Ο Μίκης Θεοδωράκης και η ύβρις των “ναι μεν αλλά”

Ο Μίκης Θεοδωράκης και η ύβρις των “ναι μεν αλλά” Facebook Twitter
GETTY
0

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΕΝΘΕΙ την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη και μερικοί, που νιώθουν αμήχανα με αυτό, ίσως επειδή για τους δικούς τους λόγους αρνούνταν να αναγνωρίσουν το μεγαλείο του όσο ζούσε, προσπαθούν, όχι με ευθύ τρόπο, να δικαιολογηθούν. Αν δεν ακούγονταν ως παραφωνίες αυτή την ώρα του θρήνου, ίσως και να μην έδινε σημασία κανείς. 

Αντί λοιπόν να υποκλιθούν στο μεγαλείο του Μίκη Θεοδωράκη και να τιμήσουν τον επιφανή νεκρό, έτσι όπως τα αρχαία ήθη και έθιμα σε αυτό τον τόπο, αλλά και σε κάθε άλλο πολιτισμό, από αιώνες επιβάλουν, ή έστω να σιωπήσουν αν δεν θέλουν να το κάνουν αυτό, εκείνοι μας ενημερώνουν, δήθεν μεγαλόθυμα, ότι είναι πρόθυμοι να συγχωρήσουν τις απόψεις και τις θέσεις του που δεν ενέκριναν. Καθώς επίσης και να μας υποδείξουν, κατά κάποιον τρόπο, τι να κρατήσουμε και τι όχι από τον Μίκη Θεοδωράκη. 

Πρόκειται για μικρούς ανθρώπους που προσπαθούν να χωρέσουν τον τεράστιο Μίκη στα δικά τους μέτρα και στην προκρούστεια κλίνη τους, μη αντιλαμβανόμενοι την ύβρη που διαπράττουν. Για τους μικρούς αυτούς ανθρώπους σημασία έχει η δική τους εμμονή και η δική τους δικαίωση, ακόμα και την ώρα που πενθούμε έναν τεράστιο καλλιτέχνη, που δεν χωράει πουθενά εκτός από το οικουμενικό έργο του. 

Ακούμε και διαβάζουμε κάποιους να του “συγχωρούν” ότι ήταν κομμουνιστής, αλλους να του “συγχωρούν” ότι “δεν ήταν καλός κομμουνιστής” (σαν αυτούς ας πούμε), ή ότι συνεργάστηκε με τη Νέα Δημοκρατία κάποτε, χωρίς να εξετάζουν φυσικά το πλαίσιο, τις συνθήκες, τα πως και τα γιατί.  Άλλοι πάλι, δήθεν γενναιόδωρα, λένε: ας παραβλέψουμε ότι διαφώνησε με το σχέδιο Ανάν, ότι εναντιώθηκε στα μνημόνια ή ότι ήταν πολύ πατριώτης και καταλήγουν στην προτροπή “ας τα ξεχάσουμε αυτά και ας κρατήσουμε τα άλλα”. 

Πρόκειται για μικρούς ανθρώπους που προσπαθούν να χωρέσουν τον τεράστιο Μίκη στα δικά τους μέτρα και στην προκρούστεια κλίνη τους, μη αντιλαμβανόμενοι την ύβρη που διαπράττουν. Για τους μικρούς αυτούς ανθρώπους σημασία έχει η δική τους εμμονή και η δική τους δικαίωση, ακόμα και την ώρα που πενθούμε έναν τεράστιο καλλιτέχνη, που δεν χωράει πουθενά εκτός από το οικουμενικό έργο του. 

Ας παραβλέψουμε δηλαδή αυτό που ήταν ο Μίκης, για να κρατήσουν ότι τους βολεύει, προκειμένου να τον φέρουν στα μέτρα τους. Αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει κανείς όσο ήταν ζωντανός, προσπαθούν κάποιοι να το κάνουν τώρα στο νεκρό Μίκη. Ούτε τώρα όμως θα το καταφέρουν. 

Συμβαίνει βέβαια συχνά αυτό με τους μεγάλους που δεν χωράνε στα μέτρα των μικρών. Και με τον Μάνο Χατζιδάκι (όπως και τον Σεφέρη, τον Γκάτσο, τον Ελύτη) τα ίδια έκαναν. Κάποιοι αριστεροί τον έβρισκαν “πολύ δεξιό”, κάποιοι δεξιοί “πολύ τολμηρό”, αλλά “τον συγχωρούσαν” κι αυτόν, επειδή ήταν μεγάλος συνθέτης. Ετσι και τώρα, άκαπνοι αναζητούν ψεγάδια στην πορεία του Μίκη, που ήταν παρών σε όλους τους αγώνες του προηγούμενου αιώνα, που πολέμησε, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε κι έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη του σε κάθε λαό που αγωνιζόταν. 

Οι σπουδαίοι και δημιουργικοί άνθρωποι όμως, έχουν την πραγματική γενναιοδωρία να αναγνωρίζουν το μεγαλείο του άλλου, πέρα από οποιαδήποτε αντίθεση ή διαφορά. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που υποκλίθηκαν στον Μίκη Θεοδωράκη ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Διονύσης Σαββόπουλος, χωρίς τα “ναι μεν αλλά” των μικρών ανθρώπων, που δεν θα σεβαστούν ούτε την ιδεολογία του, ούτε τους αγώνες του για την ενότητα των Ελλήνων, όπως ζήτησε στην επιστολή που έγραψε προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα. 

Παρά το πάθος, την υπερβολή και τον ζήλο που τον χαρακτήριζε, ο δημόσιος άνδρας Μίκης Θεοδωράκης δεν ήταν μία τοξική πολιτική προσωπικότητα, ούτε όταν τα τελευταία χρόνια μαχόταν ενάντια στο μνημόνιο, ή στη Συμφωνία των Πρεσπών. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και ήταν παθιασμένος πατριώτης, αλλά αγαπούσε και όλους τους λαούς και τους πολιτισμούς του κόσμου. Έγραψε, τραγούδησε, συμπαραστάθηκε σε κάθε λαό που αγωνιζόταν για ελευθερία, ανεξαρτησία, δικαιοσύνη. Προώθησε τη φιλία με τον τουρκικό λαό όσο κανένας άλλος, έδινε συναυλίες στα Σκόπια προωθώντας κι εκεί τη φιλία των δύο λαών. Συνέθεσε το ωραιότερο μουσικό έργο για το Ολοκαύτωμα που γράφτηκε ποτέ και συμπαραστεκόταν στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία. Αυτός ήταν ο Μίκης, που κάποιοι συκοφάντησαν ως εθνικιστή, χωρίς να έχουν να επιδείξουν ούτε κλάσμα από τον έμπρακτο διεθνισμό του. Ναι, αγαπούσε παράφορα την Ελλάδα αλλά έτσι ήταν ο Μίκης, αυθεντικός και παράφορος, όπως είπε και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Και ναι, είχε αντιφάσεις. Και λοιπόν; 

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη τον περιγράφει ίσως καλύτερα από όλους: “Ορμητικός, εμπνευσμένος και φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στο λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Άλλωστε, μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος”.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ