O τρίτος (και καλύτερος) δίσκος του Ευριπίδη Σαμπάτη είναι ένας ύμνος στην απώλεια και στα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει.

O τρίτος (και καλύτερος) δίσκος του Ευριπίδη Σαμπάτη είναι ένας ύμνος στην απώλεια και στα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει. Facebook Twitter
0
O τρίτος (και καλύτερος) δίσκος του Ευριπίδη Σαμπάτη είναι ένας ύμνος στην απώλεια και στα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει. Facebook Twitter
Με τρομάζουν οι αλλαγές όταν συμβαίνουν, ακόμα κι όταν καταλαβαίνω ότι είναι για καλό. Δυσκολεύομαι πολύ και να τις προκαλέσω και να τις συνηθίσω... Φωτό: Πάρις Ταβτιτιάν/ LIFO

Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχει γράψει ο Ευριπίδης Σαμπάτης έχει τίτλο «You 'll have to learn», «ένα κομμάτι που λέει ότι πρέπει να μάθεις να λες αντίο, να αφήνεις πίσω ό,τι σε κρατάει στάσιμο και να σαλπάρεις για νέα νησιά, κι ας μην ξέρεις αν στο μέρος που θα καταλήξεις θα περνάς υπέροχα ή αν θα είσαι ο μεθυσμένος στην ντίσκο του κρουαζιερόπλοιου». Είναι ένας γλυκόπικρος ύμνος για τα «αντίο» που σε κάνουν να χύσεις τόνους δάκρυα πάνω από χίλιες και μία μπίρες. «Το φαντάστηκα λίγο σαν μια ψυχική και πνευματική κρουαζιέρα» λέει ρουφώντας αθόρυβα το Bloody Mary του. «Νομίζω ότι με αντιπροσωπεύει πολύ ως κομμάτι, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πω αντίο, να αφήσω πίσω το σίγουρο. Με τρομάζουν οι αλλαγές όταν συμβαίνουν, ακόμα κι όταν καταλαβαίνω ότι είναι για καλό. Δυσκολεύομαι πολύ και να τις προκαλέσω και να τις συνηθίσω». «Σου αρέσει η ρουτίνα;». «Τη χρειάζομαι, δεν μου αρέσει, γιατί δεν αντέχω τη βαρεμάρα και να είναι όλα προγραμματισμένα. Έχω διαπιστώσει ότι είναι το μόνο που μπορεί να μου δώσει ψυχική ηρεμία και να με κάνει κάπως πιο παραγωγικό. Γι' αυτό και ξεκίνησα να κολυμπάω κάθε μέρα, για να έχω κάτι σταθερό. Από τότε που σταμάτησα τη δουλειά γραφείου η ζωή μου είναι μεν πολύ πιο ελεύθερη απ' ό,τι ήταν, αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω σαν καρυδότσουφλο στη θάλασσα».

Το ανθρώπινο γένος είμαστε τα πιο σκληρά όντα του πλανήτη, με μεγάλη διαφορά. Ο άνθρωπος γενικά είναι ένα βάναυσο πλάσμα.


Ο Ευριπίδης τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχει για έδρα του τη Βαρκελώνη, αλλά επιστρέφει συχνά στην Ελλάδα, με την πρώτη ευκαιρία. Αυτό το καλοκαίρι έμεινε εδώ τρεις ολόκληρους μήνες. «Νοσταλγώ την πατρίδα μου περισσότερο απ' ό,τι παλιότερα», λέει, «αν και έχω συνηθίσει, πια, να είμαι μακριά. Ιδανικά, θα ήθελα να περνάω μεγάλο μέρος της ζωής μου εδώ, χωρίς να σταματήσω να ζω και έξω. Έχω τον φόβο ότι αν έρθω και εγκατασταθώ εδώ, θα είναι το τέλος του ταξιδιού μου. Η Ελλάδα νομίζω ότι είναι μια μαύρη τρύπα. Πρώτον, γιατί βολευόμαστε να έχουμε τους παλιούς μας φίλους, την οικογένειά μας, τη ζωούλα μας και, δεύτερον, γιατί έχει μεγάλη κρίση. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο να φύγεις, αλλά σίγουρα το να μείνεις πίσω και να κάνεις κάτι δημιουργικό δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στην Ελλάδα και την παλεύουν και τους θεωρώ ήρωες – κάνουν πολύ σημαντικό έργο. Το θεωρώ αξιοθαύμαστο να παλεύεις χωρίς απολαβές σε έναν τομέα όπως η τέχνη».


Ο Ευριπίδης ζωγραφίζει, γράφει ιστορίες, αλλά, πάνω απ' όλα, γράφει όμορφη μουσική με στίχους πολύ προσωπικούς και ως Evripidis and his Tragedies έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ που τον έβαλαν στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Αυτήν τη στιγμή ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει την πιο φιλόδοξη δουλειά του, έναν δίσκο με πολλές συνεργασίες και συμμετοχές φίλων και ανθρώπων που θαυμάζει, όπως δύο μέλη των Magnetic Fields και η Sara P., που τραγουδάει δύο από τα κομμάτια. «O τίτλος του δίσκου είναι "Futile games in space and time" και έχει να κάνει λίγο με τη ματαιότητα» εξηγεί. «Είναι μια απαισιόδοξη άποψη, κατά μια έννοια. Βλέπω την ύπαρξη σαν ένα παιχνίδι με μια αρχή κι ένα τέλος – το υπόλοιπο δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Ο τρίτος δίσκος παντρεύει τις μινιμαλιστικές στιγμές του πρώτου με τον μαξιμαλισμό του δεύτερου, αλλά είναι πιο απαλός απ' οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι τώρα, έχει πέσει ο τόνος της φωνής. Κι έχει να κάνει με τα φαντάσματα, είτε αυτά είναι τα φαντάσματα της αγάπης είτε τα φαντάσματα των ανθρώπων που έχουν φύγει είτε είναι τα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει. Έχει μια αίσθηση ειδοποιημένης θλίψης που δεν είναι ένα φρένο για τη ζωή και τη δημιουργία, είναι η κινητήριος δύναμη με τη συνειδητοποίηση ότι η ύπαρξη είναι συνεχώς θλίψη και χαρά που εναλλάσσονται σε όλες τις διακυμάνσεις». Ανάμεσα στις σπαρακτικές μπαλάντες και τα όμορφα ποπ κομμάτια υπάρχει κι ένα κομμάτι με ελληνικό στίχο που λέει με τη Sara P. Το τραγούδι με τίτλο «Πόλη Φάντασμα» αναφέρεται σε μια πόλη στα όρια της κατάρρευσης που τη διασχίζει ένα ζευγάρι ερωτευμένων οι οποίοι, παρ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους και περιγράφονται με μεγάλη λεπτομέρεια, δεν σκέφτονται ούτε το αύριο ούτε το χθες. Ζουν για τη στιγμή που τους ανήκει, ενώ όλα γύρω τους καταρρέουν. «Μιλάει στην ουσία γι' αυτά που βλέπω στην Αθήνα» λέει ο Ευριπίδης. «Την άφησα μια πόλη σε άνθηση λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς, και μετά την ευημερία των '00s, που όλοι ήταν μέσα στα πάρτι και την τρέλα, κατάντησε η πόλη με τις πολύ ζοφερές εικόνες που μου περιέγραφαν στο τηλέφωνο οι φίλοι μου μετά το 2010. Έχω μια σχέση αγάπης-μίσους με αυτή την πόλη».

O τρίτος (και καλύτερος) δίσκος του Ευριπίδη Σαμπάτη είναι ένας ύμνος στην απώλεια και στα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει. Facebook Twitter
Το θεωρώ αξιοθαύμαστο να παλεύεις χωρίς απολαβές σε έναν τομέα όπως η τέχνη... Φωτό: Πάρις Ταβτιτιάν/ LIFO


Του ζητάω να σχολιάσει το info του που έχει βάλει στο bandcamp, όπου αναφέρει ότι στα τραγούδια του «οι νύχτες είναι στοιχειωμένες αναμνήσεις, η παιδική ηλικία άτακτη, οι μνήμες γλυκόπικρες και οι άντρες σκληροί». Τον ρωτάω ειδικά για την τελευταία φράση: «Είμαστε οι πιο σκληροί, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό» λέει. «Κι όταν λέω men, δεν εννοώ τους άντρες απαραίτητα, εννοώ το ανθρώπινο γένος. Είμαστε τα πιο σκληρά όντα του πλανήτη, με μεγάλη διαφορά. Μπορείς να πεις ότι οι άντρες είμαστε σκληροί ερωτικά, αλλά και ότι ο άνθρωπος γενικά είναι ένα βάναυσο πλάσμα. Διακρίνω και στον εαυτό μου πολλά στοιχεία της σκληρότητας, δεν με βγάζω απ' έξω. Έχω μια τάση να βγάζω κι έναν πολύ κακό εαυτό μερικές φορές».
«Ο έρωτας τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σου;». «Ο έρωτας είναι η πιο σημαντική πηγή έμπνευσης στη ζωή μου. Αν ακούσεις τα τραγούδια ένα-ένα, στον πιο μεγάλο βαθμό γι' αυτό μιλάνε. Δεν μπορώ να πω ότι τον έχω στερηθεί γενικά, τον έχω κυνηγήσει πολύ. Έχω αφήσει να με παρασύρει, να με αλλάξει, να με πλάσει, κι έχω γνωρίσει και κορυφές και φαράγγια. Είναι σίγουρα η κινητήριος δύναμη στη ζωή μου. Διυλίζεται μέσα από τη μουσική, μέσα από τη ζωγραφική, μέσα από αυτά που γράφω».


Μιλάμε πάλι για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και τον ρωτάω αν θα ψηφίσει. «Θα ψηφίσω», λέει, «αλλά δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτό. Μιλάω για πολιτική με τους φίλους μου, αλλά περισσότερο είμαι παθητικός ακροατής. Δεν θέλω να είμαι κάποιος που έχει πολύ έντονη γνώμη, όταν δεν έχει βαθιά γνώση. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Δεν θα ήθελα να πέσω στο ίδιο λάθος...».

O τρίτος (και καλύτερος) δίσκος του Ευριπίδη Σαμπάτη είναι ένας ύμνος στην απώλεια και στα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει. Facebook Twitter
Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο να φύγεις, αλλά σίγουρα το να μείνεις πίσω και να κάνεις κάτι δημιουργικό δεν είναι εύκολο... Φωτό: Πάρις Ταβτιτιάν/ LIFO

Ο δίσκος του «Futile games in space and time» θα κυκλοφορήσει σύντομα (στην Ελλάδα από την Inner Ear).


www.facebook.com/evripidiss

www.evripidisandhistragedies.com
http://www.evripidisandhistragedies.blog

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Νταϊάνα Ρος, η βασίλισσα της μουσικής 

Μουσική / Νταϊάνα Ρος: «Θέλει χρόνο και δουλειά για να γίνεις Diva, δεν είναι τόσο απλό»

Μια από τις πιο μεγάλες τραγουδίστριες του πλανήτη, η ακαταπόνητη ερμηνεύτρια που με τη μαγνητική της παρουσία μαγεύει το κοινό, είναι ένα φαινόμενο πιο ασυνήθιστο από όσο νομίζετε. Έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT