Τι τρώνε στο Facebook;

Facebook Twitter
1

 

Το δωρεάν φαγητό για τους υπαλλήλους της Facebook είναι γνωστό θέμα, αλλά τι τρώνε;

O σεφ στο εστιατόριο των κεντρικών γραφείων στο Palo Alto ήταν sous chef στη Google, (πριν από αυτό ήταν ο σεφ του Café de la Presse του San Francisc), ο οποίος φεύγοντας πήρε μαζί του άλλους έξι sous chef. Και στις δύο περιπτώσεις ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό του μενού. H ποιότητα είναι πολύ υψηλή και ανταγωνίζεται τα καλά εστιατόρια της περιοχής. Οι συνεντεύξεις των υποψήφιων εργαζομένων γίνονται στο μεσημεριανό φαγητό γιατί η εταιρία ξέρει ότι αυτό είναι ένα από τα πολύ βασικά τους χαρτιά προκειμένου να δελεάσουν τους καλύτερους.

 

Ποτέ δεν σερβίρεται ακριβώς το ίδιο μενού. Το φαγητό είναι σχεδιασμένο γύρω από παγκόσμια θέματα και δεν αλλάζει μόνο καθημερινά, αλλά και στη διάρκεια της ημέρας. Δεν υπάρχουν πλαστικά και χάρτινα πιάτα και ποτήρια. Κάθε μέρα σερβίρονται 2.300 γεύματα για 800 ανθρώπους σε εφτά καφετέριες και εστιατόρια. Εκτός από πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό, προσφέρονται σνακ χωρίς περιορισμό. Στις τουαλέτες υπάρχουν οδοντόβουρτσες και οδοντόπαστες και οι υπάλληλοι μπορούν να φέρουν και τους φίλους τους για φαγητό.

Το απόγευμα κάθε Παρασκευής υπάρχει happy hour με καρσί και μπίρα. Τις Πέμπτες συνεχίζεται μια παράδοση με νάτσος, η οποία ξεκίνησε από τους πρώτους υπαλλήλους του Facebook, μόνο που τότε ήταν απλώς νάτσος με τυρί. Τώρα είναι με κρέας, ή υποκατάστατα κρέατος, με φρέσκιες σάλτσες και γουακαμόλε.

Μεταξύ των δημοφιλών πιάτων είναι γαρίδες με μέλι και καρύδια, ινδικό κοτόπουλο με βούτυρο, μπουρίτος και σούσι. Ο Desimone λέει ότι οι υπάλληλοι του Facebook είναι πιο περιπετειώδεις από αυτούς της Google, και έχει καταφέρει να τους πείσει να φάνε αλιγάτορα και αγριογούρουνο. Επίσης, είναι πολύ τακτικοί: καθαρίζουν και μαζεύουν μόνοι τους την καφετέρια, χωρίς να παρατάνε ούτε μία χαρτοπετσέτα.

Και τέλος, υπάρχουν και τα βραβεία. Μερικοί τυχεροί κερδίζουν εξειδικευμένο γεύμα για δέκα άτομα. Ο τυχερός παίρνει αρχικά μια κάρτα και μπαλόνια, μετά λέει στον σεφ τι του αρέσει και τι όχι και μετά μαζί με άλλους εννιά απολαμβάνει ένα βραδινό με λινά τραπεζομάντηλα, καλά σερβίτσια, σερβιτόρους, ακόμα και amuse bouches.

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
Δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα "στην Ελλάδα δλδ είναι καλύτερα?" ή "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" που προτάσσουν κάποιοι σε όσους είναι (πραγματικά) κριτικοί απέναντι σε αυτό το μοντέλο εργασιακού χώρου. Αυτή η λογική είναι τελείως μίζερη. Πολύ ωραίες οι παροχές και κανείς δε λέει όχι. Και εμείς στο γραφείο έχουμε λιχουδιές, δωρεάν καφέδες κλπ. Πολύ φοβάμαι όμως οτι οι παροχές που έχεις σε αυτές τις μεγάλες εταιρίες δεν έρχονται "δωρεάν". Προφανώς και η λογική είναι να περνάς όλο και περισσότερες ώρες στη δουλειά. Ά και ένα πολύ ενδιαφέρον quora:http://www.quora.com/Working-at-Google-1/Whats-the-worst-part-about-working-at-Google