Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχει γράψει ο Ευριπίδης Σαμπάτης έχει τίτλο «You 'll have to learn», «ένα κομμάτι που λέει ότι πρέπει να μάθεις να λες αντίο, να αφήνεις πίσω ό,τι σε κρατάει στάσιμο και να σαλπάρεις για νέα νησιά, κι ας μην ξέρεις αν στο μέρος που θα καταλήξεις θα περνάς υπέροχα ή αν θα είσαι ο μεθυσμένος στην ντίσκο του κρουαζιερόπλοιου». Είναι ένας γλυκόπικρος ύμνος για τα «αντίο» που σε κάνουν να χύσεις τόνους δάκρυα πάνω από χίλιες και μία μπίρες. «Το φαντάστηκα λίγο σαν μια ψυχική και πνευματική κρουαζιέρα» λέει ρουφώντας αθόρυβα το Bloody Mary του. «Νομίζω ότι με αντιπροσωπεύει πολύ ως κομμάτι, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πω αντίο, να αφήσω πίσω το σίγουρο. Με τρομάζουν οι αλλαγές όταν συμβαίνουν, ακόμα κι όταν καταλαβαίνω ότι είναι για καλό. Δυσκολεύομαι πολύ και να τις προκαλέσω και να τις συνηθίσω». «Σου αρέσει η ρουτίνα;». «Τη χρειάζομαι, δεν μου αρέσει, γιατί δεν αντέχω τη βαρεμάρα και να είναι όλα προγραμματισμένα. Έχω διαπιστώσει ότι είναι το μόνο που μπορεί να μου δώσει ψυχική ηρεμία και να με κάνει κάπως πιο παραγωγικό. Γι' αυτό και ξεκίνησα να κολυμπάω κάθε μέρα, για να έχω κάτι σταθερό. Από τότε που σταμάτησα τη δουλειά γραφείου η ζωή μου είναι μεν πολύ πιο ελεύθερη απ' ό,τι ήταν, αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω σαν καρυδότσουφλο στη θάλασσα».
Το ανθρώπινο γένος είμαστε τα πιο σκληρά όντα του πλανήτη, με μεγάλη διαφορά. Ο άνθρωπος γενικά είναι ένα βάναυσο πλάσμα.
Ο Ευριπίδης τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχει για έδρα του τη Βαρκελώνη, αλλά επιστρέφει συχνά στην Ελλάδα, με την πρώτη ευκαιρία. Αυτό το καλοκαίρι έμεινε εδώ τρεις ολόκληρους μήνες. «Νοσταλγώ την πατρίδα μου περισσότερο απ' ό,τι παλιότερα», λέει, «αν και έχω συνηθίσει, πια, να είμαι μακριά. Ιδανικά, θα ήθελα να περνάω μεγάλο μέρος της ζωής μου εδώ, χωρίς να σταματήσω να ζω και έξω. Έχω τον φόβο ότι αν έρθω και εγκατασταθώ εδώ, θα είναι το τέλος του ταξιδιού μου. Η Ελλάδα νομίζω ότι είναι μια μαύρη τρύπα. Πρώτον, γιατί βολευόμαστε να έχουμε τους παλιούς μας φίλους, την οικογένειά μας, τη ζωούλα μας και, δεύτερον, γιατί έχει μεγάλη κρίση. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο να φύγεις, αλλά σίγουρα το να μείνεις πίσω και να κάνεις κάτι δημιουργικό δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στην Ελλάδα και την παλεύουν και τους θεωρώ ήρωες – κάνουν πολύ σημαντικό έργο. Το θεωρώ αξιοθαύμαστο να παλεύεις χωρίς απολαβές σε έναν τομέα όπως η τέχνη».
Ο Ευριπίδης ζωγραφίζει, γράφει ιστορίες, αλλά, πάνω απ' όλα, γράφει όμορφη μουσική με στίχους πολύ προσωπικούς και ως Evripidis and his Tragedies έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ που τον έβαλαν στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Αυτήν τη στιγμή ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει την πιο φιλόδοξη δουλειά του, έναν δίσκο με πολλές συνεργασίες και συμμετοχές φίλων και ανθρώπων που θαυμάζει, όπως δύο μέλη των Magnetic Fields και η Sara P., που τραγουδάει δύο από τα κομμάτια. «O τίτλος του δίσκου είναι "Futile games in space and time" και έχει να κάνει λίγο με τη ματαιότητα» εξηγεί. «Είναι μια απαισιόδοξη άποψη, κατά μια έννοια. Βλέπω την ύπαρξη σαν ένα παιχνίδι με μια αρχή κι ένα τέλος – το υπόλοιπο δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Ο τρίτος δίσκος παντρεύει τις μινιμαλιστικές στιγμές του πρώτου με τον μαξιμαλισμό του δεύτερου, αλλά είναι πιο απαλός απ' οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι τώρα, έχει πέσει ο τόνος της φωνής. Κι έχει να κάνει με τα φαντάσματα, είτε αυτά είναι τα φαντάσματα της αγάπης είτε τα φαντάσματα των ανθρώπων που έχουν φύγει είτε είναι τα όνειρα που ξεθυμαίνουν όταν ξημερώνει. Έχει μια αίσθηση ειδοποιημένης θλίψης που δεν είναι ένα φρένο για τη ζωή και τη δημιουργία, είναι η κινητήριος δύναμη με τη συνειδητοποίηση ότι η ύπαρξη είναι συνεχώς θλίψη και χαρά που εναλλάσσονται σε όλες τις διακυμάνσεις». Ανάμεσα στις σπαρακτικές μπαλάντες και τα όμορφα ποπ κομμάτια υπάρχει κι ένα κομμάτι με ελληνικό στίχο που λέει με τη Sara P. Το τραγούδι με τίτλο «Πόλη Φάντασμα» αναφέρεται σε μια πόλη στα όρια της κατάρρευσης που τη διασχίζει ένα ζευγάρι ερωτευμένων οι οποίοι, παρ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους και περιγράφονται με μεγάλη λεπτομέρεια, δεν σκέφτονται ούτε το αύριο ούτε το χθες. Ζουν για τη στιγμή που τους ανήκει, ενώ όλα γύρω τους καταρρέουν. «Μιλάει στην ουσία γι' αυτά που βλέπω στην Αθήνα» λέει ο Ευριπίδης. «Την άφησα μια πόλη σε άνθηση λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς, και μετά την ευημερία των '00s, που όλοι ήταν μέσα στα πάρτι και την τρέλα, κατάντησε η πόλη με τις πολύ ζοφερές εικόνες που μου περιέγραφαν στο τηλέφωνο οι φίλοι μου μετά το 2010. Έχω μια σχέση αγάπης-μίσους με αυτή την πόλη».
Του ζητάω να σχολιάσει το info του που έχει βάλει στο bandcamp, όπου αναφέρει ότι στα τραγούδια του «οι νύχτες είναι στοιχειωμένες αναμνήσεις, η παιδική ηλικία άτακτη, οι μνήμες γλυκόπικρες και οι άντρες σκληροί». Τον ρωτάω ειδικά για την τελευταία φράση: «Είμαστε οι πιο σκληροί, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό» λέει. «Κι όταν λέω men, δεν εννοώ τους άντρες απαραίτητα, εννοώ το ανθρώπινο γένος. Είμαστε τα πιο σκληρά όντα του πλανήτη, με μεγάλη διαφορά. Μπορείς να πεις ότι οι άντρες είμαστε σκληροί ερωτικά, αλλά και ότι ο άνθρωπος γενικά είναι ένα βάναυσο πλάσμα. Διακρίνω και στον εαυτό μου πολλά στοιχεία της σκληρότητας, δεν με βγάζω απ' έξω. Έχω μια τάση να βγάζω κι έναν πολύ κακό εαυτό μερικές φορές».
«Ο έρωτας τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σου;». «Ο έρωτας είναι η πιο σημαντική πηγή έμπνευσης στη ζωή μου. Αν ακούσεις τα τραγούδια ένα-ένα, στον πιο μεγάλο βαθμό γι' αυτό μιλάνε. Δεν μπορώ να πω ότι τον έχω στερηθεί γενικά, τον έχω κυνηγήσει πολύ. Έχω αφήσει να με παρασύρει, να με αλλάξει, να με πλάσει, κι έχω γνωρίσει και κορυφές και φαράγγια. Είναι σίγουρα η κινητήριος δύναμη στη ζωή μου. Διυλίζεται μέσα από τη μουσική, μέσα από τη ζωγραφική, μέσα από αυτά που γράφω».
Μιλάμε πάλι για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και τον ρωτάω αν θα ψηφίσει. «Θα ψηφίσω», λέει, «αλλά δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτό. Μιλάω για πολιτική με τους φίλους μου, αλλά περισσότερο είμαι παθητικός ακροατής. Δεν θέλω να είμαι κάποιος που έχει πολύ έντονη γνώμη, όταν δεν έχει βαθιά γνώση. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Δεν θα ήθελα να πέσω στο ίδιο λάθος...».
Ο δίσκος του «Futile games in space and time» θα κυκλοφορήσει σύντομα (στην Ελλάδα από την Inner Ear).
www.evripidisandhistragedies.com
http://www.evripidisandhistragedies.blog
![*[Ο κήπος] Από τον Πάνο Μιχαήλ](/icache/168/108/2/1390134_35148766_865190397011164_3019939209742909440_o_1.jpg)
