Από πού ήρθαν όλες αυτές οι cringe χριστουγεννιάτικες ταινίες;

Από πού ήρθαν όλες αυτές οι cringe χριστουγεννιάτικες ταινίες; Facebook Twitter
Η Εμίλια Κλαρκ στην ταινία «Last Christmas». Φωτ.: Universal Pictures
0

ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ της ελληνικής τηλεόρασης στις γιορτές ήταν συγκεκριμένο: κλασικές χολιγουντιανές ταινίες, από το Scrooged και τo Die Hard μέχρι το Ηοme Alone και το Love Actually, ολίγη Φιλαρμονική της Βιέννης και εμβόλιμα μερικά μπουζούκια για το ντιριντάχτα.

Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς ξεκίνησαν να προβάλλονται οι χριστουγεννιάτικες ταινίες - παραγωγές συνδρομητικών καναλιών.

«Πόσες χριστουγεννιάτικες ταινίες είναι πάρα πολλές χριστουγεννιάτικες ταινίες;» αναρωτιόταν ένα άρθρο των Νew York Times το 2019, για να εξηγήσει το φαινόμενο της βιομηχανίας των χριστουγεννιάτικων ταινιών παραγωγής κυρίως συνδρομητικών καναλιών (Hallmark, Lifetime) που έμοιαζαν να κατακλύζουν την αμερικανική αγορά.

Τέσσερα χρόνια μετά οι ταινίες αυτές έχουν αρχίσει να παίζονται ασταμάτητα και στις ελληνικές συνδρομητικές πλατφόρμες, ενώ η ελληνική βερσιόν του Netflix φιλοξενεί 46 χριστουγεννιάτικες ταινίες – από αυτές μόνο 3 είναι χολιγουντιανές παραγωγές. Οι ταινίες αυτές έχουν φανατικό κοινό και δύο μόνο σενάρια.

Οι δύο τους θα συνεφέρουν το κάστρο/ την έπαυλη στην Τοσκάνη και θα αναστήσουν το ταλαιπωρημένο γενεαλογικό δέντρο του γαλαζοαίματου πρίγκιπα ενώνοντας για πάντα τον παλιό και τον νέο κόσμo με ένα αγνό φιλί. Γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται ποτέ σε αυτές τις ταινίες είναι το σεξ. Οι πρωταγωνιστές μας περνούν υπέροχα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, πλέκοντας και κάνοντας βόλτες στο δάσος.

Σενάριο πρώτο: Η Ρεμπέκα είναι σχεδόν 30, έχει πλούσια, ίσια μαλλιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη ως χρηματίστρια/ φωτογράφος κατοικιδίων/ ιδιοκτήτρια ανθοπωλείου με ειδίκευση στις ορχιδέες, σε κάποια εχθρική μεγαλούπολη, όταν επιστρέφει στην κωμόπολη όπου μεγάλωσε στo Μέιν για να σώσει την οικογενειακή επιχείρηση που είναι ένα οικογενειακό πανδοχείο με πολύχρωμα κουβερλί στους καναπέδες/ ένα καφέ με ροζ καπκέικ που λέγεται Rosie’s/ μια φάρμα με χριστουγεννιάτικα δέντρα. Εκεί, αποκλεισμένη από το χιόνι, κι ενώ το κινητό της πεθαίνει από μπαταρία μπροστά από κάποιο στολισμένο τζάκι, η ηρωίδα μας συναντάει τον πρώτο της έρωτα/ έναν θλιμμένο χήρο που μεγαλώνει μόνος του ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι που ειδικεύεται στις sassy ατάκες. Ας τον πούμε Τομ.

Η Ρεμπέκα (η γκαρνταρόμπα της οποίας αποτελείται από μοβ και πράσινα σετ ζακέτα-φούστα και τακούνια που τη χτυπάνε όταν οδηγεί την καρότσα του μπαμπά της μέσα στο δάσος με τα έλατα) και ο Τομ που είναι ανεμοδαρμένος, αξιόπιστος και δεν μιλάει πολύ, αρχικά μισιούνται. Μπορεί ο Τομ να έχει μια ανταγωνιστική επιχείρηση με χριστουγεννιάτικα δέντρα ή ένα ζαχαροπλαστείο που λέγεται Τommy’s και είναι «η καρδιά της πόλης» γιατί σερβίρει την καλύτερη ζεστή σοκολάτα με μαρσμάλοουζ σε όλη την πολιτεία. Στην πορεία, και ενώ η μικρή τους πόλη ετοιμάζεται πυρετωδώς για ένα φεστιβάλ με φώτα και πυροτεχνήματα/ μια χριστουγεννιάτικη αγορά με ξύλινα χειροποίητα στολίδια και πουπουλένιους άγιους Βασίληδες, ερωτεύονται και μένουν για πάντα μαζί στην αμερικάνικη επαρχία φτιάχνοντας μαζί τα ροζ καπκέικ της αγάπης τους.

Σώζοντας το οικογενειακό πανδοχείο/ πριγκίπισσα σε κάστρο στη Σκωτία   Facebook Twitter
Στην ταινία «Ένα κάστρο για τα Χριστούγεννα», η συγγραφέας μπεστ-σέλερ Sophie Brown (Brooke Shields) συναντά τον Myles (Cary Elwes), έναν δούκα με ένα κάστρο στη Σκωτία. Φωτ.: Mark Mainz/Netflix

Σενάριο δεύτερο: Η Ρεμπέκα είναι 35, έχει πλούσια ίσια μαλλιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη ως συγγραφέας ή ξεναγός σε κάποια εχθρική αμερικάνικη μεγαλούπολη όταν αποφασίζει να πάει στην Ευρώπη για τα Χριστούγεννα γιατί, όπως εξηγεί και στην ατζέντισσά της στο τηλέφωνο, «χρειάζεται μια αλλαγή μετά το διαζύγιο». Βρίσκεται σε ένα χαριτωμένο χωριό στα Χάιλαντς της Σκωτίας/ στη Ρώμη/ σε κάποια φαντασιακή χώρα που ονομάζεται Μονρόβια/ Σεγκόβια. Η Ρεμπέκα είναι πολύ μπερδεμένη από το πανάρχαιο σύστημα θέρμανσης (ενίοτε και από την αποχέτευση) στο σκωτσέζικο κάστρο που μένει, αλλά γοητευμένη από την τοπική χριστουγεννιάτικη αγορά και τη χαριτωμένη προφορά των ντόπιων που την αγκαλιάζουν γλυκά στην ευρωπαϊκή αγκαλιά τους.

Εκεί γνωρίζει τον Τόμας, έναν ντόπιο λόρδο/ πρίγκιπα με καταπιεσμένα συναισθήματα και sidekick κάποια ψυχρή νταντά/ οικονόμο με ξανθό κότσο. Οι δύο τους θα συνεφέρουν το κάστρο/ την έπαυλη στην Τοσκάνη και θα αναστήσουν το ταλαιπωρημένο γενεαλογικό δέντρο του γαλαζοαίματου πρίγκιπα ενώνοντας για πάντα τον παλιό και τον νέο κόσμo με ένα αγνό φιλί. Γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται ποτέ σε αυτές τις ταινίες είναι το σεξ. Οι πρωταγωνιστές μας περνούν υπέροχα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, πλέκοντας και κάνοντας βόλτες στο δάσος. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ Όλες οι κλασικές άλλες και πιο οι ανορθόδοξες Χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει να ξέρεις 

Pulp Fiction / Κλασικές και ανορθόδοξες χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει να ξέρεις

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος επιχειρεί, μαζί με τον Λουκά Κατσίκα, μια αναδρομή στις ταινίες με θέμα ή φόντο τα Χριστούγεννα και σχολιάζει πώς αυτά απεικονίζονται στη μεγάλη οθόνη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Gen Z και εργασία στην Ελλάδα: «Δυστυχώς αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με άλλον υποψήφιο»

Οπτική Γωνία / «Δυστυχώς αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με άλλον υποψήφιο»

Πώς είναι να προσπαθείς να μπεις στην αγορά εργασίας σε μια περίοδο που η αβεβαιότητα έχει γίνει κανονικότητα; Ο Βασίλης Τσούτσης, φοιτητής Οικονομικών, περιγράφει την εμπειρία της πρώτης αναζήτησης εργασίας, ενώ ο Χρήστος Γούλας, γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, αναλύει το χάσμα που υπάρχει μεταξύ νέων και εργοδοτών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η πολιτική δυναμική της Μαρίας Καρυστιανού, το ηθικό κεφάλαιο και το πολιτικό ρίσκο

Πολιτική / Η πολιτική δυναμική της Μαρίας Καρυστιανού, το ηθικό κεφάλαιο και το πολιτικό ρίσκο

Το 2025 ξεκίνησε με τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη, που κατέβασαν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα, και κλείνει με την προαναγγελία δημιουργίας κόμματος από τη Μαρία Καρυστιανού, την πρόεδρο του Συλλόγου Πληγέντων του Δυστυχήματος των Τεμπών.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Από την απώλεια του Κώστα Σημίτη ως την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ και το κίνημα των Τεμπών

Πολιτική Ανασκόπηση 2025 / Η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα, ο ΟΠΕΚΕΠΕ και το κίνημα των Τεμπών

Το 2025 μπήκε με τις μαζικές διαδηλώσεις για τα Τέμπη, οι οποίες επηρέασαν καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις. Ήταν επίσης μια χρονιά κατά την οποία μεγάλο μέρος της πολιτικής ζωής εξελίχθηκε μέσα από εξεταστικές επιτροπές και δικαστήρια.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η Κίμπερλι Γκιλφόιλ και οι άλλοι «απόστολοι του MAGA» στην Ευρώπη

Οπτική Γωνία / Η Κίμπερλι Γκιλφόιλ και οι άλλοι «απόστολοι του MAGA» στην Ευρώπη

Συγγενείς και φίλοι του Ντόναλντ Τραμπ ή χορηγοί του MAGA, σχεδόν όλοι οι νέοι πρεσβευτές των ΗΠΑ στην Ευρώπη έχουν εξυμνήσει τον Αμερικανό Πρόεδρο δυνατά και επίμονα. Σχεδόν κανένας τους δεν έχει καμία διπλωματική εμπειρία.
THE LIFO TEAM
Delivery

Οπτική Γωνία / Οι αόρατοι ντελιβεράδες της Wolt και του efood:  Μια νέα «Μανωλάδα» έξω από την πόρτα σου

Πίσω από την ταχύτητα των παραδόσεων και την ευελιξία της gig economy ξεδιπλώνεται ένα αθέατο δίκτυο εκμετάλλευσης, μαύρης και υποδηλωμένης εργασίας: διανομείς που δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, πίεση και απειλές. Τι ισχυρίζονται οι εργαζόμενοι διανομείς και τι απαντούν οι ψηφιακές πλατφόρμες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ο «Φραπές» και το πολιτικό πρόβλημα

Βασιλική Σιούτη / Ο «Φραπές» και το πολιτικό πρόβλημα

Η εμφάνιση του «Φραπέ» στη Βουλή, η αλαζονεία και η έλλειψη φόβου απέναντι σε θεσμούς που θα έπρεπε να τον ελέγχουν αναδεικνύουν την ύπαρξη ενός άτυπου συστήματος ισχύος που θεωρεί ότι μπορεί να μη λογοδοτεί πουθενά.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Κανένας στην Τουρκία δεν ονειρεύεται ελληνικό έδαφος»

Οπτική Γωνία / «Κανένας στην Τουρκία δεν ονειρεύεται ελληνικό έδαφος»

Ο έγκριτος διευθυντής της «Milliyet», Οζάι Σεντίρ, αποδομεί τα στερεότυπα που συντηρούν την ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μιλά για την ευθύνη των ΜΜΕ και των πολιτικών και εξηγεί γιατί πιστεύει ότι οι δύο λαοί είναι έτοιμοι για ένα νέο μοντέλο κοινών συμφερόντων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ