Η επικοινωνία της τυφλής οργής και ο ακροδεξιός κίνδυνος

0

Όταν ένα σύνθημα που χρησιμοποιεί η αριστερά μπορεί να υιοθετηθεί άνετα (και υιοθετείται) από την ακροδεξιά, τότε ξέρεις ότι είναι λάθος. Αυτό ήταν αυτονόητο κάποτε, όχι πολύ παλιά. Τότε που αναγνώριζες αμέσως ένα αριστερό σύνθημα, γιατί ήξερες ότι δεν θα μπορούσε να προέρχεται από κανέναν άλλον πολιτικό χώρο. Τότε που όλα τα συνθήματα της αριστεράς είχαν πολιτικό και ταξικό πρόσημο. Κάτι που εξακολουθεί να ισχύει π.χ. για το ΚΚΕ. Φαίνεται όμως, ότι η όσμωση ενός τμήματος της αριστεράς με ακροδεξιούς τα τελευταία χρόνια, διαμόρφωσε μία νέα πολιτική ηθική. 

 

Όταν ο Πάνος Καμμένος φώναζε στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝΑΛ “στα τέσσερα εσείς” και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσαν, έπρεπε μάλλον να αναμένει κανείς ότι αυτό θα είχε συνέχεια. Και την είδαμε στην πορεία, όταν πολύ συχνά την πολιτική αντιπαράθεση με επιχειρήματα, έστω και με κατηγορίες, αντικαθιστούσε ένα τοξικό μείγμα αυριανισμού και ακροδεξιάς ρητορικής.

Πριν από λίγες μέρες ξεκίνησε στο τουίτερ μία επικοινωνιακή καταιγίδα που αγκαλιάστηκε από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από επώνυμα στελέχη, με χάσταγκ ένα οπαδικό υβριστικό σύνθημα για τον πρωθυπουργο, ενώ λίγες μέρες μετά προστέθηκε, για να τρεντάρει κι αυτό, άλλο ένα -ομοφοβικό αυτή τη φορά-  εναντίον της κυβέρνησης. Πολλοί είναι αυτοί που τα έχασαν όταν είδαν (αυτοαποκαλούμενους) αριστερούς να επιδοκιμάζουν τα υβριστικά συνθήματα εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων.

 

Όταν ο Πάνος Καμμένος φώναζε στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝΑΛ “στα τέσσερα εσείς” και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσαν, έπρεπε μάλλον να αναμένει κανείς ότι αυτό θα είχε συνέχεια.

 

Η μεγάλη κληρονομιά της αριστεράς ήταν το πολιτικό ήθος των αγωνιστών της, από τον Πλουμπίδη και τον Μπελογιάννη μέχρι τον Μανώλη Γλέζο και τον Γιάννη Μπανιά. Ολοι τους συγκρούονταν με τον πολιτικό και ταξικό εχθρό σε πολύ άγριες συνθήκες έντονης πολεμικής, αλλά πάντα πολιτικά. Ακόμα και όταν είχαν απέναντι τους χουντικούς και δικτάτορες. Η αντιπαράθεση ήταν πάντα πολιτική.

 

Σήμερα ένα τμήμα μιας αριστεράς που έχει χάσει προ πολλού το ηθικό πλεονέκτημα, υιοθετεί μεθόδους αντιπαράθεσης που θυμίζουν ακροδεξιές τακτικές. Μήπως σώθηκαν τα πολιτικά επιχειρήματα; Μήπως δεν υπάρχουν πεδία κριτικής εναντίον του πρωθυπουργού και δεν έμειναν παρά μόνο οι ύβρεις για να τον αντιμετωπίσουν; Αντιθέτως. Δύο χρόνια μετά, υπάρχουν πλέον πάρα πολλά στα οποία θα μπορούσε κανείς να ασκήσει σφοδρή κριτική και να αντιπαραθέσει τις πολιτικές του θέσεις. Εκτός εάν δεν έχει ουσιαστικές πολιτικές διαφορές, οπότε δεν του μένουν άλλα όπλα, πλην των ύβρεων και της απολίτικης  τυφλής οργής.

 

Είναι εύκολο να διαπιστώσει ο καθένας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υποδαυλίσει την οργή, γιατί όπως εκτιμούν και λένε οι ίδιοι, η κανονικότητα δεν τους ευνοεί. Νομίζουν λοιπόν, ότι αν βρίζουν κάποιοι τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο, θα καλλιεργήσουν ένα κλίμα λαϊκής αγανάκτησης. Η οργή αυτή που ενθαρρύνεται όμως, δεν έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Είναι μια απολίτικη οργή που μόνο την ακροδεξιά θα ενισχύσει. 

Αλλά ούτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη βλάπτουν με το να τον βρίζουν, αντί να του ασκούν πολιτική κριτική. Οι ύβρεις εκθέτουν αυτούς που τις χρησιμοποιούν και τις ενθαρρύνουν. Μπορεί να φανατίζουν ένα κοινό που έτσι κι αλλιώς δεν θα τον ψήφιζε ποτέ, αλλά διώχνουν μετριοπαθείς,  σκεπτόμενους, κεντρώους και γενικά το κοινό που θέλουν να προσεγγίσουν. Οπότε, η υιοθέτηση τέτοιων ύβρεων μάλλον δίνει πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Αν θέλουν να τον βοηθήσουν, ας συνεχίσουν να τον βρίζουν, αλλά ας έχουν υπόψη ότι η ακροδεξιά αυτό ξέρει να το κάνει καλύτερα. Αν θέλουν όμως να αντιμετωπίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ας το κάνουν με πολιτικά μέσα, αφού πρώτα αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες του λαού. Ετσι πολιτευόταν πάντα η αριστερά. Κι “Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει “.

 

 Η επικοινωνία της τυφλής οργής και ο ακροδεξιός κίνδυνος Facebook Twitter

Οπτική Γωνία
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ