ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

And just like that, η επιτομή του hate watch

And just like that, η επιτομή του hate watch Facebook Twitter
Oι πρωταγωνίστριές μας είναι πλέον πενηνταπεντάρες και ζάπλουτες, συχνά με προβλήματα που φαίνονται αφύσικα, σαν να πρέπει να χωρέσουν όλοι οι κοινωνικοί προβληματισμοί σε μία σεζόν.
0


ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ είδα το 5ο επεισόδιο της τρίτης σεζόν «Αnd just like that». Πιθανόν να γράφω αυτό το κείμενο με την ελπίδα πως θα βρω κάποιον να το βλέπει επίσης, γιατί μέχρι τώρα δεν έχω βρει ούτε μισό άνθρωπο να την παρακολουθεί. Εικάζω πως τη σειρά, που αποτελεί μια άτυπη συνέχεια του «Sex and the city», τη βλέπουν κυρίως άνθρωποι σαν και μένα, θλιβεροί μεσήλικοι oπαδοί του «Sex and the city» που ξέρουν ότι είναι κάκιστη, αλλά επιμένουν. Koινό και κριτικοί μισούν αυτήν τη σειρά περίπου το ίδιο. «Ελάτε, ας ακολουθήσουμε το “Αnd just like that” στην άβυσσο όλοι μαζί», έγραψε πρόσφατα το «Vanity Fair».

Το «Sex and the city» ξεκίνησε ως στήλη που έγραφε η αρθρογράφος Candace Bushnell στην εφημερίδα «Νew York Observer» από το 1994 έως το 1996, περιγράφοντας τη δική της ζωή αλλά και αυτή των φίλων της ως single τριαντάρηδων στο Μανχάταν. Η στήλη κυκλοφόρησε ως βιβλίο και εκεί βασίστηκε εν μέρει η σειρά που ξεκίνησε το 1998, ή τουλάχιστον εκεί βασίστηκε το πρώτο της επεισόδιο.

Δεν μπορώ να σταματήσω να βλέπω και να μισώ και τη σειρά και τους χαρακτήρες σε ένα απολαυστικό hate watch. Τώρα, το μόνο που μου απομένει είναι να βρω κάποιον άλλον που το βλέπει για να το συζητήσουμε.

Οι τέσσερις ηρωίδες είναι ντυμένες στα μαύρα, μιλάνε στην οθόνη και λένε διάφορες δηλητηριώδεις ατάκες για τη ζωή στη Νέα Υόρκη και τη ζούγκλα της αναζήτησης ερωτικού συντρόφου. Τα επόμενα επεισόδια προφανώς δεν ήταν έτσι, αλλά εάν κάτι έκανε το «Sex and the city» μοναδικό, τουλάχιστον στις πρώτες σεζόν του, ήταν οι διάλογοι, που ήταν απολαυστικοί, και η απελευθερωμένη fun οπτική της γυναικείας σεξουαλικότητας. Δεν υπήρχαν μέχρι τότε σειρές στις οποίες οι γυναίκες μιλούσαν ανοιχτά για το σεξ και τις σχέσεις.

Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, η σειρά ήταν ένας ενδυματολογικός παράδεισος. Χάρη σε αυτήν έγιναν διάσημα τα παπούτσια Manolo Blahnik, τα κολιέ με όνομα, οι μεγάλοι κρίκοι από κίτρινο χρυσό, τα υπερμεγέθη λουλούδια στα φορέματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το Galliano φόρεμα-εφημερίδα της Κάρι έξω από το πάρτι αρραβώνων του Βig; Το look της καουμπόισσας στα Χάμπτονς και, φυσικά, το πιο ακραίο, όταν φόρεσε ένα παραδοσιακό βαυαρικό dirndl για να κάνει πικνίκ με τις φίλες της στο πάρκο;

Τέσσερα χρόνια μετά το τέλος της σειράς, το 2008, έκανα μια συνέντευξη με την ενδυματολόγο της σειράς, τη θρυλική Πατρίσια Φιλντ, μια τρομερή Ελληνοαμερικάνα κυρία με έντονα καροτί μαλλιά. Συναντηθήκαμε στο Alexander’s Bar της «Μεγάλης Βρετανίας». Ήταν, νομίζω, η πρώτη φορά που είδα κάποιον να πίνει ούζο με πάγο σε ψηλό ποτήρι ως μεσημεριανό απεριτίφ. 

Η πρώτη ταινία-άτυπο σίκουελ που βγήκε στις οθόνες το 2008 ήταν κατώτερη των περιστάσεων, όχι όμως τόσο κατώτερη όσο η δεύτερη ταινία που βγήκε δύο χρόνια μετά και ήταν πραγματικά ντροπιαστική. Oι τέσσερις φίλες ταξιδεύουν στο Άμπου Ντάμπι σε ένα από τα πιο σαχλά σενάρια που έχουν γραφτεί ποτέ, το οποίο μάλιστα βρίθει από ρατσιστικά στερεότυπα. Έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια, αλλά είναι σίγουρα ό,τι χειρότερο έβγαλε ποτέ το συγκεκριμένο franchise. Και κάπως έτσι φτάσαμε στη σειρά που ξεκίνησε το 2021 και βρίσκεται πλέον στην τρίτη σεζόν της. Κανείς δεν ξέρει γιατί χρειαζόμαστε μια σειρά με τους ήρωες του «Sex and the city».

And just like that, η επιτομή του hate watch Facebook Twitter
Στο «And just like that» η Κάρι μοιάζει πιο αυτοαναφορική από ποτέ.

Oι πρωταγωνίστριές μας είναι πλέον πενηνταπεντάρες και ζάπλουτες, συχνά με προβλήματα που φαίνονται αφύσικα, σαν να πρέπει να χωρέσουν όλοι οι κοινωνικοί προβληματισμοί σε μία σεζόν: η Μιράντα χωρίζει, ανακαλύπτει ότι είναι λεσβία και τα φτιάχνει με μία από τις χειρότερες stand-up κωμικούς όλων των εποχών, η μία κόρη της Σάρλοτ είναι non-binary, ενώ η άλλη βρίσκεται σε polyamorous relationship κ.λ.π., κ.λ.π. Oι διάλογοι είναι μέτριοι, η πλοκή μπάζει από παντού.

Οι χαρακτήρες δεν είναι καν συμπαθητικοί: η Κάρι μοιάζει πιο αυτοαναφορική από ποτέ, η Μιράντα πάσχει από ξαφνική έλλειψη αυτοπεποίθησης, οι νέοι χαρακτήρες που έχουν προστεθεί για να αντισταθμίσουν την έλλειψη της Σαμάνθα είναι σχεδόν αδιάφοροι. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να σταματήσω να βλέπω και να μισώ και τη σειρά και τους χαρακτήρες σε ένα απολαυστικό hate watch. Τώρα, το μόνο που μου απομένει είναι να βρω κάποιον άλλον που το βλέπει για να το συζητήσουμε.

And Just Like That Season 3 Trailer

Οπτική Γωνία
0

ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ