Η μαμά του Κανελλόπουλου

ΕΠΕΞ Η μαμά του Κανελλόπουλου Facebook Twitter
Δεν πιστεύω πως μια γυναίκα γίνεται μητέρα όταν γεννάει. Νομίζω πως η κάθε γυναίκα γίνεται στ’ αλήθεια μητέρα με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΠΡΙΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ο γιος μου, που είναι 2,5 χρονών, με φώναξε Δέσποινα αντί για μαμά. Ήμασταν διακοπές – είχε ακούσει πολύ κόσμο να με φωνάζει με το όνομά μου. Θυμήθηκα διάφορες φίλες μου που φώναζαν τους γονείς τους με το όνομά τους «γιατί ήταν φίλοι». «Δεν θέλω να με φωνάζεις Δέσποινα. Θέλω να με λες μαμά», είπα.

Υπάρχουν γυναίκες που γνωρίζουν από μικρές πως επιθυμούν να γίνουν μανάδες, που επιδιώκουν να κάνουν οικογένεια. Δεν ήμουν μία από αυτές. Στα 37 μου ακόμα αναρωτιόμουν φιλοσοφικά αν με ενδιαφέρει η μητρότητα. Όταν οι φίλες μου μιλούσαν για τα παιδιά τους, τις άκουγα με αποστασιοποιημένη συμπάθεια. Συμπαθούσα τα παιδιά, αλλά δεν με ενδιέφεραν. 

Όπως πολλές γυναίκες της γενιάς μου, πέρασα τη δεκαετία των 20 και σχεδόν όλη τη δεκαετία των 30 μου να μετράω τις μέρες προς την περίοδο ελπίζοντας να μην είμαι έγκυος. Η ειρωνεία βέβαια ήταν πως τόσα χρόνια αγωνίας ήταν εντελώς μάταια. Είχα ένα πρόβλημα στις σάλπιγγες, από αυτά που ανακαλύπτεις μόνο όταν προσπαθείς να κάνεις παιδί. Ήταν αδύνατον να μείνω έγκυος φυσικά. 

«Είστε η μαμά του Κανελλόπουλου». «Ναι», είπα έκπληκτη. Το μωρό δεν ήταν στην κοιλιά μου αλλά δεν ήταν και δίπλα μου. Τον είχα δει λιγότερο από 10 λεπτά συνολικά μετά τη γέννα. Ποιον κορόιδευα;

Η απόφασή μου να γίνω μητέρα ήταν συνειδητή. Έπρεπε να κοπιάσουμε για να κάνω παιδί. Για να φτάσω μέχρι εκεί πέρασα από μια διαδικασία με τεστ, επεμβάσεις και μήνες ολόκληρους θεραπειών και φαρμάκων. Για να τα βγάλω πέρα αντιμετώπισα την εγκυμοσύνη με τον μόνο τρόπο που ήξερα: ως κάποιο επαγγελματικό project, βήμα-βήμα, με εξαιρετικά χαμηλές προσδοκίες. Ο γιατρός μου κάποια στιγμή με ρώτησε «γιατί είμαι ηττοπαθής». Του είπα πως δεν είμαι ηττοπαθής αλλά ρεαλίστρια. Δεν μπορούσε να καταλάβει την ανάγκη μου να βάλω τάξη στο χάος που απλωνόταν μπροστά μου.

Όταν πια έμεινα έγκυος, αντιμετώπισα τη μητρότητα που ερχόταν σαν καλή μαθήτρια. Διάβασα βιβλία, πήγα σε σεμινάρια, δεν θεώρησα ότι το αλάθητο μητρικό μου ένστικτο θα με πήγαινε στα τυφλά, δεν ήμουν καν σίγουρη ότι υπήρχε αλάθητο μητρικό ένστικτο. Όταν γέννησα και μου έφεραν να θηλάσω τον γιο μου, τον κοίταξα με έκπληξη και τρόμο σαν εξωτικό δώρο. Δεν ένιωσα σαν να ήμουν η μητέρα κάποιου.

Μια μέρα αργότερα, μας ενημέρωσαν πως το μωρό έχει πρόβλημα με το αναπνευστικό του και θα έπρεπε να πάει στη Μ.Ε.Ν.Ν. (έτσι λέγονται οι εντατικές των νεογνών) γιατί δεν αναπνέει καλά. Ένιωσα μια ακατανίκητη ανάγκη να πηδήξω από το παράθυρο. Δεν είναι σχήμα λόγου. Επιθυμούσα βαθιά να πηδήξω από το τσιμεντένιο μπαλκόνι του νοσοκομείου. Μια μέρα μετά πήρα εξιτήριο χωρίς το μωρό. Λόγω Covid επιτρεπόταν να πάω να τον δω μία φορά τη μέρα. Έφτανα στο πάρκινγκ του νοσοκομείου κουτσαίνοντας από την καισαρική, με ένα σακουλάκι γάλα στο χέρι. Δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω μια εντατική νεογνών, μου μοιάζει ασεβές. Ο γιος μου ήταν μέσα σε μια διάφανη κλειστή θερμοκοιτίδα με υποστήριξη για να μπορεί να αναπνεύσει. Από το σώμα του έμπαιναν και έβγαιναν διάφορα σωληνάκια και καλώδια. Δεν επιτρεπόταν να τον αγγίξω.

Τα πρωινά –καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας, φορώντας άσπρες αντιθρομβωτικές κάλτσες ως τα μπούτια– έπαιρνα τηλέφωνο στο νοσοκομείο. Μου έλεγαν πράγματα όπως «είναι ήσυχος και σταθερός». «Καλημέρα, είμαι η Δέσποινα η Τριβόλη, παίρνω για τον γιο μου», είπα στο πρώτο τηλεφώνημα. Σιωπή. «Το μωράκι σας πώς λέγεται;». «Κανελλόπουλος», απάντησα. «Α, μάλιστα», μου είπε. «Είστε η μαμά του Κανελλόπουλου». «Ναι», είπα έκπληκτη. Το μωρό δεν ήταν στην κοιλιά μου αλλά δεν ήταν και δίπλα μου. Τον είχα δει λιγότερο από 10 λεπτά συνολικά μετά τη γέννα. Ποιον κορόιδευα; 

Δεν πιστεύω πως μια γυναίκα γίνεται μητέρα όταν γεννάει. Νομίζω πως η κάθε γυναίκα γίνεται στ’ αλήθεια μητέρα με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Εγώ ένιωσα πρώτη φορά πως ήμουν μητέρα δέκα μέρες αφού γέννησα. Φορούσα νυχτικό και καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας. Πήρα τηλέφωνο το νοσοκομείο. «Καλημέρα, είμαι η μαμά του Κανελλόπουλου», είπα. «Μπορώ να μιλήσω στον γιατρό;». «Καλημέρα», μου είπε ο γιατρός. «Ο μικρός είναι πολύ καλύτερα, νομίζω, αν πάνε όλα καλά, σε 2-3 μέρες μπορείτε να έρθετε να τον πάρετε». Έκλεισα το τηλέφωνο και έκλαψα με λυγμούς.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Οπτική Γωνία / Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Ο Ισπανός επισκέπτης ερευνητής στο Χάρβαρντ, Αλμπέρτο Λόπεζ Ορτέγκα, γράφει στην El País ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι απλώς μια επίθεση στο ίδρυμα ή στους διεθνείς φοιτητές, αλλά μια επίθεση στην ίδια την ιδέα της γνώσης ως παγκόσμιου εγχειρήματος.
THE LIFO TEAM
 Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Οπτική Γωνία / Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Από την Ιρανική Επανάσταση του 1979 έως την ανταλλαγή πυραύλων το 2025, η αντιπαράθεση Ισραήλ - Ιράν εξελίσσεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες και πολυεπίπεδες γεωπολιτικές διαμάχες της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Νεραντζιές: Γιατί κινδυνεύει το δέντρο-μνημείο της Αθήνας;

Ρεπορτάζ / Νεραντζιές: Γιατί κινδυνεύει το δέντρο-μνημείο της Αθήνας;

Κινδυνεύει το άρωμα της Αθήνας; Στα μικρά λευκά άνθη της νεραντζιάς χρωστάμε κάθε άνοιξη το υπέροχο άρωμα στις γειτονιές και στους δρόμους της πόλης. Οι νεραντζιές όμως προσβάλλονται από ένα έντομο-εισβολέα που έρχεται από την Ασία, το οποίο γίνεται προσπάθεια να καταπολεμηθεί με την εισαγωγή του φυσικού του εχθρού από την Ιαπωνία και το Βιετνάμ.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γλυκιά τουριστική Αθήνα: Σπάστε πιάτα και φωνάξτε ΟΠΑ-ΟΠΑ!

Οπτική Γωνία / Γλυκιά τουριστική Αθήνα: Σπάστε πιάτα και φωνάξτε ΟΠΑ-ΟΠΑ!

« Με εκνευρίζουν πλέον σχεδόν τα πάντα σε αυτήν τη νέα Αθήνα: από τη φασαρία και το μποτιλιάρισμα με τα τουριστικά λεωφορεία και τα μαύρα βανάκια ως τα χρυσά στεφανάκια που φοράνε τα κορίτσια στο κεφάλι τους»
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ
Θα παραδοθεί ολόκληρη η Μέση Ανατολή στις φλόγες;

Οπτική Γωνία / Θα παραδοθεί ολόκληρη η Μέση Ανατολή στις φλόγες;

Τι σηματοδοτεί η σημερινή επίθεση στο Ιράν; Γιατί η ισορροπία ισχύος εισέρχεται πλέον σε μια εξαιρετικά ρευστή και επικίνδυνη φάση; Και γιατί η νέα αυτή κλιμάκωση προκαλεί ανησυχία στη διεθνή κοινότητα; Ειδικοί αναλυτές εξηγούν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Gen Z και σεξουαλικότητα: Ρευστή, ελεύθερη και χωρίς ταμπέλες

Οπτική Γωνία / Gen Z και σεξουαλικότητα: Ρευστή και χωρίς ταμπέλες

Γιατί οι νέοι αμφισβητούν τα πρότυπα των millennials, τι είναι το «slowmance» και τι σημαίνει η αποδοχή της ταυτότητας φύλου για την ψυχική τους υγεία; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αντιγόνη Γινοπούλου εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Adrian Zduńczyk: «Χάρη στις νέες τεχνολογίες, η εξουσία μπορεί να επιστρέψει στον λαό»

Τεχνολογία / Adrian Zduńczyk: «Χάρη στις νέες τεχνολογίες, η εξουσία μπορεί να επιστρέψει στον λαό»

Ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως ειδικούς της νέας ψηφιακής επανάστασης που φέρνουν το Web 3.0, τα κρυπτονομίσματα, τα NTF και η τεχνολογία blockchain, μιλά στη LiFO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
CHECK Άδειασε ο Αλ Σίσι την ελληνική κυβέρνηση για τη Μονή Σινά ή μήπως όχι; 

Ρεπορτάζ / Άδειασε ο Αλ Σίσι την ελληνική κυβέρνηση για τη Μονή Σινά ή μήπως όχι; 

Η κυβέρνηση, υποστηρίζει ο Αλ Σίσι, είχε αποδεχθεί την κυριότητα της Μονής του Σινά επί των 71 ακινήτων της, αλλά η αιγυπτιακή προεδρία στις ανακοινώσεις της αναγνωρίζει μόνο το θρησκευτικό και όχι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ