LIVE!

Η ψηφιακή βλάβη και ο πολιτισμός του μέτρου

asset.gif
0



ΜIA «ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑ»
ξεσπά αιφνίδια, παραλύοντας αεροδρόμια, υπηρεσίες και δομές της κανονικότητας. Μάλλον βλάβη και όχι ψηφιακό σαμποτάζ, αν και με τέτοια συμβάντα κανείς δεν μπορεί ποτέ να είναι βέβαιος, ιδίως σε καιρούς γεωπολιτικού ψυχρού πολέμου και ανορθόδοξων πολέμων. Το σχόλιο επικεντρώνεται, πάντως, σε τεχνικά θέματα μιας εταιρείας κυβερνοασφάλειας ή σε κάποιους σέρβερ της Microsoft. Θα μπορούσε όμως να είναι κάτι σοβαρότερο, η έλευση μιας εποχής όπου η κλιματική κατάρρευση, οι βλάβες των πληροφοριακών συστημάτων και άλλα γεγονότα διάρρηξης της παγκοσμιοποιημένης ροής θα συντονιστούν, προκαλώντας μεγαλύτερα επεισόδια καταστροφής.

Τα συστήματα υπερφορτώνονται, οι ενεργειακές ανάγκες εκτοξεύονται, οι ροές γίνονται τόσο πυκνές ώστε καθίστανται μη διαχειρίσιμες. Ο κόσμος μας τείνει να μοιάσει με αυτά τα κρουαζιερόπλοια που αδειάζουν χιλιάδες ανθρώπους στη Σαντορίνη ή (μέχρι πρότινος) στη Βενετία.

Υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια μια «επιστήμη των καταρρεύσεων» όπου γεωλόγοι, ειδικοί στο κλίμα, βιολόγοι και μελετητές της ευπάθειας των οικοσυστημάτων συλλέγουν δεδομένα, προαναγγέλλοντας μια πιο δομική κατάρρευση του πολιτισμού μας. Βεβαίως, όσοι/-ες εξερευνούν τα πιο ακραία και ριζικά ενδεχόμενα (δεν μένουν δηλαδή στη συμβατική κουλτούρα των προειδοποιήσεων και της περίσκεψης) είναι επιστήμονες που κινούνται, κατά κανόνα, σε ριζοσπαστική και αναρχική κατεύθυνση. Το ότι ένας στοχασμός του κινδύνου έχει συνδεθεί ιστορικά με στάσεις και πρόσωπα, με αυτό που πολλοί θα ονομάσουν «ακραίο», λειτουργεί κάπως καθησυχαστικά για τους άλλους, τους περισσότερους. Οι «μετριοπαθείς» ακούμε τις πένθιμες κωδωνοκρουσίες των «ακραίων» και επιστρέφουμε στις βεβαιότητες του ελέγξιμου κόσμου και στην επίπλαστη ορθολογικότητα των μικρών μας προσαρμογών. Ενίοτε, η ευκολία της καταστροφικής ρητορείας λειτούργησε όπως η ιστορία με τον λύκο και τα πρόβατα: έδωσε στις πλειοψηφίες και στις συμβατικές πολιτικές τους εκπροσωπήσεις την εντύπωση πως απλώς κάποιοι «τρελοί» ή ακραίοι φωνάζουν, αλλά, εν τέλει, οι βλάβες διορθώνονται και η κανονικότητα αποκαθίσταται. Η λήξη συναγερμού είναι μηχανισμός άμυνας και υπαρξιακή ανάγκη, ιδίως όταν ο καθένας μας έχει να χειριστεί το εφήμερο του βίου του, τις ανάγκες και την κλίμακα μιας καθημερινότητας που χρειάζεται μικρές δόσεις ασφάλειας ή έστω ανεμελιάς.

Έχει ασκηθεί σοβαρή πολιτική και επιστημονική κριτική στη λεγόμενη «καταρρευσιολογία» (collapsology) και στις προγνώσεις της. Κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι η χιλιαστική προφητεία και ο τεχνολογικός καταστροφισμός δεν κινητοποιούν πραγματικά την πολιτική δράση ούτε την ατομική ευαισθησία αλλά προκαλούν ένα είδος πολιτισμικού πανικού και ενός αισθήματος ματαίωσης. 

Παρ’ όλα αυτά, ο στοχασμός για το ενδεχόμενο της μεγάλης οικουμενικής βλάβης, μιας σειράς αλληλένδετων καταστροφών, είναι απολύτως αναγκαίος. Σχετίζεται με μια ανήσυχη, άβολη και ανατρεπτικά ερεθιστική προσέγγιση στα πράγματα. Το μεγάλο λάθος κάποιων «μετριοπαθών» είναι ότι πιστεύουν πως όλα μπορούν να διορθωθούν με ακόμα περισσότερη τεχνική, πληροφορία, ενημερωτικές καμπάνιες. Είναι η πίστη τους πως ζουν σε έναν κόσμο όπου τα άκρα είναι μόνο ακροδεξιές ή ακροαριστερές «ιδεοληψίες». Ενώ η πιο σημαντική στις συνέπειές της ακρότητα κατοικεί σε τρόπους ζωής, μοντέλα οικονομίας και συστήματα συμβατικά, κάποιοι εξακολουθούν να νανουρίζουν τον εαυτό τους με την ιδέα πως το κακό προέρχεται μόνο από ανορθόδοξες και περιθωριακές λογικές. Έχουν αθωώσει εκ των προτέρων το mainstream για να δουν το κακό μόνο στα όρια και στην τρέλα των μεγάλων σατανάδων.

Αυτό, όμως, που μας διδάσκουν επεισόδια «παράλυσης» όπως το τωρινό είναι πως η κατάρρευση είναι μια λογική πιθανότητα, όχι μια εξτρεμιστική φαντασίωση πλέον. Τα συστήματα υπερφορτώνονται, οι ενεργειακές ανάγκες εκτοξεύονται, οι ροές γίνονται τόσο πυκνές ώστε καθίστανται μη διαχειρίσιμες. Ο κόσμος μας τείνει να μοιάσει με αυτά τα κρουαζιερόπλοια που αδειάζουν χιλιάδες ανθρώπους στη Σαντορίνη ή (μέχρι πρότινος) στη Βενετία.

Αν το σκεφτούμε καλύτερα, η βλάβη είναι μια μορφή οργάνωσης που παράγει περισσότερο χάος από τάξη. Κάτι σαν τις αλυσιδωτές παρενέργειες των υπερεπεξεργασμένων τροφίμων μας ή σαν την αφυδάτωση των τοπίων από την ακόρεστη «επισκεψιμότητά» μας. Αν όμως οι δημοκράτες θέλουν να αποτρέψουν τα χειρότερα, δεν έχουν παρά να τα σκεφτούν σοβαρά και να αλλάξουν, πιο γρήγορα και χωρίς ιδεολογικά ταμπού, ορισμένα κοινωνικά και πολιτισμικά πρότυπα. Ο πολιτισμός του μέτρου χρειάζεται σήμερα μια πολιτική ρήξεων, όχι την εθελοτυφλία ούτε τις ανώδυνες τεχνικές γνωματεύσεις και τα μικρά βελτιωτικά βήματα.

Οπτική Γωνία
0

LIVE!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM