Φαγητό στο κέντρο: Ας επαναπροσδιορίσουμε το φθηνό

Φαγητό στο κέντρο: μην είστε τόσο φθηνοί Facebook Twitter
Εστιατόρια που σερβίρουν ταρτάρ μόσχου ή πατέ υπερθεματίζουν σε ηθική ανωτερότητα με τα ανακυκλώσιμα ξυλάκια. Μπορεί να έχουν τους Πακιστανούς όρθιους στη λάντζα ολονυχτία, αλλά χρησιμοποιούν γάλα σόγιας.
0

ΣΤΗΝ GENTRIFIED ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ όπου μένω τα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ πλέον μου φέρνουν θυμηδία. Τα νούμερα είναι σαν τον μισθό των ονείρων μας ‒ αλλά για ενοίκιο.

Το περίμενα από τότε που έκλεισε ο φούρνος και άνοιξε μαγαζί με φυτά, που όμως δεν λέγεται ανθοπωλείο. Απ’ όταν οι βιτρίνες των καφέ έβγαλαν βάσκικο τσίζκεϊκ, το μπακάλικο μετονομάστηκε σε «ντέλι», το γυμναστήριο σε «health club».

Σαν κάτι γιαγιάδες που συγκρίνουν τιμές προπολεμικά και μεταπολεμικά τσατάραμε με μια φίλη και λέγαμε πόσο έχουν ακριβύνει τα πάντα, ρουφώντας το τσάι μας, η καθεμία σπίτι της. Μιλούσαμε γι’ αυτό το διώξιμο από το κέντρο, για την ανταλλαγή των πληθυσμών. Για τη γενική ιδέα «καταναλώνω, αφήστε με να καθίσω».

Πρωινό: Υποχρεωτικά αυγά. Μεσημεριανό: Πιάτα των οποίων η σύλληψη οφείλεται στα διαθέσιμα υλικά μακρινών τόπων, σε φρούτα τροπικά, ρίζες της Αφρικής, ψάρια που ούτε φαντάζεσαι πού ακριβώς αλιεύονται. Θα ήθελα να τα φάω όλα, αλλά από κάποιον που όντως ξέρει, επειδή έτρωγε τέτοια με τη μαμά του. Χίλιες φορές ένα ειλικρινές μαγαζί μεταναστών απ’ αυτούς που όντως έχουμε και τους κρύβουμε παρά ένα greek taverna-turned-υψηλό τουρλουμπούκι. Βραδινό: Μουσικές καρέκλες, με το τρία σηκώνεστε.

Υπάρχουν καλά ακριβά πράγματα και υπάρχει και η χοντροκοπιά. Τι είδους άνθρωπος θέλει να βλέπει το SUV του, ενώ τρώει; Τι κάνει τις άλλες ώρες αυτός ο άνθρωπος; Τζιπάρες που είναι φτιαγμένες για την έρημο στο Παγκράτι; Γιατί; Είκοσι ευρώ γι’ αυτό που η Αφρικανή τρώει ως ρίζα από τον κήπο της; Γιατί;

Όπως και να ’χει, το θέμα είναι ότι άμα είσαι από το Δομοκό, αλλά σερβίρεις «γνήσιο περουβιανό», είναι λίγο κάπως. Είναι λίγο κάπως οι «φιούζιον» (=δεν ξέρω τι μου γίνεται) κατάλογοι με κρασιά από τη Νάουσα και κυρίως πιάτα από τη Λατινική Αμερική. Επειδή μοιάζουν με γευστικούς μη τόπους, με αυτά τα ακριβά μαγαζιά που είναι ριγμένα χωρίς καμία αισθητική ή γευστική συνοχή στα αεροδρόμια. Δεν σε οδηγούν κάπου. Δεν σου λένε μια ιστορία. Δεν σου ανοίγουν μια πτυχή του κόσμου που πριν αγνοούσες. Είναι σκέτη χοντροκοπιά. Απλώς περνάς την ώρα σου ξοδεύοντας. Σου δίνουν την ευκαιρία να αγοράσεις κάτι ακριβό και να αντλήσεις τη σχετική ικανοποίηση. Αυτό τώρα γιατί να το ’χουμε και στην εκτός αεροδρομίου εκδοχή;  

Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν ρίζες της Αφρικής με θρεπτικά συστατικά που αγνοώ και τροπικά φρούτα που εάν τα έτρωγα θα άλλαζε ο μεταβολισμός μου. Όμως πειράζει να θέλω κάτι ειλικρινές;

Για παράδειγμα, σιχαίνομαι τα μέρη όπου εάν κάποιο μέλος του προσωπικού «παραείναι εξωτικό», το ξαποστέλνουν. Δεν θέλω να βγει κάποια όμορφη Ελληνίδα να μου πει τα περουβιανά πιάτα που αποστήθισε ‒ αυτή η επίκτητη γνώση της αρκεί για να με πείσει ότι από τη συγκεκριμένη τύπισσα δεν μπορώ να μάθω τίποτα γευστικά. 

Ακόμα, με ενοχλεί που το detox είναι η κοινωνικά αποδεκτή θρησκευτική πρακτική κάποιας εγωκεντρικής θρησκείας που αρχίζει και τελειώνει στην υποχρέωση του υποκειμένου να ζήσει σαν καλοκουρδισμένος σκύλος: με προβλέψιμες εντερικές λειτουργίες, καλό ύπνο, πολλή ενέργεια, όμορφη γούνα (βλ. επιδερμίδα).

Η άρνηση του υποκειμένου που καταναλώνει να καταναλώσει όσο πιο πολλά προϊόντα detox γίνεται φαντάζει... εγωιστική. Δεν πίνεις μάτσα/δάκρυα του Δαλάι Λάμα; Δεν διαλέγεις την ακριβή detox επιλογή; Είσαι εγωιστικό κτήνος που «χρειάζεται θεραπεία»!

Εστιατόρια που σερβίρουν ταρτάρ μόσχου ή πατέ υπερθεματίζουν σε ηθική ανωτερότητα με τα ανακυκλώσιμα ξυλάκια. Μπορεί να έχουν τους Πακιστανούς όρθιους στη λάντζα ολονυχτία, αλλά χρησιμοποιούν γάλα σόγιας.

Η οικολογική συνείδηση ξεχειλίζει τόσο που σχεδόν δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, έχουν καταληφθεί απ’ τα τραπέζια τους και νιώθεις κάφρος που βγαίνεις από το σπίτι να πετάξεις τα σκουπίδια με την πιτζάμα και το κλάμερ αντί να φορέσεις κανένα καλό βραδινό ρούχο. Σε στραβοκοιτάνε και απορούν. Και καλά κάνουν! Κι εγώ άμα είχα δώσει τριάντα ευρώ το πιάτο, θα ήθελα να βλέπω κάτι πιο θελκτικό απ’ την τρελή με τις πιτζάμες. 

Υπάρχουν καλά ακριβά πράγματα και υπάρχει και η χοντροκοπιά. Τι είδους άνθρωπος θέλει να βλέπει το SUV του, ενώ τρώει; Τι κάνει τις άλλες ώρες αυτός ο άνθρωπος; Τζιπάρες που είναι φτιαγμένες για την έρημο στο Παγκράτι; Γιατί; Είκοσι ευρώ γι’ αυτό που η Αφρικανή τρώει ως ρίζα από τον κήπο της; Γιατί;

Τότε θυμάμαι κάτι σοβαρούς ανθρώπους που συναντάς στα νησιά ή στα βουνά και ξινίζουν τα μούτρα τους ακόμα και με το ίδιο τους φαγητό, αν έχει μέσα ψευτιά, αν η γεύση του δεν είναι αληθινή. Γιατί υπάρχουν αυτοί που χρεώνουν πενήντα ευρώ το άτομο για γεύματα που μάθανε να τα προφέρουν μέσω Google κι αυτοί που πας να ψωνίσεις κάποιο ποτό ή έδεσμα στο μαγαζί τους και σου λένε «αυτό δεν μου πέτυχε, διάλεξε από τ’ άλλα». Ας επαναπροσδιορίσουμε το φθηνό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η αβάσταχτη ακρίβεια του ενοικίου 

Ρεπορτάζ: Θοδωρής Αντωνόπουλός / Η αβάσταχτη ακρίβεια του ενοικίου 

«Γιασεμί μου φαντασμένο δε βαστώ / Σ’ έναν τοίχο νοικιασμένο να κλειστώ» έλεγε το τραγούδι, στις μέρες μας ωστόσο είναι ευκολότερο να βρεις γιασεμιά στα τσιμέντα της Αθήνας παρά κάποιον τοίχο να νοικιάσεις, κι αν τυχόν βρεις, θα τον ακριβοπληρώσεις!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Έχει η Αθήνα περισσότερα τραπεζοκαθίσματα απ’ όσα μπορεί να αντέξει;

Urban Culture / Έχει η Αθήνα περισσότερα τραπεζοκαθίσματα απ’ όσα μπορεί να αντέξει;

H νέα μεγάλη κόντρα της πόλης είναι ανάμεσα στους πεζούς που θέλουν να έχουν πρόσβαση στα πεζοδρόμια και στους μαγαζάτορες που τα τελευταία δυόμισι χρόνια έχουν το δικαίωμα να τοποθετήσουν τα διπλάσια τραπεζοκαθίσματα απ’ όσα τους επιτρέπει η άδειά τους. Είναι όμως ένας καινούργιος πόλεμος αυτός ή υπήρχε πάντα; Και ποιος ευθύνεται πραγματικά γι’ αυτόν;
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μπρους Κλαρκ: «Οι μικρογειτονιές της Αθήνας και οι μικροκοινωνίες τους είναι από τα γοητευτικότερα στοιχεία αυτής της πόλης»

Βιβλίο / Μπρους Κλαρκ: «Τα μικρά χωριά της Αθήνας είναι το γοητευτικότερο στοιχείο της»

Οι αέναες αλλαγές της Αθήνας, η βρετανική μοναρχία αλλά και ο πόλεμος στην Ουκρανία σε μια απολαυστική συζήτηση με έναν εκλεκτό δημοσιογράφο, συγγραφέα και διάπυρο φιλέλληνα με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου «Athens, City of Wisdom» (εκδ. Head of Zeus) και τη βράβευσή του από την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σιούτη

Οπτική Γωνία / ΟΠΕΚΕΠΕ, μεταναστευτικό και Τέμπη ζορίζουν ξανά την κυβέρνηση

Το σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων και η πιθανή επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα έρχονται να προστεθούν στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ