Ιατρείο Ψυχοσεξουαλικών Διαταραχών

Ιατρείο Ψυχοσεξουαλικών Διαταραχών Facebook Twitter
Ήμουν εκεί για να γυρίσω μια σελίδα στην ιστορία μου, ήμουν εκεί για να πω την ιστορία μου στις επόμενες. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ αναπάντητες κλήσεις στα εξωτερικά ιατρεία του πανεπιστημιακού νοσοκομείου επιτέλους έκλεισα το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού, έξι μήνες μετά!

Έφτασα εκεί μισή ώρα πριν από το ραντεβού με τον ψυχίατρο. Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο, δήλωσα παρούσα στη γραμματεία και κατέβηκα ξανά για να περιμένω τη σειρά μου, σαν καλό παιδί. Εκεί με περίμενε η κολλητή μου. Καθίσαμε στα σκαλιά. Καπνίζαμε, πίναμε καφέ και κοιτούσαμε καχύποπτα όλα τα άτομα που περνούσαν την είσοδο, γιατί πιστεύαμε ότι στα εξωτερικά ιατρεία μπαινοβγαίνουν αποκλειστικά τρανς και ψυχίατροι. Είχαμε απογοητευτεί πλήρως που μπαινόβγαιναν μόνο παρέες φοιτητών, όταν έσκασε μύτη μια τύπισσα ξανθιά, με κολλητό τζιν παντελόνι, λευκό μπλουζάκι και γυαλιά ηλίου μάσκα.

«Αγάπες», μας λέει, «πού είναι ο γιατρός που κάνει τις αλλαγές φύλου;». «Εδώ είναι αγάπη, στον δεύτερο όροφο», της απαντάω. Μας πλησιάζει, ανοίγει την τσάντα της, βγάζει έναν διάφανο πλαστικό φάκελο με έγγραφα και κουνώντας τον μας ανακοίνωσε πως ήρθε αποφασισμένη. «Αυτή την υπογραφή την περιμένω έναν χρόνο!». Κοιταχτήκαμε με την κολλητή στα μάτια, με τρόμο και απογοήτευση. «Κάτι ήξεραν οι παλιές που σούταραν την ένεση οιστραδιόλη η μία στην άλλη», μουρμούρισα στην κολλητή.

Συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν στη συνέλευση μιας αντιτράνς αίρεσης. Κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος να επιβιώσω ανάμεσά τους ήταν να αποδείξω πως ό,τι κι αν συμβεί θα καταφέρω να βγω από το ιατρείο όρθια και δυνατή. Και το κυριότερο λογική.

Αποφάσισα να ανέβω ακόμα μια φορά στη γραμματεία, το ασανσέρ είχε κολλήσει σε κάποιον όροφο, ανέβηκα με τις σκάλες και όταν έφτασα στον δεύτερο βρέθηκα στην αίθουσα αναμονής. Στις πλαστικές πορτοκάλι καρέκλες καθόταν ένας παπάς, ρασοφόρος, σκυθρωπός, απέναντί του ένας άντρας γύρω στα 50, μοιάζει με τον μπαμπά μιας φίλης μου, παραδίπλα ένα αγόρι γύρω στα 25 που δεν σήκωσε το βλέμμα του από το πάτωμα.

Προσπέρασα την αίθουσα και πήγα στη γραμματεία με σκοπό να ρωτήσω αν πλησίαζε επιτέλους η σειρά μου. Η γραμματέας με ενημέρωσε ότι προηγούνται οι υπόλοιποι, αν θέλω περιμένω εκεί, αν δεν θέλω φεύγω και περιμένω άλλους έξι μήνες μέχρι το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού. Την ευχαρίστησα, αν και δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί βρισκόμουν να περιμένω στην ίδια ουρά με έναν παπά και τόσους άντρες. Μου φαινόταν παράλογο το ότι έχουμε έρθει στο ίδιο ιατρείο για τον ίδιο λόγο.

Αποφάσισα να περιμένω στην ίδια αίθουσα αναμονής μαζί τους, ήμουν ήδη τρεις ώρες εκεί, όταν συνειδητοποίησα πως ήμουν κι εγώ μία από τους τσαλακωμένους, αυτούς που στέκονται σε μια ουρά, πίσω από μια πόρτα ή μπροστά σε έναν υπάλληλο, και εκλιπαρούσα για οιστρογόνα και αντιανδρογόνα.

Όταν τελικά ήρθε η σειρά μου και μπήκα στο γραφείο του ψυχιάτρου, με περίμενε μία ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη. Δεν ήταν μόνος. Μαζί του με περίμενε μια κουστωδία σπουδαστών Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής που όσο εκείνος ερευνούσε το οικογενειακό μου background, τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις και με «πυροβολούσε» με λέξεις όπως «αυτοκτονίες, δολοφονίες, σχιζοφρένεια, φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, πορνεία», κρατούσε σημειώσεις για τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά μου και όλοι μαζί με κοιτούσαν σαν πειραματόζωο μετά από κάθε μου απάντηση.

Συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν στη συνέλευση μιας αντιτράνς αίρεσης. Κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος να επιβιώσω ανάμεσά τους ήταν να αποδείξω πως ό,τι κι αν συμβεί θα καταφέρω να βγω από το ιατρείο όρθια και δυνατή. Και το κυριότερο λογική.

Το ραντεβού τελείωσε, ο ψυχίατρος είπε: «Θα τα ξαναπούμε σε λίγους μήνες, αν είστε καλά και αν επιμένετε, θα δούμε πώς θα προχωρήσει η διαδικασία για την ορμονοθεραπεία». Βγήκα από το γραφείο και κατεβαίνοντας τις σκάλες ένιωθα ζαλάδα, πονοκέφαλο, σαν να με είχαν χαστουκίσει, ένιωθα χαμένη μέσα στο κτίριο. Ήμουν πια επίσημα η τσαλακωμένη του ιατρείου Ψυχοσεξουαλικών Διαταραχών και μου έγινε σαφές πως η απόφαση ανάμεσα στο ποια είμαι, ποια ήμουν και ποια θέλω να είμαι δεν εξαρτάται μόνο από εμένα.

Μεταξύ δύο γενεών επαγγελματιών ψυχικής υγείας και μεταξύ δύο γενεών τρανς, αυτής που αγόραζε ορμόνες στο φαρμακείο χωρίς συνταγή γιατρού και αυτής που μάθαινε στο διαδίκτυο τι σημαίνει φυλομετάβαση, μεταξύ δύο ζωών, δύο ονομάτων και δύο σωμάτων, εγώ θα έμπαινα στη διαδικασία να ξανασυναντήσω έναν ψυχίατρο και μια κουστωδία φοιτητών που μάλλον είχαν σκοπό να με κανιβαλίσουν παρά να με υποστηρίξουν.

Ήμουν εκεί για να γυρίσω μια σελίδα στην ιστορία μου, ήμουν εκεί για να πω την ιστορία μου στις επόμενες.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

MasterChef: Η ιστορία του Αιμίλιου ως στοίχημα για την trans ορατότητα στην ελληνική τηλεόραση

Lgbtqi+ / MasterChef: Η ιστορία του Αιμίλιου ως στοίχημα για την τρανς ορατότητα στην ελληνική τηλεόραση

Θα μπορούσε τόσο ο συμμετέχων στον μαγειρικό διαγωνισμό όσο και το κανάλι να μείνουν στο ήδη σπαρακτικό trans story του. Όμως, συνέβη κάτι ακόμα πιο ουσιαστικό που ίσως αλλάξει τη συζήτηση για τα τρανς άτομα στη mainstream και συνήθως φοβική ελληνική τηλεόραση.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η ιστορία του Βίκτωρα, ενός trans άνδρα που περιμένει παιδί

Τελικά, καλά τα κατάφερες / Η ιστορία του Βίκτωρα, ενός trans άνδρα που περιμένει παιδί

Ο Βίκτωρας μιλάει στον Φώτη Σεργουλόπουλο για την απόφασή του να κάνει φυλομετάβαση στα 38 του χρόνια και να γίνει ο άνθρωπος που πραγματικά αισθανόταν. Ο επαναπροσδιορισμός φύλου τον έκανε να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή μέσα στην οποία αισθάνεται πλέον o εαυτός του. Σήμερα είναι παντρεμένος και περιμένει παιδί μαζί με την γυναίκα του. Στο podcast ακούγονται τραγούδια σε μουσική και στίχους Victor Victorious και ερμηνεία Victori@.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM