Η επικοινωνία της τυφλής οργής και ο ακροδεξιός κίνδυνος

0

Όταν ένα σύνθημα που χρησιμοποιεί η αριστερά μπορεί να υιοθετηθεί άνετα (και υιοθετείται) από την ακροδεξιά, τότε ξέρεις ότι είναι λάθος. Αυτό ήταν αυτονόητο κάποτε, όχι πολύ παλιά. Τότε που αναγνώριζες αμέσως ένα αριστερό σύνθημα, γιατί ήξερες ότι δεν θα μπορούσε να προέρχεται από κανέναν άλλον πολιτικό χώρο. Τότε που όλα τα συνθήματα της αριστεράς είχαν πολιτικό και ταξικό πρόσημο. Κάτι που εξακολουθεί να ισχύει π.χ. για το ΚΚΕ. Φαίνεται όμως, ότι η όσμωση ενός τμήματος της αριστεράς με ακροδεξιούς τα τελευταία χρόνια, διαμόρφωσε μία νέα πολιτική ηθική. 

 

Όταν ο Πάνος Καμμένος φώναζε στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝΑΛ “στα τέσσερα εσείς” και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσαν, έπρεπε μάλλον να αναμένει κανείς ότι αυτό θα είχε συνέχεια. Και την είδαμε στην πορεία, όταν πολύ συχνά την πολιτική αντιπαράθεση με επιχειρήματα, έστω και με κατηγορίες, αντικαθιστούσε ένα τοξικό μείγμα αυριανισμού και ακροδεξιάς ρητορικής.

Πριν από λίγες μέρες ξεκίνησε στο τουίτερ μία επικοινωνιακή καταιγίδα που αγκαλιάστηκε από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από επώνυμα στελέχη, με χάσταγκ ένα οπαδικό υβριστικό σύνθημα για τον πρωθυπουργο, ενώ λίγες μέρες μετά προστέθηκε, για να τρεντάρει κι αυτό, άλλο ένα -ομοφοβικό αυτή τη φορά-  εναντίον της κυβέρνησης. Πολλοί είναι αυτοί που τα έχασαν όταν είδαν (αυτοαποκαλούμενους) αριστερούς να επιδοκιμάζουν τα υβριστικά συνθήματα εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων.

 

Όταν ο Πάνος Καμμένος φώναζε στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝΑΛ “στα τέσσερα εσείς” και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσαν, έπρεπε μάλλον να αναμένει κανείς ότι αυτό θα είχε συνέχεια.

 

Η μεγάλη κληρονομιά της αριστεράς ήταν το πολιτικό ήθος των αγωνιστών της, από τον Πλουμπίδη και τον Μπελογιάννη μέχρι τον Μανώλη Γλέζο και τον Γιάννη Μπανιά. Ολοι τους συγκρούονταν με τον πολιτικό και ταξικό εχθρό σε πολύ άγριες συνθήκες έντονης πολεμικής, αλλά πάντα πολιτικά. Ακόμα και όταν είχαν απέναντι τους χουντικούς και δικτάτορες. Η αντιπαράθεση ήταν πάντα πολιτική.

 

Σήμερα ένα τμήμα μιας αριστεράς που έχει χάσει προ πολλού το ηθικό πλεονέκτημα, υιοθετεί μεθόδους αντιπαράθεσης που θυμίζουν ακροδεξιές τακτικές. Μήπως σώθηκαν τα πολιτικά επιχειρήματα; Μήπως δεν υπάρχουν πεδία κριτικής εναντίον του πρωθυπουργού και δεν έμειναν παρά μόνο οι ύβρεις για να τον αντιμετωπίσουν; Αντιθέτως. Δύο χρόνια μετά, υπάρχουν πλέον πάρα πολλά στα οποία θα μπορούσε κανείς να ασκήσει σφοδρή κριτική και να αντιπαραθέσει τις πολιτικές του θέσεις. Εκτός εάν δεν έχει ουσιαστικές πολιτικές διαφορές, οπότε δεν του μένουν άλλα όπλα, πλην των ύβρεων και της απολίτικης  τυφλής οργής.

 

Είναι εύκολο να διαπιστώσει ο καθένας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υποδαυλίσει την οργή, γιατί όπως εκτιμούν και λένε οι ίδιοι, η κανονικότητα δεν τους ευνοεί. Νομίζουν λοιπόν, ότι αν βρίζουν κάποιοι τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο, θα καλλιεργήσουν ένα κλίμα λαϊκής αγανάκτησης. Η οργή αυτή που ενθαρρύνεται όμως, δεν έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Είναι μια απολίτικη οργή που μόνο την ακροδεξιά θα ενισχύσει. 

Αλλά ούτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη βλάπτουν με το να τον βρίζουν, αντί να του ασκούν πολιτική κριτική. Οι ύβρεις εκθέτουν αυτούς που τις χρησιμοποιούν και τις ενθαρρύνουν. Μπορεί να φανατίζουν ένα κοινό που έτσι κι αλλιώς δεν θα τον ψήφιζε ποτέ, αλλά διώχνουν μετριοπαθείς,  σκεπτόμενους, κεντρώους και γενικά το κοινό που θέλουν να προσεγγίσουν. Οπότε, η υιοθέτηση τέτοιων ύβρεων μάλλον δίνει πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Αν θέλουν να τον βοηθήσουν, ας συνεχίσουν να τον βρίζουν, αλλά ας έχουν υπόψη ότι η ακροδεξιά αυτό ξέρει να το κάνει καλύτερα. Αν θέλουν όμως να αντιμετωπίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ας το κάνουν με πολιτικά μέσα, αφού πρώτα αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες του λαού. Ετσι πολιτευόταν πάντα η αριστερά. Κι “Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει “.

 

 Η επικοινωνία της τυφλής οργής και ο ακροδεξιός κίνδυνος Facebook Twitter

Οπτική Γωνία
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ