Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας πανωλεθρίας

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας πανωλεθρίας Facebook Twitter
Το πρόβλημα δεν προέκυψε την περασμένη Κυριακή, ούτε καν μερικούς μήνες ή χρόνια νωρίτερα, έχει μια μικρή ιστορία που συμπληρώνει ήδη μια δεκαετία και κάτι περισσότερο. Εικονογράφηση: bianka / LiFO
0

ΕIXAN ΠΕΡΑΣΕΙ περίπου είκοσι τέσσερις ώρες από την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που είχε να πει ο πρόεδρός του ήταν για τις «προοδευτικές δυνάμεις στις οποίες τείναμε το χέρι της συνεργασίας καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, αλλά είχαν μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ». Η λέξη «παραίτηση» δεν βγήκε από το στόμα του και, παρότι αρκετοί πιστεύουν ότι θα ακουστεί μετά τις δεύτερες εκλογές, μάλλον δεν θα συμβεί ούτε τότε. Αλλά αυτό αποτελεί μια μελλοντική ιστορία.

Τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και πολλά στελέχη του κόμματος που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τα αίτια της πρωτοφανούς ήττας κάπου εκεί εντόπισαν το μεγάλο πρόβλημα. Τα υπόλοιπα κόμματα δεν έκαναν κριτική στην κυβέρνηση αλλά κυρίως στο κόμμα τους, αυτό φταίει, αυτοί φταίνε. Αυτή η ρηχή ανάγνωση, που συνοδεύτηκε από τις συνήθεις καταγγελίες για τα «πετσωμένα» ΜΜΕ (που είναι, αλλά ήταν και το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θριάμβευσε) και άλλες συναφείς δικαιολογίες, αποτέλεσε για την Κουμουνδούρου την αιτία της μεγάλης ήττας.

Το 2015, είτε ήταν ο Τσίπρας στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είτε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Ένα συντριπτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας είχε ανάγκη από ένα αφήγημα με θετικό πρόσημο που θα το έβγαζε από την πολύπλευρη κρίση.

Αν εξαιρέσουμε έναν κρίσιμο παράγοντα που αποτελεί συνδυασμό άγνοιας, αδυναμίας ερμηνείας των γεγονότων και εθισμού στην επίπεδη ανάγνωση της πολιτικής, η αμήχανη στάση τους δείχνει πως αποφεύγουν να δουν το πρόβλημα που οδήγησε στο πρωτόγνωρο φαινόμενο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χάνει περίπου 600.000 ψηφοφόρους μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων και αντίστροφα το κυβερνητικό κόμμα παρότι «διακρίθηκε» σε σκάνδαλα, υποκλοπές, αδιαφάνεια στο δημόσιο χρήμα, υποβάθμιση δημόσιων υποδομών, αλαζονεία, να κερδίζει περίπου 200.000 ψήφους! Κι όμως, η ιστορία της πανωλεθρίας έχει πολλές αιτίες και πολύ πιο σοβαρές, και αυτές είχαν προαναγγελθεί με ακρίβεια αλλά κανένας δεν ήθελε να τις δει. Πολιτικός στρουθοκαμηλισμός λέγεται αυτή η συμπεριφορά.

Το πρόβλημα δεν προέκυψε την περασμένη Κυριακή, ούτε καν μερικούς μήνες ή χρόνια νωρίτερα, έχει μια μικρή ιστορία που συμπληρώνει ήδη μια δεκαετία και κάτι περισσότερο. Ήταν τότε που εκμεταλλευόμενοι πολιτικά (κάτι απόλυτα θεμιτό) τη βαθιά κρίση που πέρναγε η χώρα, όχι με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν μια μοναδική ευκαιρία να μιλήσουν σε αυτούς που παραδοσιακά εκπροσωπεί η αριστερά και να προτείνουν ένα νέο εφικτό μοντέλο εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, βασισμένο στις αξίες της αριστεράς που έλεγαν ότι κληρονόμησαν.

Δεν το έκαναν, προτίμησαν βερμπαλισμούς, λαϊκισμό, ανάρμοστες πολιτικές συμμαχίες και εκμετάλλευση της δικαιολογημένης οργής μιας σχεδόν ρημαγμένης κοινωνίας που αναζητούσε διέξοδο. Και με τον τρόπο αυτό προχώρησαν. Το 2015, είτε ήταν ο Τσίπρας στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είτε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Ένα συντριπτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας είχε ανάγκη από ένα αφήγημα με θετικό πρόσημο που θα το έβγαζε από την πολύπλευρη κρίση. Όποιος από αυτούς που δεν είχαν κυβερνήσει ως τότε πρόσφερε αυτό το αφήγημα, θα τον ακολουθούσε.

Η συνέχεια είναι γνωστή και νωπή. Συνεργασία με τον ακροδεξιό Καμμένο, τρίτο μνημόνιο, γενναίες υποχωρήσεις και ακόμα πιο γενναίες εκπτώσεις από το αξιακό φορτίο της αριστεράς και αρκετές μεγάλες δόσεις δυσφήμισής της. Πολλοί πιστεύουν ότι αριστερά είναι η κυβερνητική εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ αποδοκιμάστηκε και μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που δεν είχαν πολιτική προέλευση τη δεξιά έγειρε υπέρ αυτής, με ένα παράδοξο επιχείρημα που συνοψιζόταν στη φράση «να φύγουν», εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έφυγε.

Όμως ως αντιπολίτευση για τέσσερα ολόκληρα χρόνια δεν κατάφερε να αλλάξει αυτό που ήταν και τις σκέψεις όσων τον καταψήφισαν. Απέφυγε με επιμέλεια την αυτοκριτική και την αποδοκιμασία πολιτικών που πλήγωσαν και απομάκρυναν πολλούς, απέφυγε να προβάλει μια νέα πολιτική πρόταση εξουσίας, αρκέστηκε στον καταγγελτικό λόγο, χωρίς να πείσει ότι διαθέτει μια πειστική πρόταση εξουσίας, εξέπεμπε πολλά και συχνά αντικρουόμενα πολιτικά μηνύματα, επιχείρησε να δείξει ότι αποτελεί τον καλύτερο υποδοχέα της κυβερνητικής φθοράς με πρόσωπα της δεξιάς που σηματοδοτούν γραφικότητα, άφησε στελέχη του να εκπέμπουν τοξικότητα. Και υπομονετικά περίμενε να πέσει η κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο.   

Όμως αυτό δεν συνέβη και η κυρίαρχη αιτία είναι η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αποδοκιμάσει το παρελθόν του, το οποίο φρόντιζε να υπενθυμίζει με έναν χαρακτηριστικό τρόπο και τα τέσσερα αυτά χρόνια αλλά ιδιαίτερα στην προεκλογική περίοδο. Πολλές διαφορετικές φωνές με αντικρουόμενα μηνύματα, απουσία αντίληψης για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, προσεταιρισμός ακροδεξιών ιερέων, προσπάθεια προσέγγισης πρώην ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής κ.ο.κ. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε την περασμένη Κυριακή σε μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων πως όχι απλά δεν αποδοκίμασε τις κακές πλευρές του παρελθόντος του αλλά πορεύτηκε με αυτές, πιστεύοντας σε ένα είδος συλλογικής αμνησίας…

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM