Από πού ήρθαν όλες αυτές οι cringe χριστουγεννιάτικες ταινίες;

Από πού ήρθαν όλες αυτές οι cringe χριστουγεννιάτικες ταινίες; Facebook Twitter
Η Εμίλια Κλαρκ στην ταινία «Last Christmas». Φωτ.: Universal Pictures
0

ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ της ελληνικής τηλεόρασης στις γιορτές ήταν συγκεκριμένο: κλασικές χολιγουντιανές ταινίες, από το Scrooged και τo Die Hard μέχρι το Ηοme Alone και το Love Actually, ολίγη Φιλαρμονική της Βιέννης και εμβόλιμα μερικά μπουζούκια για το ντιριντάχτα.

Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς ξεκίνησαν να προβάλλονται οι χριστουγεννιάτικες ταινίες - παραγωγές συνδρομητικών καναλιών.

«Πόσες χριστουγεννιάτικες ταινίες είναι πάρα πολλές χριστουγεννιάτικες ταινίες;» αναρωτιόταν ένα άρθρο των Νew York Times το 2019, για να εξηγήσει το φαινόμενο της βιομηχανίας των χριστουγεννιάτικων ταινιών παραγωγής κυρίως συνδρομητικών καναλιών (Hallmark, Lifetime) που έμοιαζαν να κατακλύζουν την αμερικανική αγορά.

Τέσσερα χρόνια μετά οι ταινίες αυτές έχουν αρχίσει να παίζονται ασταμάτητα και στις ελληνικές συνδρομητικές πλατφόρμες, ενώ η ελληνική βερσιόν του Netflix φιλοξενεί 46 χριστουγεννιάτικες ταινίες – από αυτές μόνο 3 είναι χολιγουντιανές παραγωγές. Οι ταινίες αυτές έχουν φανατικό κοινό και δύο μόνο σενάρια.

Οι δύο τους θα συνεφέρουν το κάστρο/ την έπαυλη στην Τοσκάνη και θα αναστήσουν το ταλαιπωρημένο γενεαλογικό δέντρο του γαλαζοαίματου πρίγκιπα ενώνοντας για πάντα τον παλιό και τον νέο κόσμo με ένα αγνό φιλί. Γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται ποτέ σε αυτές τις ταινίες είναι το σεξ. Οι πρωταγωνιστές μας περνούν υπέροχα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, πλέκοντας και κάνοντας βόλτες στο δάσος.

Σενάριο πρώτο: Η Ρεμπέκα είναι σχεδόν 30, έχει πλούσια, ίσια μαλλιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη ως χρηματίστρια/ φωτογράφος κατοικιδίων/ ιδιοκτήτρια ανθοπωλείου με ειδίκευση στις ορχιδέες, σε κάποια εχθρική μεγαλούπολη, όταν επιστρέφει στην κωμόπολη όπου μεγάλωσε στo Μέιν για να σώσει την οικογενειακή επιχείρηση που είναι ένα οικογενειακό πανδοχείο με πολύχρωμα κουβερλί στους καναπέδες/ ένα καφέ με ροζ καπκέικ που λέγεται Rosie’s/ μια φάρμα με χριστουγεννιάτικα δέντρα. Εκεί, αποκλεισμένη από το χιόνι, κι ενώ το κινητό της πεθαίνει από μπαταρία μπροστά από κάποιο στολισμένο τζάκι, η ηρωίδα μας συναντάει τον πρώτο της έρωτα/ έναν θλιμμένο χήρο που μεγαλώνει μόνος του ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι που ειδικεύεται στις sassy ατάκες. Ας τον πούμε Τομ.

Η Ρεμπέκα (η γκαρνταρόμπα της οποίας αποτελείται από μοβ και πράσινα σετ ζακέτα-φούστα και τακούνια που τη χτυπάνε όταν οδηγεί την καρότσα του μπαμπά της μέσα στο δάσος με τα έλατα) και ο Τομ που είναι ανεμοδαρμένος, αξιόπιστος και δεν μιλάει πολύ, αρχικά μισιούνται. Μπορεί ο Τομ να έχει μια ανταγωνιστική επιχείρηση με χριστουγεννιάτικα δέντρα ή ένα ζαχαροπλαστείο που λέγεται Τommy’s και είναι «η καρδιά της πόλης» γιατί σερβίρει την καλύτερη ζεστή σοκολάτα με μαρσμάλοουζ σε όλη την πολιτεία. Στην πορεία, και ενώ η μικρή τους πόλη ετοιμάζεται πυρετωδώς για ένα φεστιβάλ με φώτα και πυροτεχνήματα/ μια χριστουγεννιάτικη αγορά με ξύλινα χειροποίητα στολίδια και πουπουλένιους άγιους Βασίληδες, ερωτεύονται και μένουν για πάντα μαζί στην αμερικάνικη επαρχία φτιάχνοντας μαζί τα ροζ καπκέικ της αγάπης τους.

Σώζοντας το οικογενειακό πανδοχείο/ πριγκίπισσα σε κάστρο στη Σκωτία   Facebook Twitter
Στην ταινία «Ένα κάστρο για τα Χριστούγεννα», η συγγραφέας μπεστ-σέλερ Sophie Brown (Brooke Shields) συναντά τον Myles (Cary Elwes), έναν δούκα με ένα κάστρο στη Σκωτία. Φωτ.: Mark Mainz/Netflix

Σενάριο δεύτερο: Η Ρεμπέκα είναι 35, έχει πλούσια ίσια μαλλιά και είναι πάρα πολύ επιτυχημένη ως συγγραφέας ή ξεναγός σε κάποια εχθρική αμερικάνικη μεγαλούπολη όταν αποφασίζει να πάει στην Ευρώπη για τα Χριστούγεννα γιατί, όπως εξηγεί και στην ατζέντισσά της στο τηλέφωνο, «χρειάζεται μια αλλαγή μετά το διαζύγιο». Βρίσκεται σε ένα χαριτωμένο χωριό στα Χάιλαντς της Σκωτίας/ στη Ρώμη/ σε κάποια φαντασιακή χώρα που ονομάζεται Μονρόβια/ Σεγκόβια. Η Ρεμπέκα είναι πολύ μπερδεμένη από το πανάρχαιο σύστημα θέρμανσης (ενίοτε και από την αποχέτευση) στο σκωτσέζικο κάστρο που μένει, αλλά γοητευμένη από την τοπική χριστουγεννιάτικη αγορά και τη χαριτωμένη προφορά των ντόπιων που την αγκαλιάζουν γλυκά στην ευρωπαϊκή αγκαλιά τους.

Εκεί γνωρίζει τον Τόμας, έναν ντόπιο λόρδο/ πρίγκιπα με καταπιεσμένα συναισθήματα και sidekick κάποια ψυχρή νταντά/ οικονόμο με ξανθό κότσο. Οι δύο τους θα συνεφέρουν το κάστρο/ την έπαυλη στην Τοσκάνη και θα αναστήσουν το ταλαιπωρημένο γενεαλογικό δέντρο του γαλαζοαίματου πρίγκιπα ενώνοντας για πάντα τον παλιό και τον νέο κόσμo με ένα αγνό φιλί. Γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν γίνεται ποτέ σε αυτές τις ταινίες είναι το σεξ. Οι πρωταγωνιστές μας περνούν υπέροχα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, πλέκοντας και κάνοντας βόλτες στο δάσος. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ Όλες οι κλασικές άλλες και πιο οι ανορθόδοξες Χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει να ξέρεις 

Pulp Fiction / Κλασικές και ανορθόδοξες χριστουγεννιάτικες ταινίες που πρέπει να ξέρεις

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος επιχειρεί, μαζί με τον Λουκά Κατσίκα, μια αναδρομή στις ταινίες με θέμα ή φόντο τα Χριστούγεννα και σχολιάζει πώς αυτά απεικονίζονται στη μεγάλη οθόνη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ