Οι Παναγίες της Πατησίων

Οι Παναγίες της Πατησίων Facebook Twitter
«Ακριβή είσαι, κυρα-Ματούλα, στο σούπερ-μάρκετ τα πουλάνε μισή τιμή». Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΚΟΙΤΑ ΕΔΩ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Χώματα και φασαρία κάθε μέρα τρεις μήνες τώρα. Ούτε το γιοφύρι της Άρτας να χτίζανε. Αν δεν σκουπίσω τρεις φορές τη μέρα, θα πνιγούμε από τη σκόνη. Μέχρι να το κάνουν ξενοδοχείο, θα μου το ’χουν κλείσει το μαγαζί.

Πού να ’βλεπες πώς ήταν εδώ παλιά. Έχεις δει ποτέ απλώστρα με μπουγάδα πάνω στο πεζοδρόμιο; Εδώ, επί της Δροσοπούλου; Να θες να περάσεις και να πρέπει να σπρώξεις την απλώστρα. Μωρουδιακά, κολάν, φόρμες, εσώρουχα, όλα μαζί. Ήμασταν που ήμασταν σαν το Χονγκ Κονγκ στην Κυψέλη, δεν μας έφταναν οι μαύροι, δεν μας έφταναν οι Κινέζοι, δεν μας έφταναν οι Άραβες, ήρθαν και οι ξανθομπάμπουρες! Στο τέλος θα ζητάμε ειδική άδεια κυκλοφορίας για να μπούμε στην είσοδο της πολυκατοικίας μας. Κι εμείς σε ημιυπόγειο μεγαλώσαμε, στη Φωκίωνος μάλιστα, πάνω στον πεζόδρομο, αλλά δεν βγάζαμε την μπουγάδα στον δρόμο.

Ξέρεις ποια έμενε εκεί; Η Μαύρη Καλλονή! Η Λαουάλ. Με τον άντρα της τον Τζέρι και τρία μωρά. Νιγηριανοί. Καθημερινοί πελάτες. Για μπίρες και χύμα κρασί και πάντα μου επέστρεφαν και τα γυάλινα μπουκάλια.

Τι να έκανα, 14 χρονών παιδί, του τα ’δωσα βερεσέ, από το να το αφήσω να κολλήσει καμιά παλιοαρρώστια. Την επόμενη μέρα, ίδια ώρα, να σου πάλι ο Ηρακλής με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

Πριν από τρεις μήνες τούς βγάλανε από την τριώροφη. Να την έβλεπες το βράδυ, μετά τις έντεκα, πώς ανηφόριζε προς το πάρκο του Φιξ. Ξέρεις τι είναι εκεί; Θα τα μάθεις με τον καιρό, το μαγαζί αυτό έχει μέλλον. Άμα το κάνεις μπαρ, θα πιάσεις την καλή. Αλλά κοίτα να ξεστραβωθείς κι εσύ και οι συνέταιροί σου. Εδώ δεν είναι Βερολίνο. Να μάθετε τη γειτονιά όσο προλαβαίνετε. Δεν ξέρεις ότι εκεί κάνουν πιάτσα οι μαύρες; Από Γκάνα, από Νιγηρία, απ’ όπου.

Τον θυμάσαι τον Ηρακλή; Τον οικοδόμο, τον γιο της Αλβανίδας που είχε τον φούρνο στη Βικτώρια. Ήρθε μια νύχτα την ώρα που κατέβαζα ρολά.

«Κυρά Ματούλα, θέλω καπότες».

«Κι επειδή σε πιάσαν εσένα οι σηκωμάρες σου νυχτιάτικα, πρέπει να ξανανοίξω το μαγαζί;»

«Σε παρακαλώ, κυρα-Ματούλα, είναι επείγον» και έπεσε στα γόνατα.

Τι να κάνω, τον έβαλα να μου σηκώσει τα ρολά, γιατί έχω και τη δισκοκήλη, μπήκα μέσα, πήρα ένα πακέτο και του το ’δωσα.

«Σου φτάνουν τρία;»

Βάζει το χέρι στην τσέπη, τραβάει μια χούφτα κέρματα κι αρχίζει να μετράει εικοσάλεπτα, πενηντάλεπτα, μονόευρα.

«Πάρ’ τα τώρα», του λέω, «και περνάς αύριο».

«Κυρά Ματούλα, να σε ρωτήσω κάτι;»

Κοίτα να δεις, λέω, που θα με ρωτήσει πώς να βάλει την καπότα και θα τον διαολοστείλω.

«Μου φτάνουν τόσα για “γυναίκα”;»

«Βρε απαράδεκτε, εμένα βρήκες να ρωτήσεις πόσα παίρνει η πουτάνα; Τράβα ρώτα τον πατέρα σου».

«Πού να τον βρω στον Κορυδαλλό να τον ρωτήσω;»

«Ρώτα έναν άντρα, εμένα βρήκες; Άντε στο καλό, και πέρνα αύριο».

Τι να έκανα, 14 χρονών παιδί, του τα ’δωσα βερεσέ, από το να το αφήσω να κολλήσει καμιά παλιοαρρώστια. Την επόμενη μέρα, ίδια ώρα, να σου πάλι ο Ηρακλής με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Βγάζει ένα δεκάευρο και μου λέει:

«Ακριβή είσαι, κυρα-Ματούλα, στο σούπερ-μάρκετ τα πουλάνε μισή τιμή».

Άσ’ το, λέω από μέσα μου, μην τον ξεσυνερίζεσαι, μικρός είναι και δεν μπορεί να κουμαντάρει τα ντουζένια του.

«Με πέντε ευρώ στο πάρκο Φιξ έκανα και τη “δουλειά” μου, εσύ είσαι πιο ακριβή και απ’ τις πουτάνες».

«Βρε πανάθεμα το κεφάλι σου», του λέω.

«Σ’ τα χαρίζω και σε καλή μεριά, αλλά όχι και να με δουλεύεις ψιλό γαζί».

Κι όμως μου τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι, και μάλιστα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Πήγε στην πιάτσα, διάλεξε όποια ήθελε, της έδειξε τα φραγκοδίφραγκα, αλλά ήταν λίγα. Επέμενε αυτός, λέει, και τελικά τον πήρε μέσα στο παρκάκι. Στα όρθια και πίσω από τους θάμνους. Αλλά τον πήρε. Κι όταν ήρθε μια φιλενάδα της, δεν την έδιωξε, έπιασαν την κουβέντα μπροστά στον Ηρακλή. Κι αυτός απτόητος. Ασταμάτητος.

«Άντε βρε, σ’ τα κερνάω για να μην έχεις παράπονο, και να προσέχεις».

Βγαίνει ο Ηρακλής, μπαίνει μέσα η Λαουάλ με μια σακούλα γεμάτη μπουκάλια μπίρες, ένα μωρό στην αγκαλιά κι άλλα δύο να κρέμονται από τη ζακέτα της. Πάγωσε ο μικρός. Είχε κοκαλώσει και μας κοιτούσε έξω από την τζαμαρία.

Έτσι έμαθε τον έρωτα ο Ηρακλής, με καπότες βερεσέ και στα όρθια, και τώρα περνάει με τη μηχανάρα του και ούτε που γυρίζει να κοιτάξει. «Κατάλαβες, αγόρι μου; Δεν είσαι αγόρι; Α πα πα! Σε πέρασα για άντρα, κοπέλα μου».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ