Ένας θαμώνας των βιβλιοθηκών μάς μυεί στην αργή σκέψη

Ένας θαμώνας των βιβλιοθηκών μάς μυεί στην αργή σκέψη Facebook Twitter
Προκειμένου οι άνθρωποι να μη μελαγχολούν και να μην μπερδεύονται με πολλές απόψεις, στο Φαρενάιτ 451 τα βιβλία καίγονται και η ανάγνωση είναι παρανομία.
0

ΦΟΡΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΜΕ ανώδυνα δεδομένα [...] στο τέλος θα νιώσουν “φωστήρες” με τόση πληροφορία». Εντόπισα αυτόν τον ύμνο της αργής σκέψης στο μυθιστόρημα Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury (εκδόσεις Άγρα). Και σκεφτόμουν ότι δεν σκεφτόμαστε, μεταξύ άλλων επειδή πρέπει να αντιδρούμε διαρκώς και να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα με τις φατσούλες ή να παράγουμε/καταναλώνουμε εικόνες.

Λέει αλλού: «Και πολιτικά; Μονόστηλα, δύο φράσεις, ένας τίτλος! Κι έτσι, μέσα σε αυτή την παραζάλη, τα πάντα χάνονται! Βάλε το κεφάλι ενός ανθρώπου να γυρνάει τόσο γρήγορα μέσα σε αυτήν τη δίνη που τροφοδοτείται ανεξάντλητα [...] και θα δεις τότε πώς [...] αποδιώχνει όλες τις αχρείαστες χρονοβόρες σκέψεις!». Η αληθινή σκέψη είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Θέλει να κάνεις ατμόσφαιρα, σημειώσεις και υπογραμμίσεις, να στοχαστείς πάνω στα πράγματα, να βρίσκεσαι σε ένα σημείο όπου μέσα κι έξω έχεις ελευθερία ή, τουλάχιστον, την ψάχνεις. 

Ωστόσο, προκειμένου οι άνθρωποι να μη μελαγχολούν και να μην μπερδεύονται με πολλές απόψεις, στο Φαρενάιτ 451 τα βιβλία καίγονται και η ανάγνωση είναι παρανομία. Και σκεφτόμουν πόσο έχουμε συνηθίσει να μην ξεβολευόμαστε, να πατάμε ένα unfriend, delete και block σε όποια άποψη διαφέρει απ’ τη δική μας αλλά και να απαιτούμε τη σιωπή απ’ αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, o Ray Bradbury, ήταν ένας θαμώνας των βιβλιοθηκών. Κι αυτό εξηγεί τα πάντα. Η βιβλιοθήκη είναι ένα ανοιχτό ενδεχόμενο. Εκεί μέσα μπορεί να σε βρει το οτιδήποτε, δεν υπάρχουν σιγουριές. Μου ’ρθε στον νου ο ψυχοπαθής δολοφόνος της σειράς του Νέτφλιξ «You», ένας εκκεντρικός βιβλιόφιλος που απεχθάνεται τις τάσεις της εποχής μας και τους επιδεικτικά ψαγμένους αδιάβαστους influencers.

Και καθώς βυθιζόμουν στα σαγηνευτικά πλάνα με τον χαλαρωτικό φωτισμό, τις σκονισμένες βιβλιοθήκες και τα χοντρά, λαχταριστά βιβλία (που συνήθως πλαισιώνουν κάποια βίαιη σκηνή της σειράς), σκεφτόμουν ότι με την πανδημία μού έλειψε να πάω και να χαθώ με τις ώρες μέσα σε μια βιβλιοθήκη.

Στο «Φαρενάιτ 451» τα βιβλία καίγονται και η ανάγνωση είναι παρανομία. Και σκεφτόμουν πόσο έχουμε συνηθίσει να μην ξεβολευόμαστε, να πατάμε ένα unfriend, delete και block σε όποια άποψη διαφέρει απ’ τη δική μας αλλά και να απαιτούμε τη σιωπή απ’ αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε.

Οι δημόσιες βιβλιοθήκες είναι ο κατεξοχήν δημόσιος χώρος σκέψης στις πόλεις (μαζί με τα πανεπιστήμια). Εκεί συναντώνται αναγνώστες, άστεγοι, φοιτητές, ερευνητές, αργόσχολοι, συγγραφείς, διανοούμενοι, περίεργοι και καθηγήτριες πανεπιστημίου για να κάνουν τη δουλειά τους. Εκεί μπορείς να μάθεις, χωρίς να ξοδέψεις μισό ευρώ. Εκεί μπορείς ήσυχα ήσυχα να ψάξεις το οτιδήποτε, ενώ ταυτόχρονα ανατριχιάζεις και μόνο στην ιδέα των άπειρων δυνατοτήτων που ανοίγονται μπροστά σου. Μπορείς να πιάσεις και κουβέντα γι’ αυτά που μελετάς. Ή να πιεις έναν καφέ στο κυλικείο κι έτσι να δώσεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια να σκεφτεί. Αργά αργά. Χωρίς τον μόνιμο θόρυβο εικόνων, σχολίων και ειδήσεων.

Ο Bradbury έγραψε το Φαρενάιτ 451 σε βιβλιοθήκη. Δεν είχε λεφτά να νοικιάσει γραφείο. Και η βιβλιοθήκη ήταν ήσυχο μέρος. Συχνά οι θαμώνες των βιβλιοθηκών καταφεύγουν εκεί για να γλιτώσουν από κάτι (θόρυβο, βροχή, φασαριόζικο ή κακοποιητικό σπίτι).

«Ίσως τα βιβλία να μπορούν να μας βγάλουν λίγο από το καβούκι μας», λέει ο συγγραφέας του Φαρενάιτ 451. Στη δυστοπική κοινωνία που περιγράφει τα βιβλία καίγονται. Αλλά δεν χρειάζεται καν να καούν. Κανείς δεν τα διαβάζει έτσι κι αλλιώς. Οι ανθρωπιστικές σπουδές έχουν παρακμάσει και η τεχνολογία έχει τοποθετήσει μεγάλες, ζωηρές οθόνες στα σαλόνια των ανθρώπων, άρα ο καθένας κοιτάζει τη δουλειά του.

Οι δημόσιες βιβλιοθήκες είναι η απόσχιση απ’ αυτό ακριβώς το καβούκι που έχει φθείρει τις δημοκρατίες μας, τις ζωές μας κι εμάς τους ίδιους. Διάφορες βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο τραβούν πλέον την προσοχή. Με την κατασκευή τους (όμορφα κτίρια, σύγχρονη αρχιτεκτονική, σπουδαία θέα) και τα προγράμματά τους.

Γενικώς, οι σύγχρονες βιβλιοθήκες επιχειρούν να στεγάσουν όχι μόνο βιβλία αλλά και ένα μέρος της ζωής της γύρω κοινωνίας, τους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους που καταλήγουν στις βιβλιοθήκες. Όσους ψάχνουν καταφύγιο και όσους καλλιεργούν το γούστο τους χωρίς χρήματα. Όσους παρασύρθηκαν στα αναγνωστήρια από κάποιο βιβλιοφάγο φλερτ και όσους ερευνούν κάτι.

Αυτό το ετερόκλητο πλήθος, μαζί με τα βιβλία και την ησυχία, προσδίδουν στη βιβλιοθήκη τη μαγική της αίσθηση. Δεν είναι να απορεί κανείς που τόσες χώρες επενδύουν στην αρχιτεκτονική, στην ατμόσφαιρα και στη διάρθρωση των βιβλιοθηκών ώστε αυτές να είναι ελκυστικές και να κρατάνε τον κόσμο στον δημόσιο χώρο της βιβλιοθήκης πολλές ώρες. Μετά την πανδημία και το πλήγμα που έχουν δεχτεί η συνύπαρξη και οι κοινές μας εμπειρίες, έχουμε ανάγκη τις βιβλιοθήκες, τους θαμώνες τους και τη βραδύτητα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ