«Δεν είναι το τέλος του κόσμου οι Πανελλαδικές» ‒ όντως;

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ 2022 Facebook Twitter
Οι Πανελλαδικές είναι ένας από τους λίγους θεσμούς που επιχείρησαν να εισαγάγουν μια αξιοκρατία στη χώρα.
0

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Κανένας κόσμος δεν μπορεί να τελειώσει στα δεκαοκτώ σου. Ούτε στα δεκαεννιά. Ούτε στα εξήντα εννιά. Ούτε ποτέ. Όσο ζεις, ζεις. Κάνεις επιλογές. Προχωράς. Καλά κάνουν τόσοι άνθρωποι και βγαίνουν και λένε στα παιδιά να μην έχουν άγχος. Να γράψουν και βλέπουν.

Όμως ας βάλουμε λίγο νερό στον self-help εμπνευστικό χυμό που ταΐζουμε τα 18χρονα. Ας μην τους λέμε και τελείως ψέματα. Όχι πως αν κοπείς δεν τρέχει και τίποτα. Ναι, σε ένα φιλοσοφικό, μακροσκοπικο επίπεδο προφανώς και δεν τρέχει τίποτα. Κυριολεκτικά: Η ζωή είναι μπροστά σου και μην τη σπαταλήσεις.

Αλλά τα παιδιά λαμβάνουν ένα αντιφατικό μήνυμα. Από τη μια υπάρχει όλο αυτό το μελόδραμα με τις εξετάσεις, όλα αυτά τα έξοδα που αναλαμβάνουν οι γονείς για περίπου δύο χρόνια, και από την άλλη, ξαφνικά, όπως αρμόζει σε μια κοινωνία σε αληθή σύγχυση, την ημέρα των Πανελλαδικών ξυπνάμε βούδες. Λέμε: Πάρε ανάσα, κάθισε στη στάση του λωτού, πιες τον χυμό πορτοκάλι και όλα θα έρθουν στο μυαλουδάκι σου. Έτσι το παιδί μπερδεύεται. 

Σε κάθε περίπτωση, αν είναι να μιλήσουμε για τις Πανελλήνιες, να μιλήσουμε για το πώς να γίνουν πιο δίκαιες, ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές. Να μιλήσουμε για τα χρήματα που πρέπει να δοθούν στην εκπαίδευση και σε αυτούς που την υπηρετούν στις διάφορες βαθμίδες. 

Ας δούμε όμως και το ίδιο το βάσανο των εξετάσεων. Για πολλούς και πολλές οι Πανελλαδικές δεν είναι παίξε γέλασε. Γιατί; Γιατί είναι η μόνη τους διέξοδος για μια νέα αρχή, ο τρόπος να πάνε κάπου και να μάθουν γράμματα (γράμματα που δεν μπορούν να μάθουν στον κοινωνικό τους περίγυρο).

Βέβαια, κι αυτό τώρα παίζεται. Με τα ενοίκια, την τηλεκπαίδευση, τη μετατροπή του ελληνικού πανεπιστημίου σε εξεταστικό κέντρο, για πόσο ακόμα οι γονείς θα κάνουν τη θυσία; Ελπίζω για πολύ. Επειδή η φοιτητική ζωή είναι μια περίοδος ανένοχης εξερεύνησης πεδίων γνώσης, επιθυμιών, τόπων, καταστάσεων και προσώπων. Επειδή δεν βλέπουμε όλοι το ελληνικό πανεπιστήμιο ως αναγκαίο κακό αλλά ως κάτι με αξία. Για πολλά παιδιά το πανεπιστήμιο είναι η ευκαιρία τους να διαμορφώσουν εκ νέου τη ζωή τους, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε να έχουν επιλογές μετά.

Οι Πανελλαδικές είναι ένας από τους λίγους θεσμούς που επιχείρησαν να εισαγάγουν μια αξιοκρατία στη χώρα. Η ιδέα είναι ότι διαβάζεις, γράφεις, πέρασες. Είναι μια όμορφη ιδέα. Αυτή, όμως, η προσέγγιση στην ισότητα ευκαιριών ήδη ηχεί παρωχημένη το 2022. Γιατί να εξαρτάται η περαιτέρω εκπαίδευσή σου από τις απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις; Λαμβάνονται υπόψη αλλά κριτήρια; Μήπως έχεις άλλες δεξιότητες που μένουν εκτός της στεγνής, γραπτής εξέτασης; Κι αν δεν ξέρεις τι θες να γίνεις;

Αυτές οι ενστάσεις είναι καίριες και πρέπει να ληφθούν υπόψη όχι μόνο για τις Πανελλήνιες αλλά και για τον τρόπο που (δεν) υποστηρίζουμε τους φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Ίσως άλλα συστήματα αξιολόγησης να είναι πιο ενδιαφέροντα και πιο δίκαια, όπως στη Γερμανία, όπου σε ορισμένες υποτροφίες εξετάζεται όχι μόνο το τι ξέρεις εσύ (βάσει της βαθμολογίας στις εξετάσεις) αλλά και τι ήξεραν οι γονείς (τυχαίο). 

Σε κάθε περίπτωση, αν είναι να μιλήσουμε για τις Πανελλήνιες, να μιλήσουμε για το πώς να γίνουν πιο δίκαιες, ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές. Να μιλήσουμε για τα χρήματα που πρέπει να δοθούν στην εκπαίδευση και σε αυτούς που την υπηρετούν στις διάφορες βαθμίδες. 

Αν είναι να έχουμε πρόβλημα με έναν θεσμό που δεν αντανακλά πια τις ιδέες μας περί αξιοκρατίας, καλό θα ήταν να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση τις περισσότερης ισότητας στην πρόσβαση στην εκπαίδευση, όχι να υποτιμούμε ένα από τα λίγα πράγματα στα οποία δεν μπορεί να πάρει τηλέφωνο ο μπαμπάς ή ο θείος για να σε περάσει. Είναι ωραίο που στις Πανελλήνιες καλύπτονται τα ονόματα των υποψηφίων. Είναι και σπάνιο για την Ελλάδα μας. 

Είναι σίγουρα άδικο να λέμε σε έναν άνθρωπο δεκαοκτώ χρονών ότι απέτυχε που δεν έγραψε. Όμως, αν θέλουμε σαν άλλοι γκουρού να τους λέμε «μην αγχώνεστε», πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι κι αυτοί που δεν έχουν να πάνε άμεσα στο εξωτερικό ή στη δουλειά του θείου τους δεν θα χαθούν, ότι δεν θα χρειάζεται να δουλεύουν μπαρ δέκα χρόνια για να σπουδάσουν, ότι δεν θα νιώσουν τη ματαίωση της ανεργίας ή της έλλειψης μόρφωσης (ας μην ξεχνάμε ότι το μεταπτυχιακό είναι το νέο πτυχίο!). Να εξασφαλίσουμε πως δεν θα νιώθουν κατώτεροι σε μια κοινωνία που δομείται γύρω απ’ τη (ακαδημαϊκή) γνώση και τις διαρκώς ανανεούμενες δεξιότητες. Πρέπει να σιγουρευτούμε ότι η ψύχραιμη, καλοπροαίρετη προτροπή «όλα καλά, τίποτα δεν τελειώνει» δεν κλείνει το μάτι στις ιεραρχίες. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ