O αργός θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ

O αργός θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ Facebook Twitter
Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά έχει πεθάνει πολιτικά, σίγουρα με τη μορφή και τα χαρακτηριστικά που είχε την περίοδο κατά την οποία εκατομμύρια επένδυαν επάνω του. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ έχουμε γίνει θεατές μιας αργής, σχεδόν βασανιστικής για όσους επένδυσαν σε αυτό, αποσύνθεσης ενός κόμματος που βρέθηκε στην εξουσία σε μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της νεότερης ιστορίας της χώρας. Σχεδόν καθημερινά επιφανή στελέχη του, που λίγα μόλις χρόνια πριν είχαν νευραλγικές θέσεις εξουσίας και από αυτές επηρέαζαν τις ζωές μας, αποδεικνύονται πολύ κατώτερα των περιστάσεων, έχουν πάψει πια να μιλάνε πολιτικά και με επιχειρήματα και έχουν επιδοθεί σε έναν σκληρό μεταξύ τους προσωπικό ανταγωνισμό προκειμένου να καταφέρουν την εξόντωση του αντιπάλου με επίδικο κάποιες θέσεις εξουσίας.

Ο οποίος αντίπαλος, μάλιστα, δεν βρίσκεται εκτός αλλά εντός των τειχών, είτε επειδή τον άφησαν να μπει και κάποιοι τον καλοδέχτηκαν είτε επειδή βρίσκεται εκεί για χρόνια και θεωρεί εαυτόν έναν από τους ιδιοκτήτες του κόμματος. Ο ευτελισμός του κόμματος, προτελευταία πράξη του οποίου ήταν οι εκλογές για ανάδειξη συνέδρων, ολοκληρώνεται με την εκλογή αρχηγού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά έχει πεθάνει πολιτικά, σίγουρα με τη μορφή και τα χαρακτηριστικά που είχε την περίοδο κατά την οποία εκατομμύρια επένδυαν επάνω του, ελπίζοντας όχι απλά σε ανανέωσης της πολιτικής αλλά και στη δικαίωση της προσπάθειας εξάλειψης ή μείωσης, έστω, των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων που διευρύνονται συνεχώς. Το λεγόμενο «αριστερό πρόσημο» αποτέλεσε το εύκολο διαβατήριο για την επίτευξη του στόχου αναρρίχησης στην εξουσία.

Υπάρχουν πολλοί τώρα που εύλογα αναρωτιούνται πού θα πάνε όσοι πίστεψαν σε αυτά που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και αισθάνονται προδομένοι.

Άνοιξε εύκολα πόρτες και δημιουργούσε προσδοκίες σε μια δύσκολη εποχή κατά την οποία η πολιτική είχε απαξιωθεί σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό προσωπικό καριέρας είχε βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο γιατί η διαχείριση που είχε ακολουθήσει για δεκαετίες είχε οδηγήσει στην απόλυτη κοινωνική και οικονομική χρεωκοπία. Οι συνθήκες έμοιαζαν ιδανικές. Αλλά αυτοί που έσπευσαν να διαχειριστούν ελπίδες και προσδοκίες ήταν τραγικά ανεπαρκείς. Πέταξαν μια μοναδική ευκαιρία, από αυτές που σπάνια παρουσιάζονται στην πολιτική ζωή και ακόμα πιο σπάνια επαναλαμβάνονται.

Είτε κάποιος αποτιμήσει θετικά είτε αρνητικά τον χρόνο κατά τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή, σίγουρα η σχετικά σύντομη ιστορία του ως κόμματος εξουσίας θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον αντικείμενο μελέτης στα αμφιθέατρα, case study που ακούγεται και λέγεται συχνά. Από τη μελέτη αυτή δεν θα αναδεικνύονται μόνο οι παθογένειες της αριστεράς ή έστω κάποιων που χρησιμοποίησαν αριστερό πρόσημο αλλά και ενός μεγάλου μέρους του ίδιου του πολιτικού συστήματος το οποίο εμφανίζει έντονα στοιχεία μιας παρατεταμένης παρακμής.

Αν υπάρχει ωραίος, με την έννοια της αξιοπρέπειας, πολιτικός θάνατος ενός κόμματος, αυτός είναι ο ξαφνικός. Τον εφάρμοσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν με την έλευση του Στέφανου Κασσελάκη έφυγαν για να δημιουργήσουν τη Νέα Αριστερά. Γι’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πεθάνει και οι εξελίξεις που ακολούθησαν στην Κουμουνδούρου τούς δικαίωσαν. Ανεξάρτητα από το αν βρουν τον δρόμο τους πολιτικά και επιβιώσουν ή όχι, όταν είδαν ότι το κόμμα τους άρχισε να μεταλλάσσεται σε ένα απροσδιόριστο πολιτικό συνονθύλευμα με αλλοπρόσαλλο πολιτικό λόγο και αβέβαιο προσδιορισμό, που συχνά παρέπεμπε στον Τραμπ, έφυγαν και έσωσαν τουλάχιστον την πολιτική τους αξιοπρέπεια.

Όσοι παρέμειναν στην Κουμουνδούρου, για περίπου έναν χρόνο παρακολουθούσαν τον Κασσελάκη να δίνει σαφή δείγματα πολιτικής ανεπάρκειας και να μεταλλάσσει το κόμμα τους σε κάτι που παρέπεμπε σε προϊόν μεταπολιτικής, και τον στήριζαν· κάποιοι το έκαναν έστω με τη σιωπή τους. Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν για το προφανές: γιατί βρήκε έδαφος και ζωτικό χώρο ένας πολιτικά τυχάρπαστος και κέρδισε την ηγεσία του κόμματος που έλεγε πως ήταν αριστερό, ποιοι ήταν αυτοί που τον εξέλεξαν και πώς διαμόρφωσαν πολιτικά κριτήρια που τους οδήγησαν να επιλέξουν έναν άγνωστο για αρχηγό τους;

Υπάρχουν πολλοί τώρα που εύλογα αναρωτιούνται πού θα πάνε όσοι πίστεψαν σε αυτά που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και αισθάνονται προδομένοι. Η απάντηση έχει δοθεί εν μέρει από τα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων αναμετρήσεων: είτε πήγαν μαζικά σπίτι τους απογοητευμένοι είτε έφτασαν ένα πρωτοφανές για τη χώρα ποσοστό που αγγίζει το 20% και προσδιορίζεται πολιτικά κομμάτι στα δεξιά της δεξιάς. Αυτό το τελευταίο, που μοιάζει παράδοξο, παραπέμπει σε ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε στη Γαλλία αρκετά χρόνια πριν.

Εκατομμύρια άνθρωποι από τον κόσμο της εργασίας, ένα είδος προλεταριάτου της εποχής, μετακινήθηκαν από το άλλοτε πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας (και εν μέρει από το σοσιαλιστικό) προς το κόμμα του Λεπέν, αργότερα της Λεπέν. Ωστόσο αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία που συνδέεται και με τη λαϊκιστική προσέγγιση των μεγάλων θεμάτων της εποχής, με την αποϊδεολογικοποίηση των ιδεολογιών κ.ά.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ