Αν ξαναδώ πρόσκληση για live streaming, θα κλάψω

Αν ξαναδώ πρόσκληση για live streaming, θα κλάψω Facebook Twitter
Φωτ.: Getty Images/Ideal Image
0



«ΚΑΘΙΣΤΕ ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΑ ΚΑΙ
απολαύστε». Θέατρο, χορός, μουσική και συζητήσεις μέσω YouTube, Facebook και Zoom. Όμως δεν θέλω να κάθομαι αναπαυτικά, ενώ κάποια αφορολόγητη εταιρεία τεχνολογίας κερδοσκοπεί με τα δεδομένα μου και καταγράφει τις κινήσεις μου. Θέλω να κάθομαι ελεύθερη και ανεπιτήρητη μέχρι να πιαστεί η μέση μου σε κάποια εντελώς άβολη θέση απ’ αυτές που έχουν τα θέατρα του κέντρου. Δεν έχω πάντα την ενέργεια να προσποιούμαι ότι είναι φυσικό να βλέπεις χορό online. Δεν είναι. Δεν μιλάω για τις συζητήσεις απ’ τις οποίες δεν θυμάμαι τίποτα και οι οποίες δημιουργούν μια υποψία κοινωνικότητας στα μαντρωμένα υποκείμενα, που μετά τους την παίρνουν πίσω. Της συζήτησης δεν έπεται κάποια αληθινή ευκαιρία αλληλεπίδρασης, όπως συμβαίνει συνήθως στις ζωντανές συζητήσεις, αλλά η μίζερη ησυχία ενός ψόφιου δωματίου που ξαφνικά σιωπά, ενώ πριν είχε, υποτίθεται, «συνδεθεί» με 50 άτομα.

Ομολογώ ότι είδα ένα θέατρο σε live streaming. Το κενό μετά την παράσταση κόντεψε να με ρουφήξει. Μου έλειπε η ιεροτελεστία της μετάβασης σε έναν άλλο τόπο, η είσοδος στο ιερό της τέχνης, το άνοιγμα του εσωτερικού κόσμου στα ερεθίσματα και το κλείσιμό του, με την έξοδο απ’ το θέατρο και τη διαδρομή προς το σπίτι ‒ διαδικασία καθαρτική, που πάντα με αποφόρτιζε απ’ τα έντονα ερεθίσματα της παράστασης. Τώρα τα ερεθίσματα με ακολουθούν, αφού ξεκινάνε, κορυφώνονται και ξεθυμαίνουν στον ίδιο ακριβώς χώρο, το δωμάτιό μου. Τουλάχιστον, με όλο αυτό που μας βρήκε δεν θα ξοδεύομαι σε συζητήσεις με όσους λένε πως μεταβαίνουμε σε κάποια αποκλειστικά online ζωή. Ούτε καν. Κάποια πράγματα θα είναι online και μετά (π.χ. επαγγελματικές συνομιλίες) και άλλα θα είναι offline με μανία. Πιστεύουμε, αλήθεια, πως, όταν τελειώσει η φρίκη, ο κόσμος δεν θα ξεχυθεί στα κλαμπ, στα θέατρα και στα σινεμά; Νομίζω πως θα γλείφουμε τα νάτσος που θα πέφτουν στο πάτωμα.

Είναι άλλο πράγμα, για παράδειγμα, να απολαμβάνει κανείς κλασική ή τέκνο μουσική που παράγεται με υπολογιστές και άλλο να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι μια συναυλία μέσω YouTube έχει οποιαδήποτε σχέση με το να κάθεσαι στο Μέγαρο Μουσικής και να δονείσαι από τους ήχους της ορχήστρας..

Η τεχνολογία μπορεί να παραγάγει σπουδαία τέχνη. Και η τέχνη μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε τις ηθικές και κοινωνικές προκλήσεις που θέτει η τεχνολογία. Ωστόσο, αυτά τα κακοσκηνοθετημένα live streamings, σαν βεβιασμένες λύσεις ανάγκης λόγω Covid, σαν συλλογικές ψευδαισθήσεις που σκοπό έχουν να μας καθησυχάσουν δήθεν, σαν υποκατάστατα του αληθινού πράγματος, που όμως παραμένει το ζητούμενο, είναι κάτι άλλο. Είναι άλλο πράγμα, για παράδειγμα, να απολαμβάνει κανείς κλασική ή τέκνο μουσική που παράγεται με υπολογιστές και άλλο να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι μια συναυλία μέσω YouTube έχει οποιαδήποτε σχέση με το να κάθεσαι στο Μέγαρο Μουσικής και να δονείσαι από τους ήχους της ορχήστρας.

678 τεύχος-εξώφυλλο
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Όσο «παρακολουθούσα» το live streaming έπιασα τον εαυτό μου να τσατάρει και να τσεκάρει σχόλια (τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν σε στυλ «θέλουμε θέατρο και σινεμά στην επαρχία»). Αποσυντονιζόμουν. Περισσότερο κουραζόμουν, παρά καθάριζα εσωτερικά. Συνειδητοποίησα με ενάργεια την ανάγκη μου να συμμετέχω κι εγώ, σιωπηρά και μυστικιστικά σχεδόν, σε κάτι μαζί με άλλους.

Νομίζω ότι χρειαζόμαστε αυτά που μας λένε τα έργα τέχνης περισσότερο παρά ποτέ. Είναι υποκριτικό και γελοίο να κάνουμε πως μπορούμε χωρίς πνευματικές παρηγοριές. Όπως οι πιστοί κάθε θρησκείας έχουν ανάγκη τον εκκλησιασμό τους για να ζήσουν τη ζωή τους με τρόπο που βγάζει κάποιο στοιχειώδες νόημα, έτσι και όσοι συχνάζουν, με ειλικρίνεια και από ανάγκη, στους χώρους της τέχνης χρειάζονται την προσευχή τους. Και όπως το να παρακολουθεί κανείς τη λειτουργία της εκκλησίας μέσω τηλεόρασης είναι μίζερο και φτωχό, έτσι και το να βλέπει θέατρο έξω απ’ το θέατρο είναι μια αλλόκοτη εμπειρία αποξένωσης.

Στη χώρα που τόσο παινεύεται (και δικαίως) για τον πολιτισμό της, ο πολιτισμός δεν είναι προτεραιότητα. Οι κυβερνώντες θα πρέπει να αναζητήσουν ασφαλείς τρόπους πρόσβασης στον πολιτισμό, εγκαταλείποντας την ψευδαίσθηση ότι όλα γίνονται online. Δεν γίνονται. Και είναι ένα επιπλέον άγχος η μάχη με την ψευδαίσθηση ότι δήθεν γίνονται. Στο μικρό άνοιγμα του καλοκαιριού βρέθηκα στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Ήταν όμορφα και γαλήνια. Τηρούνταν οι αποστάσεις. Η κίνηση ελεγχόταν εύκολα. Κανείς δεν μιλούσε σε κανέναν, αλλά πλανιόταν μια μοιρασμένη αίσθηση ότι εκείνη η ώρα, μες στο μουσείο, μας έκανε καλό. Χρειαζόμαστε μια ανανέωση των αντοχών μας, προκειμένου ο κόσμος μετά την πανδημία να μη φαίνεται υπερβολικά τρομαχτικός. Ήδη η απάθεια που δείχνουμε μπροστά στον θάνατο και τον πόνο του υπονοεί το φοβερό, ότι η ευαισθησία μας στεγνώνει.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Αφόρητες συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας, εκμετάλλευση»: Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παλεύει για αλλαγή

Θέατρο / «Αφόρητες συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας, εκμετάλλευση»: Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παλεύει για αλλαγή

Οι ηθοποιοί Σπύρος Μπιμπίλας (πρόεδρος του ΣΕΗ), Άρης Λάσκος (γενικός γραμματέας) και οι κυρίες Τζένη Διαγούπη, Σάρα Γανωτή και Μυρτώ Γκόνη, μέλη του σωματείου, συζητούν για το έργο του σωματείου, τις διεκδικήσεις τους και τις πρόσφατες καταγγελίες για κακοποίηση.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ