Η μαμά του Κανελλόπουλου

ΕΠΕΞ Η μαμά του Κανελλόπουλου Facebook Twitter
Δεν πιστεύω πως μια γυναίκα γίνεται μητέρα όταν γεννάει. Νομίζω πως η κάθε γυναίκα γίνεται στ’ αλήθεια μητέρα με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΠΡΙΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ο γιος μου, που είναι 2,5 χρονών, με φώναξε Δέσποινα αντί για μαμά. Ήμασταν διακοπές – είχε ακούσει πολύ κόσμο να με φωνάζει με το όνομά μου. Θυμήθηκα διάφορες φίλες μου που φώναζαν τους γονείς τους με το όνομά τους «γιατί ήταν φίλοι». «Δεν θέλω να με φωνάζεις Δέσποινα. Θέλω να με λες μαμά», είπα.

Υπάρχουν γυναίκες που γνωρίζουν από μικρές πως επιθυμούν να γίνουν μανάδες, που επιδιώκουν να κάνουν οικογένεια. Δεν ήμουν μία από αυτές. Στα 37 μου ακόμα αναρωτιόμουν φιλοσοφικά αν με ενδιαφέρει η μητρότητα. Όταν οι φίλες μου μιλούσαν για τα παιδιά τους, τις άκουγα με αποστασιοποιημένη συμπάθεια. Συμπαθούσα τα παιδιά, αλλά δεν με ενδιέφεραν. 

Όπως πολλές γυναίκες της γενιάς μου, πέρασα τη δεκαετία των 20 και σχεδόν όλη τη δεκαετία των 30 μου να μετράω τις μέρες προς την περίοδο ελπίζοντας να μην είμαι έγκυος. Η ειρωνεία βέβαια ήταν πως τόσα χρόνια αγωνίας ήταν εντελώς μάταια. Είχα ένα πρόβλημα στις σάλπιγγες, από αυτά που ανακαλύπτεις μόνο όταν προσπαθείς να κάνεις παιδί. Ήταν αδύνατον να μείνω έγκυος φυσικά. 

«Είστε η μαμά του Κανελλόπουλου». «Ναι», είπα έκπληκτη. Το μωρό δεν ήταν στην κοιλιά μου αλλά δεν ήταν και δίπλα μου. Τον είχα δει λιγότερο από 10 λεπτά συνολικά μετά τη γέννα. Ποιον κορόιδευα;

Η απόφασή μου να γίνω μητέρα ήταν συνειδητή. Έπρεπε να κοπιάσουμε για να κάνω παιδί. Για να φτάσω μέχρι εκεί πέρασα από μια διαδικασία με τεστ, επεμβάσεις και μήνες ολόκληρους θεραπειών και φαρμάκων. Για να τα βγάλω πέρα αντιμετώπισα την εγκυμοσύνη με τον μόνο τρόπο που ήξερα: ως κάποιο επαγγελματικό project, βήμα-βήμα, με εξαιρετικά χαμηλές προσδοκίες. Ο γιατρός μου κάποια στιγμή με ρώτησε «γιατί είμαι ηττοπαθής». Του είπα πως δεν είμαι ηττοπαθής αλλά ρεαλίστρια. Δεν μπορούσε να καταλάβει την ανάγκη μου να βάλω τάξη στο χάος που απλωνόταν μπροστά μου.

Όταν πια έμεινα έγκυος, αντιμετώπισα τη μητρότητα που ερχόταν σαν καλή μαθήτρια. Διάβασα βιβλία, πήγα σε σεμινάρια, δεν θεώρησα ότι το αλάθητο μητρικό μου ένστικτο θα με πήγαινε στα τυφλά, δεν ήμουν καν σίγουρη ότι υπήρχε αλάθητο μητρικό ένστικτο. Όταν γέννησα και μου έφεραν να θηλάσω τον γιο μου, τον κοίταξα με έκπληξη και τρόμο σαν εξωτικό δώρο. Δεν ένιωσα σαν να ήμουν η μητέρα κάποιου.

Μια μέρα αργότερα, μας ενημέρωσαν πως το μωρό έχει πρόβλημα με το αναπνευστικό του και θα έπρεπε να πάει στη Μ.Ε.Ν.Ν. (έτσι λέγονται οι εντατικές των νεογνών) γιατί δεν αναπνέει καλά. Ένιωσα μια ακατανίκητη ανάγκη να πηδήξω από το παράθυρο. Δεν είναι σχήμα λόγου. Επιθυμούσα βαθιά να πηδήξω από το τσιμεντένιο μπαλκόνι του νοσοκομείου. Μια μέρα μετά πήρα εξιτήριο χωρίς το μωρό. Λόγω Covid επιτρεπόταν να πάω να τον δω μία φορά τη μέρα. Έφτανα στο πάρκινγκ του νοσοκομείου κουτσαίνοντας από την καισαρική, με ένα σακουλάκι γάλα στο χέρι. Δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω μια εντατική νεογνών, μου μοιάζει ασεβές. Ο γιος μου ήταν μέσα σε μια διάφανη κλειστή θερμοκοιτίδα με υποστήριξη για να μπορεί να αναπνεύσει. Από το σώμα του έμπαιναν και έβγαιναν διάφορα σωληνάκια και καλώδια. Δεν επιτρεπόταν να τον αγγίξω.

Τα πρωινά –καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας, φορώντας άσπρες αντιθρομβωτικές κάλτσες ως τα μπούτια– έπαιρνα τηλέφωνο στο νοσοκομείο. Μου έλεγαν πράγματα όπως «είναι ήσυχος και σταθερός». «Καλημέρα, είμαι η Δέσποινα η Τριβόλη, παίρνω για τον γιο μου», είπα στο πρώτο τηλεφώνημα. Σιωπή. «Το μωράκι σας πώς λέγεται;». «Κανελλόπουλος», απάντησα. «Α, μάλιστα», μου είπε. «Είστε η μαμά του Κανελλόπουλου». «Ναι», είπα έκπληκτη. Το μωρό δεν ήταν στην κοιλιά μου αλλά δεν ήταν και δίπλα μου. Τον είχα δει λιγότερο από 10 λεπτά συνολικά μετά τη γέννα. Ποιον κορόιδευα; 

Δεν πιστεύω πως μια γυναίκα γίνεται μητέρα όταν γεννάει. Νομίζω πως η κάθε γυναίκα γίνεται στ’ αλήθεια μητέρα με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Εγώ ένιωσα πρώτη φορά πως ήμουν μητέρα δέκα μέρες αφού γέννησα. Φορούσα νυχτικό και καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας. Πήρα τηλέφωνο το νοσοκομείο. «Καλημέρα, είμαι η μαμά του Κανελλόπουλου», είπα. «Μπορώ να μιλήσω στον γιατρό;». «Καλημέρα», μου είπε ο γιατρός. «Ο μικρός είναι πολύ καλύτερα, νομίζω, αν πάνε όλα καλά, σε 2-3 μέρες μπορείτε να έρθετε να τον πάρετε». Έκλεισα το τηλέφωνο και έκλαψα με λυγμούς.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ