθλητή που σκιαγραφεί ο λόγος των οπαδών της ΑΕΚ θυμίζει τις απόψεις περί φύλου της Χρυσής Αυγής.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ. Λέω όμως ότι τόσο η ομοφυλοφιλία όσο και ο ναρκισσισμός – χαρακτηριστικά τα οποία καταδικάζονται από τη χρυσή αυγή και ενυπάρχουν στη χρυσή αυγή – πρέπει να από-ενοχοποιηθούν – να γίνουν εφαλτήρια για μια προοδευτική ανάγνωση της προλεταριακής κουλτούρας.
Γράφω το παραπάνω κείμενο για να τονίσω ότι πρέπει επιτέλους να απο-ενοχοποιήσουμε το ναρκισσισμό, τη φράντζα, το τατουάζ, την ομοφυλοφιλία και γενικώς οποιαδήποτε ‘’παραβατική’’ μορφή αυτο-παρουσίασης, ταυτότητας, προσώπου, φύλου. Όσο απλώς καταγγέλλουμε τους ναζί ως ‘προβληματικούς άνδρες (είτε αυτό σημαίνει φράντζα, είτε ομοφυλοφιλία, είτε και τα δύο), μιλάμε τη γλώσσα του εχθρού.
Το σχόλιο περι φραντζας και τατουάζ έγινε ξεκάθαρα για να καταδείξει έλλειψη σοβαρότητας, δεδομένου του γελοιου περιεχομένου κάποιων εκ των τατουάζ του ανρωποειδους περι ου ο λόγος. Μην ψάχνεις για φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Όχι ότι δεν χρησιμοποιείται ηλιθιωδώς ως βρισιά στα γήπεδα, αλλά εδώ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Μια φορά που δεν γράψανε τέτοιες ανοησίες και τους την λέμε κι από πάνω.
Και όχι, δεν θα σας συγχαρούμε για τη... γλωσσοπλαστική σας ευρηματικότητα.
Η ελληνική γλώσσα δεν χρειάζεται την ανύπαρκτη λέξη που επαναλαμβάνετε επιδεικτικά:
"ανδρικότητα" (!!!)
Διαθέτει τις λέξεις "αρρενωπότητα" και "ανδρισμός" γι' αυτό που θέλετε να εκφράσετε, μα και τις λέξεις "ανδρεία" και "αντριλίκι" για άλλες περιπτώσεις...
Έχω την εντύπωση πως αυτά (από μόνα τους) πιο πολύ θα υποδήλωναν ένα "φρικιό". Δηλαδή εκτροπή ψιλο αορίστως και γενικώς (αλήτης, looser, πρεζόνι, μέταλλο ή καγκουρώ).
Αλλά ο κύριος πώς τον λένε, προφανώς, "φρικιό" δεν είναι.
Μήπως ο συνδυασμός των ανωτέρω στοιχείων με την επίδειξη του -σε φέτες- σώματος, αλλά και με τον εν λόγω χαιρετισμό οδηγεί -εκ των υστέρων, πάντοτε- το νου σε μία τέτοια ροή σκέψης;
Απ΄την άλλη σκέφτομαι αυτό το έργο της Barbara Kruger, με τίτλο:
"Υou construct intricate rituals which allow you to touch the skin of other men"
http://1.bp.blogspot.com/-ZVFJqHAmtLA/UHzYxWQSCiI/AAAAAAAADos/jzk9rVtlbTo/s1600/youconstructintricaterituals.jpeg
σκέφτομαι και το ποδόσφαιρο γενικώς,...ιδρωμένα, καλλίγραμμα (με τα mainstream standards) σώματα, πανηγυρίζουν βγάζοντας τις μπλούζες τους και επιδεικνύοντας τα στήθη τους, αγκαλιάζονται, σηκώνουν ο ένας τον άλλον στον αέρα, κάνουν σαλαμάκια και το στριμωγμένο ανδρο-πλήθος στις κερκίδες παραληρεί.
Δεν υπάρχει επίδειξη εκεί; Ίχνος ναρκισσισμού; Δεν είναι κάτι που το απολαμβάνουν (στο μεγαλύτερο ποσοστό) οι άνδρες μεταξύ τους; Δεν είναι η νίκη καύλα; Και τι είδους καύλα είναι αυτή;
Άλλη σκέψη,
στον ναζισμό υπήρχε άφθονος χώρος για ντοπαριστικά φαλλοκρατικό ναρκισσισμό.
Δεν ήταν -προφανώς- ένα κατασκεύασμα δημιουργημένο από καταπιεσμένους gay (ή περήφανους gay) που απευθυνόταν σε καταπιεσμένους gay (ή περήφανους gay) ... ή straight άνδρες με σκοπό να τους κάνουν ολίγον τι gay, κάτι που άλλωστε είναι μέγας και τρανός φόβος (καιυπέρτατα κουραστικός, μάλιστα)
Ήταν, όμως, ένα κατασκεύασμα που φαίνεται όντως να καπηλεύτηκε, δυστυχώς έξυπνα, μια “καύλα” (με *πλατωνικά* ομοερωτικά στοιχεία) που *εν δυνάμει* έχουν λίγο πολύ όλοι.
Εκτός των άλλων ήταν μία ωδή στην *συγκεκριμένη* παράσταση του ανδρός που τον θέλει macho, θαυμαστή άλλων ανδρών, πατριαρχικό, 100% καρμπόν με τους άλλους, στρατό(καυλο), με δυνατό-όμορφο-υγειές σώμα, πρότυπο της ράτσας του, που -φυσικά- απορρίπτει τα περίεργα-«φαύλα» στοιχεία (αυτά τα στοιχεία, ως κίνδυνος, για την ναζί-κανονικότητα στη καλύτερη των περιπτώσεων διώχνονται, στην χειρότερη οδηγούνται στα στρατόπεδα), υμνεί την σταθερότητα και επιβλητικότητα του ν. κλασικισμού, είναι νικήτρια, πανηγυρική και βάζει άφθονα γκολ! Σ' αυτήν την παράσταση της «ιδανικής» αρρενωπότητας πέσαν με τα μούτρα οι (straight) άνδρες (γυναίκες και παιδιά).
Γι’ αυτό μου φαίνεται γελοίο (απ’ όποιο χώρο κι αν προέρχεται) το: «πίσω από κάθε χρυσαυγίτη κρύβεται ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος».
Όμως πώς είμαστε σίγουροι (μάλλον δεν είμαστε) ότι σ’ ένα κοινό που δεν έχει ξεκαθαρίσει πολύ βασικά πράγματα σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό {ας πούμε το ότι π.χ. ο gay δεν είναι γυναίκα ... και το να είσαι γυναίκα δεν (θα έπρεπε να) είναι καθόλου μειωτικό} πως δεν θα καταλάβουν ακριβώς αυτό: ότι η ομοφυλοφιλία συνδέεται άμεσα-έμμεσα-whatever με τη χ.α; Και συνεπώς ότι συνδέεται μ’ αυτήν είναι κατακριτέο ή ότι είναι ευφυές και ok να τους βρίζουμε ως αδερφές και γυναικούλες κ.λπ.
Πάλικαλά αφού δεν είδε και κρυφά μυνήματα στο κείμενο των ΑΕΚ-τζήδων για κατάργηση της Δημοκρατίας και πογκρόμ κατά ομοφυλόφιλων πάλι καλά! Δηλαδή αυτό που κατάλαβες εσύ από την ανακοίνωση των οργανωμένων αυτό ήταν;Το ενδεχόμενο να μιλούσαν για έναν ''άμπαλο''(δεν είμαι σε θέση να το κρίνω),που αντί να παίξει ποδόσφαιρο για το οποίο αυτοί οι μαλάκες που έβγαλαν την ανακοίνωση τον πληρώνουν,κάνει επίδειξη και έχει περάσει για πασαρέλα το χορτάρι δε σου πέρασε από το κεφάλι;
Το θετικο ειναι, οτι δεν αναφερθηκαν ρητα σε ομοφυλοφιλια (η κατηγορια οτι δεν ειναι αρκετα αντρας ειναι εκει ομως), καθως ξερουμε οτι ακομα και στο 2013 , η ομοφοβια διαπερναει ολους τους πολιτικους σχηματισμους και ολες τισ κοινωνικες ομαδες!!
Ειναι ενα θεμα που εχει παραμεληθει και σκοπιμα αποσιωπηθει..
Στα πλαίσια αυτής της από -ενοχοποίησης θα πρέπει επίσης να από- δαιμονοποιήσουμε και το φασισμό/ναζισμό ως σεξουαλικό φετιχισμό. Από- ενοχοποίησε τη βλακεία και την κτηνωδία στο κρεβάτι σου, για να μπορέσεις να την εκμηδενίσεις και στην πολιτική σου καθημερινότητα. Στα πλαίσια αυτής της από -ενοχοποίησης θα πρέπει επίσης να από- δαιμονοποιήσουμε και το φασισμό/ναζισμό ως σεξουαλικό φετιχισμό. Από- ενοχοποίησε τη βλακεία και την κτηνωδία στο κρεβάτι σου, για να μπορέσεις να την εκμηδενίσεις και στην πολιτική σου καθημερινότητα.
οτι ολοι εχουμε ενδομυχες/υποσυνεινηδητες ναζιστοφασιστικες/κτηνωδεις τασεις και οτι ειναι καλυτερα να τις εκφρασουμε στο κρεβατι παρα στην κοινωνια.
Κανετε την υποθεση οτι ολοι εχουν αυτες τις τασεις αλλα αμφιβαλλω (χωρις να εχω στοιχεια, η εκτιμηση μου).
Γι'αυτους που τις εχουν ομως, συμφωνω οτι προτιμοτερο ειναι να τις βγαζουν στο κρεβατι. Αρκει βεβαιως να βρουν καποιον/καποια με εξισου βαθια ψυχολογικα προβληματα.
Φυσικα υπαρχουν και αλλες λυσεις οπως η ψυχοθεραπεια.
Για να σας κατατοπισω παντως και να μην αναγκαζεστε να επαναλαμβανετε συνεχεια το ιδιο, οι περισσοτεροι εδω ενιστανται στο οτι κανετε ενα αυθαιρετο projection. Δηλαδη, οτι επειδη εχετε εσεις αυτες τις τασεις, πιστευετε οτι τις εχουν και ολοι οι αλλοι.
Eπίσης, στο 'Εichmann in Jerusalem' ένα από τα βασικά επιχειρήματα της Αρενδτ ήταν ότι δεν κατανοείς τον Nαζισμό και τα εγκλήματα του, αν τον θεωρείς ως ένα παθολογικό φαινόμενο. Κατά την Αrendt, η γλώσσα της παθολογίας (σεξουαλικής η άλλης) δεν επαρκεί για την ανάλυση του φαινομένου, γιατί υποκειμενοποιεί τις αιτίες, ούτε και μπορεί να εξηγήσει γιατί σε άλλες κοινωνίες όπου τέτοιες συμπεριφορές ακόμα και ομαδοποιημένες)υπάρχουν, αλλά δεν διαπρατονται τέτοιου είδους εγκλήματα. Το θέμα του γράφοντος, και τα στοιχεία που παραθέτει, αφορούν μόνο ένα περιορισμένο κοινό, όταν όμως επαγωγικως περνά σε συμπεράσματα που αφορούν ένα γενικότερο κοινωνικό φαινόμενο, η ανάλυση πάσχει.
Θα ήταν πιο ενδιαφέρον, κατ'εμε, αν το θέμα της έρευνας του γράφοντος επικεντρωνόταν σε εγγράμματους, πολιτισμένους, σεξουαλικά ψαγμένους πολίτες, που παρ'όλα αυτά είναι Χρυσαυγίτες. Ο Eichmann ούτε περιθώριο ήταν, ούτε macho αλήτης, ούτε αρρωστημένο 'εγώ' που έδερνε κόσμο στα πάρκα προς σεξουαλική ικανοποίηση, ήταν ένας πολιτισμένος γραφειοκράτης με κλασσική παιδεία και έφεση στη μουσική, δεν ήταν καν αντί-Σημίτης (δεν είχε υπογράψει την αντί-Σημιτική δήλωση του Ναζιστικού κόμματος, παρότι μέλος του), δηλαδή, καμία σχέση με τον απαίδευτο, άγριο, αντικοινονικό,ζωώδη Χρυσαυγίτη συνομιλητή του γράφοντος. Με βάση αυτές τις
διαπιστώσεις, προχώρησε η Αrendt προς την περίφημη διατύπωση, 'evil is banal'.