Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης δεν είναι πια η αναγεννησιακή φιγούρα με την αλογοουρά που γνωρίσαμε προ 20ετίας. Είναι ένας σύγχρονος Έλληνας κι αυτός με μία σοφία πλέον καταχωρημένη στα γκρίζα κοντοκουρεμένα μαλλιά του, ανανεωμένος, πάντα στις επάλξεις και με άποψη για το τραγούδι, τον στίχο και την ενορχήστρωση.
Με μια πρώτη ακρόαση, έστω αυτή την ομαδική που έγινε, τολμώ να πω πως πρόκειται για ακόμη μία εξαιρετική εργασία του Αλκίνοου Ιωαννίδη
Κι αν ο ρόλος του ήταν άχαρος κομματάκι στη χθεσινή δισκοπαρουσίαση στο στούντιο Sierra, ελέω ζωντανής ακρόασης του νέου CD του, ο ίδιος συνομίλησε με τους δημοσιογράφους και τοποθετήθηκε σε πολλά θέματα: στα της δισκογραφικής κατάρρευσης, της διανομής πλέον των CD ως promo εφημερίδων και του πόσο δύσκολο είναι για κάθε μουσικό να κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης - εν ολίγοις σε πράγματα γνωστά, στα οποία όμως οι απόψεις ενός τέτοιου καλλιτέχνη χρήζουν σημασίας!
Εκεί ήταν σύσσωμο το μουσικό επιτελείο του δίσκου: Ο ηχολήπτης Βαγγέλης Λάππας, το κουαρτέτο Los Tres Amigos (Μ. Παπαστάμου, Φ. Σιώτας, Γ. Καλούδης, Π. Μιχαηλίδης), αλλά και η Μαρία Φαραντούρη, η οποία ερμηνεύει μαζί του την απολαυστική ''Χατζιδακιάδα'' σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Η Φαραντούρη μάλιστα μίλησε με κολακευτικά λόγια για τον Αλκίνοο, ενθυμούμενη τη συνεργασία τους στο αφιέρωμα για τα 100 χρόνια του Γκάτσου το 2011 που οδήγησε και στην τωρινή ηχογράφηση. ''Υπήρξα ερωτευμένη μαζί του από δημιουργικής άποψης'' σχολίασε για να εισπράξει τη χιουμοριστική απάντηση του Αλκίνοου: ''Πρόσεξε, γιατί είναι εδώ κι η γυναίκα μου''!
Εν συνεχεία πρωταγωνίστησε η μουσική! Ακούστηκαν και τα 13 κομμάτια του CD με τον δημιουργό να δίνει πληροφορίες για την κατασκευή τους και το ηχητικό περίβλημα τους. Ιστορίες επίσης που δεν περιέχονται στο ένθετο της έκδοσης, όπως λόγου χάριν ότι το Μια χούφτα γη, ένα από τα καθαρόαιμα λαϊκά, γράφτηκε την επόμενη του θανάτου του Νίκου Παπάζογλου.
Με μια πρώτη ακρόαση, έστω αυτή την ομαδική που έγινε, τολμώ να πω πως πρόκειται για ακόμη μία εξαιρετική εργασία του Αλκίνοου Ιωαννίδη που συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά της δημιουργίας του: μπαλάντες, κοινωνικοπολιτικός στίχος, καλοδουλεμένες ενορχηστρώσεις, η τριβή του με την παραδοσιακή μουσική και το ρεμπέτικο. Ειδικά για το τελευταίο μας πληροφόρησε πως πέρασε τον τελευταίο καιρό ακούγοντας αποκλειστικά ρεμπέτικα. Και ίσως γι'αυτό η μοναδική - ας την πούμε - καινοτομία της ''Μικρής βαλίτσας'' του είναι η σύνθεση τεσσάρων αμιγώς λαϊκών τραγουδιών που φλερτάρουν με τη Σμύρνη, τη χρυσή δεκαετία 1955 - 65 και τη σχολή της Θεσσαλονίκης. 13 μεγάλα τραγούδια φορτωμένα σε μια ''Μικρή βαλίτσα'', τα οποία θα ακούσω προσεχτικά και θα γράψω σχετικά στη στήλη ΔΙΣΚΟΙ του LIFO.gr.
Δείτε περισσότερα
